คิดอย่างไรกับการ "ใช้เงินเลี้ยงลูก"

ที่บ้านมีกันทั้งหมด  6  คนนะครับ  มี พ่อ แม่  ตา ยาย ผม น้อง  และแม่บ้านอีก 1 คน ชื่อ ป้าเอียดพ่อผมรับราชการตำรวจ   ไม่ค่อยมีเวลาว่างสักเท่าไร  และไม่ค่อยอยู่บ้านด้วย พ่อผมจึงจ้างป้าเอียดมาเป็นแม่บ้าน  พ่อจะให้เงินค่าขนม   ไว้กับแม่บ้านเสมอ(ป้าเอียดคนนี้เป็นคนเลี้ยงผมมาแต่เด็กแล้ว  ป้าเอียดเป็นคนซื่อตรงมาก  ทุกคนในบ้านไว้วางใจป้าเอียด)  ผมกับน้องอยากได้อะไรพอบอกพ่อ  พ่อจะให้แต่เงินแล้วก็ให้  แม่หรือป้าเอียดไปซื้อ  แม่ผมรับราชการครู   แม่กลับบ้านเย็นมากกลับประมาณ 5 -6 โมงทุกวัน  อาหารการกินที่บ้านป้าเอียดเป็นคนดูแลหมด  บ้านป้าเอียดก็เป็นคนทำความสะอาด  คนไปรับไปส่งผมกับน้องที่โรงเรียนก็ป้าเอียดอีกเช่นกัน  บางวันอาเดช(น้องของพ่อผม)ที่อยู่บ้านข้างผมก็จะเป็นคนไปรับ  ที่บ้านมีรถคันหนึ่งซึ่งเป็นรถที่ไว้สำหรับส่งผมกับน้องไปโรงเรียน  เพราะ  พ่อก็ต้องไปทำงานก็เอารถไป  โรงเรียนแม่ห่างจากบ้าน  12 กิโล  แม่ก็ต้องเอารถไป  บางอาทิตย์ทั้งพ่อและแม่มีงานกลับบ้านดึก  ผมก็ต้องนั่งกันข้าวกัน 5  คน   มี ผม  น้อง  ตา ยาย และป้าเอียด  และแบ่งกับข้าวไว้ให้พ่อกับแม่   บางอาทิตย์ผมและน้องแทบไม่ได้เจอพ่อเลย  ไปค่อยได้ไปเที่ยวกับครอบครัวสักเท่าไร  ช่วงปิดเทอมน้องอยากไปทะเล    พ่อจึงจองตั๋วเครื่องบินให้ผมและน้องขึ้นเครื่องบินแค่ 2 คนไปเที่ยวทะเลที่กระบี่ เพราะมีปู่กับย่าและป้าทำรีสอร์ทอยู่ที่นั่น  ผมเห็นครอบครัวที่มาพักที่รีสอร์ทของปู่กับย่าส่วนใหญ่ก็มาเป็นครอบครัว   กินอาหาร เล่นน้ำ  เที่ยวกันพร้อมหน้า
แต่ผมกับน้องมาแค่ 2 คน  ผมว่าไม่ค่อยสนุกเท่าไร   เพราะพ่อกับแม่ก็ไม่ค่อยมีเวลา  ให้แต่เงินมาแล้วให้ป้าเอียดกับน้าเดชพาไปซื้อ   ผมเห็นคนอื่นอยู่กันอย่างพร้อมหน้าผมก็อยากมีแบบเขาบ้าง

ฝากถึงคนอ่านทุกคนนะครับ  

จงอย่าใช้วัตถุในการเลี้ยงลูกเลย   วัตถุเหล่านั้นไม่ใช่สิ่งที่ลูกคุณต้องการ   แต่เป็นความรักและการมีเวลาให้ที่ลูกคุณเขาต้องการครับ