เริ่มต้นก่อนกว่าจขกท.เป็นนศ.คนนึงที่ชอบเที่ยวทั้งในไทยและตปท.ซึ่งที่บอกไปตั้งแต่ตอนต้นว่าทำไม่ต้องเที่ยวถูก ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าตัวเองรวยเวลาไปเที่ยวต้องนั่งเฟริสคาร์สนอน 5-6 ดาวอะไรแบบนั้น แต่การเที่ยวของจขกท.นั้นอย่างแรกที่ต้องพิจารณาคือตัวเองและทรัพสินต้องปลอดภัยมาอันดับแรก และตามด้วยความสะดวกคล่องตัว ซึ่งจุดนี้จขกท.สามารถ afford ได้
จุดเริ่มต้นเลยก็คือ จขกท.ก็มีกลุ่มเที่ยวเหมือนกับคนอื่นๆทั่วไปแต่ด้วยความที่ของเพื่อนๆกลุ่มนี้เน้นเที่ยวแบบประหยัดมากๆหลายครั้งเราก็ไม่โอเคตัวอย่างเช่น เพื่อนๆชอบนอนโฮสเทลเพราะราคาถูกและอยากหาเพื่อนชาวต่างชาติฝึกภาษา แต่ในความเห็นจขกท.คือรู้สึกอึดอัดไม่ส่วนตัวเลยไม่ชอบ และอีกอย่างจขกท.เรียนภาคอินเตอร์(เพื่อนเรียนภาคไทย)ก็มีเพื่อนต่างชาติอยู่แล้ว คิดว่าไปเที่ยวไม่ได้ไปเรียนภาษาอังกฤษส่วนเพื่อนต่างชาติไม่จำเป็นต้องมาจากโฮสเทลสามารถหาได้จากหลายที่หลายโอกาสอื่นอีกมากมาย อีกเรื่องคือตอนแพลนกันไปเที่ยวเราก็ลิสต์ที่เที่ยวที่จะไปกันเยอะมาก แต่ทุกครั้งก็ที่ไปต้องตัดที่เที่ยวบางที่ออกเพราะเพื่อนตังหมดซึ่งบางที่เราอยากไปมากแต่ก็อดเพราะจะให้ไปคนเดียวโดยทิ้งเพื่อนที่เหลือก็ไม่ได้ หรือเวลากินข้าวบางครั้งต้องแชร์อาหารจานใหญ่จานดียวกัน หรือซื้อน้ำขวดใหญ่แชร์น้ำกันดื่มเพราะประหยัด บางทีเราหิวก็อยากจะไปหาซื้อกินเพิ่มแต่จะให้เพื่อนมานั่งดูเรากินก็น่าเกลียดก็ทนหิวเอา อีกประเด็นคือเพื่อนจขกท.จะเป็นพวกที่ไลฟ์สไตล์ฮิปสเตอร์ มินิมัล จึงชอบถ่ายรูปมากๆ หลายครั้งต้องรอเพื่อนถ่ายรูปนานมากๆ และถ่ายเยอะสุดๆ เพื่อหามุม แสง ท่าทางที่ดูดีที่สุดก่อนจะอัพลงโซเชี่ยลและเราต้องรอนานมากๆ แต่จขกท.ก็ไม่เคยบอกเพื่อนนะก็พยายามตามๆพวกเขาตลอด จนระยะหลังๆจขกท.เลยหันมาเที่ยวคนเดียวดีกว่า และเวลาพวกเขาถามว่าเที่ยวไหนนอนอะไรยังไงพอเราบอกไปตรงๆว่าเท่านี้พอเขารู้ว่าแพงเมื่อก็จะแสดงอาการออกทางสีหน้าทันทีแบบเออรวยเนอะ หลังๆมาจขกท.ต้องโกหกบอกนอนถูกๆ
ต่อมาจขกท.ก็ได้แพลนไปเที่ยวประเทศนึง
คนเดียวที่ไม่ใช่ประเทศที่พัฒนาแล้วแต่น่าเที่ยวและไม่ใกล้และไม่ไกลจากไทยเท่าไหร่ ซึ่งจขกท.ก็ได้แพลนว่าจะนอนโรงแรม 3-4 ดาวเพราะอยู่ในย่านที่ปลอดภัย เครื่องบินนั่งครั้งนี้นั่งโลว์คอสเพราะเวลาดีสุด แต่เลือกนั่งหน้าสุดเพราะที่นั่งกว่างและต้องบินประมาน4ช.ม.ซึ่งจขกท.สูง180+นั่งที่ปกติอึดอัดมากและโหลดกระเป๋าจองอาหารด้วย ซึ่งต้องเสียเพิ่มจากเดิมอีกเกือบเท่าตัว ทีนี้กลุ่มเพื่อนจขกท.พอรู้ว่าจะไปที่นี่
ก็มีความสนใจที่จะไปด้วยจึงตั้งกลุ่มไลน์และคุยกัน จากนั้นจขกท.ก็เล่าแผนเดินทางต่างๆให้เพื่อนๆฟัง พวกเขาก็บอกว่าแพง "มุงรวยอีกละ" ซึ่งจริงๆแล้วจขกท.ไม่เต็มใจจะเที่ยวด้วย ทีนี้แล้วพยายามจัดแจงเปลี่ยนโน่นเปลี่ยนนี่ให้ถูกลงและพยายามบังให้เรา follow แพลนของเขาเหมือนครั้งก่อนๆ บอกตรงๆเลยว่าจขกท.ไม่โอเคมากๆจึงพูดไปว่า "ทำไมต้องเที่ยวถูก ในเมื่อKoolมีตัง" เท่านั้นแหละทั้งกลุ่มเงียบไม่คุยอะไรกันอีกเลย หลายวันต่อมาเจอพวกเขาแชร์กระทู้ที่เที่ยวที่จะไปกันโดยที่ไม่แท๊กเรา และต่อด้วยคำพูดประมานว่า"คนจนๆแบบพวกเราก็ต้องเที่ยวแบบนี้แหละ" ซึ่งทุกครั้งเวลาแชร์กระทู้ก็จะคำพูดแบบนี้ตลอดและเหมือนจะเลิกคุยกับจขกท.ไปเลย
สรุปคือ จขกท.พูดแรงไปไหม?
"ทำไมต้องเที่ยวถูก ในเมื่อKoolมีตัง" ตอบเพื่อนไปแบบนี้มันดูน่าหมั่นไส้มากหรอ
จุดเริ่มต้นเลยก็คือ จขกท.ก็มีกลุ่มเที่ยวเหมือนกับคนอื่นๆทั่วไปแต่ด้วยความที่ของเพื่อนๆกลุ่มนี้เน้นเที่ยวแบบประหยัดมากๆหลายครั้งเราก็ไม่โอเคตัวอย่างเช่น เพื่อนๆชอบนอนโฮสเทลเพราะราคาถูกและอยากหาเพื่อนชาวต่างชาติฝึกภาษา แต่ในความเห็นจขกท.คือรู้สึกอึดอัดไม่ส่วนตัวเลยไม่ชอบ และอีกอย่างจขกท.เรียนภาคอินเตอร์(เพื่อนเรียนภาคไทย)ก็มีเพื่อนต่างชาติอยู่แล้ว คิดว่าไปเที่ยวไม่ได้ไปเรียนภาษาอังกฤษส่วนเพื่อนต่างชาติไม่จำเป็นต้องมาจากโฮสเทลสามารถหาได้จากหลายที่หลายโอกาสอื่นอีกมากมาย อีกเรื่องคือตอนแพลนกันไปเที่ยวเราก็ลิสต์ที่เที่ยวที่จะไปกันเยอะมาก แต่ทุกครั้งก็ที่ไปต้องตัดที่เที่ยวบางที่ออกเพราะเพื่อนตังหมดซึ่งบางที่เราอยากไปมากแต่ก็อดเพราะจะให้ไปคนเดียวโดยทิ้งเพื่อนที่เหลือก็ไม่ได้ หรือเวลากินข้าวบางครั้งต้องแชร์อาหารจานใหญ่จานดียวกัน หรือซื้อน้ำขวดใหญ่แชร์น้ำกันดื่มเพราะประหยัด บางทีเราหิวก็อยากจะไปหาซื้อกินเพิ่มแต่จะให้เพื่อนมานั่งดูเรากินก็น่าเกลียดก็ทนหิวเอา อีกประเด็นคือเพื่อนจขกท.จะเป็นพวกที่ไลฟ์สไตล์ฮิปสเตอร์ มินิมัล จึงชอบถ่ายรูปมากๆ หลายครั้งต้องรอเพื่อนถ่ายรูปนานมากๆ และถ่ายเยอะสุดๆ เพื่อหามุม แสง ท่าทางที่ดูดีที่สุดก่อนจะอัพลงโซเชี่ยลและเราต้องรอนานมากๆ แต่จขกท.ก็ไม่เคยบอกเพื่อนนะก็พยายามตามๆพวกเขาตลอด จนระยะหลังๆจขกท.เลยหันมาเที่ยวคนเดียวดีกว่า และเวลาพวกเขาถามว่าเที่ยวไหนนอนอะไรยังไงพอเราบอกไปตรงๆว่าเท่านี้พอเขารู้ว่าแพงเมื่อก็จะแสดงอาการออกทางสีหน้าทันทีแบบเออรวยเนอะ หลังๆมาจขกท.ต้องโกหกบอกนอนถูกๆ
ต่อมาจขกท.ก็ได้แพลนไปเที่ยวประเทศนึงคนเดียวที่ไม่ใช่ประเทศที่พัฒนาแล้วแต่น่าเที่ยวและไม่ใกล้และไม่ไกลจากไทยเท่าไหร่ ซึ่งจขกท.ก็ได้แพลนว่าจะนอนโรงแรม 3-4 ดาวเพราะอยู่ในย่านที่ปลอดภัย เครื่องบินนั่งครั้งนี้นั่งโลว์คอสเพราะเวลาดีสุด แต่เลือกนั่งหน้าสุดเพราะที่นั่งกว่างและต้องบินประมาน4ช.ม.ซึ่งจขกท.สูง180+นั่งที่ปกติอึดอัดมากและโหลดกระเป๋าจองอาหารด้วย ซึ่งต้องเสียเพิ่มจากเดิมอีกเกือบเท่าตัว ทีนี้กลุ่มเพื่อนจขกท.พอรู้ว่าจะไปที่นี่ก็มีความสนใจที่จะไปด้วยจึงตั้งกลุ่มไลน์และคุยกัน จากนั้นจขกท.ก็เล่าแผนเดินทางต่างๆให้เพื่อนๆฟัง พวกเขาก็บอกว่าแพง "มุงรวยอีกละ" ซึ่งจริงๆแล้วจขกท.ไม่เต็มใจจะเที่ยวด้วย ทีนี้แล้วพยายามจัดแจงเปลี่ยนโน่นเปลี่ยนนี่ให้ถูกลงและพยายามบังให้เรา follow แพลนของเขาเหมือนครั้งก่อนๆ บอกตรงๆเลยว่าจขกท.ไม่โอเคมากๆจึงพูดไปว่า "ทำไมต้องเที่ยวถูก ในเมื่อKoolมีตัง" เท่านั้นแหละทั้งกลุ่มเงียบไม่คุยอะไรกันอีกเลย หลายวันต่อมาเจอพวกเขาแชร์กระทู้ที่เที่ยวที่จะไปกันโดยที่ไม่แท๊กเรา และต่อด้วยคำพูดประมานว่า"คนจนๆแบบพวกเราก็ต้องเที่ยวแบบนี้แหละ" ซึ่งทุกครั้งเวลาแชร์กระทู้ก็จะคำพูดแบบนี้ตลอดและเหมือนจะเลิกคุยกับจขกท.ไปเลย
สรุปคือ จขกท.พูดแรงไปไหม?