สวัสดีค่ะ
เรากับแฟนคบกันมา 1ปี 5เดือน เริ่มความสัมพันธ์จากเป็นเพื่อนกัน เมื่อก่อนเราก็ไม่คิดอะไร แต่โดนแซะมาเรื่อยๆจนเอะใจว่านี่ แกจะจริงจังใช่มั้ย
เลยตกลงปลงใจกับมัน อิแฟนคนเนี้ย กีฬาจ๋ากีฬาอะไรเป็นเกือบทุกอย่าง ชอบสังสรรค์ กินเหล้า ดูดบุหรี่ แทงสนุ๊ก ดูบอล บลาๆ นิสัยผู้ชาย
ส่วนเรา ... กีฬาไม่เอาไหน ดูบอลได้แต่ก็ไม่ออกอรรถรสเท่าผู้ชาย ดูหนัง นอน ทำกับข้าวเป็น ชอบสังสรรค์
ไอ่ตอนเมื่อก่อนคบกับ ก็สังสรรค์ด้วยกันบ่อย แต่หลังจากคบกันก็เริ่มไม่ได้ออกไปด้วยกัน
มันก็จะมีเพื่อนอีกกลุ่ม ที่เดี๋ยวนี้ติดกันแจ (รู้จักเพื่อนกลุ่มนี้หลังคบเรา)
จะไปไหนจะทำอะไร ก็จะเกรงใจเพื่อนกลุ่มนี้มาก ปฏิเสธไม่เคยเป็น เราก็เคยไปสังสรรค์กับกลุ่มนี้นะ
แต่ แฟนมันบอกว่า เราไปเราก็ไม่สนุกหรอก หลังๆมาเลยไม่พาเราไปด้วย เราเลยเริ่มไม่ชอบเพื่อนกลุ่มนี้ของเขาเอามากๆ
ดึกๆค่อนคืนชวนออก ทุกคืนนนน จนเราเริ่มนอนร้องไห้ทุกวัน เริ่มเหวี่ยง เริ่มไม่โอเค เริ่มรู้สึกทุกข์มากๆ
แต่แฟนก็ยังทำเหมือนเดิมคือออกไปกับกลุ่มนี้ ซึ่ง ดูบอล เล่นไพ่ กินเหล้า กลับดึก ตี 3-4-5 บางทีถึงแปดโมงเช้าถึงจะกลับ
เราเคยคุยว่า ทำไมทำแบบนี้ มีความสุขมากมั้ย ไม่เคยเห็นใจคนรอเลยหรอ แล้วเค้าก็ง้อ ดีขึ้นนิดนึง
เราเป็นคนที่ปากเสีย ชอบพูดไล่ว่าถ้ากลับดึกก็ไปนอนห้องตัวเองเถอะ ไม่ต้องมาแล้ว แต่ใจจริงคือพูดไปแบบนั้น แต่เขาก็กลับมาตลอด
นี่เป็นปัญหามาโดยตลอด แก้ไม่ได้ เขาติดเพื่อน เขาเกรงใจ
จนวันนึงเขากลับมา7โมงเช้า เราโมโห เราดึงรูปคู่ที่ติดผนังห้องทิ้งถังขยะ รู้สึกไม่ไหวมาก
เขาก็ง้อ แต่คราวนี้เราใจแข็ง ไม่อยากให้เขากอด ไม่อยากให้เขายุ่งกับเรา เราใจแข็งแบบนี้มา 2วัน
จนเราเริ่มโอเค เราก็มีนัดกันกับกลุ่มเพื่อนออกไปสังสรรค์ เราไปด้วยกัน เมาทั้งแก็ง กลับหอมาภาพตัด
เราไม่รู้ว่าเกิดรัยขึ้น เขาห้องมา เขาเริ่มเก็บของออกจากห้องเรา เราเห็นแล้วโมโหมาก เลยช่วยเก็บ โยนบ้างล่นบ้าง เพราะความเมา
เราร้องไห้หนักมาก หนักสุดเท่าที่เคยเป็นมา เขามาบอกกับเราว่า เราคิดว่า เขาจะเป็นคนสุดท้ายสำหรับเราได้หรอ เราก็เอาแต่ร้องไห้
เมาแล้ว จำอะไรก็ไม่ค่อยได้ เขาโทหาเพื่อนเราบอกให้ดูแลเราด้วย
เช้ามา เราก็ยังไม่ง้อนะ เรามีความคิดว่า จะปล่อยไปงี้หรือจะง้อเขาดี แต่คือเขาก็ง้อเราปล่อยมาก
ถึงจะเป็นเพราะเค้าทำเราเสียใจ เค้าถึงง้อก็เถอะ แต่ยอมรับว่าเราติดเขามากเกินไป ก้าวก่ายชีวิตมากเกินไป(บังคับห้ามกลับห้องดึกเกินตี3)
ตกเย็นเราก็เริ่มง้อ พอมาเจอกันเขาก็ยิ้มปกติ แต่เราเริ่มน้ำตาซึม ถามไปว่าไม่คิดจะเคลียร์กันหน่อยหรอ
เมื่อคืนโกรธอะไร ทำไมย้ายของออก เขาก็บอกว่าเขาก็จำไม่ได้ว่าย้ายออกทำไม รู้ตัวอีกทีคือเหนื่อยมาก
เขาบอกว่าเขาเป็นแบบนี้ เปลี่ยนไม่ได้ เขาไม่อยากทำเราร้องไห้อีกแล้ว ลองห่างกันซักพัก กลับไปอยู่ใครอยู่มัน คุยกันในแชท
แต่เราไม่ยอม เรายังไม่พร้อม เราอ้อนว้อนขอยังเป็นเหมือนเดิม เราทนไม่ได้ที่จะอยู่โดยไม่มีเขา เขาก็บอกว่าอย่าฝืน มันยื้อเวลาเปล่าๆ
แต่เราก็ยังอ้อนว้อน จนเค้ายอม( ณ เวลานั้น พูดเยิ้นเย้อมาก รู้สึกปวดหัวใจ คุยกันอยู่นานมาก)
เราบอกว่า แกอยากทำไร ทำ อยากไปไหน ไป แต่ขอให้เรายังเหมือนเดิมได้มั้ย
ทั้งๆในใจก็รู้ว่าตอนนี้เราทั้งสองไม่เหมือนเดิมแล้ว ...
เขาก็ไปดูบอล เราก็นอนดูหนังรอ (ตอนนี้คือเราไปนอนห้องเขาเพราะเขาขนของออกห้องของเราหมดแล้ว)
จนตี 4 ทักมาบอกว่า กลับช้านะ กินเหล้าต่อ เราก็โอเคๆ น้ำตาก็ไหลอีกแล้ว ดูหนังต่อไป..
จนเราได้ยินเขากลับมาก็รีบปิดมือถือ แกล้งทำเป็นหลับ น้ำตาไหลในความมืดอีกแล้ว
เขาก็มานอนข้างๆ กอดเรา อีกแปปนึงเขาก็ถอนมือออก แล้วเขาก็หลับไป เราเลยหันไปกอดเขา
เรามาก็ไปทานข้าวกันปกติเหมือนทุกๆวันก่อนหน้าที่จะระเบิดออกมา
กลับห้องมาเขาแค่ถามว่า อึดอัดมั้ย เราก็น้ำตาไหลแล้วบอกว่าไม่อึดอัด
พูดกันซักพัก เราถามเขาว่า ถ้าเราห่างกัน ต่างคนต่างอยู่ เราจะกลับมาคบกันเหมือนเดิมได้มั้ย
เขาก็บอกว่าตอนนี้ก็ยังไม่รู้ เดี๋ยวเราก็ทำใจได้ ผญ ก็ร้องไห้ตอนนี้เนี้ยแหละ เดี๋ยวก็เข้มแข็ง
ส่วน ผช ให้ดูหลังจากนี้ เราเลยถามว่า ห่างซักพักนี่นานเท่าไหร่ เดือนนึง หรือกี่เดือน
เขาก็บอกว่าไม่ถึงเดือนหรอก ให้เราเข้มแข็ง ไม่ต้องร้องไห้
แล้วเขาก็บอกว่า เดี๋ยวมีดูบอลยาวๆ ต้องไปแล้วนะ เราก็โอเค ..
จนตอนนี้ก็ยังคิดไม่ตกว่าเราจะทำยังไงดี เรายังไม่อยากเลิก เราต้องปรับปรุงหรือแก้ไขอะไรตรงไหนได้อีกบ้าง
เราไม่อยากเลิกค่ะ ทำยังไงดี ตอนนี้ 24 กันค่ะ
ห่างกัน แยกกัน มีโอกาสกลับมาเหมือนเดิมไหม
เรากับแฟนคบกันมา 1ปี 5เดือน เริ่มความสัมพันธ์จากเป็นเพื่อนกัน เมื่อก่อนเราก็ไม่คิดอะไร แต่โดนแซะมาเรื่อยๆจนเอะใจว่านี่ แกจะจริงจังใช่มั้ย
เลยตกลงปลงใจกับมัน อิแฟนคนเนี้ย กีฬาจ๋ากีฬาอะไรเป็นเกือบทุกอย่าง ชอบสังสรรค์ กินเหล้า ดูดบุหรี่ แทงสนุ๊ก ดูบอล บลาๆ นิสัยผู้ชาย
ส่วนเรา ... กีฬาไม่เอาไหน ดูบอลได้แต่ก็ไม่ออกอรรถรสเท่าผู้ชาย ดูหนัง นอน ทำกับข้าวเป็น ชอบสังสรรค์
ไอ่ตอนเมื่อก่อนคบกับ ก็สังสรรค์ด้วยกันบ่อย แต่หลังจากคบกันก็เริ่มไม่ได้ออกไปด้วยกัน
มันก็จะมีเพื่อนอีกกลุ่ม ที่เดี๋ยวนี้ติดกันแจ (รู้จักเพื่อนกลุ่มนี้หลังคบเรา)
จะไปไหนจะทำอะไร ก็จะเกรงใจเพื่อนกลุ่มนี้มาก ปฏิเสธไม่เคยเป็น เราก็เคยไปสังสรรค์กับกลุ่มนี้นะ
แต่ แฟนมันบอกว่า เราไปเราก็ไม่สนุกหรอก หลังๆมาเลยไม่พาเราไปด้วย เราเลยเริ่มไม่ชอบเพื่อนกลุ่มนี้ของเขาเอามากๆ
ดึกๆค่อนคืนชวนออก ทุกคืนนนน จนเราเริ่มนอนร้องไห้ทุกวัน เริ่มเหวี่ยง เริ่มไม่โอเค เริ่มรู้สึกทุกข์มากๆ
แต่แฟนก็ยังทำเหมือนเดิมคือออกไปกับกลุ่มนี้ ซึ่ง ดูบอล เล่นไพ่ กินเหล้า กลับดึก ตี 3-4-5 บางทีถึงแปดโมงเช้าถึงจะกลับ
เราเคยคุยว่า ทำไมทำแบบนี้ มีความสุขมากมั้ย ไม่เคยเห็นใจคนรอเลยหรอ แล้วเค้าก็ง้อ ดีขึ้นนิดนึง
เราเป็นคนที่ปากเสีย ชอบพูดไล่ว่าถ้ากลับดึกก็ไปนอนห้องตัวเองเถอะ ไม่ต้องมาแล้ว แต่ใจจริงคือพูดไปแบบนั้น แต่เขาก็กลับมาตลอด
นี่เป็นปัญหามาโดยตลอด แก้ไม่ได้ เขาติดเพื่อน เขาเกรงใจ
จนวันนึงเขากลับมา7โมงเช้า เราโมโห เราดึงรูปคู่ที่ติดผนังห้องทิ้งถังขยะ รู้สึกไม่ไหวมาก
เขาก็ง้อ แต่คราวนี้เราใจแข็ง ไม่อยากให้เขากอด ไม่อยากให้เขายุ่งกับเรา เราใจแข็งแบบนี้มา 2วัน
จนเราเริ่มโอเค เราก็มีนัดกันกับกลุ่มเพื่อนออกไปสังสรรค์ เราไปด้วยกัน เมาทั้งแก็ง กลับหอมาภาพตัด
เราไม่รู้ว่าเกิดรัยขึ้น เขาห้องมา เขาเริ่มเก็บของออกจากห้องเรา เราเห็นแล้วโมโหมาก เลยช่วยเก็บ โยนบ้างล่นบ้าง เพราะความเมา
เราร้องไห้หนักมาก หนักสุดเท่าที่เคยเป็นมา เขามาบอกกับเราว่า เราคิดว่า เขาจะเป็นคนสุดท้ายสำหรับเราได้หรอ เราก็เอาแต่ร้องไห้
เมาแล้ว จำอะไรก็ไม่ค่อยได้ เขาโทหาเพื่อนเราบอกให้ดูแลเราด้วย
เช้ามา เราก็ยังไม่ง้อนะ เรามีความคิดว่า จะปล่อยไปงี้หรือจะง้อเขาดี แต่คือเขาก็ง้อเราปล่อยมาก
ถึงจะเป็นเพราะเค้าทำเราเสียใจ เค้าถึงง้อก็เถอะ แต่ยอมรับว่าเราติดเขามากเกินไป ก้าวก่ายชีวิตมากเกินไป(บังคับห้ามกลับห้องดึกเกินตี3)
ตกเย็นเราก็เริ่มง้อ พอมาเจอกันเขาก็ยิ้มปกติ แต่เราเริ่มน้ำตาซึม ถามไปว่าไม่คิดจะเคลียร์กันหน่อยหรอ
เมื่อคืนโกรธอะไร ทำไมย้ายของออก เขาก็บอกว่าเขาก็จำไม่ได้ว่าย้ายออกทำไม รู้ตัวอีกทีคือเหนื่อยมาก
เขาบอกว่าเขาเป็นแบบนี้ เปลี่ยนไม่ได้ เขาไม่อยากทำเราร้องไห้อีกแล้ว ลองห่างกันซักพัก กลับไปอยู่ใครอยู่มัน คุยกันในแชท
แต่เราไม่ยอม เรายังไม่พร้อม เราอ้อนว้อนขอยังเป็นเหมือนเดิม เราทนไม่ได้ที่จะอยู่โดยไม่มีเขา เขาก็บอกว่าอย่าฝืน มันยื้อเวลาเปล่าๆ
แต่เราก็ยังอ้อนว้อน จนเค้ายอม( ณ เวลานั้น พูดเยิ้นเย้อมาก รู้สึกปวดหัวใจ คุยกันอยู่นานมาก)
เราบอกว่า แกอยากทำไร ทำ อยากไปไหน ไป แต่ขอให้เรายังเหมือนเดิมได้มั้ย
ทั้งๆในใจก็รู้ว่าตอนนี้เราทั้งสองไม่เหมือนเดิมแล้ว ...
เขาก็ไปดูบอล เราก็นอนดูหนังรอ (ตอนนี้คือเราไปนอนห้องเขาเพราะเขาขนของออกห้องของเราหมดแล้ว)
จนตี 4 ทักมาบอกว่า กลับช้านะ กินเหล้าต่อ เราก็โอเคๆ น้ำตาก็ไหลอีกแล้ว ดูหนังต่อไป..
จนเราได้ยินเขากลับมาก็รีบปิดมือถือ แกล้งทำเป็นหลับ น้ำตาไหลในความมืดอีกแล้ว
เขาก็มานอนข้างๆ กอดเรา อีกแปปนึงเขาก็ถอนมือออก แล้วเขาก็หลับไป เราเลยหันไปกอดเขา
เรามาก็ไปทานข้าวกันปกติเหมือนทุกๆวันก่อนหน้าที่จะระเบิดออกมา
กลับห้องมาเขาแค่ถามว่า อึดอัดมั้ย เราก็น้ำตาไหลแล้วบอกว่าไม่อึดอัด
พูดกันซักพัก เราถามเขาว่า ถ้าเราห่างกัน ต่างคนต่างอยู่ เราจะกลับมาคบกันเหมือนเดิมได้มั้ย
เขาก็บอกว่าตอนนี้ก็ยังไม่รู้ เดี๋ยวเราก็ทำใจได้ ผญ ก็ร้องไห้ตอนนี้เนี้ยแหละ เดี๋ยวก็เข้มแข็ง
ส่วน ผช ให้ดูหลังจากนี้ เราเลยถามว่า ห่างซักพักนี่นานเท่าไหร่ เดือนนึง หรือกี่เดือน
เขาก็บอกว่าไม่ถึงเดือนหรอก ให้เราเข้มแข็ง ไม่ต้องร้องไห้
แล้วเขาก็บอกว่า เดี๋ยวมีดูบอลยาวๆ ต้องไปแล้วนะ เราก็โอเค ..
จนตอนนี้ก็ยังคิดไม่ตกว่าเราจะทำยังไงดี เรายังไม่อยากเลิก เราต้องปรับปรุงหรือแก้ไขอะไรตรงไหนได้อีกบ้าง
เราไม่อยากเลิกค่ะ ทำยังไงดี ตอนนี้ 24 กันค่ะ