ไม่รู้ว่าเริ่มตรงไหนถึงจะเหมาะ แต่ขอเริ่มจากเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ตอนนี้ปิดเทอมอยู่ ผมทำงานอยู่ในร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง ยืนประจำอยู่เตรื่องสอง ผมได้เจอคนสองคนมาด้วยกัน
คนนึงเป็นผู้หญิงที่ผมเคยชอบ เคยตามจีบอยู่เมื่อหลายเดือนที่แล้ว แต่พอผมขอคบกับเค้า ก็กินแห้วเนี่ยแหละ ตอนนั้นยังจำได้อยู่เลย ตอนที่ไปสารภาพเค้าปฏิเสธ ตอนนั้นพยายามถามเหตุผลนะว่าเพราะอะไรเค้าบอก "คิดกับเราแค่เพื่อน" เลยอยากรู้อีกว่าทำไม คือตัวผมเป็นไม่หล่อ แบบเข้าขั้นระยะสุดท้าย รู้ว่าเป็นไปไม่ได้แต่พยายามใช้ใจเข้าแลก ตอนนั้นเลยถามไปเป็นเพราะเราไม่หล่อใช่ไหม นิสัยเราไม่ดีตรงไหน เค้าบอกมาว่า "ไม่ได้เกี่ยวกับหน้าตาหรอก ไม่ใช่คือไม่ใช่ นนท์นิสัยดี" ความจริงมีบทสนทนามากกว่านี้ แต่เอาแค่นี้แหล่ะ จากนั้นผมก็ยอมรับแล้วเป็นเพื่อนกับเค้า
อีกคนเนี่ยเป็นคนที่ผมไม่ค่อยชอบขี้หน้ามันเท่าไหร่ ตอน มต้น มันชอบแกล้งผมมากเลย มันอันธพานมาก มันก็รู้ชื่อผมแต่ก็ชอบเรียกผมว่า "ไอ้อ้วน" เดินผ่านก็ชอบต่อยแขนผม ตบหัวผม เป็นประสบการณ์ทีแย่มาก
จากแฟลชแบค ถัดมาปัจจุบัน เจอสองคนนี้เดินมาด้วยกันตอนแรกคิดว่าบังเอิญที่เดินมาด้วยกันแต่ไม่ใช สองคนเดินมาเพื่อคิดเงินหลักจากหยิบของเสร็จ ผมคิดเงินจากของที่ผู้ชายถือมา คนที่ผมเคยชอบก็บอกว่า "คิดรวมกัน" เลยรู้เลยว่ามาด้วยกัน หลังจากคิดเงินเสร็จ สองคนเดินออกจากร้าน ซ้อนมอไซด์กลับไปด้วยกัน ตอนนั้นยังดีที่มีแต่ขนม ถ้ามีถุงยางด้วย ผมคงเงิบจนทำอะไรไม่ถูก
ตอนนั้นคิดในใจ ที่บอกว่าไม่เกี่ยวกับหน้าตามันจริงหรอ คือผู้ชายคนนั้นมันหล่อนะสไตล์แบดๆ ส่วนเรานี่ก็อย่างว่า ชอบคนหล่อไม่เท่าไหร่ แต่ทำไมไม่เลือกนิสัยบ้าง ทำซะผมคิดว่าความดีของผมมันไร้ค่าไปเลย
ตอนนี้ผมรู้ความจริงแล้ว ว่าต่อให้เราจะทำความดีมากแค่ไหน มันก็ทำให้คนรักไม่ได้
ความรู้สึกของผมก็คงเป็นแบบนี้แหล่ะ
มีเรื่องมาเล่า ผู้หญิงคนนี้โครตจะ
คนนึงเป็นผู้หญิงที่ผมเคยชอบ เคยตามจีบอยู่เมื่อหลายเดือนที่แล้ว แต่พอผมขอคบกับเค้า ก็กินแห้วเนี่ยแหละ ตอนนั้นยังจำได้อยู่เลย ตอนที่ไปสารภาพเค้าปฏิเสธ ตอนนั้นพยายามถามเหตุผลนะว่าเพราะอะไรเค้าบอก "คิดกับเราแค่เพื่อน" เลยอยากรู้อีกว่าทำไม คือตัวผมเป็นไม่หล่อ แบบเข้าขั้นระยะสุดท้าย รู้ว่าเป็นไปไม่ได้แต่พยายามใช้ใจเข้าแลก ตอนนั้นเลยถามไปเป็นเพราะเราไม่หล่อใช่ไหม นิสัยเราไม่ดีตรงไหน เค้าบอกมาว่า "ไม่ได้เกี่ยวกับหน้าตาหรอก ไม่ใช่คือไม่ใช่ นนท์นิสัยดี" ความจริงมีบทสนทนามากกว่านี้ แต่เอาแค่นี้แหล่ะ จากนั้นผมก็ยอมรับแล้วเป็นเพื่อนกับเค้า
อีกคนเนี่ยเป็นคนที่ผมไม่ค่อยชอบขี้หน้ามันเท่าไหร่ ตอน มต้น มันชอบแกล้งผมมากเลย มันอันธพานมาก มันก็รู้ชื่อผมแต่ก็ชอบเรียกผมว่า "ไอ้อ้วน" เดินผ่านก็ชอบต่อยแขนผม ตบหัวผม เป็นประสบการณ์ทีแย่มาก
จากแฟลชแบค ถัดมาปัจจุบัน เจอสองคนนี้เดินมาด้วยกันตอนแรกคิดว่าบังเอิญที่เดินมาด้วยกันแต่ไม่ใช สองคนเดินมาเพื่อคิดเงินหลักจากหยิบของเสร็จ ผมคิดเงินจากของที่ผู้ชายถือมา คนที่ผมเคยชอบก็บอกว่า "คิดรวมกัน" เลยรู้เลยว่ามาด้วยกัน หลังจากคิดเงินเสร็จ สองคนเดินออกจากร้าน ซ้อนมอไซด์กลับไปด้วยกัน ตอนนั้นยังดีที่มีแต่ขนม ถ้ามีถุงยางด้วย ผมคงเงิบจนทำอะไรไม่ถูก
ตอนนั้นคิดในใจ ที่บอกว่าไม่เกี่ยวกับหน้าตามันจริงหรอ คือผู้ชายคนนั้นมันหล่อนะสไตล์แบดๆ ส่วนเรานี่ก็อย่างว่า ชอบคนหล่อไม่เท่าไหร่ แต่ทำไมไม่เลือกนิสัยบ้าง ทำซะผมคิดว่าความดีของผมมันไร้ค่าไปเลย
ตอนนี้ผมรู้ความจริงแล้ว ว่าต่อให้เราจะทำความดีมากแค่ไหน มันก็ทำให้คนรักไม่ได้
ความรู้สึกของผมก็คงเป็นแบบนี้แหล่ะ