ความรัก

สวัสดีครับ ผมมีเรื่องความรักของผมมาเล่าให้ฟัง ผมเป็นนักเรียน ม.5ครับ ผมไปตกหลุมรักครูฝึกสอน เธอสวยและน่ารักมาก ผมก็ไม่กล้าเข้าไปจีบไปคุยด้วยหรอกครับ ผมเลยเป็นบุคคลปริศนา ผมแอบเอาต้นไม้ไปวางไว้หน้าบ้านเธอ และมีโน้ตถึงเธอ ครั้งแรกเธอไม่เห้นโน้ตครับ เธอมาเห็นตอนที่ต้นไม้มันตายไปแล้ว ผมเลยไปซื้อต้นใหม่ให้เธอ เธอดูแลมันครับ เธอดูแลมันอย่างดี หลังจากนั้นผมก็แอบเสื้อไปวางหน้าบ้านเหมือนเดิม เธอก็เก็บไว้ครับ ที่ผมรู้เพราะเธอถ่ายรูปลงไอจีครับ ผมดีใจมากเลย เหมือนเธอชอบ แต่ความลับก็คงไม่มีในโลก เธอรู้แล้วครับว่าเป็นผม แต่เธอไม่โกรธ และทำให้เราได้คุยกันขนความสัมพันธ์ที่มีมันมากขึ้น ผมลืมบอกครับ ครูฝึกสอนคนนี้มีแฟนแล้วครับ แต่เราทั้ง2คุยกัน จนเราก้ได้เป้นแฟนกัน เธอคนนี้ก้บอกเลิกแฟนของเค้าไปครับ เธอบอกผมว่าเธอไม่ได้รักเขาแล้ว ที่เธออยู่แบบนี้เพราะความผูกพัน ครับแน่นอนเลยผมเชื่อเธอครับ หลังจากนั้นเราก็คบกันมากเรื่อยๆ เราไปเที่ยวด้วยกันหลายที่ครับ เป็นเพราะว่าเธอโตกว่า ผมเลยหวังกับเธอมาก เธอพูดถึงเรื่องอนาคตบ่อย จนทำให้ผมมั่นใจว่าเราจะไม่เลิกกัน แล้ววันนี้ก็มาถึงครับ ผมกับเธอคบกันได้เกือบ2เดือนครับ แล้วเธอก็บอกเลิกผมไป ผมเสียใจมากครับ ผมตามตื้อและง้อเธอทุกวัน แต่เหมือนเธอเย็นชาและเฉยชากับผมไปสะง่ายๆ ผมไม่ได้แม้โอกาสแค่ครั้งเดียว แล้วเธอก็กลับไปคบกับแฟนคนนั้น ที่เธอบอกว่าเลิกกันแล้ว ผมเสียใจมากครับ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ เป็นเพราะผมเด็กเกินไปสำหรับเธอเหรอ เป็นเพราะผมดูแลเธอให้ดีไม่ได้เหรอ เมื่อเวลาผ่านมาสักพัก ผมเริ่มที่จะคุยกับเธอได้ในสถานะที่ไม่เหมือนเดิม เธอเล่าเรื่องราวความรักของเธอที่ผ่านมาให้ผมฟัง เธอบอกว่าเธอคบกับแฟนคนนี้มา2ปีกว่าแล้ว และเธอก็นอกใจแฟนคนนี้มา5ครั้งแล้ว เอ้าเห้ย ผมก้เป้นคนนึง ผมก็แค่คนที่เธอนอกใจมา แล้วเธอก็ทิ้งผมกลับไปหาคนนั้น แฟนเธอก็จับได้ทุกครั้งว่าเธอนอกใจ แต่แฟนของเธอก็ยอม และยังคงคบกับเธอต่อไป ผมรู้ครับ เธอเล่าทุกอย่างให้ผมฟัง แต่ทำไมผมก็ยังรุ้สึกรักเธอ ทั้งที่จิงๆแล้วผมต้องเกลียดต้องโกรธเธอครับ ผมรักเธอมากจริงๆ ไม่เคยมีแฟนคนไหนที่ผมจะตามตื้อตามง้อมาถึงตอนนี้7เดือนแล้วครับ ผมตั้งคำถามกับตัวเองไม่รู้กี่ครั้ง ผมก็ตอบมันไม่ชัดเจนสักที เพื่อนบอกให้พอไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง แต่ผมก็ไม่พอสักที เหมือนผมเชื่อแต่ตัวเอง ไม่เชื่อความหวังดีของเพื่อน สุดท้ายตัวผมเองก็เจ็บ จริงๆแล้วผมต้องหยุดใช่มั้ยครับ จริงๆแล้วผมควรหายไปจากเธอใช่มั้ยครับ ถ้ามันทำง่าย ผมคงไม่ต้องกลับมาตั้งคำถามกับตัวเองบ้อยแบบนี้ ไม่ต้องเสียใจแบบนี้ใช่มั้ยครับ