สวัสดีชาวพันทิปทุกท่านนะคะ เรามีเรื่องสงสัยอยากจะถามมากๆ เลยค่ะ ต้องออกตัวก่อนเลยว่าครองชีวิตโสดมายาวนานจนตอนนี้อายุ 32 แล้วค่ะ เราไม่สนใจอยากมีครอบครัวเลยค่ะ และไม่เคยมีแฟนด้วย พ่อแม่เราเป็นชาวนา ชาวสวนค่ะ ตอนเด็กๆ เราก็ช่วยพ่อแม่ทำงาน ตั้งใจเรียนจนจบ เราทำงานไปเรียนไป ไม่เคยขอค่าเทอมจากที่บ้านค่ะ เป็นคนค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง เรียนจบใหม่ๆ เราทำงานประจำอยู่ 4 ปี และเบื่อหน่าย เงินไม่พอใช้ เราต้องใช้หนี้ให้ที่บ้านด้วย เป็นหนี้ของพ่อค่ะ เบื่อที่ต้องมีคนมาจุกจิกจู้จี้ เราไม่ชอบประจบเจ้านายหรือหัวหน้าค่ะ เลยลาออกมาทำงานฟรีแลนซ์ เพราะพ่อแม่เราป่วยหนัก ก็ออกมาดูแล และพาไปรักษา จนตอนนี้อาการดีขึ้นมากค่ะ ทำงานฟรีแลนซ์ยอมรับว่ารายได้ดี แถมยังอิสระ เป็นอะไรที่ชอบ ขยันก็ได้เงินเยอะค่ะ นอนกี่โมงก็ได้ ทำงานตอนไหนก็ได้ ไม่ต้องเปลืองน้ำมันรถ ไม่ต้องเปลืองค่าชุด หรือหมดไปกับเครื่องสำอาง เราไม่ชอบคนเยอะๆ วุ่นวาย ปวดหัว เราทำงานฟรีแลนซ์ครั้งแรก โปะหนี้ให้พ่อหมดเลยค่ะ ตอนนี้ที่บ้านไม่มีหนี้อะไรเลยค่ะ ชีวิตชิวๆ
แม่บอกว่าคนในหมู่บ้านชอบถามว่าเมื่อไหร่ลูกสาวจะแต่งงาน คือเคยมีคนมาทาบทามสู่ขอเราหลายคนแล้วนะคะ แต่เรายังหวงชีวิตโสดยังไม่อยากแต่งงาน เมื่อปีที่แล้วก็เพิ่งปฏิเสธไปคนนึง คือถ้าไม่มีใครมาสนใจเลย แม่ก็คงไม่บ่น แต่พอมีคนมาสู่ขอ เราไม่โอเค แม่ก็บอกว่าทำไมไม่โอเค เพราะแม่บอกว่าเค้าก็ดูเป็นคนดี แต่เราคิดว่าคนเราจะแต่งงานกัน อยู่ด้วยกันอีกหลายปี ก็ควรจะศึกษานิสัยใจคอกันก่อน ถ้าไม่ดีจะแต่งงานทำไม (แต่เราก็ไม่ยอมศึกษาค่ะ ปฏิเสธหมดอ่ะ) แม่บ่นเราจนหูชาอ่ะว่าทำไมไม่ยอมแต่งงาน
เราเป็นคนไม่สนใจหรือแคร์คำพูดของคนอื่น คนเราวันๆ นึงพูดได้เป็นยี่สิบสามสิบเรื่อง พอไม่แต่งงานก็ถามว่าเมื่อไหร่จะแต่งงาน พอแต่งแล้วก็ถามว่าเมื่อไหร่จะมีลูก พอมีลูกคนเดียวก็ถามว่าทำไมไม่มีอีก ถ้าเราสนใจคำพูดของคนอื่นไปหมดก็คงเครียดตาย เราจะแคร์คำพูดของพ่อแม่และญาติๆ สนิทค่ะ เราเป็นคนที่ดูแลตัวเองตั้งแต่เด็ก เป็นคนมีเพื่อนน้อย เราชอบอ่านหนังสือ ทำงานพิเศษห้องสมุด และนอน ชอบทำอาหาร งานบ้านทุกอย่างเราทำเองหมด ดูแลพ่อแม่อย่างดี อาหารการกินเจ็บไข้ไม่สบาย เราคิดว่าได้ตอบแทนบุญคุณ ตอนพ่อแม่ไม่สบายเราอาบน้ำให้ท่านทั้งสองคนเลย ซักเสื้อผ้าให้ ไม่เคยให้พวกท่านแตะ
เราเป็นคนไม่เที่ยว ไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ชอบทำบุญ เราไปวัดทุกวันพระ เราชอบทำงานนะคะ ถ้าไม่ทำงานเหมือนชีวิตไร้ค่า มีพี่ชายสองคน แต่ไม่สามารถมาดูแลพ่อแม่ได้ เราก็รับหน้าที่ค่ะ ไม่เคยไปเรียกร้อง คิดว่าถ้าแต่งงานผู้ชายคนนั้นต้องรับได้ว่าเรามีภาระดูแลพ่อแม่ป่วยสองคน เราทำงานเก็บเงินได้นิดหน่อย ไม่กี่แสน มีบ้านเป็นของตัวเอง มีรถเป็นของตัวเอง คนในหมู่บ้านก็เรียกเราว่าเด็กกตัญญู เราเฉยๆ นะ เพราะการดูแลพ่อแม่เป็นหน้าที่ของคนเป็นลูก
พอมีคนถามมากเข้าแม่ก็เริ่มเครียด แม่พูดกับเราว่าไม่รู้จะอยู่อีกกี่ปี จะตายเมื่อไหร่ แม่กลัวเราลำบาก ถ้าไม่แต่งงานต่อไปจะทำยังไง ตอนนี้ยังแข็งแรงอยู่ไง แต่พอแก่ไป มันจะไม่เหมือนตอนเราสาวๆ เราอยู่คนเดียวไม่ได้หรอก เราก็อึ้งๆ ไปนะ คือแม่ชอบพูดเรื่องตาย เราก็ใจคอไม่ดี ชาวบ้านก็คือชนบท เค้าก็พูดว่าเราแก่แล้วสามสิบกว่า ขึ้นคาน ไม่มีใครเอา กร๊ากก เราฟังแล้วขำ แต่แม่เราดันเครียดเฉยเลย
เลยอยากจะถามว่า ในสายตาของคุณผู้ชายนี่คือผู้หญิงอายุสามสิบกว่าคือแก่ ขึ้นคาน ไม่น่าเอาทำเมียเหรอคะ ปกติเราก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้ไง สรุปว่าผู้ชายชอบผู้หญิงเอาะๆ ประมาณนั้นเหรอคะ
เราแท็กๆ ไปนะคะ ไม่รู้ถูกห้องหรือเปล่า
ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ
ผู้หญิงอายุ 32 นี่เรียกว่าแก่ขึ้นคานไหมคะ
แม่บอกว่าคนในหมู่บ้านชอบถามว่าเมื่อไหร่ลูกสาวจะแต่งงาน คือเคยมีคนมาทาบทามสู่ขอเราหลายคนแล้วนะคะ แต่เรายังหวงชีวิตโสดยังไม่อยากแต่งงาน เมื่อปีที่แล้วก็เพิ่งปฏิเสธไปคนนึง คือถ้าไม่มีใครมาสนใจเลย แม่ก็คงไม่บ่น แต่พอมีคนมาสู่ขอ เราไม่โอเค แม่ก็บอกว่าทำไมไม่โอเค เพราะแม่บอกว่าเค้าก็ดูเป็นคนดี แต่เราคิดว่าคนเราจะแต่งงานกัน อยู่ด้วยกันอีกหลายปี ก็ควรจะศึกษานิสัยใจคอกันก่อน ถ้าไม่ดีจะแต่งงานทำไม (แต่เราก็ไม่ยอมศึกษาค่ะ ปฏิเสธหมดอ่ะ) แม่บ่นเราจนหูชาอ่ะว่าทำไมไม่ยอมแต่งงาน
เราเป็นคนไม่สนใจหรือแคร์คำพูดของคนอื่น คนเราวันๆ นึงพูดได้เป็นยี่สิบสามสิบเรื่อง พอไม่แต่งงานก็ถามว่าเมื่อไหร่จะแต่งงาน พอแต่งแล้วก็ถามว่าเมื่อไหร่จะมีลูก พอมีลูกคนเดียวก็ถามว่าทำไมไม่มีอีก ถ้าเราสนใจคำพูดของคนอื่นไปหมดก็คงเครียดตาย เราจะแคร์คำพูดของพ่อแม่และญาติๆ สนิทค่ะ เราเป็นคนที่ดูแลตัวเองตั้งแต่เด็ก เป็นคนมีเพื่อนน้อย เราชอบอ่านหนังสือ ทำงานพิเศษห้องสมุด และนอน ชอบทำอาหาร งานบ้านทุกอย่างเราทำเองหมด ดูแลพ่อแม่อย่างดี อาหารการกินเจ็บไข้ไม่สบาย เราคิดว่าได้ตอบแทนบุญคุณ ตอนพ่อแม่ไม่สบายเราอาบน้ำให้ท่านทั้งสองคนเลย ซักเสื้อผ้าให้ ไม่เคยให้พวกท่านแตะ
เราเป็นคนไม่เที่ยว ไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ชอบทำบุญ เราไปวัดทุกวันพระ เราชอบทำงานนะคะ ถ้าไม่ทำงานเหมือนชีวิตไร้ค่า มีพี่ชายสองคน แต่ไม่สามารถมาดูแลพ่อแม่ได้ เราก็รับหน้าที่ค่ะ ไม่เคยไปเรียกร้อง คิดว่าถ้าแต่งงานผู้ชายคนนั้นต้องรับได้ว่าเรามีภาระดูแลพ่อแม่ป่วยสองคน เราทำงานเก็บเงินได้นิดหน่อย ไม่กี่แสน มีบ้านเป็นของตัวเอง มีรถเป็นของตัวเอง คนในหมู่บ้านก็เรียกเราว่าเด็กกตัญญู เราเฉยๆ นะ เพราะการดูแลพ่อแม่เป็นหน้าที่ของคนเป็นลูก
พอมีคนถามมากเข้าแม่ก็เริ่มเครียด แม่พูดกับเราว่าไม่รู้จะอยู่อีกกี่ปี จะตายเมื่อไหร่ แม่กลัวเราลำบาก ถ้าไม่แต่งงานต่อไปจะทำยังไง ตอนนี้ยังแข็งแรงอยู่ไง แต่พอแก่ไป มันจะไม่เหมือนตอนเราสาวๆ เราอยู่คนเดียวไม่ได้หรอก เราก็อึ้งๆ ไปนะ คือแม่ชอบพูดเรื่องตาย เราก็ใจคอไม่ดี ชาวบ้านก็คือชนบท เค้าก็พูดว่าเราแก่แล้วสามสิบกว่า ขึ้นคาน ไม่มีใครเอา กร๊ากก เราฟังแล้วขำ แต่แม่เราดันเครียดเฉยเลย
เลยอยากจะถามว่า ในสายตาของคุณผู้ชายนี่คือผู้หญิงอายุสามสิบกว่าคือแก่ ขึ้นคาน ไม่น่าเอาทำเมียเหรอคะ ปกติเราก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้ไง สรุปว่าผู้ชายชอบผู้หญิงเอาะๆ ประมาณนั้นเหรอคะ
เราแท็กๆ ไปนะคะ ไม่รู้ถูกห้องหรือเปล่า
ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ