สิ่งที่แต่ละคนเลียนแบบกันไม่ได้

นั่นคืออัตลักษณ์ คือ สิ่งที่ทำแล้ว รู้เลยว่า เป็นคนๆนี้
และยิ่งไปกว่านั้น การแสดงอะไรบางอย่าง ที่เลียนแบบเขา ดึงคำเขามาใช้
มันก็จะดู ไม่ใช่ ไม่ตรง และไม่รู้เรื่อง ตรรกะผิดเพี้ยน จะว่าสิ่งนั้นถูกก็ไม่เชิง ผิดก็ไม่ใช่ แต่ไม่รู้เรื่อง ไม่ใช่เรื่อง ไม่เข้าเรื่อง

เห็นฮิตกันจัง ไอ้การ ยืมคำคนมาใช้
เช่น ใครพูดอะไรมา นิยามศัพท์อะไรไว้
ก็จะเอาไปใช้บ้าง

โดยจะพยายามเปลี่ยนบริบทใหม่ เพื่อให้ด่าคนที่พูดเอง
บอกตรงๆ หากเป็นคนที่ไม่มีความสามารถทางด้านภาษา อย่าทำเลย
บางคน มีความสามารถ แต่ไม่มีข้อมูลที่ถูกต้อง ก็พูดเหมือนปิงปอง เด้งไปเด้งมาในห้องสี่เหลี่ยม


พูดเองเป็นเอง
ด่าใครไว้ให้มองตัวเอง
จะวิจารณ์ใครให้วิจารณ์ตัวเองก่อน


คำพูดเหล่านี้ คนที่มีปัญญาญาณสูงกว่าเท่านั้น จึงจะเตือนกันได้
เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะคนที่พูดนั้น หากไม่ได้รู้จักความหมายของคำๆนี้จริงๆ
ก็เหมือน ลิง ที่ร้องเจี้ยกๆ แล้วติดว่าตัวเองพูดเท่แล้ว
แต่พอเจอกะปิ ก็ร้องบ้านแตก เหมือนเดิม