อาการที่ว่ามีดังนี้ครับ
1. เคลิ้มๆแล้ววูบเหมือนตกจากที่สูง (เมื่อก่อนวูบแรงมากตอนนี้น้อยลง)
2.หลังจากเกิดข้อ1. แล้วเกิดอาการโล่ง สบาย จากที่หลับตาแล้วมืดก็สว่าง ตัวเบาขึ้นแต่ไม่มาก
3. หลังจากเกิดข้อ1.แล้วรู้สึกจิตรวมกันที่บริเวณในท้อง รู้สึกร่างกายมีพลัง ตื่นตัว
3.1เมื่อก่อนพอวูบแรงแล้วรวมกันแน่นเป็นจุดๆนึง เวลาออกจากสมาธิก็รู้สึกว่าจุดๆนี้มีพลังอยู่
3.2 เดี๋ยวนี้วูบไม่แรงแล้วรวมๆกันแบบสบายๆสว่างๆข้างใน
4. คำบริกรรมหายไป
5. คิดว่าควรทำอะไรต่อไปแต่รู้ตัวว่าคิด แต่ไม่ใช่ฟุ้ง
6. ยังรู้สึกได้ถึงลมหายใจอยู่
คำถามคือ
1. อาการอย่างนี้คืออุปจารสมาธิ หรือณาน2ครับ
2. ทำยังไงให้ไปต่อได้ครับ
2.1ลุกไปเดินจงกรมต่อได้มั้ย(เพราะผมต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะเกิดอาการแบบนี้)
2.2ถ้าต้องนั่งต่อ ผมบริกรรมต่อได้มั้ย หรือดูลมหายใจก็พอ หรือต้องทำอย่างอื่น?
3. ตอนออกจากสมาธิ ความรู้สึกจิตรวม ตื่นตัว มันยังมีอยู่ ผมพยายามรักษาความรู้สึกนี้ไว้ เรื่อยๆ เพราะรู้สึกว่าทำงาน ใช้ชีวิตได้ดี มีพลัง อย่างนี้เรียกว่าทรงฌานใช่มั้ยครับ? (ถ้าผมถึงฌาน2จริงๆนะ)
4. ผมสามารถใช้ความรู้สึกแบบที่ว่าจิตรวมที่ท้องนั้นเป็นอารมณ์เวลาทำสมาธิได้มั้ย แบบจับความรู้สึกที่ท้องแล้วก็นั่งสมาธิไปเรื่อยๆ หรือควรทำแบบเริ่มต้นใหม่หมด
ที่ถามเพราะ 1.เคยอ่านเจอว่าองค์ประกอบของฌาน2 คือ ปีติ สุข เอตคะตา ส่วนวิตก วิจารณ์หาย มันเข้าเค้ามาก แต่ไม่แน่ใจว่าที่ผมรู้สึกโล่ง สว่าง ใช่ปีติหรือเปล่า
หรือมันแค่ อุปจารสมาธิ เพราะผมไม่รู้สึกว่าตัวเองเข้าฌาน1อะไรเลย
2. ติดตรงนี้นานมากแล้วไม่ไปไหนซักที ส่วนใหญ่คือ ไม่ใช่ว่าได้แบบนี้บ่อยๆ แล้วพอได้ตรงนี้ก็เป็นช่วงท้ายๆเวลานั่งสมาธิ ซึ่งก็เริ่มปวดเมื่อย เคยทนๆต่อก็ปรากฎว่านิ่งแต่ขาส่วนล่างไร้ความรู้สึก (เข้าใจว่าชาไปแล้ว) บางทีก็วูบเหมือนตกจากที่สูงอีก แต่มันก็ไม่มีอะไร เหมือนนั่งๆสมาธิไปเรื่อยๆ รู้สึกว่ามีร่างกายอยู่นะครับแต่มันแข็งมาก
อยากไปต่อซักที รบกวนช่วยชี้แนะด้วยครับ
ขอบคุณมากๆครับ
อาการตอนนั่งสมาธิแบบนี้คือขั้นไหนแล้วต้องทำยังไงต่อถึงจะไปได้ครับ
1. เคลิ้มๆแล้ววูบเหมือนตกจากที่สูง (เมื่อก่อนวูบแรงมากตอนนี้น้อยลง)
2.หลังจากเกิดข้อ1. แล้วเกิดอาการโล่ง สบาย จากที่หลับตาแล้วมืดก็สว่าง ตัวเบาขึ้นแต่ไม่มาก
3. หลังจากเกิดข้อ1.แล้วรู้สึกจิตรวมกันที่บริเวณในท้อง รู้สึกร่างกายมีพลัง ตื่นตัว
3.1เมื่อก่อนพอวูบแรงแล้วรวมกันแน่นเป็นจุดๆนึง เวลาออกจากสมาธิก็รู้สึกว่าจุดๆนี้มีพลังอยู่
3.2 เดี๋ยวนี้วูบไม่แรงแล้วรวมๆกันแบบสบายๆสว่างๆข้างใน
4. คำบริกรรมหายไป
5. คิดว่าควรทำอะไรต่อไปแต่รู้ตัวว่าคิด แต่ไม่ใช่ฟุ้ง
6. ยังรู้สึกได้ถึงลมหายใจอยู่
คำถามคือ
1. อาการอย่างนี้คืออุปจารสมาธิ หรือณาน2ครับ
2. ทำยังไงให้ไปต่อได้ครับ
2.1ลุกไปเดินจงกรมต่อได้มั้ย(เพราะผมต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะเกิดอาการแบบนี้)
2.2ถ้าต้องนั่งต่อ ผมบริกรรมต่อได้มั้ย หรือดูลมหายใจก็พอ หรือต้องทำอย่างอื่น?
3. ตอนออกจากสมาธิ ความรู้สึกจิตรวม ตื่นตัว มันยังมีอยู่ ผมพยายามรักษาความรู้สึกนี้ไว้ เรื่อยๆ เพราะรู้สึกว่าทำงาน ใช้ชีวิตได้ดี มีพลัง อย่างนี้เรียกว่าทรงฌานใช่มั้ยครับ? (ถ้าผมถึงฌาน2จริงๆนะ)
4. ผมสามารถใช้ความรู้สึกแบบที่ว่าจิตรวมที่ท้องนั้นเป็นอารมณ์เวลาทำสมาธิได้มั้ย แบบจับความรู้สึกที่ท้องแล้วก็นั่งสมาธิไปเรื่อยๆ หรือควรทำแบบเริ่มต้นใหม่หมด
ที่ถามเพราะ 1.เคยอ่านเจอว่าองค์ประกอบของฌาน2 คือ ปีติ สุข เอตคะตา ส่วนวิตก วิจารณ์หาย มันเข้าเค้ามาก แต่ไม่แน่ใจว่าที่ผมรู้สึกโล่ง สว่าง ใช่ปีติหรือเปล่า
หรือมันแค่ อุปจารสมาธิ เพราะผมไม่รู้สึกว่าตัวเองเข้าฌาน1อะไรเลย
2. ติดตรงนี้นานมากแล้วไม่ไปไหนซักที ส่วนใหญ่คือ ไม่ใช่ว่าได้แบบนี้บ่อยๆ แล้วพอได้ตรงนี้ก็เป็นช่วงท้ายๆเวลานั่งสมาธิ ซึ่งก็เริ่มปวดเมื่อย เคยทนๆต่อก็ปรากฎว่านิ่งแต่ขาส่วนล่างไร้ความรู้สึก (เข้าใจว่าชาไปแล้ว) บางทีก็วูบเหมือนตกจากที่สูงอีก แต่มันก็ไม่มีอะไร เหมือนนั่งๆสมาธิไปเรื่อยๆ รู้สึกว่ามีร่างกายอยู่นะครับแต่มันแข็งมาก
อยากไปต่อซักที รบกวนช่วยชี้แนะด้วยครับ
ขอบคุณมากๆครับ