เราไม่รู้จะเริ่มเขียนยังไง ที่ผ่านมาได้แต่อ่าน
คือแบบนี้ เราเคยคบกับผชคนนึงตอนอยู่มอปลาย จำได้ดีว่ารักมากเป็นรักแรกรักจริงจัง หลังจากคบกันได้ปีกว่า จำไม่ได้ว่าอะไรที่ทำให้ทะเลาะแต่ไม่ใช่เรื่องมือที่สามสุดท้ายก็เลิกไป ตอนนั้นเราบล๊อคทุกอย่าง ไม่อยากเจอไม่อยากคุย เปลี่ยนเฟสเปลี่ยนเบอร์ ผ่านมา4ปีไม่เคยติดต่อรึเห็นหน้ากันอีกเลย จนตอนนี้เราอยู่มหาลัย
ถึงจุดพีคแล้วแหละ วันนั้นเครียดๆเราย้อมใจด้วยการไปกินเหล้ากับเพื่อน ปกติตามวงเหล้าก็คุยโม้คุยทั่วไปคุยทุกเรื่องจนถึงเรื่องแอพสีเหลืองอันนึงในมือถือที่เอาไว้แชทแต่คือเราไม่มี ก็คุยไม่รู้เรื่อง เพื่อนก็หวังดีสุดๆเอามือถือเราไปโหลดยังไม่พอสมัครidให้ด้วย ดีปะละ5555555 เราไม่ได้สนใจอะไรพอเมาได้ระดับหนึ่งกลับห้องแล้วนอนไป จนถึงเช้า... ตึ้ง ตึ้งๆๆ เสียงแชทมือถือดังเป็นพักๆมันลำคานมากจนเราต้องตื่น ลืมตาหยิบขึ้นมาดูเท่านั้นแหละ เชี้ยยยยคนแอดมาอะไรเบอร์นี้ แอพที่เพื่อนโหลดให้มีคนแอดมาเยอะมาก แล้วที่อึ้งมากกว่าจำนวนคน คือหนึ่งในนั้นเป็นแฟนเก่าที่เราเลิกกันไป4ปีก่อน แบบตกใจสุดๆดึงตัวขึ้นแล้วเปิดดู เราทำความเข้าใจกับแอพอยู่ซักพักก็ตัดสินใจรับแอดแฟนเก่าแบบสองจิตสองใจแต่ก็ช่างเถอะ จากนั้นก็อาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเรียน ตึ้ง! เสียงแชทดังขึ้น แฟนเก่าเราทักมา เห้ยยยยยแบบโลกหยุดทุกอย่างเงียบได้ยินเสียงใจตัวเองน้ำตาคลอไม่รู้ทำไม พีคกว่าพีคนั้นเค้าถามว่าเราว่าชื่ออะไร คำที่ปรากฏในหัวคือรูปเราไม่เหมือนเรา? เราผอมลงเราโตขึ้นรึเพราะอะไร? รึตั้งใจแกล้งกัน? เราจึงตัดสินใจที่จะไม่ชื่อบอกไป จากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆโทมาบ้างส่งรูปบ้างอยู่ไหนทำอะไรเค้าบอกเราตลอดเหมือนจีบแหละ มั้ง.. เป็นแบบนี้มาเดือนกว่าๆแต่ไม่เคยถามชื่อเราอีกเลยตั้งแต่ตอนนั้น หลายอย่างมันทำให้เรารู้สึกได้ว่าเค้าจำเราไม่ได้จริงๆ จนวันนี้มีประโยคนึงที่ทำให้เราคิดต่อไปอีก เค้าบอกว่าอยากเจอเรา นี่แหละเราจะทำยังไงถึงจะดี เราจะเจอเค้าดีมั้ย เราจะบอกเค้าดีปะว่าเราคือแฟนเก่า อีกความรู้สึกของเราคือเค้ายังเหมือน4ปีที่แล้ว คุยเก่งเหมือนเดิม ชอบกินเหมือนเดิม ทำอะไรเดิมๆเหมือนพาเรากลับไปเวลาเดิม ตอนนั้นมันก็ดี ดีจนจำไม่ได้ว่าเลิกกันเพราะอะไร
เองจะจำเค้าไม่ได้เลยหรอ ไม่ได้แกล้งกันใช่มั้ย
แฟนเก่าจำเราไม่ได้
คือแบบนี้ เราเคยคบกับผชคนนึงตอนอยู่มอปลาย จำได้ดีว่ารักมากเป็นรักแรกรักจริงจัง หลังจากคบกันได้ปีกว่า จำไม่ได้ว่าอะไรที่ทำให้ทะเลาะแต่ไม่ใช่เรื่องมือที่สามสุดท้ายก็เลิกไป ตอนนั้นเราบล๊อคทุกอย่าง ไม่อยากเจอไม่อยากคุย เปลี่ยนเฟสเปลี่ยนเบอร์ ผ่านมา4ปีไม่เคยติดต่อรึเห็นหน้ากันอีกเลย จนตอนนี้เราอยู่มหาลัย
ถึงจุดพีคแล้วแหละ วันนั้นเครียดๆเราย้อมใจด้วยการไปกินเหล้ากับเพื่อน ปกติตามวงเหล้าก็คุยโม้คุยทั่วไปคุยทุกเรื่องจนถึงเรื่องแอพสีเหลืองอันนึงในมือถือที่เอาไว้แชทแต่คือเราไม่มี ก็คุยไม่รู้เรื่อง เพื่อนก็หวังดีสุดๆเอามือถือเราไปโหลดยังไม่พอสมัครidให้ด้วย ดีปะละ5555555 เราไม่ได้สนใจอะไรพอเมาได้ระดับหนึ่งกลับห้องแล้วนอนไป จนถึงเช้า... ตึ้ง ตึ้งๆๆ เสียงแชทมือถือดังเป็นพักๆมันลำคานมากจนเราต้องตื่น ลืมตาหยิบขึ้นมาดูเท่านั้นแหละ เชี้ยยยยคนแอดมาอะไรเบอร์นี้ แอพที่เพื่อนโหลดให้มีคนแอดมาเยอะมาก แล้วที่อึ้งมากกว่าจำนวนคน คือหนึ่งในนั้นเป็นแฟนเก่าที่เราเลิกกันไป4ปีก่อน แบบตกใจสุดๆดึงตัวขึ้นแล้วเปิดดู เราทำความเข้าใจกับแอพอยู่ซักพักก็ตัดสินใจรับแอดแฟนเก่าแบบสองจิตสองใจแต่ก็ช่างเถอะ จากนั้นก็อาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเรียน ตึ้ง! เสียงแชทดังขึ้น แฟนเก่าเราทักมา เห้ยยยยยแบบโลกหยุดทุกอย่างเงียบได้ยินเสียงใจตัวเองน้ำตาคลอไม่รู้ทำไม พีคกว่าพีคนั้นเค้าถามว่าเราว่าชื่ออะไร คำที่ปรากฏในหัวคือรูปเราไม่เหมือนเรา? เราผอมลงเราโตขึ้นรึเพราะอะไร? รึตั้งใจแกล้งกัน? เราจึงตัดสินใจที่จะไม่ชื่อบอกไป จากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆโทมาบ้างส่งรูปบ้างอยู่ไหนทำอะไรเค้าบอกเราตลอดเหมือนจีบแหละ มั้ง.. เป็นแบบนี้มาเดือนกว่าๆแต่ไม่เคยถามชื่อเราอีกเลยตั้งแต่ตอนนั้น หลายอย่างมันทำให้เรารู้สึกได้ว่าเค้าจำเราไม่ได้จริงๆ จนวันนี้มีประโยคนึงที่ทำให้เราคิดต่อไปอีก เค้าบอกว่าอยากเจอเรา นี่แหละเราจะทำยังไงถึงจะดี เราจะเจอเค้าดีมั้ย เราจะบอกเค้าดีปะว่าเราคือแฟนเก่า อีกความรู้สึกของเราคือเค้ายังเหมือน4ปีที่แล้ว คุยเก่งเหมือนเดิม ชอบกินเหมือนเดิม ทำอะไรเดิมๆเหมือนพาเรากลับไปเวลาเดิม ตอนนั้นมันก็ดี ดีจนจำไม่ได้ว่าเลิกกันเพราะอะไร
เองจะจำเค้าไม่ได้เลยหรอ ไม่ได้แกล้งกันใช่มั้ย