ขอระบายนะค่ะ คือเราดูโง่เกินไปไหมที่แคร์ความรู้สึกคนอื่นมากเกินไปจนตัวเองต้องมานั่งเสียใจ ในขณะที่คนอื่นไม่เคยคิดจะเข้าใจความรู้สึกของเราเลย หลายครั้งมากที่เรายอมแลกความรู้สึกของของตัวเองกับคนอื่น แต่ครั้งนี้เราว่าเราอาจแลกมากเกินไปหรือเปล่า เราเอาความรู้สึกของคนอื่นมาแลกกับอนาคตของเรา ที่พูดแบบนี้ก็เพราะว่าเรากับเพื่อนเรียนอยู่ต่างมหาลัยกัน แล้วปิดเทอมนี้เราก็ตกลงกันว่าจะไปทำงานพาร์ททามด้วยกัน แต่เพื่อนเราปิดหลังเราเป็นเดือน แล้วตัวเราเองก็วางแผนว่าจะไปเรียนพิเศษเสาร์-อาทิตย์ด้วยเพราะเราเรียนเอกภาษา แล้วเอาจริงๆเราไม่ค่อยเก่งด้วยเราเลยอยากจะเรียนเพิ่ม เพราะถ้าจบไปแล้วยังพูดได้ไม่ดีหรือไม่คล่องมันก็ไม่ใช่อ่ะ เราคิดว่าจะไปหาที่เรียนก่อน เพราะระยะเวลาปิดเทอมมันน้อยมาก ถ้าเราไปพร้อมเพื่อนเราก็จะไม่มีเวลาไปดูที่เรียน ไหนจะต้องไปสมัครงาน ไหนจะต้องทำงานอีก คงไม่มีเวลาแน่ๆ แล้วอีกอย่างระยะเวลาเรียนก็จะน้อยลงไปอีกเป็นเดือนๆ เราเลยลองถามเพื่อนดูว่าจะโอเคไหมที่เราจะไปก่อน แล้วเพื่อนเราก็บอกว่าไม่กล้าเดินทางคนเดียว ซึ่งเราก็คิดไว้อยู่แล้วเพราะเพื่อนเราไม่เคยเดินทางไปไหนไกลๆคนเดียว แล้วเราก็เข้าใจ เราเลยตัดสินใจรอไปพร้อมเพื่อนและยอมแลกที่จะไม่เรียนพิเศษ และนั่งอยู่บ้านเฉยๆเพื่อรอเพื่อนเป็นเดือนๆ โดยที่เขาไม่เข้าใจความรู้สึกเราเลยทั้งๆที่เราก็บอกเหตุไปแล้วว่าทำไมเราถึงอยากไปก่อน มันอาจเป็นเรื่องที่ไม่ใหญ่มากแต่มันก็พอทำให้ความรู้สึกของเราพังมากๆได้เหมือนกัน
ขอระบายค่ะ