คนที่เคยผิดแล้วสำนึกไม่ควรได้รับการอภัยหรอ

เป็นเรื่องราว ของเพื่อนชายหญิงคู่หนึ่งที่รู้จักกันได้ 3-4ปี
เขามีความสัมพันธ์ที่คลายแฟน แต่ ไม่ใช่แฟน มีความหวงกันและกันโครตๆ
เขาเรียน มัธยมปลายในโรงเรียนที่ได้ใกล้ชิดรั้ววัง เขาเรียนวิทย์คณิต
ฝ่ายชายเรียนเก่งน่ารักนิสัยดีตรงๆเล่นกีต้าร์เป็นหัวหน้าห้อง
ค่อยดูแลฝ่ายหญิงที่โง่เง่าและไม่ค่อยเป็นมิตรกับใครๆโลกส่วนตัวเธอสูงไป
จนมหาลัยเขาก็ห่างกันเพราะที่เรียน ฝ่ายชายได้เป็นหนุ่มวิศวะ ศิลปกร
ฝ่ายหญิงเรียนเอกชนที่หนึ่ง แต่ความห่างไม่ได้ทำร้ายเค้าสองคนเลย
เวลาก็พาสองคนมาพบได้คุยกัน ฝ่ายชายติดต่อมา ด้วยความคิดถึง
เค้าคุยทำให้รู้ว่าช่วงที่หายไปความรู้สึกยังเหมือนเดิม พวกเค้าเจอกัน
จนความสัมพันธ์เริ่มจะได้ชัดเจน ทุกอย่างโอเคมาก มีรุ่นพี่คนหนึ่งเข้ามา
ยุ่งกับฝ่ายหญิง จนวันหนึ่งฝ่ายชาย พูดประโยคหนึ่งขึ้น "กูเสียรักไปไม่ได้แล้ว"
ฝ่ายหญิงตกใจและเกิดความกังวล กับคำพูดนั้นแล้วเธอก็หนีหายไป
ทำทุกอย่างให้เค้าติดต่อเธอไม่ได้ เธอสับสน กลัวการเปลี่ยนสถานะ
กลัววันหนึ่งจะเสียผู้ชายคนนี่ไปแต่เธอไม่รู้จะทำอย่างไร เลือกทางผิด
และไปคุยกับพี่ผู้ชาย เธอไม่ได้นอกใจ แต่ ฝ่ายชายเข้าใจแบบนั้น
เมื่อวันที่เธอรู้แล้วว่า รักผู้ชายคนนั้นมากแค่ใหนก็สายไปแล้ว
เธอไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตอนนั่นยังงัย ได้แต่กล่าว "ขอโทษ"
ฝ่ายชาย พูดว่าอภัยให้ เค้าหมดรักไปอล้วหรือ เค้าได้รู้สึกอยากให้อภัยจริงๆ
การสำนึกผิดที่หายไปเฉยๆ เพราะกลัวการเปลี่ยนแปลง กลัวจะเสียคนๆนี้ไป
มันผิดมากถึงขั้นอภัยไม่ได้เลยหรอคะ แม้แต่ความเป็นเพื่อน แต่พูดคุยกันบ้าง
ไม่ได้เลยหรอคะ