... ถึงคุณมะขวิดไฟค่ะ ...

ป้าขออนุญาต wm ตั้งทู้นี้สื่อสารถึงคุณมะขวิดไฟ
เมื่อคห.ที่ป้าพบมาจากทู้ในห้องราชดำเนิน จึงควรพูดคุยกันที่นี่เพื่อความเข้าใจ

และป้าไม่ได้มีเจตนาสร้างความขัดแย้ง ทะเลาะวิวาทแต่อย่างใด
เพียงแต่อาจพูดตรงไปบ้างตามความรู้สึกนึกคิดที่มี หวังว่า wm ทุกท่านจะเข้าใจ

ขอบคุณค่ะ





ถึงคุณมะขวิดไฟค่ะ


จาก 2 คห.นี้ของคุณในทู้ของน้องนพ ..





http://pantip.com/topic/35117311/comment136


ป้าอ่านแล้วรู้สึกเห็นแย้งกับคุณหลายอย่าง


ถ้าคุณจะพูดถึงความขี้ขลาด การชอบด่าแบบมั่วๆ และความเป็นลูกผู้ชายของคนในทู้
ป้าก็ยังไม่เห็นว่ามีใครได้กระทำกับคุณร้ายแรงถึงขั้นต้องกราบเท้าขอโทษ


แต่ป้ากลับชอบสิ่งที่คุณเรียกร้อง คุณเป็นผู้หญิงเก่งกล้า กล้าพูด กล้าคิด กล้าวิจารณ์โดยไม่เกรงกลัวใครดี
ป้าเลยอยากขอให้คุณช่วยวิจารณ์เรื่องที่เกิดขึ้นกับป้าบ้าง ซึ่งเรื่องนี้คุณอาจเคยรับฟังมาบ้างแล้ว
แต่นั่นคือการฟังความข้างเดียว คุณลองมาฟังความรู้สึกจากใจจากความรู้สึกของป้าดู
พิจารณาทุกอย่างด้วยเหตุด้วยผลแล้ววิจารณ์ได้เลยตามความคิดของคุณ
หวังว่าคุณคงเต็มใจนะคะ



แต่ก่อนอื่นอยากบอกความรู้สึกนึกคิดของป้าสักนิด ..



ในความคิดของป้าคุณบางระจันไม่ใช่คนขี้ขลาดอย่างที่คุณคิดแน่นอน แต่เป็นคนกล้ามากเท่าที่ป้าเคยเห็นมา
ถึงจะเป็นผู้ชายปากร้ายแต่มีความจริงใจ มีสำนึกของความเป็นลูกผู้ชายเต็มตัว มีสปิริตเต็มเปี่ยม
ที่เมื่อรู้ตัวว่าได้พูดผิด ทำผิดไปแล้วก็พร้อมที่จะขอโทษคู่กรณีก่อน
ทั้งกับฝ่ายเดียวกันอย่างเคเค หรือต่างสีอย่างแก้มป่อง



ต่างกับผู้ชายอีกคนหนึ่งที่ป้ามองว่าเป็นผู้ชายแต่เพียงร่างกาย
ทำลูกได้ ยืนฉี่เป็น แต่สำนึกของลูกผู้ชายไม่มีเลย .. ย้ำอีกครั้งว่า ไม่มีเลย ..










คุณมะขวิดก็รู้ดีว่าเมื่อก่อนตาป๊อกเล่นอยู่ในทู้มุมยาดอง
ช่วงหนึ่งก็มีคุณและเพื่อนๆ กลุ่มหมีเข้าไปสนุกสนานเฮฮาด้วยกับการแซวกันกันเล่นของเรา
ความรู้สึกที่ป้ามีต่อตาป๊อกเสมอมาคือความเป็นเพื่อน (ที่ป้าคิดเอาเองว่ายิ่งนับวันยิ่งสนิทกันจนกลายเป็นเพี่อนรัก)



แต่แล้ววันหนึ่งท่าทีเขาเปลี่ยนไป ไม่ตอบรับไม่ตอบสนองการแซวใดใดของป้าอีกเลย จนป้าเลิกยุ่งกับเขาไปในที่สุด
แต่การไม่ยุ่งก็ไม่ได้คิดเป็นอื่น ยังมองเห็นเขาเป็นเพื่อนอยู่เสมอ ยังเข้าไปพูดคุยกับเพื่อนคนอื่นๆ ในมุมยาดอง
เฮฮาบ้าบออย่างเคยของป้า แต่ยอมรับว่าอึดอัดใจมาก



สุดท้ายป้าหลังไมค์ไปคุยเรื่องนี้กับคุณกุ้งเพื่อระบายความอึดอัดใจ
ด้วยความหวังดีอยากให้เพื่อนเข้าใจกัน คุณกุ้งจึงส่งข้อความบางส่วนของป้าให้เขา
เมื่อเขาตอบกลับมาก็ส่งบางส่วนของเขาให้ป้า เพราะอยากให้ทั้ง 2 คนเข้าใจความรู้สึกซึ่งกันและกัน



แต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณกุ้งคิด เพราะในขณะที่ป้ายังมองเห็นเขาเป็นเพื่อน เขากลับไม่เห็นและไม่คิดอย่างนั้น
เขามองเห็นป้าเป็นศัตรู เก็บเอาทุกคำพูดขำและไม่ขำที่ป้าพูดเล่นพูดแซวเพื่อนคนอื่นๆ เข้าไปใส่ตัวแม้แต่บางคำพูดที่ป้าสื่อถึงคนอื่น
(ซึ่งไม่เกี่ยวกับเขาเลย) ก็เอาไปคิดไปตีความในทางลบตอบโต้ป้าออกมาเป็นคำพูดในทู้มุมยาดองตลอดเวลา
ท้ายสุดถึงกับด่าป้า เอาป้าไปเปรียบเป็นหมาแสบกัดทุกอย่างที่ขวางหน้า



โดยที่ป้าไม่เคยรู้ตัวเลย



เมื่อคุณกุ้งส่งข้อความของเขาให้ป้า ป้าถึงได้รู้เรื่องนี้ด้วยความคาดไม่ถึงว่าเขาจะคิดไปไกลขนาดนี้


คุณกุ้งเปิดหลังไมค์กลุ่ม 3 คนของเราขึ้นมาหวังให้เราได้ปรับความเข้าใจกันอีกครั้ง
ป้าพยายามบอกว่าเขาเข้าใจผิด พยายามถามถึงสาเหตุและจุดเริ่มต้นใดที่ทำให้เขาไม่พอใจ
เพื่อที่ป้าจะได้อธิบายตรงจุดนั้นๆ ว่ามีที่มาที่ไปหรือแม้แต่ป้าจะหมายถึงใคร แต่เขากลับบ่ายเบี่ยง
ไม่ยอมตอบคำถามของป้า เอาแต่แสดงความไม่พอใจที่ป้าเอาเรื่องนี้มาเล่ากับคุณกุ้งก่อน



ซึ่งตรงนี้ป้าก็ไม่เข้าใจจริงๆ ค่ะว่าทำไมเขาต้องไม่พอใจ
ในเมื่อตัวเขาเองก็มีการปรับทุกข์เรื่องของป้ากับคุณหวาอยู่เช่นกัน มีทั้งการแนะนำและการชมด้วยซ้ำ







สุดท้ายหลังไมค์นั้นก็จบไปโดยไม่มีอะไรดีขึ้นมา
และนี่คือข้อความสุดท้ายของป้าและเขา ..





[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ในสี่เหลี่ยมสีแดงนั้นต้องเป็น "คุณหวา" นะคะ ป้าพิมพ์ผิด







แต่ช่วงหนึ่งในหลังไมค์นั้นเขาบอกป้าว่าอย่างนี้ ..





ซึ่งป้าก็ได้กลับมาทบทวนตัวเองจริงๆ และย้อนกลับไปดูคห.เก่าๆ ของป้าในแต่ละทู้มุมยาดอง ว่าคห.ไหนเริ่มต้นปัญหา
จนป้ามั่นใจแล้วว่าต้องเป็นเรื่องนี้ที่เป็นเรื่องละเอียดอ่อน ที่ป้าพลาดได้แซวเขาแรงไปจริงๆ
จึงเข้าไปขอโทษเขากลางทู้มุมยาดองด้วยความจริงใจ ..






แต่ .. นอกจากเขาจะไม่รับคำขอโทษจากป้าแล้ว ยังมาแขวะป้าอีกต่างหาก จนป้าต้องถามเขาอย่างนี้กลางทู้ ..





ป้าพยายามทวงถามคำตอบจากเขาหลายครั้ง
แต่ตาป๊อกก็คือตาป๊อกที่ไม่เคยมีคำตอบที่ชัดเจนให้ใคร


หลายวันต่อมาเขากลับมาคอมเม้นท์ไว้อย่างนี้ค่ะ ..






เขาอ้างคห.ที่ 142 ของคุณจูง (ที่ลบไปแล้ว) ที่บอกว่าจะไม่โกรธเคืองคำพูดของใครยกเว้นจะถูกชี้มาที่ตัวเอง
ช่างหยิบเอาคำพูดคุณคุณจูงมาใช้ได้ถูกที่ถูกเวลาจริงๆ แต่คนอย่างตาป๊อกมีหรือที่จะยอมรับตรงๆ ว่าด่าป้าเป็นหมาแสบหน้าไมค์
ต้องหลังไมค์สิคะ ตรงเผ๋งเลย ..





และยังภูมิใจด้วยที่เนียนด่าว่าป้าเป็นหมาโดยเพื่อนๆ ไม่รู้






ในคห.ที่ 190 ของเขานั้น วันนั้นไม่ได้มีแค่นี้เพราะแก้ข้อความไปแล้ว
เขาพูดเยอะกว่านี้มาก เพื่อนๆ ทุกคนในมุมยาดองต้องได้เห็น


สิ่งหนึ่งที่ป้าจำได้เขาบอกว่า    เมื่อไม่ได้ชี้ไปตรงๆ ว่าใครเป็นหมาจะดิ้นไปทำไม  555


http://pantip.com/topic/33393877



สังคมมีกฎกติกามารยาทก็จริงค่ะ
เรื่องอะไรควร   อะไรไม่ควร    ไม่จำเป็นต้องคอยบอกกัน ก็จริงอีก


แต่มีสังคมไหนบ้างที่คนทำผิดไม่ต้องรับผิดชอบการกระทำของตัวเอง?


ผู้หญิงอย่างป้าผิด ยอมรับผิด แอ่นอกขอโทษผู้ชายอย่างตาป๊อกก่อนอย่างแมนๆ
แต่ผู้ชายบอกว่าเรื่องนี้ไม่เป็นปัญหาจึงไม่จำเป็นต้องมาขอโทษอะไร


แต่ด่าป้าไปแล้ว ป้าได้เป็นหมาแสบโดยไม่รู้ตัวไปแล้ว ป้าสมควรต้องถูกด่าฟรีอย่างนั้นเหรอคะ?



ช่วงหนึ่งที่เราเฮฮากันในทู้มุมยาดอง คุณมะขวิดก็คงพอดูออกว่าป้าเป็นคนอย่างไร ..
ทู้นี้ป้าไม่ได้มีเจตนาชวนคุณทะเลาะ ไม่เจตนาเรียกชื่อคุณให้ใครมารุมด่าว่า
เพราะคุณมะขวิด+เพื่อนหมีในห้องน้ำปั่นกับป้าก็ไม่เคยมีปัญหาใดต่อกัน
จึงไม่มีเหตุผลอะไรที่ป้าต้องทำอย่างนั้น


และป้าก็ไม่ใช่องครักษ์ของคุณบางระจัน ทุกอย่างที่พูดป้าพูดมาจากความรู้สึกนึกคิดของตัวเอง
จากความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกผู้ชายที่เคยคิดว่าเป็น "เพื่อน" กระทำโดยขาดความรับผิดชอบ


ตลอดเวลาที่ผ่านมาป้าจึงมองตาป๊อกเป็นคนอย่างนี้ ..


มั่ว ในการด่าว่าคนอื่น
ขี้ขลาด ที่จะยอมรับการขอโทษจากป้า แล้วยอมรับว่าได้ด่าป้าไปแล้วโดยความเข้าใจผิดจริงๆ
เป็นผู้ชายแต่เพียงร่างกาย ทำลูกได้ ยืนฉี่เป็น แต่ไม่มีสามัญสำนึกของความเป็นลูกผู้ชายเลย


ป้าพูดอย่างนี้ถูกไหมคะ?



ป้าอยากรู้ว่าเมื่อคุณได้รับรู้ความคิด ความรู้สึกจากป้าบ้างแล้วคุณรู้สึกอย่างไร?
ถ้าหากคำพูดของคุณบางระจันที่ดูจะคลุมเครือในตอนนั้นทำให้คุณเรียกร้องการกราบขอโทษ
แล้วสิ่งที่ตาป๊อกทำกับป้าอย่างนี้สมควรต้องทำอย่างไรดี ..




ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบค่ะ