ตอนนี้เราทำงานที่ปัจจุบันมานานถึงปีกว่า ในเริ่มแรกมีเพลนอยากหาประสบการณ์สักปีค่อยออกเท่านั้น แต่พอทำงานไปมีโครงการงานใหม่ ๆ เข้ามาเรื่อย ๆ เราเลยถูกจับไปทำงานโครงการอื่น ๆ บางทีก็รู้สึกสนุกดีนะได้เจอลูกค้าใหม่ ๆ จนตอนนี้เรามีหน้าที่ติดต่อพูดคุยกับลูกค้าข้างนอก เป็นงานหลักของเรา
แต่ปัญหาที่อยากลาออกอยู่ตรงที่ว่า เดี๋ยวนี้เจอพนักงานขี้บ่น คอยจับผิดงานคนอื่น ชอบนินทาเรา มีอะไรไม่มาถามตรง ๆ พนักงานเหล่านี้มักอยู่ในจำพวก ทำดีไม่เล่า พอทำไม่ดีเล่าทั่วบริษัท และบางทีเบิกเงินค่าเดินทางตอนออกไปทำงานข้างนอกบางครั้งเยอะก็บ่นก็ว่า เพราะระยะทางที่ต้องไปพบลูกค้ามันไกลจริง ๆ และในช่วงหลัง ๆ งานพบลูกค้าข้างนอกเพิ่มมากขึ้น ลูกค้าบางรายอยู่ไกลมาก จนเราไม่ค่อยเข้าบริษัท เพราะ
1.เราคิดว่า เราทำงานตรงนี้ เรารับผิดชอบงานเสร็จตามกำหนดแน่นอน
2.การออกไปทำงานข้างนอกเจอแดด เจอควัน รู้สึกเหนื่อย อยากพักผ่อน เลยกลับห้องไปทำงานที่ห้องดีกว่า
3.ปกติตื่นทำงานเข้าบริษัท 09:00 น.แต่เมื่อเราต้องพบลูกค้า ต้องออกเดินทาง 7:00 น.เป็นอย่างน้อย เพราะกลัวรถติด เลยทำให้ตัวเองล้าพอสมควร และยิ่งทำให้รู้สึกอยากพักผ่อนเร็ว ๆ หลังทำงานเสร็จ และ 3 สาเหตุนี้เองที่ทำให้เราไม่ค่อยเข้าบริษัท
จนเป็นที่มาของเหล่าพนักงานขี้นินทาทั้งหลาย ล่าสุด เขาเห็นเรากลับมาช่วงบ่ายสาม แต่ไม่เข้าบริษัท เลยไปบอกหัวหน้าเราว่า เราควรต้องเข้าบริษัทนะ แต่หัวหน้าเราเข้าใจดี จนเราเริ่มไม่ไหวกะที่นี่ล่ะ ตัดสินใจไลน์ไปขอลาออกกับหัวหน้า แต่หัวหน้าก็ยังไม่ให้ออก ต้องสู้ไปด้วยกัน กระทั่งวันต่อมาหัวหน้าเดินไปพูดคุยกะคนนั้นว่า ต้องเราเข้าใจธรรมชาติการทำงานด้วยนะ เถียงกันดังจนเพื่อนเราได้ยินแล้วมาเล่าให้ฟัง เรารู้สึกเลยว่า สงสารหัวหน้าทำไมต้องมาดิ้นเพื่อเราด้วย ถึงเราจะไม่ค่อยลงลอยเรื่องการทำงานกะเขาก็เหอะ แต่โดยรวมหัวหน้าดีจริง ๆ
ซึ่งตอนนี้ เราไล่หางานใหม่ จนเกิดสองจิตสองใจ ลาออกดีไหมนะ สงสารไม่อยากทิ้งงานที่ทำร่วมกับหัวหน้าไป อีกทั้งหัวหน้าก็ไม่อยากให้ออก แต่เราเบื่อระบบงาน ระบบคนรอบข้างมากกว่า แต่ก็กลัวการเริ่มต้นที่ใหม่จริง ๆ เรากะเลยอยากเห็นความคิดเห็นชาวพันทิปหน่อยค่ะว่าคิดยังไง เพื่อเป็นทางออกให้เรากล้าตัดสินใจมากขึ้น
ปล.เรื่องราวที่เล่ามา ออกมาจากความรู้สึก ไม่ได้ต้องการจะบอกว่าตัวเองถูกเสมอค่ะ
เคยมั้ย! สองจิต สองใจ อยากลาออกจากงาน แต่เอาเข้าจริงไม่อยากออก
แต่ปัญหาที่อยากลาออกอยู่ตรงที่ว่า เดี๋ยวนี้เจอพนักงานขี้บ่น คอยจับผิดงานคนอื่น ชอบนินทาเรา มีอะไรไม่มาถามตรง ๆ พนักงานเหล่านี้มักอยู่ในจำพวก ทำดีไม่เล่า พอทำไม่ดีเล่าทั่วบริษัท และบางทีเบิกเงินค่าเดินทางตอนออกไปทำงานข้างนอกบางครั้งเยอะก็บ่นก็ว่า เพราะระยะทางที่ต้องไปพบลูกค้ามันไกลจริง ๆ และในช่วงหลัง ๆ งานพบลูกค้าข้างนอกเพิ่มมากขึ้น ลูกค้าบางรายอยู่ไกลมาก จนเราไม่ค่อยเข้าบริษัท เพราะ
1.เราคิดว่า เราทำงานตรงนี้ เรารับผิดชอบงานเสร็จตามกำหนดแน่นอน
2.การออกไปทำงานข้างนอกเจอแดด เจอควัน รู้สึกเหนื่อย อยากพักผ่อน เลยกลับห้องไปทำงานที่ห้องดีกว่า
3.ปกติตื่นทำงานเข้าบริษัท 09:00 น.แต่เมื่อเราต้องพบลูกค้า ต้องออกเดินทาง 7:00 น.เป็นอย่างน้อย เพราะกลัวรถติด เลยทำให้ตัวเองล้าพอสมควร และยิ่งทำให้รู้สึกอยากพักผ่อนเร็ว ๆ หลังทำงานเสร็จ และ 3 สาเหตุนี้เองที่ทำให้เราไม่ค่อยเข้าบริษัท
จนเป็นที่มาของเหล่าพนักงานขี้นินทาทั้งหลาย ล่าสุด เขาเห็นเรากลับมาช่วงบ่ายสาม แต่ไม่เข้าบริษัท เลยไปบอกหัวหน้าเราว่า เราควรต้องเข้าบริษัทนะ แต่หัวหน้าเราเข้าใจดี จนเราเริ่มไม่ไหวกะที่นี่ล่ะ ตัดสินใจไลน์ไปขอลาออกกับหัวหน้า แต่หัวหน้าก็ยังไม่ให้ออก ต้องสู้ไปด้วยกัน กระทั่งวันต่อมาหัวหน้าเดินไปพูดคุยกะคนนั้นว่า ต้องเราเข้าใจธรรมชาติการทำงานด้วยนะ เถียงกันดังจนเพื่อนเราได้ยินแล้วมาเล่าให้ฟัง เรารู้สึกเลยว่า สงสารหัวหน้าทำไมต้องมาดิ้นเพื่อเราด้วย ถึงเราจะไม่ค่อยลงลอยเรื่องการทำงานกะเขาก็เหอะ แต่โดยรวมหัวหน้าดีจริง ๆ
ซึ่งตอนนี้ เราไล่หางานใหม่ จนเกิดสองจิตสองใจ ลาออกดีไหมนะ สงสารไม่อยากทิ้งงานที่ทำร่วมกับหัวหน้าไป อีกทั้งหัวหน้าก็ไม่อยากให้ออก แต่เราเบื่อระบบงาน ระบบคนรอบข้างมากกว่า แต่ก็กลัวการเริ่มต้นที่ใหม่จริง ๆ เรากะเลยอยากเห็นความคิดเห็นชาวพันทิปหน่อยค่ะว่าคิดยังไง เพื่อเป็นทางออกให้เรากล้าตัดสินใจมากขึ้น
ปล.เรื่องราวที่เล่ามา ออกมาจากความรู้สึก ไม่ได้ต้องการจะบอกว่าตัวเองถูกเสมอค่ะ