สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปทุกๆคน นะคะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเราเพิ่งสมัครมาเพื่อเล่าเรื่องส่วนตัวเราเป็นครั้งแรกเลย555 อาจเล่าไม่รู้เรื่องยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยนะคะ กระทู้นี้เป็นเรื่องราวความรักของเราเอง ความรักที่มีครบทุกรสชาด
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าเราขอสมมุติชื่อของเราว่าชื่อกร นะคะตอนนี้เราอายุ 20 ปีกำลังเรียนอยู่ ปี2 ม.ดังแห่งหนึ่งในภาคอีสาน เรื่องของเราขอท้าวความไปเมื่อตอนเราอยู่ ม.5 เราเคยคุยกับผู้ชายคนนึง ผู้ชายคนนี้เราขอสมมุติให้ชื่อว่า ปาล์ม นะคะ ปาล์มเป็นเพื่อนในห้องของเราเอง เป็นผู้ชายผิวเข้ม ปากหมา กวนตีน มากๆ แต่ลึกๆแล้วมัยเป็นคนน่ารักน้ะ ส่วนเราก็อ้วนนนมาก กวนตีนเหมือนกัน ลุคเราดูห้าวๆ เลยทำให้มีเพื่อนผู้ชายค่อนข้างเยอะ รวมถึงปาล์มด้วย เราเพิ่งได้มาเรียนห้องเดียวกันตอน ม.4 ด้วยความใกล้ชิดและด้วยความที่เพื่อนๆในห้องเชียร์ให้ได้คุยกัน เลยทำให้เรา 2 คนต่างค่อยๆคุยกันมาเรื่อยๆ เราสองคนเริ่มจากความรู้สึกติดลบ เพราะชอบทะเลาะกัน ชอบว่าชอบด่าตบตี กัดกันตลอดตามประสาเพื่อนในห้อง แล้วความสัมพันธ์ก็เริ่มพัฒนา ขึ้นมาเรื่อยๆ จากที่เพื่อนเห็นว่าชอบทะเลาะกันก็เลยเชียร์ เริ่มแซวจนเริ่มสนิทกัน เค้าทักแชทเฟสบุคเรามาทุกวัน ทักมากวนตีน มาด่า ทักมาถามการบ้าน ทักมาคุยเล่นๆ ทุกๆวัน จนหลังๆนานๆเข้า เราเคยไม่ออนเฟสเพื่อลองใจว่าเค้าจะตามหาเรามั้ยว่าเราไปไหน สรุปคือ มันโทรมาหา แต่แอ็บว่าโทรมาถามการบ้าน คิดว่ากูไม่รู้เหรอ5555555 ความสัมพันธ์เราก็เริ่มพัฒนาขึ้นมาเรื่อยๆ ในสายตาของเพื่อนๆ ความสัมพันธ์ต่างๆค่อยๆพัฒนา จนกลายมาเป็นความรักตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ เราเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยหวาน เป็นคนห้าวๆ ลุยได้ลุย กวนตีน พูดดีๆไม่ค่อยเป็น เราจึงทำตัวไม่ค่อยถูกเวลาต้องคุยดีๆกัน แต่ก่อนเรากับปาล์ม พูดกูกันตลอด แต่สัญญากันไว้ว่าเวลาคุยกันในแชทจะคุยกันเพราะๆน้ะ ก็แปลกดี555555 คุยยกันได้ดีๆไม่ถึง 2 วันก็กลับมากูเหมือนเดิม ในขณะนั้นก็ถือว่าสนิทกันมากๆ มีอะไรก็เล่าตลอด ถือว่าเป็นเพื่อนชายที่สนิทที่สุด พอถึงวันเกิดของปาล์มเราก็ถามไปเล่นๆว่าอยากได้อะไร เค้าก็บอกมาว่าอยากได้อะไรก็ได้ เราก็เลยซื้ออมยิ้ม 1 โหลไปให้มันอมให้ฟันแตก ลิ้นพังกันไปข้าง 55 วันเกิดเรากับปาล์มห่างกัน 1 เดือน พอวันเกิดเรามันถามเราว่าอยากได้อะไรเราก็บอกไปว่านาฬิกา ก็ได้นาฬิกาจริงๆจ้า นาฬิกาแขวนฝาบ้าน เราเห็นครั้งแรกนี่หัวเราะเลย เอออมันซื่อๆ น่ารักดีหว่ะ555 เวลาเพื่อนแซวก็น้ะ เราเป็นคนชอบเขินก็มักจะบอกกับปาล์มเสมอว่าอย่าให้เพื่อนเห็นแชทที่คุยกันน้ะ แต่ก็ไม่เหลือจ้า เพื่อนนี่ขุดแล้วขุดอีก จนกระทั่งเพื่อนมาเห็นข้อความที่เคยส่งให้กันในโทรศัพท์ปาล์มแล้วอ่านให้เพื่อนทุกคนในห้องฟัง ก็น้ะจ้ะ อินี่ก็เขินไอ่นั่นก็เขิน แล้วหลังจากนั้นก้เรื่มคุยกันเรื่อยๆทุกวัน จนกระทั่ง ขึ้นม.6 ถึงงานกีฬาสีโรงเรียน เราลงแข่งกีฬาบาสและปิงปองในนามของสี ก่อนวันแข่ง 1 วันเป็นวันที่ เรา 2 คนเหมือนบอกว่ารักกันครั้งแรก และเป็นวันที่คุยโทรศัพท์กันนานๆเป็นครั้งแรก โปร 9 บาทจำได้เลย5555555 ก่อนกลับบ้านเค้าจะพูดกับเราว่า วันนี้เหมือนเดิมน้ะ นั่นคือวันนี้จะโทรไปเหมือนเดิมน้ะ ความรู้สึกตอนนั้นคือ มีความสุขมาก เราไม่คิดว่าเค้าจะมีมุมน่ารักแบบนี้ แล้วเราก็ไม่คิดว่าผู้หญิงห้าวๆ แบบเราจะเปลี่ยนได้ขนาดนี้กับเค้า แต่เราเป็นคนแข็งๆ อยู่แล้วอันนี้เค้าเข้าใจ เราเป็นพวกโพงพาง เฮฮา พูดห้วน แต่เค้าจะรู้ว่าจริงๆแล้วเรารักน้ะ จนกระทั่งคุยกันมาเรื่อยๆ ก็เลยถามกันว่านี่เราเป็นแฟนกันแล้วเหรอ นี่เราคบกันแล้วเหรอ พวกเราก็เลยคุยกันว่างั้นเอาวันที่บอกรักกันวันแรก เป็นวันที่ตบกันละกัน สรุปคือ เราคบกันวันที่ 2 กรกฏา 2556 ทุกอย่างดูราบรื่นดี เราไปไหนไปกัน ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยสายแว๊นไง5555 สนิทกันมากกกกก แต่ก็มีทะเลาะกันบ่อยเหมือนกัน ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ ต่างคนต่างหึงบ้าง แล้วก็ด้วยความที่เรายังเป็นเด็ก เด็กมากๆ เราอายุ 17 สำหรับเราก็ว่ายังเด็กกับบางเรื่องทั้งการกระทำและความคิด เราทะเลาะกันบ่อยส่วนหนึ่งอาจจะเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนแล้วพอวันนึงเปลี่ยนมาเป็นอีกแบบบางอย่างมันก็ต้องมีเปลี่ยนบ้าง เรามักทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง จากเรื่องเล็กๆน้อยๆ ก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ๆ เราก็ขี้หึง เค้าก็หึงต่างคนต่างไม่มีเหตุผลบ้าง เราเป็นคนที่ชอบเคลียร์ให้จบๆไป แต่เค้าเป็นคนที่ชอบช่างมัน ปล่อยไปเดี้ยวก็ลืม นี่ก็เลยเป็น 1 สาเหตุที่ทำให้เราทะเลาะกันบ่อย แต่เค้าไปส่งเราที่บ้านบ่อยมากๆ แม่เราก็รู้จักปาล์ม เวลาเราหิวดึกๆเค้าเคยซื้อข้าวมาให้ ทั้งๆที่บ้านไม่ได้ไกล้กันเลย เค้ายอมลงทุนซื้อกล้อง Web Cam เพื่อสไกด์คุยกัน ทั้งๆที่ก็เห็นหน้ากันทั้งวันอยู่แล้วเค้าทำให้เรารักเค้าขึ้นทุกๆวัน เราต่างคนต่างเราต่างประคับประคอง จนกระทั่งผ่าน 1 ปีมาได้จะมาถึงช่วงปลายม.6 ช่วงที่ต้องเข้ามหาลัย เรากับปาล์มหลุดมาถึงรอบแอดมิดชั่น เราเลือกที่เดียวกัน แต่คนละสาขา แล้วเรา 2 คนก็ติดที่เดียวกัน แต่เราหลุดมาถึงอันดับที่ 3 เลยได้เรียนร่วมสำนักเดียวกัน แต่คนละสาขาแต่เป็นสาขาพี่น้องกัน ทำให้ได้เรียนร่วมกันได้เจอหน้ากันบ่อย บ่อยครั้งที่เราเลิกกันไปหลายครั้งด้วยกิจกรรมและเวลารับน้องในช่วงแรกที่แน่น จนไม่มีเวลาได้คุยได้เจอกัน ทั้งงานหองานสาขา เราเลิกกันหลายครั้ง บล็อกเฟสบล็อกเบอร์ แต่สุดท้ายมันก็ได้กลับมาคุยกันทุกครั้ง เรามีบางความคิดที่กลัวเค้าอายเวลาเดินข้างเรา เราเป็นคนไม่สวยแถมอ้วนมากเคยถามเค้าว่าอายมั้ยที่เดินข้างเรา เค้าบอกว่าอายทำไมคนเราจะคบกันมันดูแค่นี้เหรอ ทำให้เรารู้สึกว่าเห้ยยรักกกูขนาดนี้เลยเหรออออ พวกเราก็ผ่านเรื่องทุกๆอย่างมาด้วยกันจนกระทั่งมาถึงปลายเทอม เป็นปลายเทอมที่ต้องฝึกงาน เป็นเทอมที่ทั้งเราและเค้าต้องเข้าฟาร์มเพื่อฝึกงาน แต่สาขาเราฝึกทั้งเทอม แต่สาขาเค้าต้องฝึกตอนปิดเทอมซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องดราม่า ความเจ็บปวดทั้งหมดที่ทำให้เรามีบาดแผลมาจนถึงทุกวันนี้
ป.ล เราจะปล่อยมาเรื่อยๆน้ะคะ พิมพ์ไม่ทัน 555
ความรู้สึกของวันนี้....
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าเราขอสมมุติชื่อของเราว่าชื่อกร นะคะตอนนี้เราอายุ 20 ปีกำลังเรียนอยู่ ปี2 ม.ดังแห่งหนึ่งในภาคอีสาน เรื่องของเราขอท้าวความไปเมื่อตอนเราอยู่ ม.5 เราเคยคุยกับผู้ชายคนนึง ผู้ชายคนนี้เราขอสมมุติให้ชื่อว่า ปาล์ม นะคะ ปาล์มเป็นเพื่อนในห้องของเราเอง เป็นผู้ชายผิวเข้ม ปากหมา กวนตีน มากๆ แต่ลึกๆแล้วมัยเป็นคนน่ารักน้ะ ส่วนเราก็อ้วนนนมาก กวนตีนเหมือนกัน ลุคเราดูห้าวๆ เลยทำให้มีเพื่อนผู้ชายค่อนข้างเยอะ รวมถึงปาล์มด้วย เราเพิ่งได้มาเรียนห้องเดียวกันตอน ม.4 ด้วยความใกล้ชิดและด้วยความที่เพื่อนๆในห้องเชียร์ให้ได้คุยกัน เลยทำให้เรา 2 คนต่างค่อยๆคุยกันมาเรื่อยๆ เราสองคนเริ่มจากความรู้สึกติดลบ เพราะชอบทะเลาะกัน ชอบว่าชอบด่าตบตี กัดกันตลอดตามประสาเพื่อนในห้อง แล้วความสัมพันธ์ก็เริ่มพัฒนา ขึ้นมาเรื่อยๆ จากที่เพื่อนเห็นว่าชอบทะเลาะกันก็เลยเชียร์ เริ่มแซวจนเริ่มสนิทกัน เค้าทักแชทเฟสบุคเรามาทุกวัน ทักมากวนตีน มาด่า ทักมาถามการบ้าน ทักมาคุยเล่นๆ ทุกๆวัน จนหลังๆนานๆเข้า เราเคยไม่ออนเฟสเพื่อลองใจว่าเค้าจะตามหาเรามั้ยว่าเราไปไหน สรุปคือ มันโทรมาหา แต่แอ็บว่าโทรมาถามการบ้าน คิดว่ากูไม่รู้เหรอ5555555 ความสัมพันธ์เราก็เริ่มพัฒนาขึ้นมาเรื่อยๆ ในสายตาของเพื่อนๆ ความสัมพันธ์ต่างๆค่อยๆพัฒนา จนกลายมาเป็นความรักตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ เราเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยหวาน เป็นคนห้าวๆ ลุยได้ลุย กวนตีน พูดดีๆไม่ค่อยเป็น เราจึงทำตัวไม่ค่อยถูกเวลาต้องคุยดีๆกัน แต่ก่อนเรากับปาล์ม พูดกูกันตลอด แต่สัญญากันไว้ว่าเวลาคุยกันในแชทจะคุยกันเพราะๆน้ะ ก็แปลกดี555555 คุยยกันได้ดีๆไม่ถึง 2 วันก็กลับมากูเหมือนเดิม ในขณะนั้นก็ถือว่าสนิทกันมากๆ มีอะไรก็เล่าตลอด ถือว่าเป็นเพื่อนชายที่สนิทที่สุด พอถึงวันเกิดของปาล์มเราก็ถามไปเล่นๆว่าอยากได้อะไร เค้าก็บอกมาว่าอยากได้อะไรก็ได้ เราก็เลยซื้ออมยิ้ม 1 โหลไปให้มันอมให้ฟันแตก ลิ้นพังกันไปข้าง 55 วันเกิดเรากับปาล์มห่างกัน 1 เดือน พอวันเกิดเรามันถามเราว่าอยากได้อะไรเราก็บอกไปว่านาฬิกา ก็ได้นาฬิกาจริงๆจ้า นาฬิกาแขวนฝาบ้าน เราเห็นครั้งแรกนี่หัวเราะเลย เอออมันซื่อๆ น่ารักดีหว่ะ555 เวลาเพื่อนแซวก็น้ะ เราเป็นคนชอบเขินก็มักจะบอกกับปาล์มเสมอว่าอย่าให้เพื่อนเห็นแชทที่คุยกันน้ะ แต่ก็ไม่เหลือจ้า เพื่อนนี่ขุดแล้วขุดอีก จนกระทั่งเพื่อนมาเห็นข้อความที่เคยส่งให้กันในโทรศัพท์ปาล์มแล้วอ่านให้เพื่อนทุกคนในห้องฟัง ก็น้ะจ้ะ อินี่ก็เขินไอ่นั่นก็เขิน แล้วหลังจากนั้นก้เรื่มคุยกันเรื่อยๆทุกวัน จนกระทั่ง ขึ้นม.6 ถึงงานกีฬาสีโรงเรียน เราลงแข่งกีฬาบาสและปิงปองในนามของสี ก่อนวันแข่ง 1 วันเป็นวันที่ เรา 2 คนเหมือนบอกว่ารักกันครั้งแรก และเป็นวันที่คุยโทรศัพท์กันนานๆเป็นครั้งแรก โปร 9 บาทจำได้เลย5555555 ก่อนกลับบ้านเค้าจะพูดกับเราว่า วันนี้เหมือนเดิมน้ะ นั่นคือวันนี้จะโทรไปเหมือนเดิมน้ะ ความรู้สึกตอนนั้นคือ มีความสุขมาก เราไม่คิดว่าเค้าจะมีมุมน่ารักแบบนี้ แล้วเราก็ไม่คิดว่าผู้หญิงห้าวๆ แบบเราจะเปลี่ยนได้ขนาดนี้กับเค้า แต่เราเป็นคนแข็งๆ อยู่แล้วอันนี้เค้าเข้าใจ เราเป็นพวกโพงพาง เฮฮา พูดห้วน แต่เค้าจะรู้ว่าจริงๆแล้วเรารักน้ะ จนกระทั่งคุยกันมาเรื่อยๆ ก็เลยถามกันว่านี่เราเป็นแฟนกันแล้วเหรอ นี่เราคบกันแล้วเหรอ พวกเราก็เลยคุยกันว่างั้นเอาวันที่บอกรักกันวันแรก เป็นวันที่ตบกันละกัน สรุปคือ เราคบกันวันที่ 2 กรกฏา 2556 ทุกอย่างดูราบรื่นดี เราไปไหนไปกัน ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยสายแว๊นไง5555 สนิทกันมากกกกก แต่ก็มีทะเลาะกันบ่อยเหมือนกัน ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ ต่างคนต่างหึงบ้าง แล้วก็ด้วยความที่เรายังเป็นเด็ก เด็กมากๆ เราอายุ 17 สำหรับเราก็ว่ายังเด็กกับบางเรื่องทั้งการกระทำและความคิด เราทะเลาะกันบ่อยส่วนหนึ่งอาจจะเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนแล้วพอวันนึงเปลี่ยนมาเป็นอีกแบบบางอย่างมันก็ต้องมีเปลี่ยนบ้าง เรามักทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง จากเรื่องเล็กๆน้อยๆ ก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ๆ เราก็ขี้หึง เค้าก็หึงต่างคนต่างไม่มีเหตุผลบ้าง เราเป็นคนที่ชอบเคลียร์ให้จบๆไป แต่เค้าเป็นคนที่ชอบช่างมัน ปล่อยไปเดี้ยวก็ลืม นี่ก็เลยเป็น 1 สาเหตุที่ทำให้เราทะเลาะกันบ่อย แต่เค้าไปส่งเราที่บ้านบ่อยมากๆ แม่เราก็รู้จักปาล์ม เวลาเราหิวดึกๆเค้าเคยซื้อข้าวมาให้ ทั้งๆที่บ้านไม่ได้ไกล้กันเลย เค้ายอมลงทุนซื้อกล้อง Web Cam เพื่อสไกด์คุยกัน ทั้งๆที่ก็เห็นหน้ากันทั้งวันอยู่แล้วเค้าทำให้เรารักเค้าขึ้นทุกๆวัน เราต่างคนต่างเราต่างประคับประคอง จนกระทั่งผ่าน 1 ปีมาได้จะมาถึงช่วงปลายม.6 ช่วงที่ต้องเข้ามหาลัย เรากับปาล์มหลุดมาถึงรอบแอดมิดชั่น เราเลือกที่เดียวกัน แต่คนละสาขา แล้วเรา 2 คนก็ติดที่เดียวกัน แต่เราหลุดมาถึงอันดับที่ 3 เลยได้เรียนร่วมสำนักเดียวกัน แต่คนละสาขาแต่เป็นสาขาพี่น้องกัน ทำให้ได้เรียนร่วมกันได้เจอหน้ากันบ่อย บ่อยครั้งที่เราเลิกกันไปหลายครั้งด้วยกิจกรรมและเวลารับน้องในช่วงแรกที่แน่น จนไม่มีเวลาได้คุยได้เจอกัน ทั้งงานหองานสาขา เราเลิกกันหลายครั้ง บล็อกเฟสบล็อกเบอร์ แต่สุดท้ายมันก็ได้กลับมาคุยกันทุกครั้ง เรามีบางความคิดที่กลัวเค้าอายเวลาเดินข้างเรา เราเป็นคนไม่สวยแถมอ้วนมากเคยถามเค้าว่าอายมั้ยที่เดินข้างเรา เค้าบอกว่าอายทำไมคนเราจะคบกันมันดูแค่นี้เหรอ ทำให้เรารู้สึกว่าเห้ยยรักกกูขนาดนี้เลยเหรออออ พวกเราก็ผ่านเรื่องทุกๆอย่างมาด้วยกันจนกระทั่งมาถึงปลายเทอม เป็นปลายเทอมที่ต้องฝึกงาน เป็นเทอมที่ทั้งเราและเค้าต้องเข้าฟาร์มเพื่อฝึกงาน แต่สาขาเราฝึกทั้งเทอม แต่สาขาเค้าต้องฝึกตอนปิดเทอมซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องดราม่า ความเจ็บปวดทั้งหมดที่ทำให้เรามีบาดแผลมาจนถึงทุกวันนี้
ป.ล เราจะปล่อยมาเรื่อยๆน้ะคะ พิมพ์ไม่ทัน 555