หนีรักไปพักกาญฯ
สวัสดีครับ เราชื่อเหน่ง นี่เป็นกระทู้ท่องเที่ยวกระทู้ที่ 2 แล้ว เย้ๆ
วันหยุดทั้งทีบวกกับหัวใจมีปัญหา ก็ออกไปสัญหาความสุขบ้างจะเป็นไรไป
ไปไหนดี แบบวันเดียวกลับได้ ก็นี่เลยกาญจนบุรี
ไม่มีวางแผนอะไรทั้งนั้น ไปแบบเบลอๆ นี่สิสนุก
ข้อดีของการไปเบลอๆ ผมว่ามันดีตรงที่เราจะไม่มีทางรู้เลยว่าเราจะพบเจอกับอะไรข้างหน้าบ้าง
จะประทับใจมั้ย หรือจะสนุกหรือเปล่า นี่ละครับคือเสน่ห์ของการท่องเที่ยวแบบงงๆ
ทีแรกว่าจะไปรถไฟ แต่เปลี่ยนใจไปรถตู้ก่อนรอบแรก เพราะตั้งใจจะไปอีกรอบสัปดาห์หน้าด้วยรถไฟ
ค่าเสียหาย 110 บาทครับ
แวะรับส่งคนรายทาง เติมก๊าช จนในที่สุดก็ถึง 3 ช.ม. 30 กว่านาที หุหุ นั่งกันยาวๆ นี่ร้อยกว่าโลเองนะ
ถึงกาญลงรถปุ๊บ ดิ่งหาพี่วินเลยครับ ไปสะพานครับพี่ 50 บาทขาดตัว ซ้อนมอไชต์แดดแรงมาก
ลมพัดหน้ายังกะเปลวเพลง อ๊ากกกกก
หอนาฬิกาเขาสวยดีนะ สีบานเย็นเชียว
ในที่สุดก็มาถึง อืม.... หันไปทางไหนก็เจอแต่คนมีคู่.... ทางนี้ก็มาเป็นคู่ จูงมือหนุงหนิงให้เราอิจฉา...
มาคนเดียวไง๊งงงง มาคนเดียวววว
เดินถ่ายรูปเล่นไปเรื่อย และเรื่อยๆ
ไอติมแมว... นี่เหมียว ขอเรามั่งสิ
จนเดินมาถึงสะพาน อู้ยยย คนยังกับมด นี่ไม่ร้อนกันหร๊าาาาา
แต่พอเราเดินมาจริงๆ ก็ไม่ได้ร้อนเท่าไหร่ครับ
ฝั่งตรงข้ามเป็นวัดเจ้าแม่กวนอิม
เดินถ่ายนู้นนี่นั้นไปเรื่อย คนเยอะจริงๆ จึงเดินมาไกลๆ เพื่อหามุมเงียบ นั่งทำ MV เพลงเศร้าของเราต่อ
จนสักพักมีคนมานั่งด้วย คงเห็นว่าตรงนี้มีคน เลยมานั่งพักเหนื่อยด้วยชะเลย
นั่งเหงาจนพอใจแล้วลุกเดินถ่ายรูปต่อ แล้วรู้สึกได้ว่าสะพานสั่นๆ
เคยเห็นในหนังที่แก้วน้ำสะเทือน มักบอกว่ากำลังมีบางอย่างที่ใหญ่มากๆ ไกล้เข้ามา
หันหลังไปดู อุต๊ะ... แม่ๆรถไฟมา หาที่หลบสิครับ
ไปทางไหนดี จุดหลบรถไฟตรงนี้ก็คนแน่นแล้ว ตรงนั้นก็เยอะอีก
เหลือบไปเห็นมีนักบอลทีมอัสสัมชัน กระโดดขึ้นเกาะขอบสะพาน เอาด้วยสิครับ ...โดดเลย...
พยายามถ่ายมาแบบเสียวๆ เกิดมาเพิ่งเคยเข้าไกล้รถไฟที่วิ่งอยู่ขนาดนี้ ขาสั่นเชียว
ไมขบวนยาวววววว อย่างนี้เมื่อไหร่จะสุด
พอขบวนรถไฟไป ยืนทำสมาธิแปบนึง ขาสั่น หุหุ
แล้วเราก็ทำในสิ่งไม่คาดฝัน อิอิ ถ่ายรูปให้กับเพื่อนที่มาด้วยกัน
กระต่ายที่คนรักให้มา แม้ตอนนี้เธอจะไม่ได้มาด้วย แต่ไม่เหงาหรอก เพราะมีตัวแทนของเธอมาด้วย
กำลังถ่ายๆ อยู่ก็มีคนจีน มาขอยืมไปถ่ายรูปด้วย เห็นมั้ยว่าน้องเขาน่ารักขนาดไหน (เหมือนเจ้าของที่ให้มาแหละ)
อยากกระโดดลงไปเล่นกับพวกนายด้วยจริงๆ คงเย็นดีเนอะ
หว่า.... ทริปนี้สั้นไปหน่อย เพราะมาแบบฉุกละหุกจริงๆ
ก่อนกลับแวะเดินเล่น ดูเครื่องประดับ สวยๆ ทั้งนั้นแต่ไม่มีคนให้ชื้อไปฝากแล้ว....(น้ำตาซึม)
เวลาเราไปไหนมาคนเดียว ไม่ใช่ว่าเราชอบ แต่เราเลือกที่จะทำแบบนี้ เรียนรู้การที่จะอยู่คนเดียวให้มากๆ
จะได้รู้คุณค่าของความรัก จะได้ไม่ทำผิดพลาดอีก อืม...คิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียว...
[CR] one day trip กาญจนบุรี สะพานข้ามแม่น้ำแคว
สวัสดีครับ เราชื่อเหน่ง นี่เป็นกระทู้ท่องเที่ยวกระทู้ที่ 2 แล้ว เย้ๆ
วันหยุดทั้งทีบวกกับหัวใจมีปัญหา ก็ออกไปสัญหาความสุขบ้างจะเป็นไรไป
ไปไหนดี แบบวันเดียวกลับได้ ก็นี่เลยกาญจนบุรี
ไม่มีวางแผนอะไรทั้งนั้น ไปแบบเบลอๆ นี่สิสนุก
ข้อดีของการไปเบลอๆ ผมว่ามันดีตรงที่เราจะไม่มีทางรู้เลยว่าเราจะพบเจอกับอะไรข้างหน้าบ้าง
จะประทับใจมั้ย หรือจะสนุกหรือเปล่า นี่ละครับคือเสน่ห์ของการท่องเที่ยวแบบงงๆ
ทีแรกว่าจะไปรถไฟ แต่เปลี่ยนใจไปรถตู้ก่อนรอบแรก เพราะตั้งใจจะไปอีกรอบสัปดาห์หน้าด้วยรถไฟ
ค่าเสียหาย 110 บาทครับ
แวะรับส่งคนรายทาง เติมก๊าช จนในที่สุดก็ถึง 3 ช.ม. 30 กว่านาที หุหุ นั่งกันยาวๆ นี่ร้อยกว่าโลเองนะ
ถึงกาญลงรถปุ๊บ ดิ่งหาพี่วินเลยครับ ไปสะพานครับพี่ 50 บาทขาดตัว ซ้อนมอไชต์แดดแรงมาก
ลมพัดหน้ายังกะเปลวเพลง อ๊ากกกกก
หอนาฬิกาเขาสวยดีนะ สีบานเย็นเชียว
ในที่สุดก็มาถึง อืม.... หันไปทางไหนก็เจอแต่คนมีคู่.... ทางนี้ก็มาเป็นคู่ จูงมือหนุงหนิงให้เราอิจฉา...
มาคนเดียวไง๊งงงง มาคนเดียวววว
เดินถ่ายรูปเล่นไปเรื่อย และเรื่อยๆ
ไอติมแมว... นี่เหมียว ขอเรามั่งสิ
จนเดินมาถึงสะพาน อู้ยยย คนยังกับมด นี่ไม่ร้อนกันหร๊าาาาา
แต่พอเราเดินมาจริงๆ ก็ไม่ได้ร้อนเท่าไหร่ครับ
ฝั่งตรงข้ามเป็นวัดเจ้าแม่กวนอิม
เดินถ่ายนู้นนี่นั้นไปเรื่อย คนเยอะจริงๆ จึงเดินมาไกลๆ เพื่อหามุมเงียบ นั่งทำ MV เพลงเศร้าของเราต่อ
จนสักพักมีคนมานั่งด้วย คงเห็นว่าตรงนี้มีคน เลยมานั่งพักเหนื่อยด้วยชะเลย
นั่งเหงาจนพอใจแล้วลุกเดินถ่ายรูปต่อ แล้วรู้สึกได้ว่าสะพานสั่นๆ
เคยเห็นในหนังที่แก้วน้ำสะเทือน มักบอกว่ากำลังมีบางอย่างที่ใหญ่มากๆ ไกล้เข้ามา
หันหลังไปดู อุต๊ะ... แม่ๆรถไฟมา หาที่หลบสิครับ
ไปทางไหนดี จุดหลบรถไฟตรงนี้ก็คนแน่นแล้ว ตรงนั้นก็เยอะอีก
เหลือบไปเห็นมีนักบอลทีมอัสสัมชัน กระโดดขึ้นเกาะขอบสะพาน เอาด้วยสิครับ ...โดดเลย...
พยายามถ่ายมาแบบเสียวๆ เกิดมาเพิ่งเคยเข้าไกล้รถไฟที่วิ่งอยู่ขนาดนี้ ขาสั่นเชียว
ไมขบวนยาวววววว อย่างนี้เมื่อไหร่จะสุด
พอขบวนรถไฟไป ยืนทำสมาธิแปบนึง ขาสั่น หุหุ
แล้วเราก็ทำในสิ่งไม่คาดฝัน อิอิ ถ่ายรูปให้กับเพื่อนที่มาด้วยกัน
กระต่ายที่คนรักให้มา แม้ตอนนี้เธอจะไม่ได้มาด้วย แต่ไม่เหงาหรอก เพราะมีตัวแทนของเธอมาด้วย
กำลังถ่ายๆ อยู่ก็มีคนจีน มาขอยืมไปถ่ายรูปด้วย เห็นมั้ยว่าน้องเขาน่ารักขนาดไหน (เหมือนเจ้าของที่ให้มาแหละ)
อยากกระโดดลงไปเล่นกับพวกนายด้วยจริงๆ คงเย็นดีเนอะ
หว่า.... ทริปนี้สั้นไปหน่อย เพราะมาแบบฉุกละหุกจริงๆ
ก่อนกลับแวะเดินเล่น ดูเครื่องประดับ สวยๆ ทั้งนั้นแต่ไม่มีคนให้ชื้อไปฝากแล้ว....(น้ำตาซึม)
เวลาเราไปไหนมาคนเดียว ไม่ใช่ว่าเราชอบ แต่เราเลือกที่จะทำแบบนี้ เรียนรู้การที่จะอยู่คนเดียวให้มากๆ
จะได้รู้คุณค่าของความรัก จะได้ไม่ทำผิดพลาดอีก อืม...คิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียว...