ผมคบกับแฟนมา 6 ปี เรียนมหาลัยคนละที่ เราก้อทะเลาะกันบ่อยเหมือนๆกับคนอื่น เลิกกันบ้าง กลับมาบ้าง ต่างคนต่างเป็นคนเเรก เขาเอาแต่ใจ ไม่ค่อยมีเหตุผล ก็ตามประสาผู้หญิงแหละคับ 555 ก็ทนๆกันมา ทั้งดีทั้งร้าย วันนึงเรามีปัญหากันหนักคือไม่ค่อยมีเวลาคับ ต่างคนทางต้องเรียนมีปัญหาถึงขั้นเลิกกันแต่ก็กลับมาใหม่ ด้วยความที่เรารักกันมาก แต่เมื่อมีคน คนนึง เป็นเพื่อนกับเขาอยู่กลุ่มเดียวกัน สาขาเดียวกัน มาคอยดูแลเขา เวลาที่มีปัญหา ง่ายๆคือ ผู้ชายคนนั้นชอบแฟนผมแหละคับ อยู่ๆวันนึงเขาเกิดลังเลคับ เขาบอกผมว่าเขายังรักผมแต่ไม่เหมือนเดิม ตัดสินใจไม่ได้ว่าเขาจะกลับมาเหมือนเดิมได้มั้ย ผมตามง้อคับทีนี้ ร้องไห้ฟูมฟายเป็นควายตกบ่อคับ 555 เขาก็ให้คำตอบไม่ได้ จนทุกคนมาบอกผมให้พอ เขาไม่ได้อยากกลับมาแล้ว พยายามปิดโอกาสผม แต่ไม่เคยปิดโอกาสคนคนนั้นเลย กดดันผมให้ผมออกมาจากชีวิตเขา จนวันนึงผมตัดใจเดินออกมา เขากลับบอกว่าผมเป็นคนเลือกเองน่ะ เขาไม่ได้อยากทำแบบนี้(สะงั้น) ผมเสียใจหนักมาก ชีวิตลูกผู้ชาย ศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย หมดเลยคับ น้ำตาแตก กินไม่ได้นอนไม่หลับ จนวันนี้ก็เหมือนยังไม่ดีขึ้น ยังคงหลอกตัวเองคับว่าเขายังรักคงจะกลับมา ได้แต่คิดและสงสัยคับ คนเราเปลี่ยนใจง่ายจัง ผ่านเรื่องราวต่างๆมาด้วยเยอะต่างคนต่างรู้นิสัยกัน คนคนนึงเข้ามาไม่ทันไรก้อหวั่นไหวแล้ว เป็นห่วงเขาคับว่าจะเจอคนไม่ดี แรกๆอารัยมันก้อดีหมด ทุกคนคงรู้ สับสนคับ ใกล้ช่วงฝึกงานละด้วย เบื่อตัวเองที่เป็นแบบนี้ ผมควรรอเขา หรือ ควรตัดใจ ดีคับ สับสนจิงๆ
คนเราคบกันมา6ปี วันนึงพอมีคนอื่นเข้ามาดูแลใกล้ชิดทำไมเปลียนไปง่ายจัง