ชีวิตลูกคนเดียว

สวัสดีค่ะ เราเป็นลูกคนเดียว ที่บ้านหวงมาก ห่วงมาก ไปเที่ยวแต่ละครั้งเราต้องบอกก่อน จะถามเราเสมอว่าไปกับใคร ไปกี่คน กลับกี่โมง เราอยู่กับตา กับ แม่ แต่เราเข้าใจนะว่าที่บ้านก็เป็นห่วงเรา แต่บางทีมันก็มีโมเมนต์แบบอยากใช้ชีวิตของตัวเองบ้าง เห้ออออออ แต่ทำไงได้นะเกิดเป็นลูกคนเดียว ความหวังทั้งหมดตกมาที่เรา แต่นี่คือโชคดีมากแล้วนะที่สอบติดแล้ว มหาลัยชื่อดังเลยแหละ เรื่องหนึ่งที่ที่บ้านห้ามคือการมีแฟน แต่ก่อนก็ไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย แต่พอมาเจอคนๆนึง ก็ทำให้เรารู้สึกดีมากๆ คนนั้นก็รู้ว่าที่บ้านเราเป็นยังไงเราบอกหมด แต่เวลาถ้าอยู่บ้านเราคุยแชทกันอย่างเดียว โทรนี่นานๆมากกว่าจะได้คุยในบ้าน เพราะถ้าคุยที่บ้านถามๆแน่ แล้วเราก็ยังไม่ได้แยกห้องนอน นอนรวมกับแม่ แต่เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันนะ ยังเป็นแค่คนคุยกัน ตอนแรกไม่คิดว่าจะจริงจังขนาดนี้ แต่ตอนนี้มันเลยคำว่าชอบแล้วไม่อยากเสียเค้าไปอะ แต่เรารู้นะว่าอะไรเป็นอะไร เราไม่ได้ปล่อยตัวอะไรด้วย บางทีเราออกจากบ้านเราก็เจอกันบ้าง บางทีไปเที่ยวด้วยกัน แต่เราบอกกับที่บ้านว่าไปกับเพื่อน รู้สึกผิดนะรู้ว่าโกหกที่บ้าน จะบอกที่บ้าน แม่ต้องให้เลิกคุยกันแน่ๆ ถ้าทุกคนเป็นเราทำยังไงดีอะ รบกวนขอคำแนะนำด้วยคะ ขอบคุณมากๆนะค่ะ