จขกท ไม่มีเจตนาว่ากล่าวบุพการี
จขกท อายุ2 2ปี เรียนปีสุดท้ายแล้วตอนนี้อยู่ในช่วงฝึกงานค่ะ
ปกติ จขกท พักอยู่หอพักคนเดียวค่ะในขณะที่เรียนมหาวิทยาลัย ช่วงนี้ฝึกงาน จขกท ตั้งใจจะช่วยพ่อแม่ประหยัดเงินโดยการมีฝึกงานแถวบ้านเพื่อที่จะไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายค่าหอพัก ฝึกงานเป็นเวลาหนึ่งปีค่ะ พ่อโลกแคบมาก ไม่รู้มีพ่อใครเป็นเหมือนพ่อ จขกท บ้าง ไปรู้1 ปี ที่ต้องฝึกงาน อาศัยอยู่ที่บ้านจะทนได้สักแค่ไหน อึกอัดมาก การที่พ่อหรือแม่ไม่เข้าใจเรามันเหมือนกันบ้านที่ไม่ใช่บ้าน ไม่มีความสุขกาย สบายใจ
พ่อของ จขกท ชอบพูดคำว่า คิดว่ากูไม่รู้หรอ คิดว่ากูโง่หรอ คิดว่ากูรู้ไม่ทันหรอ คิดว่ากูโง่กว่าหรอ คิกว่าฉลาดกว่ากูหรอ พอ่ไม่ฟังใครเลย
อันนี้แค่เรื่องเบาๆ
จขกท ของยกตัวอย่าง เรื่องที่ พ่อ ของ จขกท ให้ฟังนะคะ
จขกท นั่งกินข้าวอยู่กับแม่ พ่อ น้องชาย เวลาอยู่บ้าน จขกท ไม่แต่งหน้าค่ะ
พ่อก็ถามขึ้นมาว่า โกนคิ้วออกหรอ (หมายถึง กันคิ้ว) จขกท กันคิ้วแค่พองามเก็บส่วนที่เกินออกเล็กๆน้อยๆ เพราะเป็นคนมีคิ้วอยู่แล้วแค่อยากให้เป็นทรง
กขจท ตอบพ่อไปว่า ก็เอาออกนิดเดียว
พ่อ:อย่าไปโกนออกนะ โกนแล้วก็เขียน
แม่:จะไปว่าเขาทำไม เขาอยากทำอะไรเขาก็ทำไมเค้าโตเลย ก็แค่นิดเดียวเอง แค่หางๆปลายๆ
พ่อ:อย่ามาสอนกู กูรู้หมดแระว่ากูไม่รู้ ว่ากูโง่หรอ(พอทั้งเขกหัวของตัวเองอย่างแรงหนึ่งครั้ง) กูบอกกูไม่อยากให้มันกัน กันแล้วก็เขียน แต่ก่อนมีแต่
เท่านั้นแระที่เค้ากัน
นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งส่วนเล็กๆๆของปัญหาเล็กๆน้อยๆ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ใหญ่กว่านี้ค่ะ ขนาดแค่นี้ยังมีปัญหา คือขัดแย้งกันแทบทุกเรื่อง
วิธีไหน ที่จะทำให้พ่อ แม่ หรือผู้ใหญ่ที่ เขาคิดแคบๆยอมรับ เปิดใจกว้างๆ มองทุกสิ่งอย่างเป็นธรรมชาติ ปล่อยวางบ้างมั้ยคะ
ปล. จขกท ไม่เคยทำตัวเหลวแหลก ผลการเรียนในระดับ3.5อัพ แต่งตัวเรียบร้อย ไม่มีเคยมีเรียนผู้ชายไม่เคยพาผู้ชายเข้าบ้าน ที่ผ่านมาคิดว่าตัวเองไม่เคยทำให้พ่อแม่ต้องผิดหวัง ประพฤติตัวดีมาตลอด แต่ทำไม พ่อต้องมองเราไม่ดีตลอดทั้งที่เราไม่เคยทำสิ่งเหล่านั้น คนอื่นไม่เข้าใจไม่เสียใจเท่าพ่อแม่เราไม่เข้าใจเรา เพราะเราคิดว่าพ่อแม่รู้จักตัวตนเราที่สุด
แท็กผิดพลาดประการใดขออภัยด้วย
มีบ้านใครเป็นแบบนี้บ้าง??
จขกท อายุ2 2ปี เรียนปีสุดท้ายแล้วตอนนี้อยู่ในช่วงฝึกงานค่ะ
ปกติ จขกท พักอยู่หอพักคนเดียวค่ะในขณะที่เรียนมหาวิทยาลัย ช่วงนี้ฝึกงาน จขกท ตั้งใจจะช่วยพ่อแม่ประหยัดเงินโดยการมีฝึกงานแถวบ้านเพื่อที่จะไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายค่าหอพัก ฝึกงานเป็นเวลาหนึ่งปีค่ะ พ่อโลกแคบมาก ไม่รู้มีพ่อใครเป็นเหมือนพ่อ จขกท บ้าง ไปรู้1 ปี ที่ต้องฝึกงาน อาศัยอยู่ที่บ้านจะทนได้สักแค่ไหน อึกอัดมาก การที่พ่อหรือแม่ไม่เข้าใจเรามันเหมือนกันบ้านที่ไม่ใช่บ้าน ไม่มีความสุขกาย สบายใจ
พ่อของ จขกท ชอบพูดคำว่า คิดว่ากูไม่รู้หรอ คิดว่ากูโง่หรอ คิดว่ากูรู้ไม่ทันหรอ คิดว่ากูโง่กว่าหรอ คิกว่าฉลาดกว่ากูหรอ พอ่ไม่ฟังใครเลย
อันนี้แค่เรื่องเบาๆ
จขกท ของยกตัวอย่าง เรื่องที่ พ่อ ของ จขกท ให้ฟังนะคะ
จขกท นั่งกินข้าวอยู่กับแม่ พ่อ น้องชาย เวลาอยู่บ้าน จขกท ไม่แต่งหน้าค่ะ
พ่อก็ถามขึ้นมาว่า โกนคิ้วออกหรอ (หมายถึง กันคิ้ว) จขกท กันคิ้วแค่พองามเก็บส่วนที่เกินออกเล็กๆน้อยๆ เพราะเป็นคนมีคิ้วอยู่แล้วแค่อยากให้เป็นทรง
กขจท ตอบพ่อไปว่า ก็เอาออกนิดเดียว
พ่อ:อย่าไปโกนออกนะ โกนแล้วก็เขียน
แม่:จะไปว่าเขาทำไม เขาอยากทำอะไรเขาก็ทำไมเค้าโตเลย ก็แค่นิดเดียวเอง แค่หางๆปลายๆ
พ่อ:อย่ามาสอนกู กูรู้หมดแระว่ากูไม่รู้ ว่ากูโง่หรอ(พอทั้งเขกหัวของตัวเองอย่างแรงหนึ่งครั้ง) กูบอกกูไม่อยากให้มันกัน กันแล้วก็เขียน แต่ก่อนมีแต่
นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งส่วนเล็กๆๆของปัญหาเล็กๆน้อยๆ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ใหญ่กว่านี้ค่ะ ขนาดแค่นี้ยังมีปัญหา คือขัดแย้งกันแทบทุกเรื่อง
วิธีไหน ที่จะทำให้พ่อ แม่ หรือผู้ใหญ่ที่ เขาคิดแคบๆยอมรับ เปิดใจกว้างๆ มองทุกสิ่งอย่างเป็นธรรมชาติ ปล่อยวางบ้างมั้ยคะ
ปล. จขกท ไม่เคยทำตัวเหลวแหลก ผลการเรียนในระดับ3.5อัพ แต่งตัวเรียบร้อย ไม่มีเคยมีเรียนผู้ชายไม่เคยพาผู้ชายเข้าบ้าน ที่ผ่านมาคิดว่าตัวเองไม่เคยทำให้พ่อแม่ต้องผิดหวัง ประพฤติตัวดีมาตลอด แต่ทำไม พ่อต้องมองเราไม่ดีตลอดทั้งที่เราไม่เคยทำสิ่งเหล่านั้น คนอื่นไม่เข้าใจไม่เสียใจเท่าพ่อแม่เราไม่เข้าใจเรา เพราะเราคิดว่าพ่อแม่รู้จักตัวตนเราที่สุด
แท็กผิดพลาดประการใดขออภัยด้วย