ล่าผีหลังความตาย ตอน คนเล่นของ โดย พรรณกาญจน์

เรื่องทั้งหมดเริ่มต้นมาจากฟังวิญญาณในบ้านได้ คำว่าผีที่เราเข้าใจคือ น่ากลัว แต่เราก็อยากรู้ในมุมของความน่ากลัว เกิดคำถามมากมาย ความกลัวกับสิ่งที่เรามองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้ แต่เหตุใดทำไมเราต้องขนลุก เสียงนั้นมาจากไหน สมองเราคงเพี้ยนไปแล้วแน่ คนใกล้ตัวเปิดโอกาสให้ลองถามและใจเย็นๆลดความกลัวลง  ถามอะไรดีละ จะถามว่าอะไร ถามชื่อก่อนเลย มาจากไหน มาทำไม มาทำให้เรากลัวทำไม และต่อจากนี้คือเรื่องที่เราได้รับรู้มา......

เรื่องก่อนหน้า http://pantip.com/topic/35141196

เรื่องนี้เกิดขึ้นในตอนที่ผม ไปทำงานของพี่ไสวกับพวกผีตนอื่นๆ  
มีอยู่หลายครั้งที่พวกผมจะมีหน้าที่ไปเอาของดีออกมาจากสถานที่ ที่เราไปกัน
และเอาของที่ไม่ดีใส่เข้าไปแทนที่ เหล่านี้คือสิ่งที่พวกเราทำเป็นประจำเวลานายจะสั่งให้เราไปที่ไหนๆ

ถือได้ว่านี่คือหน้าที่ของเราเลย พวกเราทำกันเป็นปกติ
โดยพี่ไสวจะไปกระซิบบอกเจ้าของบ้านนั้นให้ยอมแพ้ เลิกต่อสู้
ในครั้งนี้ก็คือทำเหมือนกับที่เคยทำกันทุกครั้ง  

แต่ที่นี่เราไม่ได้ไปเจอบ้านคนธรรมดา เราไปเจอบ้านคนที่เค้าเล่นของเหมือนกัน
เขามีกุมารเหมือนกัน  อยากจะบอกว่าในตอนที่พวกเราไปถึงก็ทำไปตามปกตินะ
ผมก็แว่บได้ แต่ผมก็ยังเป็นพวกแบบว่า แว่บไปและแว่บไม่ค่อยถูก
คือเวลาที่เค้าจะไปไหนกันและเค้าก็แว่บไปถึงที่กันแล้ว

แต่ผมนิ บางทีก็ไปตกอยู่ป่าข้างๆ หรือไม่ก็ไปโผล่ตรงบ่อน้ำใกล้ๆ
คือมันไม่ตรงตำแหน่ง ผมทำได้ไวแต่ยังทำได้ไม่ดี
หลายครั้งที่ผมก็แว่บไปไกลจากที่ๆพวกเค้าไปกัน
แต่ผมก็รู้นะว่าพวกเค้าอยู่ประมาณแถวนี้กัน

ครั้งนี้ผมก็แว่บไปตกใกล้ๆ แต่พอตามเข้าไปถึงที่พวกเค้าอยู่เท่านั้นแหล่ะ
ผมก็ต้องตกใจกับภาพที่ผมเห็น คือไม่เคยเห็นภาพแบบนี้มาก่อนเลย

พวกพี่ไสว, พวกพี่หนู, พวกพี่หิน, พวกพี่ไก่, พวกพี่ใหญ่อ่ะ
เค้าแบบว่าพุ่งกันไปพุ่งกันมา เหมือนอารมณ์แบบ
พลุดอกไม้ไฟ คือภาพที่เห็นได้อารมณ์แบบนั้นเลย

บอกตรงๆนะถ้าผีชนกับผี ชนกันมันจะเหมือนดวงไฟสองดวง
ที่มันแตกออกและไปรวมกันใหม่ เวลาผีสองตัวชนกันแบบตั้งใจ
จิตที่ไม่ดีที่มันจะประทะเข้าหากัน จิตไม่ดีกับไม่ดีมันพุ่งชนกัน
มันจะเหมือนดวงไฟที่แตกเป็นพลุออกไป
แล้วมันก็กลับมารวมใหม่ต่างคนต่างรวมของตัวเอง

แต่ละตนออกมาก็จะมีอาการมึนๆงงๆ
เหมือนต่างฝ่าย ต่างอยากจะทำให้วิญญาณอีกฝ่ายหนึ่งแตกสลาย
และวิธีการที่ง่ายสุดก็คือพุ่งเข้าไป เพราะเมื่อพุ่งเข้าไปชนมันก็จะแตกออก
ถ้าแตกออกแล้วไม่สามารถรวมกันกลับมาได้ทันท่วงที
จิตวิญญาณก็จะหลุดไปเลย สลายไปเลย

ตอนพวกเราไปที่บ้านของคนเล่นของ บ้านหลังนี้เราก็มีภารกิจเหมือนทุกครั้ง
เข้าไปและไปเอาของดีของเค้าออกมา เอาของไม่ดีใส่เข้าไป และไปบอกเจ้าของบ้านให้เลิกมาวุ่นวาย
กับเจ้าของๆเรา

เรื่องธุรกิจของทั้งคู่จะได้ไม่มาทะเลาะกัน

พอตอนไปถึงพวกพี่ไสวเค้าไปถึงกันก่อน กลุ่มพี่เค้ามีประมาณ 7 - 8 ตน
ผมก็คิดว่างานนี้คงง่ายเหมือนกับทุกครั้ง

แต่พอลงไปถึงเท่านั้นละ โอ๊โห อยากจะบอกว่า โดนต้อนรับเป็นอย่างดีเลย
พวกพี่ไสวเค้าโดนกันก่อนแต่ผมอยู่ข้างนอก มองอยู่ไกลๆ ไม่เข้าไปโชคดีไป
ถ้าผมเข้าไปนิ ผมโดนหนักแน่เลย เพราะผมยังป้องกันอะไรไม่เป็น
ยังไม่รู้เรื่องของการกันของเข้าตัว

ที่นี่มีทั้งที่เป็นกุมารเหมือนกับเรา และไอ้ที่เป็นเหมือนแบบสัตว์ประหลาด
จำพวกควายธนู งูผี ก็มี ไอ้ที่เป็นเหมือนยักษ์ ที่แบบว่า เขวี้ยงของใส่พวกเรา

ผมตกใจมาก มากันแบบอย่างกับสงครามกลางเมือง
และทีนี้พวกพี่ไสวเค้าก็ไม่ไหวไง ไม่ได้เตรียมมาเพื่อที่จะมาสู้กับพวกนี้
แล้วมันก็ไล่พวกเรา พวกเราก็หนีกันมา พวกพี่เค้าก็ตะโกนว่า ให้ถอยๆ แว่บกลับเลย
ใครแว่บกลับได้ แว่บกลับเลย ใครแว่บกลับไม่ได้ให้มาจับคนที่เหาะได้ ให้พากลับ
ให้รบแว่บกลับ ไม่ไหวแล้วที่นี่สู้ไม่ได้แน่ เค้าก็ตะโกนมาตามนี้

"สู้ไม่ได้แน่ สู้ไม่ได้แน่ ไม่ได้เตรียมตัวมาแบบนี้!!!"

พวกเราก็เลยถอยกัน แต่ที่นี้ตอนจังหวะกำลังถอยผมดันตกใจ
พอผมตกใจผมก็แว่บเลยที่ๆตั้งใจจะไป

แถมผมดันแว่บไปอยู่ในบ้านเค้าแทนนิ แทนที่จะกลับไปบ้านของเราเอง
ผมก็คือคิดทันที่ว่า

"แว่บมาทำไมในนี่วะ"

แต่ก็ดีอย่างคือของทั้งหลาย มันออกไปข้างนอกหมดแล้ว
ผมก็แว่บมาอยู่ในบ้าน แต่ก็คิดกับตัวเองว่า

"เวรหล่ะ และกูจะกลับอย่างไง"

ผมก็รีบคิดอยากจะแว่บกลับนะ แต่ข้างในบ้านมันก็มีของที่เป็นหมาผีอยู่
หมาหน้าตาแปลกๆเหมือนหมาจีน เป็นหมาที่มีหัวหยักๆ มีขนหยักๆ
เหมือนกับสิงโตผสมหมา ผมเองไม่รู้จะเรียกว่าอย่างไร

ผมมองว่ามันหน้าเหมือนจะมีเชื้อจีน และ มันคงไม่คุยไทยกับผมแน่ๆในช่วงเวลานั้น
และผมคงคุยไม่รู้เรื่องแล้ววินาทีนี้ เพราะมันแยกเคี้ยวใส่ผมแล้ว และมันจะมากัด
ผมก็เลยหนี เหาะขึ้น ด้วยความเป็นผีคิดว่าหมาคงไม่ตาม แต่ที่ไหนได้หมาลอยตามได้ด้วย
ผมอุตส่าห์เหาะหนีขึ้นเพดานนะ ขึ้นทะลุออกจากบ้านขึ้นบนฟ้า
ไอ้หมาตัวนี้มันตามติดตูดเลย ลอยตามขึ้นมา เหมือนมันจะกระโจน
จะหนีอย่างไรล่ะตอนนั้นและผมก็ตั้งสมาธิไม่ได้ไงตอนนั้น
ผมได้เหาะและผมก็เพิ่งฝึกลอยมาได้ไม่นาน ยังไปเร็วไม่เป็น
เราจะลอยไปทางโน้นก็ไม่ได้ยังตีกันนัวเนีย
ไปทางนี้ก็มีก็มีไอ้หมานี่อีก ยิ่งขึ้นบนฟ้าสูงผมก็จะยิ่งหนักขึ้น มันจะลอยขึ้นยากขึ้นเรื่อยๆ
แต่ถ้าไปแนวข้างไปได้เร็วไปได้เรื่อยๆ ผมก็เลยออกแนวข้างเลย
กะพุ่งเข้าป่า กะว่ามันไม่เห็น ก็มานึกขึ้นได้ว่าจริงๆต้นไม้มันก็ไม่ได้บังผีอยู่แล้ว

มันก็เลยลอยตามผมได้ทะลุทุกอย่าง ผมก็เลยไปเข้าป่าเข้าดง
จนโน้นหล่ะผมไปเจอศาลตายายศาลเก่าแก่กลางป่า เข้าไปก็มีตายายอยู่จริงๆ
ผมก็เข้าไป ผมก็บอกว่า

"ช่วยด้วยๆ มีหมามาไล่กัดผมตายาย"

ตายายก็บอกว่า
“หมาที่ไหนมากัดเอ็งหล่ะ มากัดเอ็งได้อย่างไง”  

ผมว่า “มันมาจากบ้านโน้นเค้าเล่นของครับ ผมโผล่เข้าไปบ้านเค้าและหมามันก็วิ่งออกมา”

ตายายบอก “เอ้า..เอ็งเข้าไปบ้านเค้าของมันก็ตามสิ มาๆๆนี่มาแอบอยู่ในบ้าน”
และตายาย สองท่านก็ให้ผมเข้าไปแอบ อยู่ในนี้เหมือนเป็นศาลของเค้า
เค้าบอกให้ผมเข้าไปหลบในหุ่นของเค้า ไปย่อตัวเข้าไปในหุ่น ผมก็ย่อตัวไม่เป็น
ตายายบอกถ้าย่อตัวไม่เป็น ก็งอตัว คิดว่าตัวเองเล็กๆ พยายามให้ตัวเองเล็กให้ที่สุด
คิดว่าอยากเข้าไปอยู่ในหุ่น วินาทีนั้นอยากบอกว่าให้ผมทำอะไรผมก็ทำ
เพราะกลัวหมามากเลย มันน่ากลัวมาก เพราะมันยิ่งวิ่งตัวมันก็ยิ่งใหญ่ขึ้น
ตัวมันใหญ่ขึ้นๆ ตัวมันใหญ่อย่างกะภูเขาเลย  

ทีนี้ผมก็แอบไง ผมก็เห็นมันมานะ มันมาอยู่แถวนั้นแป๊ปหนึ่ง
ตัวใหญ่อย่างกับรถสิบล้อ จากหมาตัวแค่กำมือ น่ารักๆนะ
มาแบบนี้นะรักไม่ลงเลยครับ

ไม่กล้าเข้าใกล้และกลิ่นตัวมันก็แรงมาก มันมีกลิ่นด้วยนะ
ฉุนๆไม่อยากเข้าใกล้มัน กลัว แล้วมันก็เหมือนกับว่า มันจะหาไม่เจอ

ที่นี่เป็นที่ของตายาย เค้าไม่อนุญาตก็เข้าไม่ได้ พวกของก็เข้าไม่ได้
มันไม่รู้ มันหาผมไม่เจอมันก็ย่อตัวมันเล็กลงและก็กลับบ้านไป

และผมก็ตั้งสติได้ออกมา ผมก็ออกมาขอบคุณตายาย บอกว่า
"ขอบคุณตายายมากๆๆๆ"

ตายายก็ถามว่า “และเอ็งเข้าไปทำไม พวกเค้าเป็นคนเล่นของนะ ของไม่ดี ผียังกลัว เข้าไปทำไมนิ?"

ผมบอกว่า “ผมก็ตามพวกพี่เค้า พี่เค้าให้มาที่นี่”

ตายายก็บอกว่า “ที่หลังนะจะไปไหนดูก่อนอย่าเข้าไปใกล้ง่ายๆ ดูว่ามีของหรือถ้ามีตัวอะไรเฝ้านิ รีบหนีให้ไกลเลย
เอ็งเป็นแค่วิญญาณผี สู้กับของไม่ได้หรอก อย่าไปเที่ยวเข้าบ้านเค้าต้องหนีให้ไกล”

ตอนแรกผมก็ตั้งใจจะหนีนะ ไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไป กะจะแว่บออกไปด้วยซ้ำ แต่แว่บไปอย่างไงไม่รู้
เข้าไปในบ้าน จากนั้นผมก็แว่บกลับบ้านเจอพวกพี่ไสว พวกพี่ก็อยู่กันครบนะไม่มีใครบุบสลายหนีได้หมด

นี่เลยเป็นความทรงจำหนึ่งเลยว่า ถ้าเจอคนเล่นของ อย่างไงของก็เหนือกว่าผี
เป็นผีอย่าได้คิดที่จะไปสู้ของ สู้ไม่ได้ ของต้องเจอกับของ หรือ ของต้องเจอกับคนเล่นของเท่านั้น
หรือ คนเล่นของต้องเจอกับคนเล่นของด้วยกัน ถ้าผีไปสู้กับของผีแพ้ตลอด สู้ไม่ได้
ของมันทรงพลังกว่าทุกที
โดยเฉพาะคนเล่นของไม่ดี เอาของมาใช้สู้ผีด้วยนี่ น่ากลัวที่สุด

เรื่องต่อไป http://pantip.com/topic/35088937