แค่อยากจะมาระบายความรู้สึกของตัวเองเท่านั้นค่ะ
ตอนนี้เราไม่รู้ว่าจะกลับไปคบกับเค้าดีมั้ย
ขอบอกก่อนนะคะ ว่าเรื่องของทอมดี้ค่ะ
หลายๆคนอาจมองว่าสิ่งที่เราเจอมันเป็นเรื่องเด็กๆ
แต่สำหรับเราแล้ว เราทุ่มเท และรักเค้ามาก
ตอนเรารู้จักเค้าครั้งแรกตอนเราอยู่มอต้น ส่วนเค้าอยู่มอปลาย
เราเจอกันในเฟสบุ๊คค่ะ ช่วงนั้นบีบีกำลังดังเลย
เค้าทักเฟสเรามาค่ะเราก็คุย แต่บริสุทธิ์ใจเพราะเรามีแฟนอยู่แล้ว(ป๊อปปี้เลิฟแบบเด็กๆหน่ะค่ะ)
เราอยู่กันไกลพอสมควรในความคิดของเราตอนนั้น คิดว่าไกลเกินกว่าที่จะเจอกันได้
คุยในบีบีครั้งแรกเค้าก็ทราบแล้วว่าเรามีแฟน เพราะเราตั้งรูปคู่กับแฟนมาตลอด
ส่วนเค้าจะชอบตั้งสเตตัสเพ้อๆ รู้สึกว่าเหมือนเพิ่งเลิกกับแฟนค่ะ
เราชอบเอาเรื่องมาปรึกษาเค้าบ่อยๆ โดยเฉพาะเรื่องแฟน เค้าก็รับฟังเรามาตลอดค่ะ
จนเราเลิกกับแฟน เพราะเราสองคนเอง เราก็ยังมีคนนี้อยู่ตลอด คอยส่งเนื้อเพลงนู่นนี่มาให้
กลายเป็นว่าเรารู้สึกชอบเค้าซะงั้น ปกติเราจะไม่ชอบใครง่ายๆแต่กับคนนี้ไม่รู้ทำไมทั้งที่ไม่เคยเจอเลย
เราคุยกันทุกวันค่ะ แต่ไม่เคยเจอกันเลย ไม่เคยส่งรูปหน้าของกันและกันเวลาคุย
เป็นเวลากว่าสองปีค่ะ เราเคยบอกชอบเค้าไป3ครั้งค่ะ แต่เค้าก็ไม่เคยบอกอะไรเรานะคะ
แต่ด้วยความที่เราชอบและจริงจังมาก เลยรอเค้าอยู่อย่างนั้นไม่คุยกับคนไหนเลย
ระหว่างนั้นสองปี เราพยายามมากค่ะ ที่จะได้เจอเค้า เค้าบอกว่าไปสยามเราก็พยายามตามไป
แต่เหมือนเค้าจะหนีเรายังไงยังงั้น555 เราก็เสียใจค่ะ แต่ก็ยังรอเค้าต่อไป
จนปลายปี56 เราถอดใจแล้วค่ะ อยู่ดีๆเค้าก็ขอเจอ เราตกใจมาก
คนที่หนีเราตลอดเวลา คนที่ไม่เคยจะพูดแม้แต่ความรู้สึกของตัวเอง วันนี้เค้าพร้อมจะเจอเราแล้ว
เราก็ตกไปค่ะ เราเจอกัน ครั้งแรกที่เจอ จนตอนนี้เรายังจำได้ดีค่ะ เค้ามากับเพื่อน
เราไปกับพี่สาว เค้าใส่เสื้อสีแดง กางเกงลายทหาร รอยยิ้มรวมถึงทุกอย่างเรายังจำได้
พี่สาวเราขอตัวกลับก่อน เค้าเลยชวนเราไปเดินด้วย ปรากฎว่าเค้าปล่อยให้เราเดินข้างหลังคนเดียว
แล้วเค้าเดินคุยกับเพื่อนอยู่ข้างหน้า ไม่ได้คุยกับเราเลย
แต่ตอนนั่งเค้าก็เอาแต่จ้องเรา เราเขินมากๆ เหมือนเค้าไม่กล้าที่จะคุยกับเรามากกว่าเลยแก้เขิน
สุดท้ายเราก็แยกกัน ก่อนจะแยกกันเค้าบอกว่า ถึงบ้านโทรมานะ(เรามีเบอร์กันคะ แต่ไม่เคยโทรหากันเลย)
เราถามกับตัวเองตลอดว่านี่จริงหรือเปล่า คนที่เรารอคอย เค้าจะคิดอะไรกับเรามั้ย
สุดท้ายเราก็ตกลงคุยกันค่ะ แค่ได้เจอก็ดีใจแล้ว นี่ได้คุยแบบดูใจกัน
เหมือนสองปีที่ผ่านมา เราต้องมาเริ่มศึกษาใจกันใหม่
เหมือนโทรคุยกันจนไม่ได้นอนเพื่อชดเชยเวลา2ปีของเราทั้งคู่
จากตอนแรกๆเค้าเอาเพื่อนมาด้วยเวลาหาเรา พอนานๆไปก็มาหาเราคนเดียว
เค้าพยายามศึกษาเส้นทางเวลามาหาเราตลอด เปิดกูเกิ้ลแมพ ดูแผนที่
เราประทับใจมากๆ เค้าเป็นคนเฮฮา เพื่อนเยอะ(โดยเฉพาะผู้หญิง)
ได้คบกับคนที่เราชอบ แต่มันไม่ได้จบตรงที่แฮปปี้เอนดิ้ง
ตอนนี้เราไม่รู้ว่าจะกลับไปคบกับเค้าดีมั้ย
ขอบอกก่อนนะคะ ว่าเรื่องของทอมดี้ค่ะ
หลายๆคนอาจมองว่าสิ่งที่เราเจอมันเป็นเรื่องเด็กๆ
แต่สำหรับเราแล้ว เราทุ่มเท และรักเค้ามาก
ตอนเรารู้จักเค้าครั้งแรกตอนเราอยู่มอต้น ส่วนเค้าอยู่มอปลาย
เราเจอกันในเฟสบุ๊คค่ะ ช่วงนั้นบีบีกำลังดังเลย
เค้าทักเฟสเรามาค่ะเราก็คุย แต่บริสุทธิ์ใจเพราะเรามีแฟนอยู่แล้ว(ป๊อปปี้เลิฟแบบเด็กๆหน่ะค่ะ)
เราอยู่กันไกลพอสมควรในความคิดของเราตอนนั้น คิดว่าไกลเกินกว่าที่จะเจอกันได้
คุยในบีบีครั้งแรกเค้าก็ทราบแล้วว่าเรามีแฟน เพราะเราตั้งรูปคู่กับแฟนมาตลอด
ส่วนเค้าจะชอบตั้งสเตตัสเพ้อๆ รู้สึกว่าเหมือนเพิ่งเลิกกับแฟนค่ะ
เราชอบเอาเรื่องมาปรึกษาเค้าบ่อยๆ โดยเฉพาะเรื่องแฟน เค้าก็รับฟังเรามาตลอดค่ะ
จนเราเลิกกับแฟน เพราะเราสองคนเอง เราก็ยังมีคนนี้อยู่ตลอด คอยส่งเนื้อเพลงนู่นนี่มาให้
กลายเป็นว่าเรารู้สึกชอบเค้าซะงั้น ปกติเราจะไม่ชอบใครง่ายๆแต่กับคนนี้ไม่รู้ทำไมทั้งที่ไม่เคยเจอเลย
เราคุยกันทุกวันค่ะ แต่ไม่เคยเจอกันเลย ไม่เคยส่งรูปหน้าของกันและกันเวลาคุย
เป็นเวลากว่าสองปีค่ะ เราเคยบอกชอบเค้าไป3ครั้งค่ะ แต่เค้าก็ไม่เคยบอกอะไรเรานะคะ
แต่ด้วยความที่เราชอบและจริงจังมาก เลยรอเค้าอยู่อย่างนั้นไม่คุยกับคนไหนเลย
ระหว่างนั้นสองปี เราพยายามมากค่ะ ที่จะได้เจอเค้า เค้าบอกว่าไปสยามเราก็พยายามตามไป
แต่เหมือนเค้าจะหนีเรายังไงยังงั้น555 เราก็เสียใจค่ะ แต่ก็ยังรอเค้าต่อไป
จนปลายปี56 เราถอดใจแล้วค่ะ อยู่ดีๆเค้าก็ขอเจอ เราตกใจมาก
คนที่หนีเราตลอดเวลา คนที่ไม่เคยจะพูดแม้แต่ความรู้สึกของตัวเอง วันนี้เค้าพร้อมจะเจอเราแล้ว
เราก็ตกไปค่ะ เราเจอกัน ครั้งแรกที่เจอ จนตอนนี้เรายังจำได้ดีค่ะ เค้ามากับเพื่อน
เราไปกับพี่สาว เค้าใส่เสื้อสีแดง กางเกงลายทหาร รอยยิ้มรวมถึงทุกอย่างเรายังจำได้
พี่สาวเราขอตัวกลับก่อน เค้าเลยชวนเราไปเดินด้วย ปรากฎว่าเค้าปล่อยให้เราเดินข้างหลังคนเดียว
แล้วเค้าเดินคุยกับเพื่อนอยู่ข้างหน้า ไม่ได้คุยกับเราเลย
แต่ตอนนั่งเค้าก็เอาแต่จ้องเรา เราเขินมากๆ เหมือนเค้าไม่กล้าที่จะคุยกับเรามากกว่าเลยแก้เขิน
สุดท้ายเราก็แยกกัน ก่อนจะแยกกันเค้าบอกว่า ถึงบ้านโทรมานะ(เรามีเบอร์กันคะ แต่ไม่เคยโทรหากันเลย)
เราถามกับตัวเองตลอดว่านี่จริงหรือเปล่า คนที่เรารอคอย เค้าจะคิดอะไรกับเรามั้ย
สุดท้ายเราก็ตกลงคุยกันค่ะ แค่ได้เจอก็ดีใจแล้ว นี่ได้คุยแบบดูใจกัน
เหมือนสองปีที่ผ่านมา เราต้องมาเริ่มศึกษาใจกันใหม่
เหมือนโทรคุยกันจนไม่ได้นอนเพื่อชดเชยเวลา2ปีของเราทั้งคู่
จากตอนแรกๆเค้าเอาเพื่อนมาด้วยเวลาหาเรา พอนานๆไปก็มาหาเราคนเดียว
เค้าพยายามศึกษาเส้นทางเวลามาหาเราตลอด เปิดกูเกิ้ลแมพ ดูแผนที่
เราประทับใจมากๆ เค้าเป็นคนเฮฮา เพื่อนเยอะ(โดยเฉพาะผู้หญิง)