คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 4
เลิกๆน้องเลิกจมปลักกับความคิดแบบนี้ มั่นๆหน่อยเรามีดีกว่านี้ รู้ปะการที่เราย้ำคิดย้ำทำว่าคนอื่นไม่ชอบเราเราไม่สำคัญมันบั่นทอนตัวเองมาก เอาเวลามาทำให้ตัวเองเจ๋งกว่าเดิมดีกว่า อยู่ห้องก็อ่านหนังสือเรียนฝึกตัวเองให้เก่ง หายูทูปดู ฝึกทักษะเอาโปรแกรมก็ได้อะไรก็ได้ที่เป็นสกิลติดตัว แรกๆอะทำไมไ่ด้หรอกมันจะไปวกกลับคิดเรื่องเดิม ง่ายๆเด้งงัดตัวเองออกมาและลงมือเลยทำอย่างอื่นทันที ทำทุกวันมันจะชินแทนการที่คิดฟุ้งซ่าน มันจะหายไปเลย พอน้องโตขึ้นนะเพื่อนน่ะก็สำคัญ แต่ชีวิตน้องจากนี้จนถึงวาระสุดท้ายอะก่อนตายอะน้องจะเป็นคนงี่เง่าแบบนี้ทั้งชีวิตหรอ และใช่ว่าเพื่อนกลุ่มนี้จะเป็นเพื่อนกลุ่มสุดท้ายในชีวิตน้องพี่บอกเลย ชีวิตยังต้องเจอคนอีกเยอะ มีอะไรให้เราลองทำใหม่ๆเสมอ น้องจมปลักแล้วเอามันมาคิดเวลาแต่ละวันน้องหมดลงๆมันล้มเหลวแน่อะอนาคตถ้าน้องยังคิดและทำตัวเหมือนเดิมวกวนกับเรื่องเดิม ไม่เดินเอาตัวออกมาอะ เห้ยพี่จริงจังนะพอโตขึ้นมีหลายอย่างที่สำคัญและควรคิดกว่านี้ พ่อแม่แก่ขึ้นเมื่อเราโตขึ้น มีหลายอย่างที่เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องเล็กไปเลย ที่พูดนี่พี่ผ่านมาหมดทั้งเป็นแบบน้องนอนจมจนล้มเหลวกับลุกขึ้นมาแล้วชีวิตมันโค่ดดีขึ้นเลย แล้วตอนนี้อาจยังไม่ cool มากแต่ก็ cool พอตัวอะ พี่ทำไงรู้ปะลดการเสพพวก social ลงเพราะเวลาเราเห็นความสุขคนอื่นมากเราจะรู้สึกแย่กับตัวเอง เอาเวลาไปฝึกฝนทำตัวเองให้เจ๋งอนาคตลดกังวลกับชะตาชีวิตได้อีกเปราะ เวลาชวนคุยเค้าไม่ตอบก็เลิกเป็นฝ่ายชวนจะได้ไม่ผิดหวัง เค้าคุยกันเราก็ตอบบ้างประปรายไม่ได้แบบไม่ใส่ใจนะเราตอบแบบจริงใจแค่ไม่ใส่ความคิดฟุ้งซ่านเราไปเพิ่มอะอย่ารอคอยด้วยพิมตอบไปปุ้ปวางมือถือเลยวางไปไกลๆเดินลงล่างไปหาไรทำก็ได้ เบื่อแล้วค่อยกลับมาอ่านช่วยได้เยอะโค่ดโล่ง ทำไรไม่เป็นหัดทำให้เป็นทีละอย่าง อย่าอยู่แต่ในห้องมันดูดพลัง ซักผ้ากวาดบ้านช่วยแม่ ออกไปวัดไปนั่งสวดมนต์มั่ง ไปช่วยคนเฒ่าคนแก่ยกของมั่ง ไปเดินตลาดสดดูราคาของ หัดทำอาหารกินเองเล็กๆน้อยๆ ทำไรคนเดียวบ้างทำได้แน่อน สบายตัวด้วยเหอะ ใช้ชีวิตสไตล์ฝรั่งดิเห็นปะ บางคนจากทวีปไปอยู่คนเดียว เค้าก็เสี่ยงไปเรื่อยลองใหม่ๆตลอด พี่นี่เรียนเก่งมอไซด์ขับไม่เป็น แต่ที่จิงมันง่ายมากเพียงแค่ก็ลองสิวะเราก็หัดดิไม่หัดจะเป็นหรอ เอาไปร่อนเลยจ้าสบายมาก คิดไปเองล้วนๆอะที่ว่าไม่ได้เพราะจับนิดก็เลิกดิมันไม่มีทางเป็นหรอก แล้วน้องว่าเราเรียนเก่งอย่างเดียวอะมันไม่ใช่หรอกอย่างอื่นเรายังไม่ได้ฝึกให้เก่งต่างหาก แล้วสิ่งที่น้องจะได้คือไรรู้ปะน้องจะรู้สึกดีกับตัวเองมากขึ้น รู้สึกดีกับรอบข้างมากขึ้น มีทักษะติดตัวทำไมถึงพูดเรื่องนี้บ่อยเพราะมันจำเป็นมากๆเมื่อน้องโตขึ้น แต่ถ้าน้องยังทำแบบเดิมจมมันอยู่อย่างงั้น สิ่งที่น้องจะได้คือไรรู้ปะ อนาคตน้องก็จะเจอแต่แบบนี้ไม่มีเพื่อนเหมือนเดิม ตัวเองไม่ไปไหน ล้มเหลวไปหมดทั้งเรียน งาน ไม่คุ้มเลยจริงปะกับทำไรเดิมๆโอกาสที่จะดีขึ้นก็ไม่มีเพราะงั้นลุกมาเหอะ แล้วถ้าจะให้ดีถ้าทำได้นะยากนิดนึงอีกขึ้น นั่งให้สงบพิจารณาตัวเองด้วยสติว่าการกระทำเรา สาเหตุใดที่ทำให้เพื่อนเมิน เอามาปรับปรุงตัวเองทีละนิดๆมันจะเต็มร้อยเอง สาเหตุพี่นะที่เคยเกิดเรื่องแบบนี้เพราะเราเล่าแต่เรื่องฟุ้งซ่านของตัวเองซ้ำๆซากๆ เพื่อนรำคาญมันน่าเบื่อมันเหลาะแหล่ะ มันไม่ไปไหนสักที ก็ง่ายๆค่อยๆหยุดฟุ้งซ่านที่ตัวเอง หยุดเอาเรื่องฟุ้งซ่านไปที่คนอื่นเพราะมันดูดพลังคนอื่น ทำตัวเองให้ดีคุมใจให้นิ่งและบวก พอแก้ตัวเองจุดด้อยได้ เพื่อนก็คุยกันรู้เรื่องขึ้น ถูกคอขึ้น เพื่อนไม่แอบเอือมอะว่างั้น เชื่อพี่เหอะพี่เข้าใจดีว่ะเป็นห่วงแก้ได้เร็วสบายเร็วเชื่อดิ เอออีกอย่างที่บอกว่า อยากเรียนไรไม่ได้เรียนเห้ยมันไม่ใช่นะ น้องยังอยู่มัธยมปะ พอขึ้นมหาลัยแล้วจะรู้ทริคที่เด็กมัธยมไม่รู้และกว่าจะรู้ตัวก็ต้อนขึ้นมหาลัย ไม่ต้องไปลงเทคคอสเลยแบบไม่ต้องเลย เราเรียนรู้ด้วยตัวเองได้ทุกอย่างที่เราอยากเรียน แนะช่องทางนะ ยูทูปเอาเลยอยากเรียนไรมีหมด อีกช่องนะดีมากๆห้องสมุด ห้องสมุดโรงเรียนมัธยมโจทย์ข้อสอบเก่าเพียบแน่นอน วิชานอกห้องเรียนสกิลเสริมนี่ก็ง่ายมากห้องสมุดมหาลัยไปสักครั้งแล้วจะซึ้งหนังสือเพียบหลากหลายประเภทแบบมัธยมไม่น่าสนใจไปเลย เชื่อพี่ไปเลยมอพี่ก็ได้ ม.สีเขียว เสียค่าเข้าวันละ 20 ถ้ารายปี 200 มั้ง แบบเข้ามาอ่านแต่ยืมไม่ได้อะ เข้ามาเลยหนังสือเพียบ เรียนด้วยตัวเองทบทวนเองกว่าจะเข้าใจยากหน่อย แต่เข้าใจแล้วเข้าใจยาวไปอีกนาน การเรียนพิเศษไม่จำเป็นโค่ดๆมันจำเป็นกับแค่บางคนเท่านั้นแหล่ะ แต่การที่น้องไม่เคยเรียนเลยและเรียนได้ดีแสดงว่าน้องเรียนด้วยตัวเองได้สบาย แล้วนะเข้ามาอาจจะเห็นโลกกว้างขึ้นอาจทำให้น้องมีเป้าหมายในชีวิตว่าอยากเป็นไรอยากทำไรสมองน้องก็จะพุ่งเป้าไปในทางที่เติบโตมากขึ้น อ่อและก็เลิกไปจ้องคนอื่นที่เค้ามาเป็นกลุ่มคุยกันเฮฮานะ มหาลัยเนี่ยคนนั่งเรียนคนเดียว กินข้าวคนเดียว เดินคนเดียวมีเยอะแต่บางทีน้องอาจไม่เห็นบอกให้รู้ก่อน เพราะชีวิตมันโตแล้วต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเองให้ได้ บางทีตามเพื่อนเรียนไม่จบเลยต้องฉายเดี่ยวคูลๆนี่เพียบ เลิกตามคนอื่น ชีวิตน้องจะง่ายขึ้นทวีคูณ
แสดงความคิดเห็น
ท้อ อยู่ๆก็อยากร้องไห้
แล้วช่วงนี้เราก็รู้สึกไม่มีอะไรทำจนคิดฟุ้งซ่านไปเรื่อยเปื่อยยันเรื่องอยากลาออกจากรร.ไปรร.ใหม่ทั้งๆที่ก็ไม่มีเหตุผลอะไร อยากทำไรก็ทำไม่ต้องมาคิดหน้าคิดหลังเรื่องเงินตลอดเวลาคือ เราอยากได้อะไรก็ต้องซื้อเองตลอดมันก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรหรอก แต่บางครั้งก็น้อยใจนิดๆบ้าง เราอยากเรียนพิเศษก็ไม่เคยได้เรียน แม่ก็บอกแต่ไม่มีตัง แพง จะเรียนทำไม เราอยากเรียนเราชอบเรียน เราอยากเรียนนู่นนี่นั่นก็ไม่เคยได้เรียนบ้างเลย จนวันนี้อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมา เป็นความรู้สึกแบบอัดอั้นไม่รู้อะอธิบายยังไง
เราท้อกับตัวของเราเองมากเหมือนเป็นคนไร้ความสามารถอะ เรียนเก่งแต่ทำอะไรไม่เป็นเลย แค่เรียนเก่งอย่างเดียว ประสบการณ์ชีวิตไม่มี ไม่มีทักษะการใช้ชีวิตเอาตัวรอด ขี้ขลาดขี้กลัวแค่มอไซเรายังขับไม่ค่อยได้เลย ไปไหนแม่ก็ต้องไปส่งตลอด แล้วเหมือนเราใช่ชีวิตแบบอยู่แต่ในห้องพอ ออกไปเผชิญโลกข้างนอกเรารู้สึกเราคิดอะไรเองไม่เป็นเลย เหมือนฉลาดแค่ในห้องเรียนแต่โง่ในการใช้ชีวิต
เรารู้สึกท้อกับชีวิตของตนเองคือเรารู้ว่ามีคนอื่นที่ลำบากกว่าเราเยอะ แต่เรารู้สึกสมเพชตัวเองเราจินตนาการไว้เลยว่าอนาคตเราแย่แน่ๆ พอแม่คงผิดหวัง เราเบื่อที่มาคิดอะไรไม่รู้ตลอดเวลาเหมือนคนมีอาการทางจิต ทำอะไรไม่เป็นเหมือนเสียชาติเกิด
ยังไงก็ขอบคุณคนที่มานั่งอ่านที่เราบ่น มันอาจจะดูน่ารำคาญสักหน่อย