ขอเกริ่นก่อนนะคะ เราคือa คนที่เราแอบชอบคือb และคนที่bแอบชอบคือc
เรื่องมันมีอยู่ว่า a b และc เรียนอยู่คณะเดียวกัน ตอนแรกๆก็ไม่ได้อะไร แต่ด้วยความที่เราประทับใจอะไรหลายๆอย่างในตัวb ไม่ใช่เพราะหน้าตาใดๆทั้งสิ้น แต่เป็นเพราะความเป็นสุภาพบุรษ ความมีน้ำใจ ใจเย็น และการทุ่มเทกับงานของคณะมากๆ(เรารู้ว่าเบื้องหลังงานทุกอย่างของในคณะ โดยเฉพาะฝ่ายไอทีนั้น bเป็นคนทำหมด และดูแลหมดทุกอย่าง) b เป็นคนที่มึความสามารถเยอะมากๆ โดยเฉพาะด้านการถ่ายรูปและด้านไอทีต่างๆ เราก็ไม่รู้ว่าเราชอบbมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เริ่มรู้ตัวอย่างจริงจังว่าไปแอบส่องเฟส ส่องไอจีทุกวันตั้งแต่เมื่อช่วงเดือนมกราปี59(ก็ผ่านมาเกือบ5เดือนแล้ว)
ตั้งแต่ที่เรารู้ตัวเองว่าเราแอบชอบb เวลาเจอหน้าเราก็จะทำตัวไม่ถูก คือปกติถ้าเพื่อนกันก็จะยิ้มโบกมือทักทายไรงี้ แต่ช่วงหลังเราชอบแบบหลบตา ทำหน้าปะหลาดๆ(ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน) แต่รู้สึกว่ตั้งแต่ที่เรารู้ตัวว่าชอบb เราจะบังเอิญเจอเขาบ่อยมาก อย่างตอนออกจากหอปั่นจักรยานไปเรียน หลายครั้งที่มักจะออกพร้อมกัน(บางครั้งเราก็ตั้งใจ แบบว่ากะเวลาว่าเขาจะออกตอนไหน><)
เรารู้สึกว่าเราอาการหนักมาก แม้กระทั่งเขามากดไลค์รูปในไอจีเรายังแคปเก็บ(มีอยู่3ครั้งที่เขามาไลค์คนแรก วันนั้นคือฟินไปทั้งวั้น><) หรือแม้กระทั่งรูปต่างๆในเฟส หรือเพจคณะ(คณะเราจะมีเพจไว้สำหรับลงรูปกิจกรรมต่างๆในคณะ) เราก็ยังไปนั่งเซฟรูปที่มีเค้าไว้ ดูโรคจิตเนอะ แต่แบบใครที่เคยแอบชอบใครก็น่าจะรู้
มีอยู่วันนึงเราเอากล้องออกมาใช้ละแบบว่า เหมือนโฟกัสไม่เข้า(พึ่งซื้อเลยยังไม่ค่อยเชี่ยว) ก็เลยไปให้เขาช่วยปรับให้ ละแบบเขาก็เอากล้องเราเทสถ่ายมือตัวเอง ตอนที่เรามาเปิดรูปดู คือแบบตกใจมากก เก็บรูปนี้ไว้อย่างดี(ถึงแม้จะถ่ายแค่มือก็เถอะ) เราเอารูปนี้ไปตั้งเป็นรูปbgในคอม ในมือถือ ในไอแพด คือแบบช่วงนั้นก็นั่งมองแต่รูปนี้ (นี่ตรูบ้าไปแล้วใช่ม้ายยยย)
.
.
.
.
.
แต่ทุกอย่างเหมือนถล่มลงมาทับเรา เมื่อมีอยู่วันนึง เราไปทำงานกลุ่มกะเพื่อนในคณะ และเพื่อนๆก็เม้าท์กันว่าเนี่ยๆๆ รู้ป้ะที่ b ยอมไปรับน้องโครงการเราก็เพราะมี someone อยู่ ไอเราก็แบบเอ๊ะ ใครหรอ? ทุกคนก็หันหน้ามาพร้อมกัน แล้วมองประมาณว่า แกไปอยู่ที่ไหนมายะ และวันนั้นก็เป็นวันที่ทำให้เราได้รู้ความจริงทุกอย่าง ว่า b กำลังแอบชอบ cอยู่ แล้วตามจีบมานานแล้วด้วย(แต่ทำไมเราไม่รู้-*-) แต่เหมือน2คนนั้นก็ยังไม่คืบหน้าอะไรเท่าไหร่ เพราะเพื่อนๆบอกว่าcใจแข็งมาก ไม่ชอบใครง่ายๆ (แต่มันก็ไม่ต้องมีสักวันที่ใจอ่อนป้ะ) คือวันนั้นเราช็อค อึ้ง รู้สึกเจ็บแปล๊บที่หัวใจ คือเราไม่เคยอกหัก ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยเสียใจเพราะความรักมาก่อน (ห่างหายจากเรื่องนี้มานานมากก เพราะม.ปลายมาเรียนหญิงล้วน) คืนนั้นเรากลับห้องไป แอบไปร้องไห้อยู่คนเดียว คือแบบถ้ารู้ตั้งแต่แรกคงไม่ชอบไปขนาดนี้ จะให้ตัดใจตอนนี้ก็คงตัดใจไม่ได้ง่ายๆ แถมต้องมาเจอหน้ากันทุกวันอีก....
คืนนั้นเราบล็อกไอจีbไปด้วยคือเสียใจมาก ไม่อยากเห็นอะไรทั้งนั้น แต่พอสักพักก็เหมือนคิดได้ เลยมาอันบล็อก แต่ปรากฏว่า การบล็อกของเราทำให้ทั้งเราและเขาต่างอันฟอลกันโดยอัตโนมัติ เรานี่แบบโอ้ยย จะบ้าตายย ทำไมโง่อย่างงี้ ถ้าจะให้ไปฟอลใหม่ มันก็แปลกๆ เขาอาจจะงงว่าอีนี่เป็นอะไรมากป่าว-.- ตอนแรกเราก็ไปฟูมฟายกะเพื่อนว่า ถ้าจะให้กลับมาเป็นเพื่อนคงทำใจไม่ได้แล้วล่ะ จะขอเป็นคนที่อยู่ร่วมคณะเฉยๆ ไม่อยากยุ่งเกี่ยวอะไรแล้ว(ตอนนั้นคือเสียใจมากไง) แล้วประเด็นคือหลังจากวันนั้น2วัน มันมีแรกพบที่คณะ ซึ่งเราจะต้องไปทำงานนี้ด้วย แน่นอนจะต้องเจอเขา แผลใจยังไม่หายยังจะต้องมาเจอหน้าอีก ตลอดทั้งงาน เราพยายามเดินหลบหลีกหน้า แต่ทำไม๊ทำไม เราก็ยืนถ่ายรูปอยู่ดีๆ นายก็มายืนข้างๆแล้วถามว่าฐานนี้คืออะไร(เป็นกิจกรรมฐานๆอ่ะ) ไอเราก็แบบ-.- ตอบๆไป แต่ดูท่าทางนายจะไม่ได้สนใจที่เราพูดเลยนะ เชอะ!!....
จริงๆมันก็ไม่ได้มีอะไร แค่อยากระบายว่า รู้บ้างมั้ยว่ามีคนชอบนายอยู่ แต่เราขี้อายไง อีกอย่างเราเป็นผู้หญิงจะให้ไปจีบผู้ชายก่อนมันก็น่าเกลียดป้ะ
สรุปว่าตอนนี้เราก็ได้แต่แอบชอบนายต่อไป(ยังตัดใจไม่ได้) และก็เจ็บทุกครั้งที่เห็นนายเหมือนจะอยากเข้าไปคุยกะc TT
มีคนเคยบอกเราว่า เรายืนในจุดๆนี้ แค่แอบชอบเห็นเขามีความสุข ก็ควรมีความสุขแล้ว ไม่ใช่หรออ จริงๆมันอาจจะใช่ แต่มันก็เจ็บมากกว่าสุขT^T ทำไมโลกช่างโหดร้ายกับเราแบบนี้ รู้งี้ขอไม่ยุ่งเกี่ยวกะความรักจนจบปี6ยังดีซะกว่า
แค่แอบชอบแล้วมีความสุขก็พอแล้วจริงๆหรอ?
เรื่องมันมีอยู่ว่า a b และc เรียนอยู่คณะเดียวกัน ตอนแรกๆก็ไม่ได้อะไร แต่ด้วยความที่เราประทับใจอะไรหลายๆอย่างในตัวb ไม่ใช่เพราะหน้าตาใดๆทั้งสิ้น แต่เป็นเพราะความเป็นสุภาพบุรษ ความมีน้ำใจ ใจเย็น และการทุ่มเทกับงานของคณะมากๆ(เรารู้ว่าเบื้องหลังงานทุกอย่างของในคณะ โดยเฉพาะฝ่ายไอทีนั้น bเป็นคนทำหมด และดูแลหมดทุกอย่าง) b เป็นคนที่มึความสามารถเยอะมากๆ โดยเฉพาะด้านการถ่ายรูปและด้านไอทีต่างๆ เราก็ไม่รู้ว่าเราชอบbมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เริ่มรู้ตัวอย่างจริงจังว่าไปแอบส่องเฟส ส่องไอจีทุกวันตั้งแต่เมื่อช่วงเดือนมกราปี59(ก็ผ่านมาเกือบ5เดือนแล้ว)
ตั้งแต่ที่เรารู้ตัวเองว่าเราแอบชอบb เวลาเจอหน้าเราก็จะทำตัวไม่ถูก คือปกติถ้าเพื่อนกันก็จะยิ้มโบกมือทักทายไรงี้ แต่ช่วงหลังเราชอบแบบหลบตา ทำหน้าปะหลาดๆ(ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน) แต่รู้สึกว่ตั้งแต่ที่เรารู้ตัวว่าชอบb เราจะบังเอิญเจอเขาบ่อยมาก อย่างตอนออกจากหอปั่นจักรยานไปเรียน หลายครั้งที่มักจะออกพร้อมกัน(บางครั้งเราก็ตั้งใจ แบบว่ากะเวลาว่าเขาจะออกตอนไหน><)
เรารู้สึกว่าเราอาการหนักมาก แม้กระทั่งเขามากดไลค์รูปในไอจีเรายังแคปเก็บ(มีอยู่3ครั้งที่เขามาไลค์คนแรก วันนั้นคือฟินไปทั้งวั้น><) หรือแม้กระทั่งรูปต่างๆในเฟส หรือเพจคณะ(คณะเราจะมีเพจไว้สำหรับลงรูปกิจกรรมต่างๆในคณะ) เราก็ยังไปนั่งเซฟรูปที่มีเค้าไว้ ดูโรคจิตเนอะ แต่แบบใครที่เคยแอบชอบใครก็น่าจะรู้
มีอยู่วันนึงเราเอากล้องออกมาใช้ละแบบว่า เหมือนโฟกัสไม่เข้า(พึ่งซื้อเลยยังไม่ค่อยเชี่ยว) ก็เลยไปให้เขาช่วยปรับให้ ละแบบเขาก็เอากล้องเราเทสถ่ายมือตัวเอง ตอนที่เรามาเปิดรูปดู คือแบบตกใจมากก เก็บรูปนี้ไว้อย่างดี(ถึงแม้จะถ่ายแค่มือก็เถอะ) เราเอารูปนี้ไปตั้งเป็นรูปbgในคอม ในมือถือ ในไอแพด คือแบบช่วงนั้นก็นั่งมองแต่รูปนี้ (นี่ตรูบ้าไปแล้วใช่ม้ายยยย)
.
.
.
.
.
แต่ทุกอย่างเหมือนถล่มลงมาทับเรา เมื่อมีอยู่วันนึง เราไปทำงานกลุ่มกะเพื่อนในคณะ และเพื่อนๆก็เม้าท์กันว่าเนี่ยๆๆ รู้ป้ะที่ b ยอมไปรับน้องโครงการเราก็เพราะมี someone อยู่ ไอเราก็แบบเอ๊ะ ใครหรอ? ทุกคนก็หันหน้ามาพร้อมกัน แล้วมองประมาณว่า แกไปอยู่ที่ไหนมายะ และวันนั้นก็เป็นวันที่ทำให้เราได้รู้ความจริงทุกอย่าง ว่า b กำลังแอบชอบ cอยู่ แล้วตามจีบมานานแล้วด้วย(แต่ทำไมเราไม่รู้-*-) แต่เหมือน2คนนั้นก็ยังไม่คืบหน้าอะไรเท่าไหร่ เพราะเพื่อนๆบอกว่าcใจแข็งมาก ไม่ชอบใครง่ายๆ (แต่มันก็ไม่ต้องมีสักวันที่ใจอ่อนป้ะ) คือวันนั้นเราช็อค อึ้ง รู้สึกเจ็บแปล๊บที่หัวใจ คือเราไม่เคยอกหัก ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยเสียใจเพราะความรักมาก่อน (ห่างหายจากเรื่องนี้มานานมากก เพราะม.ปลายมาเรียนหญิงล้วน) คืนนั้นเรากลับห้องไป แอบไปร้องไห้อยู่คนเดียว คือแบบถ้ารู้ตั้งแต่แรกคงไม่ชอบไปขนาดนี้ จะให้ตัดใจตอนนี้ก็คงตัดใจไม่ได้ง่ายๆ แถมต้องมาเจอหน้ากันทุกวันอีก....
คืนนั้นเราบล็อกไอจีbไปด้วยคือเสียใจมาก ไม่อยากเห็นอะไรทั้งนั้น แต่พอสักพักก็เหมือนคิดได้ เลยมาอันบล็อก แต่ปรากฏว่า การบล็อกของเราทำให้ทั้งเราและเขาต่างอันฟอลกันโดยอัตโนมัติ เรานี่แบบโอ้ยย จะบ้าตายย ทำไมโง่อย่างงี้ ถ้าจะให้ไปฟอลใหม่ มันก็แปลกๆ เขาอาจจะงงว่าอีนี่เป็นอะไรมากป่าว-.- ตอนแรกเราก็ไปฟูมฟายกะเพื่อนว่า ถ้าจะให้กลับมาเป็นเพื่อนคงทำใจไม่ได้แล้วล่ะ จะขอเป็นคนที่อยู่ร่วมคณะเฉยๆ ไม่อยากยุ่งเกี่ยวอะไรแล้ว(ตอนนั้นคือเสียใจมากไง) แล้วประเด็นคือหลังจากวันนั้น2วัน มันมีแรกพบที่คณะ ซึ่งเราจะต้องไปทำงานนี้ด้วย แน่นอนจะต้องเจอเขา แผลใจยังไม่หายยังจะต้องมาเจอหน้าอีก ตลอดทั้งงาน เราพยายามเดินหลบหลีกหน้า แต่ทำไม๊ทำไม เราก็ยืนถ่ายรูปอยู่ดีๆ นายก็มายืนข้างๆแล้วถามว่าฐานนี้คืออะไร(เป็นกิจกรรมฐานๆอ่ะ) ไอเราก็แบบ-.- ตอบๆไป แต่ดูท่าทางนายจะไม่ได้สนใจที่เราพูดเลยนะ เชอะ!!....
จริงๆมันก็ไม่ได้มีอะไร แค่อยากระบายว่า รู้บ้างมั้ยว่ามีคนชอบนายอยู่ แต่เราขี้อายไง อีกอย่างเราเป็นผู้หญิงจะให้ไปจีบผู้ชายก่อนมันก็น่าเกลียดป้ะ
สรุปว่าตอนนี้เราก็ได้แต่แอบชอบนายต่อไป(ยังตัดใจไม่ได้) และก็เจ็บทุกครั้งที่เห็นนายเหมือนจะอยากเข้าไปคุยกะc TT
มีคนเคยบอกเราว่า เรายืนในจุดๆนี้ แค่แอบชอบเห็นเขามีความสุข ก็ควรมีความสุขแล้ว ไม่ใช่หรออ จริงๆมันอาจจะใช่ แต่มันก็เจ็บมากกว่าสุขT^T ทำไมโลกช่างโหดร้ายกับเราแบบนี้ รู้งี้ขอไม่ยุ่งเกี่ยวกะความรักจนจบปี6ยังดีซะกว่า