ดูเหมือนมันจะดูว่าเราเป็นคนงี่เง่านะ คือปกติแล้วครอบครัวเราจะตามใจกันแต่ยกเว้นเราค่ะ พ่อกับแม่ไม่เคยตามใจเราเลยตั้งแต่เรายังเด็กๆ แล้วค่ะ อยู่มาเราก็โดนบังคับหรือสั่งๆๆ ตลอด เราแทบจะไม่มีโอกาสทำตามใจตัวเองเลยค่ะ เช่น เราอยากได้อะไรก้ให้เก็บตังซื้อเอง(ฐานะก็ดีใช้ได้ค่ะ)  เวลาซื้ออะไรมาแล้วท่านจะไม่ถามเราสักคำเลยว่าเราชอบไหม เราต้องจำเจรับสิ่งที่ท่านซื้อมาค่ะ  เราไม่ชอบกินมะเขือเทศ(เราเกลีดมะเขือเทศมาก) ท่านก็บังคับให้เรากิน  เราจะไปทำรายงานที่บ้านเพื่อนท่านก็ห้าม เราเล่นโทรศัพท์ก็แขวะใช้งาน ท่านไม่เคยพาเราไปเที่ยวไหนเลยนอกจากอยู่บ้าน อุปกรณ์การเรียนเราต้องใช้ตังตัวเองทั้งหมดมาซื้อ ขนาดตังเราต้องหาเองค่ะท่านไม่ให้เราเลย  วันนี้อยากไปยืดผมและตัดผมเพราะผมเรามีปัญหาอย่างหนักคือ ผมฟู ไม่มีน้ำหนัก ยาวยุ่ง ผมแห้ง ผมแตกปลาย ผมงอนและหยักโสก และก็เป็นรอยมัดหนังยาง เราขอท่านไปส่งหน่อยท่านก็ไม่ไป เราแอบร้องไห้และแอบตัดผมค่ะแต่ก็โดนจับได้ เราจะไปคนเดียวท่านก็ไม่ให้ไป ท่านก็มาด่าเราอีกว่า "จะอะไรหนักหนากับผม" เรากบอกไปตามตรงว่า "ผมหนูมีปัญหา" แล้วเราก็แกะหนังยางให้ดู ท่านก็บอกว่า "กูขี้เกียจ" เราพยายามอ้อนแล้ว แม่ก็ไม่ไป เราอดไม่ไหวก็เลยบอกไปว่า "ทุกครั้งที่แม่ไปทำปลผมอะหนูก็ไส่งแม่ตลอด ทำไมหนูขอแค่นี้ไม่ไปส่งหนูล่ะ หนูขอตามใจตัวเองบ้างสักครั้งไม่ได้ใช่ไหม " เราพูดไปด้วยร้องไห้ไปด้วย แม่ก็บอกว่าพรุ่งนี้ค่อยไป เราถามอีกว่า พรุ่งนี้แน่นะ? ไปจริงๆนะ? แม่ไม่ตอบอ่ะแม่เงียบอย่างเดียว(แม่เราเป็นโรคเครียดด้วย)  หมายความว่าไงคะ?