ชีวิตเด็กม.6ที่พ่อแม่ไม่เข้าใจ

คือที่บ้านเราค่อนข้างลำบาก เลยอยากเข้ามหาลัยดีๆ คณะดีๆ จะได้มีงานทำ มีเงินเดือนให้ตัวเองอยู่แบบสบายได้ ให้พ่อแม่ได้ เราขอแม่เรียนพิเศษ แต่คือเราก็อ่านเองด้วยนะ แต่อยากเรียนด้วย เราว่ามันก็สำคัญ เหมือนช่วยให้เราเก่งขึ้น แต่แม่ไม่เข้าใจ ถามว่าจะเรียนอะไรเยอะแยะ ที่โรงเรียนก็เรียนแล้ว จะใฝ่สูงอะไรนักหนา เรียนที่ไหนก็ได้ เราเคยถามว่าแล้วถ้าไปสอบละไม่ติด จะรู้สึกยังไง แม่บอกว่าไม่รู้สึกอะไร เออดี แม่ไม่รู้สึกแต่เรารู้สึกปะวะ มีเด็กคนไหนสอบไม่ติดแล้วรู้สึกเฉยๆบ้าง แม่บอกให้เราเรียนสายอาชีพเรียนราชภัฏ คือเราไม่ได้ดูถูกราชภัฏนะ แต่ถ้าคิดตามความจริงของสังคม ระหว่างคนที่จบจาก มหาลัยดีๆกับราชภัฏ เวลาสมัครงานใครจะได้รับการพิจารณาก่อนกัน เอาตามความจริงในสังคม กลับเข้าเรื่อง คือเราเสียใจ เสียความรู้สึก ที่แม่ไม่เข้าใจ อนาคตเรา ชีวิตเราทั้งชีวิต เราอยากได้ดี  อยากทำให้พ่อแม่สบาย ทำไมแม่ไม่เข้าใจเรา เรื่องนี้คุยกี่ครั้งก็ทะเลาะ อนาคตเรามันไม่สำคัญเลยใช่มั้ย การศึกษาสมัยนี้มันเปลี่ยนไปมากจากเมื่อก่อน มันยากมันเครียด เราบอกแม่แล้วให้ติดตามข่าวสารการศึกษาบ้าง อย่ามัวแต่มองสมัยตัวเอง เครียดเรื่องเรียนแล้วที่บ้านไม่ซับพอทอีก ท้ออ่ะ