เรียน เพื่อน ๆ พันทิพย์อันเป็นที่รัก
อยากขอกำลังใจ ขอคำแนะนำ ๆ จากเพื่อุน ๆ ผู้หวังดีในสังคมพันทิพย์แห่งนี้ บางทีชีวิตของคนเราย่อมมีเหตุผลที่แตกต่างกัน และบางทีก็น่ารำคาญมากค่ะ กับคนที่ไม่ได้รู้จักการเข้าอกเข้าใจผู้อื่น ดูถูกชีวิตคนอื่น ๆ ไปวัน ๆ ไม่รู้จิตใจทำด้วยอะไรถึงได้ว่างกันมากนัก
เพื่อน ๆ ค่ะ หากมีคำแนะนำที่เป็นธรรมทานดี ๆ ก็บอกกันมาได้เลย หรือมีวิธีปรับเปลี่ยนชีวิตให้ดูดี มีความสุข ไร้คำครหาก็จะคงดีไม่น้อย ความทุกข์นี้ไม่ได้หนักหนาอะไร แต่ขอระบายนิดนึงเท่านั้น ^^
เหตุผลที่เราต้องทำงานหาเงินคนเดียว และให้สามีเลี้ยงลูก มีอยู่ไม่มาก
1.ทำงานกทม. อยู่บ้านตึกพาณิชย์ของสามี สามคนพ่อแม่ลูก ตั้งแต่คลอด เรามีงานทำที่ดี ตำแหน่งดี มีหน้ามีตา เจ้านายดี บ.มั่นคง
2.ก่อนคลอดสามีหางานหลาย ๆ ที่ จนคลอดแล้ว ยังหาไม่ได้ เลยให้เลี้ยงลูก เพราะคิดว่าอยากให้ เค้าเรียนรู้ในสิ่งที่ผญ.ต้องทำ
3.เงินเดือนของเรา พออยู่พอกินหากรู้จักประหยัด
4.ไม่อยากฝากเลี้ยง เพราะไม่อยากไว้ใจใครแล้ว กลัวมาก สารพัด คนเป็นแม่จะรู้ดี และชีวิตก็ไม่ได้สนิทกะใครมาก ๆ ที่จะไว้ใจให้มาจ้างเลี้ยงลูก
5.ไม่สามารถส่งลูกไปอยู่บ้านต่างจังหวัดได้ เพราะเป็นภาระของแม่เรา แม่แก่แล้ว อยากรับผิดชอบตัวเองให้ได้ ทำเองต้องรับผิดชอบเอง สู้เองสิ่ แม่ยังเลี้ยงเราได้เลย
6.พยายามทำทุกอย่าง เปิดร้านค้าเล็ก ๆ ตึกที่เป็นบ้านของสามี เพื่อให้พอมีค่าขนมกินกัน
7.ตอนนี้ร้านเริ่มไปได้ดี เพราะเริ่มออกไปขายตามตลาดนัด ผลตอบรับดี มีออเดอร์เรื่อย ๆ แม้ต้องล้มลุกคลุกคลานจากหนี้สินที่มี เราก็จะพยายามทำให้ดีที่สุด
นี่คือความเป็นจริงในตอนนี้ค่ะ แต่ก็ไม่วายมาเป็นขี้ปากชาวบ้าน ว่าเกาะเมียกิน นั่นนี่โน่น เห็นภาพเราออกไปขายของ ก็ดูถูกดูลำบากลำบน คงดูจนมาก อยากรู้ว่า เค้าต้องการอะไรจากเรา ถ้าเห็นใจก็มาช่วยเหลือสิ่ค่ะ ทำไมคนสมัยถึงเป็นแบบนี้กันได้
และทำไมเราถึงรู้ว่าโดนพูดนินทา เพราะมีโอกาสได้รู้ได้เห็นเองทั้งข้างบ้านบ้างและคนสนิทบางคนนำไปพูดค่ะ
ขออโหสิกรรมกับคนเหล่านั้นจริง ๆ ขอให้เราหลุดพ้น และได้ดีเร็ว ๆ
ขอบคุณพันทิพย์ นี่คือที่ ๆ สบายใจให้เราได้ระบายความรู้สึกได้ดีมาก ๆ
ในยุคที่ผญ.ทำงาน สามีเลี้ยงลูกอยู่บ้าน ทำไมต้องถูกหาว่าเกาะเมียกินด้วยคะ
อยากขอกำลังใจ ขอคำแนะนำ ๆ จากเพื่อุน ๆ ผู้หวังดีในสังคมพันทิพย์แห่งนี้ บางทีชีวิตของคนเราย่อมมีเหตุผลที่แตกต่างกัน และบางทีก็น่ารำคาญมากค่ะ กับคนที่ไม่ได้รู้จักการเข้าอกเข้าใจผู้อื่น ดูถูกชีวิตคนอื่น ๆ ไปวัน ๆ ไม่รู้จิตใจทำด้วยอะไรถึงได้ว่างกันมากนัก
เพื่อน ๆ ค่ะ หากมีคำแนะนำที่เป็นธรรมทานดี ๆ ก็บอกกันมาได้เลย หรือมีวิธีปรับเปลี่ยนชีวิตให้ดูดี มีความสุข ไร้คำครหาก็จะคงดีไม่น้อย ความทุกข์นี้ไม่ได้หนักหนาอะไร แต่ขอระบายนิดนึงเท่านั้น ^^
เหตุผลที่เราต้องทำงานหาเงินคนเดียว และให้สามีเลี้ยงลูก มีอยู่ไม่มาก
1.ทำงานกทม. อยู่บ้านตึกพาณิชย์ของสามี สามคนพ่อแม่ลูก ตั้งแต่คลอด เรามีงานทำที่ดี ตำแหน่งดี มีหน้ามีตา เจ้านายดี บ.มั่นคง
2.ก่อนคลอดสามีหางานหลาย ๆ ที่ จนคลอดแล้ว ยังหาไม่ได้ เลยให้เลี้ยงลูก เพราะคิดว่าอยากให้ เค้าเรียนรู้ในสิ่งที่ผญ.ต้องทำ
3.เงินเดือนของเรา พออยู่พอกินหากรู้จักประหยัด
4.ไม่อยากฝากเลี้ยง เพราะไม่อยากไว้ใจใครแล้ว กลัวมาก สารพัด คนเป็นแม่จะรู้ดี และชีวิตก็ไม่ได้สนิทกะใครมาก ๆ ที่จะไว้ใจให้มาจ้างเลี้ยงลูก
5.ไม่สามารถส่งลูกไปอยู่บ้านต่างจังหวัดได้ เพราะเป็นภาระของแม่เรา แม่แก่แล้ว อยากรับผิดชอบตัวเองให้ได้ ทำเองต้องรับผิดชอบเอง สู้เองสิ่ แม่ยังเลี้ยงเราได้เลย
6.พยายามทำทุกอย่าง เปิดร้านค้าเล็ก ๆ ตึกที่เป็นบ้านของสามี เพื่อให้พอมีค่าขนมกินกัน
7.ตอนนี้ร้านเริ่มไปได้ดี เพราะเริ่มออกไปขายตามตลาดนัด ผลตอบรับดี มีออเดอร์เรื่อย ๆ แม้ต้องล้มลุกคลุกคลานจากหนี้สินที่มี เราก็จะพยายามทำให้ดีที่สุด
นี่คือความเป็นจริงในตอนนี้ค่ะ แต่ก็ไม่วายมาเป็นขี้ปากชาวบ้าน ว่าเกาะเมียกิน นั่นนี่โน่น เห็นภาพเราออกไปขายของ ก็ดูถูกดูลำบากลำบน คงดูจนมาก อยากรู้ว่า เค้าต้องการอะไรจากเรา ถ้าเห็นใจก็มาช่วยเหลือสิ่ค่ะ ทำไมคนสมัยถึงเป็นแบบนี้กันได้
และทำไมเราถึงรู้ว่าโดนพูดนินทา เพราะมีโอกาสได้รู้ได้เห็นเองทั้งข้างบ้านบ้างและคนสนิทบางคนนำไปพูดค่ะ
ขออโหสิกรรมกับคนเหล่านั้นจริง ๆ ขอให้เราหลุดพ้น และได้ดีเร็ว ๆ
ขอบคุณพันทิพย์ นี่คือที่ ๆ สบายใจให้เราได้ระบายความรู้สึกได้ดีมาก ๆ