มีใครเป็นกันไหม? แล้วจะขจัดความรู้สึกนี้ยังใงดี?

สวัสดีน่าทุกคน.....ก่อนอื่นขอบอกก่อนเลยน่ะ ว่าเราเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่ง แต่คือเราอึดอัดมานานแล้ว เราไม่รู้ว่าเราเป็นอยู่คนเดียว หรือยังมีคนอื่นที่เป็นเหมือนเราบ้างมั้ย เพื่อเป็นการไม่เสียเวลาก็มาฟังกันเลยดีกว่าเน้อะ เราจะเล่าเรื่องตั้งแต่อดีตมาถึงปัจจุบันเลยน่ะ คือสมัยมัธยมต้นอ่ะ เราแอบชอบรุ่นพี่คนนึงเค้าเป็นรุ่นพี่มัธยมปลายมอ 6 แต่เค้าเรียนโรงเรียนอื่น เราเรียนอีกที่นึง ก้แบบว่าชอบรุ่นพี่ต่างโรงเรียนอ่ะแหละ เค้าเป็นผู้ชายมีรูปร่างสูง น่าตาดีมาก จมูกโด่ง ดวงตาเป็นสีน้ำตาล คือทุกอย่างที่อยู่บนใบหน้าของเค้าเป็นอะไรที่ลงตัวไปหมด พูดง่ายๆคือ ทั้งน่าตาและหุ่นของเค้าทั้งหมดนั้นเพอร์เฟคทุกอย่าง และเป็นผู้ชายในอุดมคติของเรา เราชอบเค้าติดตามเค้ามาตลอด จนวันนึงเราก็ได้รุ้จักเค้า ได้คุยกัน ทั้งในแชทและโทศัพท์ แต่ก็ไม่รู้ว่าสถานะที่คุยกันนั้นคืออะไร แต่ก็น่ะ เราเป็นฝ่ายแอบชอบเค้านี่ ยังใงก้ยอมทุกอย่างแหละแค่ได้เห็นหน้า ได้เห็นแววตาคู่นั้น ได้ยินเสียง ได้แอบมองไกลๆ ก็รู้สึกแฮ้ปปี้มากแล้วสำหรับผู้หญิงคนนึงที่แอบชอบรุ่นพี่ เราก้คุยกับเค้ามาเรื่อยๆ ทุกๆคืนเค้าจะโทหาเราตลอด เรามีความสุขกับสิ่งนั้นมาก แล้ววันนึงก็ถึงวันที่เค้าจบการศึกษามัธยมปลาย และต้องไปเรียนต่อที่มหาลัยที่เค้าเลือก เค้าก้เลือกมหาลัยใกล้บ้าน เค้าก็ชอบมาเล่าให้เราฟังเสมอว่าเค้าติดที่นี่น่ะ คณะนี้น่ะ....เค้ามีความสุขที่มีที่เรียน เราก้ยินดีกับพี่เค้า แต่ความในใจของเราก็แอบคิดว่า วันนี้คงมาถึงแล้ววันที่เราคงไม่ได้คุยกับพี่เค้าอีกต่อไป เราก้บอกพี่เค้าน่ะ ว่าคงไม่ได้คุยกัน เพราะพี่เค้าก้คงจะได้เจอกับผู้หญิงดีๆในมหาลัย พี่เค้าก็บอกเราว่า ไม่หรอก ไม่ทำอย่างนนั้นหรอก (แต่สถานะเรากับพี่เค้าไม่ได้หมายถึงแฟนน่ะ ) แต่พี่เค้าก็เทคแคร์เราตลอด ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันเน้อะ แต่พอถึงวันที่เค้าต้องไปอยู่มหาลัย แรกๆที่ไปนั้น เค้าก็พยายามติดต่อเราน่ะ ถึงแม้จะน้อยก็ตาม อาจเป็นเพราะปี 1 ต้องทำอะไรหลายๆอย่างด้วย อันนั้นเราเข้าใจ และที่ไม่เข้าใจคือ จู่ๆเค้าก้หายไป แล้วก็ไม่ได้บอกว่าไปไหน ... เราก็ได้แค่คิดว่า วันนั้นคงมาถึงแล้ว วันที่เราต้องทำใจอะไรประมานนี้ ตั้งแต่วันนั้นเค้าก้หายไป 3 ปี เค้าก็มีแฟน ... เราก็ลบเฟสบุค ลบทุกอย่างที่เกี่ยวกับเค้า และภายใน 3 ปีนั้นเราก้มีแฟน แฟนเราเปนคนดีมาก ดีจนไม่มีคำไหนที่จะมาอทิบายได้เลย เราคบกันตอนที่เราอยู่มอ 5 จนถึงปัจจุบันก็ 3 ปีกว่าแล้ว แฟนเราเป็นรุ่นพี่เราปีนึง เรารักกันด้วยระยะทางที่ห่างกัน ก้ไม่มีปันหาอะไรที่จะเข้ามา เพราะเชื่อใจกัน แต่พอวันนึง รุ่นพี่คนนั้นก็กลับมา มาให้ความหวัง เรายอมรับน่ะว่าเราชอบเค้าไม่เคยเปลี่ยนเลย และก็พยายามคิดแค่พี่ชายคนนึง แต่เค้าให้ความหวังเรามากเกินไป เราก็คุยกับเค้าแล้วก้สารภาพเค้ามาตลอดว่าเราชอบเค้ามาก ช่วงที่เราคุยกับรุ่นพี่คนนั้น เราก้คุยกับแฟนเราเสมอ จนวันนึง เราต้องบอกเลิกแฟนเเพราะรุ่นพี่คนนั้น แต่หลังจากเราบอกเลิกแฟนเพราะคิดว่ารุ่นพี่คนนั้นคงจะมีความรุ้สึกดีดีกับเราบ้างเค้าบอกให้เรารอเค้า 4 เดือน แล้วจะกลับมา แต่หลังจากที่เค้าพูดแบบนั้น เค้ากลับหายไปลึกลับอีกครั้ง เราก็ทำใจเน้อะ ไม่เหลือใครเลยเพราะความรู้สึกบ้าๆของตัวเอง แต่แล้วแฟนเราก็กลับ เราก็คิดถึงแฟนเราน่ะ เราสองคนก็คืนดีกัน เพราะเค้าบอกว่า ยังรักเราอยู่ เรารู้ว่าเราเลวมากที่ทำร้ายความรุ้สึกแฟนเราเพียงเพราะอารมชั่ววูบบ้าๆนั่น เราก็โอเค เราจะไม่สนรุ่นพี่คนนั้นอีกแล้ว เราใช้เวลา เพื่อทำให้แฟนเรามีความสุขที่สุด เราสองคนก็รักกันมากกว่าเดิม แฟนเราบอกเราเสมอว่าอยากแต่งงานกับเรา รอเวลาให้เรียนจบ ทำงาน แล้วจะไปขอ เราก็ดีใจน่ะที่มีแฟนที่ดีแบบนี้ แต่แล้วจู่ๆวันนึงงรุ่นพี่คนนั้นก็กลับมาอีกแล้ว (เราว่าทุกคนน่าจะเข้าใจความรุ้สึกของคนที่แอบชอบผู้ชายคนนึงไม่เคยเปลี่ยน ถึงจะมีแฟนแล้ว แต่ก็ยังชอบอยู่ดี ซึ่งจากอดีตวันนั้นเราก็ยังชอบเค้ามาถึงวันนี้เลย ถึงแม้เค้าจะทำตัวแปลกๆก็ตาม ) เค้ากลับมาแล้วบอกเราว่า พี่พร้อมแล้วน่ะ .... คือเราอึ้งและตกใจมาก ว่าพี่เค้าพูดไรออกมา อะไรคือพร้อมแล้วน่ะ เค้าาถามเราว่า แล้วเราล่ะพร้อมรึยัง แต่เราพยายามที่เลี่ยงคำตอบนั้น เพระาเราไม่อยากทำร้ายแฟนเราอีกแล้ว เราตอบพี่เค้าไปแค่ว่า "55555555" เราไม่รุ้ว่าทำไมเราถึงไม่ปฏิเสธ สงสัยคงเป็นเพราะเรายังลังเลแหละเน้อะ พอเราไม่ตอบคำถามของเค้า เค้าก็หายไปอีกครั้ง เราดูโง่จังเน้อะ เค้าทำมาขนาดนี้ก้ยังจะชอบได้อีก เราถามตัวเองมาเสมอว่าเราเป็นตัวอะไรสำหรับเค้าเนี่ย หลังจากที่เค้าหายไปนั้น จู่ๆเมื่อวานเค้าก็กลับอีกครั้ง บอกว่าอยากเจอเรา บอกเราว่าได้งานทำแล้ว รายงานอะไรหลายๆอย่าง เราทำได้แค่ตอบสั้นๆ เพราะเราก้กลัวใจตัวเอง เค้าส่งข้อความมาบอกว่าวันนี้จะออกนอกบ้านเวลานี้น่ะ บอกอยากเจอเรา อยากให้เราออกมา เราพยายามจะหลีกเลี่ยง แต่วันนี้เค้าก็มาทวนเราอีกครั้งว่า อย่าลืมน่ะ เวลานี้ .... เราเลยตัดสินใจออกไป และคิดแค่ว่า ไปเจอกับพี่ชายคนนึง แต่อร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยแกร พอเจอเค้าอีกครั้ง บอกได้คำเดียวหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แล้วเราก็ชอบเค้ามากกว่าเดิมมมมมมมมมมมมมอีกแกร ครั้งแรกที่เราทักเค้า เค้าหันมาเห็นเราพอดี เราอยู่บบนมอไซ ส่วนเค้าก็เดินอยู่ เราขับมอไซไปข้างๆเค้าแล้วก้ทำเป็นถามว่ามากับใครหรอ  เค้าก้ตอบว่ามากับน้องชาย เราก้แบบ อ่ๆ แต่ที่แปลกไปคือ ตัวของเค้าที่กำลังคุยกับเราอยู่นั้น กระสับกระส่ายเหมือนคนเขิลมากๆ พยายามไม่สบตากับเรา ทั้งๆที่เราพยายามทำเปนไม่เขิล และจ้องเข้าไปในดวงตาของเค้า แต่ที่จิงเราเขิลน่ะ 555555555555555 แต่เราก็ใช้ความพยายามสูง เค้าพูดกับเราแบบคนเขิล พูดไม่รู้เรื่องอีกด้วย 555555555 หลังจากนั้นเค้าก้เดินเข้าไปข้างใน เราก้ทำเปนขับรถออก เหมือนคนจะกลับแล้วไรงี้ แต่ที่จริงเราไปจอดรถ แล้วรีบเดินเข้าไปหา เดินตามหลัง แอบๆมองๆ ไม่ให้เค้ารู้ เราเดินตามหลังเค้าตลอด จนอยู่เรามองไม่เหนเค้าแล้ว เราเลยเดินต่อไป ดูของไป หาเค้าไป จู่ๆเค้าก้เดินผ่านมา แล้วหันมามองเรา แล้วเผอิญกับที่เราหันไป สบตากันพอดี โหยแกรรรรรรรรรรร ชั้นตกหลุมรักเค้าอีกแล้ว เราชอบเค้าอีกแล้ว 555555 ไม่เอาไม่เอา เรามีแฟนแล้วน่ะ แล้วพอเค้าเดินผ่านไป เราก็แอบตามหลังเค้าอีกครั้ง แอบมองเค้าอยู่ไกลๆ จนเค้ากลับบ้านไป พอเรากลับบ้านมา เราก็มานั่งคิดๆว่า ทำไมเราถึงเปนแบบนี้ เรายอมรับว่าชอบเค้ามากจิงๆ และก้รักแฟนตัวมากจิงๆด้วย แต่ความรุ้สึกที่เรามีให้เค้ามันคืออะไรว่ะแแกร นี่ก้ชอบเค้ามา 4-5 ปีแล้ว เมื่อไหร่จะตัดใจจากเค้าได้สักที เลยอยากรู้ว่า พี่เค้าเห็นเราเป็นตัวอะไร พี่เค้าจะชอบเราบ้างไหม? มีใครที่เป็นแบบเราบ้างไหม แล้วมีวิธีขจัดความรู้สึกนี่ยังใง หรือเราต้องทำยังไงดีเพื่อให้ทุกอย่างมันจบๆไป ????????? เราไม่อยากรู้สึกดีกับคนชอบทำร้ายความรู้สึกเราอีกแล้ว