เพื่อน "รัก"

ผมมีเพื่อนอยู่คนนึงคับ เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนผมตอนรู้จักกันแรกๆเขามีคนชอบเยอะมาก
ในสายตาผมเขาก็ไม่ได้สวยอะไรขนาดนั้น แถมหยิ่งอีกตั้งหาก แต่พอเรามารู้จักกันสักพัก
ทุกครั้งที่เขามากับเพื่อนเราก็ไม่ค่อยจะได้คุยอะไรกันมาก แค่ยิ้มให้กันตามประสาคนรู้จัก
แต่พอเราเริ่มมารู้จักกันมาคุยกัน มันเริ่มจะไปไหนมาไหนด้วยกันไปเที่ยวด้วยกัน แต่เราก็ไม่ใช่เพื่อนที่แบบรักกันหรอก
กัดกันเป็นประจำเวลาเจอกัน ร จนเราเริ่มมารู้นิสัยเขาว่าเป็นยังไงเราก็เออ คนนี้ผิดจากที่เราเจอวันแรกเลย
เราคุยกันมีอะไรเหมือนๆกัน ปรึกษากันแทบจะทุกเรื่อง เวลาเขาไม่สบายใจเรานี่แหละที่ไม่เคยจะไปไหนเลย
ค่อยเป็นหว่งตลอดเวลา จนคนที่เรารู้จักเห็นว่าเราไปไหนมาไหนด้วยกัน มาแซวมาถามว่าคบกันหรอ
เราก็ปฏิเสธไป. แต่พอเรามามองดูตัวเองว่าตัวเราทำอะไรลงไปทำไมเราทำให้เขามากขนาดนี้ทำไมเราเป็นหว่งเขาขนาดนี้
ใจเราคิดอะไร. จนมาวันนึงที่เราพยายามจะตีตัวออกห่างมาเพราะเรารู้ตัวเองว่าเราไม่ได้คิดกับเขาแค่เพื่อน
เราหยุดคุยหยุดทัก แต่สุดท้าย เขาก็ทักมาเพราะทะเลาะกับแฟน เราคิดอยู่เสอมว่าเพื่อนพยายามคิดว่าเพื่อน
เลยรับฟังให้คำปรึกษาเหมือนเดิม จนเขาดีกัน นี่แหละ การที่แอบชอบเขาเรายอมทุกอย่างให้ได้อยู่กับเขาได้คุย
แต่พอนานไปความชอบมันเพิ่มขึ้น เราก็มีคนคุย เขาก็มีคนคุย แต่การกระทำที่เขาทำกับเรามันทำให้เราคิดทำให้เราหวัง
อยู่เสมอว่าเขารู้สึกดีกับเรา จนเราไม่ได้เจอกัน ทุกวันนี้ผมก็ยังหาคำตอบไม่ได้เลยว่าเขา รู้สึกยังไงกับผม
ผมคิดว่าถ้าเขาได้อ่านเขาคงจะมาตอบผมในนี้บ้างนะคับ A