วันนี้บีมาเล่าเรื่องอึดอัดใจนิดนึงค่ะ

อย่าเพิ่งดุด่าว่าโง่งี่เง่าหรืออะไรนะคะ มาแบ่งปันให้เพื่อนๆฟังอยากระบายมากๆค่ะ



คือวันหนึ่ง เพื่อนบีมาจากต่างจังหวัดมาทุระเลยมาพักบ้านของแม่บีค่ะ วันนั้นบีอยู่บ้านกำลังนั่งดูซุปเปอร์เกิร์ลเพื่อนมาถึงก็กด ออด.....
บี: เฮ่ย แกรร เปนไงเหนื่อยป่าวมานอนห้องฉันไหมฉันติดแอร์เย็นฉ่ำเลย
แน็ก: เคๆๆแต่ฉันขอคุยกับสามีก่อนนะ
----------------------------------------------------
ระหว่างที่บีกำลังนอนหลับอยู่นั้นสักครู่ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูเหมือนบ้านจะพังเลยค่ะ
บี บี บี แกๆๆๆๆ ตื่นหน่อยยย

เออว่าไงเคาะซะประตูแทบทะลุ

บีแกมีเงินสองพันไหมวะ พอดีชั้นมีปัญหาจะต้องไปจ่ายค่าเทอม มหาลัยอะแกรร

เท่าไหร่ค่ะคุณนาย


สองหมื่นอะเดี๋ยวฉันให้แม่โอนให้วันที่ฉันกลับไปปทุมแกว่าไงไม่เกินวันที่ 5 (ปัจจุบันวันที่2)

เออได้! แต่แกห้ามพลาดนะเพราะฉันจะต้องจ่ายค่าผ่อนบ้าน และจิปาฐะอีก

จร้าาาาา
-----------------------------------------------------------------------------------



ก๊อก ก๊อก ก๊อก แน๊กอยู่ป่าวววว

คุณแม่ : อ้าวบีไม่รู้เหรอ แม่เห็นแน๊กเก็บของไปตั้งแต่ 4โมงแล้วลูก
บี       : อ้าวหรอคะ แม่ไม่เห็นเขาบอกหนูเลย
คุณแม่ : ช่างเถอะลูกเพื่อนกันไม่เป็นไรหรอก
บี       : ค่ะ คุณแม่
----------------------------------------
----------------------------------

กริ้งงงงงงงงงๆๆๆๆๆๆๆ    ฮัลโหล สวัสดีค่ะ เอบีพูดค่ะ
แน๊ก  : บีหรอ แกทำไรชั้นจะโทรมาคุยเรื่องเงินอะ
บี      :  ว่าไงแกไม่มีบัญชีฉันหรอ
แน๊ก  : คืออย่างนี้ บีจำได้ไหมวันนี้ฉํนต้องคืนแกแล้วแต่เอางี้ได้ไหม
บี      :  เอาไรอะแก
แน๊ก  : คือแกรู้จักน้องปุ้มไหม ที่ทำงานกับฉันตอนฉันเรียนอยู่ท่าพระ ที่มันทำงานแถวๆถนนพระอาทิตย์อะจำได้ไหม
บี      :  อ่อจำได้อะแกว่าไง
แน๊ก  : เออแกไปหามันหน่อย มันติดเงินชั้น15000 บอกฉันให้มาทวงนะ แล้วแกเก็บไว้พอได้แล้วแกมาโทรมาเลยนะมาเอาที่เหลือที่ฉัน
บี      :  แน๊กแกยืมฉันแกให้ฉันไปทวงได้ไง น้องเขาไม่เคยยืมฉันมาก่อนด้วยฉันคุยเล่นผิวเผิน ฉันไม่กล้า แกโทรไปบอกเองเหอะ
แน๊ก  : งั้นแกช่วยฉันหน่อยนะ ไปเอาได้เลยฉันจะโทรไปบอกเอง
บี      :  โอเค
------------------
วันนั้นบีไปถึงร้านค่ะเจอน้องเขาก็ทักทายดีและบอกว่า พี่ปุ้มไม่มีเงินเลยทำไงดี
***พี่ก็ไม่รู้ค่ะเขาบอกว่าโทรบอกหนูแล้ว ให้พี่มาเอา
ค่ะแต่หนูบอกพี่เขาแล้วว่าหนูไม่มีเงินนะพี่
***จร้าปุ้มไม่เป็นไรพี่ไปคุยกับแน๊กอีกที

ขากลับบ้านเลยโทรหาแน๊กค่ะ
***เออว่าไงบีได้ป่าว
--จะได้มาจากไหนน้องเขาบอกว่าไม่มี
**แกก็ทวงดิเอาให้มันจำ
-- แน๊กแกเป็นหนี้กันเอง แกจะให้ฉันไปทวงได้ไง ตอนนี้ฉันไม่สนใจใครจะเป็นหนี้ใครแต่ตอนนี้แกเป็นหนี้ฉัน ไม่ว่าแกจะให้ฉันไปทวงใคร ฉันจะรับเงินจากบัญชีแกและเงินแกเท่านั้น
*** เออ เออ ฉันขอโทษเดี๋ยวฉันขอวันนึ่งนะจะหามาให้
-- ขอบใจแก แกต้องรู้ว่าฉันต้องรับภาระผ่อนบ้านให้แม่ ซื้อของใช้และค่าใช้จ่ายอื่นๆอีกเพียบ แกเข้าใจฉันนะ
***เออ เออ เดี๋ยวหาให้
-------------------------------------ผ่านไป 2 วัน
หายเงียบไปค่ะ ทางธนาคารโทรมาเร่งบี บีเลยโทรถามเขาบอกว่าให้ไปเอาเงินได้เลยที่น้องปุ้ม วันนั้นเราก็มั่นใจว่าคุยกันแล้วพอไปถึง ปุ้มตอบว่า ""อ๋อ พี่บีคะว่าไง ถ้าเงินปุ้มโอนให้พี่เขาตั้งแต่วันที่พี่มาทวงแทนแล้วค่ะ เขาโทรมาขู่หนู หนูเลยไปยืมเงินพี่สาวหนูมาคืนค่ะ จริงๆพี่ดูนี่คะ""

นางหยิบใบคาร์บอนที่เขียนมารับโอน ทั้งชื่อ เลขบช.ประทับตราธนาคารชัดเจน

ตอนนั้นเริ่มจุกเป็นครั้งที่ 2 ค่ะ เลยโทรหาแน๊ก แน๊กไม่รับสาย โทรจนสักพัก และไม่โทร แล้วนางก็โทรกลับบมา
*** เอบีญาติแกป่วยหรอโทรมาซะเยอะเชียว
--- อืม คืองี้ชั้นไปมาแล้วน้องเขาก็บอกว่า...."อ๋อ พี่บีคะว่าไง ถ้าเงินปุ้มโอนให้พี่เขาตั้งแต่วันที่พี่มาทวงแทนแล้วค่ะ เขาโทรมาขู่หนู หนูเลยไปยืมเงินพี่สาวหนูมาคืนค่ะ จริงๆพี่ดูนี่คะ""

*** อ้าวหรองั้นชั้นเช็คก่อนนะ ถ้าเขาจะโอนให้ทันที
-- แล้วนางก็วางสาย สักพักบีโทรกลับไปใหม่
*** ว่าไงแก
-- แกเช็คยัง
*** แกจะให้เช็คยังไงในเมื่อฉันอยู่บ้านนอก ไม่มีอินเตอร์เน็ต
-- บีแล้วแกมาเมนท์ยูทิวป์ฉันเนี่ย แกใช้คลื่นคลองข้างบ้านหรอ ฉันโมโหมากตอนนี้ฉันต้องการเงินฉัน
*** เออเช็คแล้วเงินยังไม่เข้าแกไปทวงที่ปุ้มนะ ฉันไม่พูดต่อแล้ว
*************************แต่แกเป็นหนี้ฉันนะ ฉันหมดความอดทนสุดๆ แกต้องคืนฉันไม่งั้นฉันเอาเรื่องถึงที่สุดแน่

ผ่านไปเดือนนึง เขาก็โทรมาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และโทรไมาไม่เคยพูดเรื่องนั้นเลย

จนวันนี้ ฉันยังเสียใจมาก กับคนที่ไม่มีสัจจะ ฉันช่วยเพราะเธอลำบาากจริงๆ ฉันเสียใจฉันน้อยใจฉันผิดหวังที่คนที่ทำแบบนี้เป็นเพื่อนที่อยู่ในกลุ่มเพื่อนที่ฉันรักคนนึง ทุกวันฉันต้องไปทำงานร้านอาหารไปล้างจานไปเสริฟ พอสักตี3ก็ไปรับจ้างขนผักกับเพื่อนที่ตลาดเช้าเพื่อหาเงินมาจุนเจือตรงส่วนของเดือนนั้น พ่อแม่ดิฉันลำบากมากค่ะ ไม่อยากให้ทราบเพราะท่านแก่มากแล้วทำงานไม่ได้ ทุกวันก็ต้องประหยัดตอนเช้าไปทำงานธนาคาร พอมาตอนเย็นก็ทำอย่างที่บอก จนผ่านไป 3 เดือนก็เริ่มเข้าที่ และเพื่อนคนนี้ก็ยังโทรมา "ให้กำลังใจ" ซึ่งดิฉันเลยบอกข้อตกลงใหม่ว่าแกผ่อนฉันไหมฉันให้แกผ่อนเดือนละเท่าไหร่ก็ได้ที่แกไหว

สรุป เขาโกรธดิฉันไปแล้วค่ะเขาบอกว่าเงินแค่นี้ทวงจะเป็นจะตาย น้ำตาฉันไหล ฉันร้องไห้เลยค่ะ และหมดกันแล้วสำหรับคนนี้ และพอกันที

สุดท้ายนี้นอกจากไม่ได้คืนเพื่อนสนิทคนหนึ่งโทรมาหาดิฉัน ถามว่าฉันแรงมากกับเงินแค่ สามสี่ร้อยทวงจะเป็นจะตาย ฉันยิ่งเสียใจมาก ไม่มี ไม่ให้และยังทำลายฉันอีก ฉันเลยส่งภาพการโอนเงินไปให้เพื่อนทุกคนที่มาเกลียดฉันว่า ถ้านี่คือ สามสี่ร้อยที่พวกเธอว่า งั้นฉันจะรับผิดคนเดียว เอาไปเถอะ

*** ทุกคนก็โทรมาขอโทษดิฉัน ดิฉันคงไม่พูดอะไร เชื่อว่าความจริงก็คือความจริง แต่ถ้าเพื่อนไม่เชื่อในความถูกต้อง และหลักฐานที่ยืนยัน ดิฉันก็ยินดีเคารพสิทธิ์ตรงนั้นค่ะ ไม่ต้องมาคบฉันเป็นเพื่อนก็ได้ ไม่เป็นไรค่ะ