อยากได้วิธีตัดใจจากการเเอบปลื้มคนๆหนึ่ง (เค้าคือเเอดมินเพจๆหนึ่งที่โปรขาว-ดำนั่นเอง)

เรื่องราวของของเราหลายๆคนคนเคยได้อ่านตั้งเเต่เราอยากได้เฟชบุ๊คเเอดมินเพจหนึ่งที่เเทนตัวเองว่าลุง  ตลอดเวลาที่ได้คุยกะเเอดมินน่าจะสองเดือนได้  มันอาจไม่นานเเต่มันคือช่วงเวลาความสุขเวลาที่ลุงเเอดมินมาตอบเเชทเรา เเต่ความสุขมันก็เเอบหวังนิดๆเเต่จากการที่เล่าให้คนรอบข้างเค้าก้บอกให้ตัดใจเหอะมันไม่มีทางเปนไปได้อยู่กับความจริงดีกว่าก็เลยมานั่งคิด เห้ยมันก็จริงก็เลยอยากได้วิธีตัดใจใครพอมีวิธีตัดใจจากความรุ้สึกนี้มาเเชร์กันได้นะคะ ขอบคุณที่ทุกๆคนเลยที่เอาเรื่องราวที่ตั้งกระทู้ไปให้ลุงอ่าน ขอบคุณที่เข้ามาบอกว่าเเฮกเเท็กยังไงให้ลุงเห็นด้วยตัวเอง ขอบคุณคอมเม้นตอบนั้นที่ลุงเอากระทู้เราลงเราอ่านทุกอัน เราเคยบอกตัวเองว่าจะติดตามเพจลุงไปตลอดเเต่ตอนนี้เราทำในสิ่งที่เราบอกไม่ได้ เลิกติดตามเเล้วเพราะว่าเรากลัวตัวเองจะไปเม้นอีก ขอบคุณพื้นที่พันทิปนี้ที่ทำให้ได้ตั้งกระทุ้ตั้งเเต่วันนั้นจนจนวันนี้                   ปล.เลิกวิ่งตามความสุขเล็กๆนี้เเล้ว เเต่จะเก็บไว้เป็นความทรงจำ