ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาแบ่งปันช่วงเวลาดีๆ ตอนนี้เราได้แต่ภาวนาให้เค้าติดต่อกลับมาบ้าง ยิ่งอ่านคอมเม้นของทุกๆคนก็ยิ่งคิดถึงเค้า เราเพ้อจริงๆ มันทรมาน มันยากเหลือเกินที่จะลืมเค้า เราหวังว่าเราจะไม่ลืมเราและติดต่อกลับมาบ้าง
เราไม่เคยลืมคนๆนี้เลย เค้าบอกชื่ออะตอม แต่ชื่อมันน่ารักอ่ะ เลยให้เพื่อนๆเรียกแมน ชื่อจริงชื่ออมตะ ชอบหมา อยู่รามอินทรา บ้านแม่อยู่โคราช พ่ออยู่หาดใหญ่ เล่นกีตาร์ กินมังสวิรัติ ขับฟีโน่ เกิดวันที่ 20 เมษายน บลาๆ เราจำได้หลายอย่างที่เกี่ยวกับเค้า มันจำได้เอง
เราขอโทษที่ตั้งกระทู้ขึ้นมานะคะ เราพยายามติดต่อเค้าแล้วแต่ก็ดูเงียบๆไป ทำทุกอย่างที่สามารถติดต่อได้ เราใช้พื้นที่ตรงนี้ เผื่อเค้าจะเห็นเค้าต้องจำได้แน่ว่าเราคือใคร เกือบ 7 ปีที่ผ่านมาเค้าอยู่ในความทรงจำเรามาตลอด ใครเป็นเพื่อนเค้ารู้จักเค้าฝากกระทู้นี้ด้วยนะคะ เราขอโทษทุกอย่างที่ผ่านมา เราคิดถึงเค้าจริงๆ ติดต่อเรากลับมาบ้างนะ เราจะอวยพรวันเกิดให้ทุกปีนะ
ตอนเราเล่นเอ็มครั้งแรกช่วงอายุ 17 ได้ ช่วงนั้นก็บ้าแอดเมล์มาก หาตามเวปที่คนไปโพสกันแล้วก็แอดๆ ให้เพื่อนเยอะๆ ช่วงนั้นเห่อมากแข่งกันเพื่อนเยอะๆ 555 คนที่เข้ามาคุยกันก็มีหลากหลาย แต่เรากลับจำคนๆนึงไม่เคยลืม ไม่รู้ว่าประทับใจอะไร จำได้ว่าตอนคุยครั้งแรก เค้าใช้รูปโปรไฟล์ครึ่งหน้าล่างผมยาวภาพขาวดำดูหลอนๆดี ก็คุยกันทุกวันคือตอนนั้นคุยเอาสนุกตามประสาวัยรุ่นแต่ก็รู้สึกว่าอยากคุยกับเค้าทุกวันๆ ออนรอคนนี้คนเดียว คุยกันหลายปี จนปีนึงเค้าไปเที่ยวภูกระดึงช่วงปีใหม่ ก็มีทักเรามาบ้างแล้วอยู่ๆเค้าก็หายไป 2 เดือน เราออนรอเค้าทุกวันๆ เค้าจะชอบออฟไลน์ทักเรามา ตอนนั้นงงมากแค่คนในเอ็ม ไม่เคยเจอทำไมถึงคิดเค้า หน้าเค้าแบบเต็มรูปเรายังไม่เคยเห็น เพราะเค้าใช้แต่รูปครึ่งหน้าบนบ้างล่างบ้าง 555 จนวันนึงเค้าทักมาเราร้องไห้เลยอ่ะ งงกับตัวเองมาก เค้าบอกโน้ตบุ๊กตกเขาตอนไปภูกระดึง แล้วไปอยู่บ้านแม่ไม่มีคอมฯเล่น เราเลยแลกเบอร์กันก็มีโทรคุยกันบ้างอวยพรวันเกิด วันเทศกาลบ้าง แต่ก็ไม่เคยเจอกัน มันเป็นความรู้สึกดีๆ ดีจนอธิบายออกมาไม่ถูก ตอนนี้เราไม่ได้คุยกันมาจะสองปีแล้วเพราะเรามีเรื่องที่ทำให้เค้าคงเจ็บกับเกลียดเรา แต่เรายังคงส่งข้อความอวยพรวันเกิดเค้าทุกปีโทรไปบ้างเผื่อเค้าจะใจอ่อนรับ เราแค่อยากให้ความเป็นเพื่อนคงอยู่
เราขอโทษอีกครั้งหากกระทู้นี้ดูเพ้อๆ แต่เราทำทุกทางแล้ว สักครั้งนึงให้เราได้คุยกันอีกสักครั้ง ใครยังคงจดจำคนที่คุณคุยด้วยใน msn ไม่เคยลืมได้บ้างคะ
มีเพื่อนคนไหนบ้างคะ ที่ยังจำคนที่เคยคุยด้วยใน MSN ได้จนถึงตอนนี้ ทั้งที่ไม่เคยเจอแต่ความประทับใจยังอยู่ตลอดมา
เราไม่เคยลืมคนๆนี้เลย เค้าบอกชื่ออะตอม แต่ชื่อมันน่ารักอ่ะ เลยให้เพื่อนๆเรียกแมน ชื่อจริงชื่ออมตะ ชอบหมา อยู่รามอินทรา บ้านแม่อยู่โคราช พ่ออยู่หาดใหญ่ เล่นกีตาร์ กินมังสวิรัติ ขับฟีโน่ เกิดวันที่ 20 เมษายน บลาๆ เราจำได้หลายอย่างที่เกี่ยวกับเค้า มันจำได้เอง
เราขอโทษที่ตั้งกระทู้ขึ้นมานะคะ เราพยายามติดต่อเค้าแล้วแต่ก็ดูเงียบๆไป ทำทุกอย่างที่สามารถติดต่อได้ เราใช้พื้นที่ตรงนี้ เผื่อเค้าจะเห็นเค้าต้องจำได้แน่ว่าเราคือใคร เกือบ 7 ปีที่ผ่านมาเค้าอยู่ในความทรงจำเรามาตลอด ใครเป็นเพื่อนเค้ารู้จักเค้าฝากกระทู้นี้ด้วยนะคะ เราขอโทษทุกอย่างที่ผ่านมา เราคิดถึงเค้าจริงๆ ติดต่อเรากลับมาบ้างนะ เราจะอวยพรวันเกิดให้ทุกปีนะ
ตอนเราเล่นเอ็มครั้งแรกช่วงอายุ 17 ได้ ช่วงนั้นก็บ้าแอดเมล์มาก หาตามเวปที่คนไปโพสกันแล้วก็แอดๆ ให้เพื่อนเยอะๆ ช่วงนั้นเห่อมากแข่งกันเพื่อนเยอะๆ 555 คนที่เข้ามาคุยกันก็มีหลากหลาย แต่เรากลับจำคนๆนึงไม่เคยลืม ไม่รู้ว่าประทับใจอะไร จำได้ว่าตอนคุยครั้งแรก เค้าใช้รูปโปรไฟล์ครึ่งหน้าล่างผมยาวภาพขาวดำดูหลอนๆดี ก็คุยกันทุกวันคือตอนนั้นคุยเอาสนุกตามประสาวัยรุ่นแต่ก็รู้สึกว่าอยากคุยกับเค้าทุกวันๆ ออนรอคนนี้คนเดียว คุยกันหลายปี จนปีนึงเค้าไปเที่ยวภูกระดึงช่วงปีใหม่ ก็มีทักเรามาบ้างแล้วอยู่ๆเค้าก็หายไป 2 เดือน เราออนรอเค้าทุกวันๆ เค้าจะชอบออฟไลน์ทักเรามา ตอนนั้นงงมากแค่คนในเอ็ม ไม่เคยเจอทำไมถึงคิดเค้า หน้าเค้าแบบเต็มรูปเรายังไม่เคยเห็น เพราะเค้าใช้แต่รูปครึ่งหน้าบนบ้างล่างบ้าง 555 จนวันนึงเค้าทักมาเราร้องไห้เลยอ่ะ งงกับตัวเองมาก เค้าบอกโน้ตบุ๊กตกเขาตอนไปภูกระดึง แล้วไปอยู่บ้านแม่ไม่มีคอมฯเล่น เราเลยแลกเบอร์กันก็มีโทรคุยกันบ้างอวยพรวันเกิด วันเทศกาลบ้าง แต่ก็ไม่เคยเจอกัน มันเป็นความรู้สึกดีๆ ดีจนอธิบายออกมาไม่ถูก ตอนนี้เราไม่ได้คุยกันมาจะสองปีแล้วเพราะเรามีเรื่องที่ทำให้เค้าคงเจ็บกับเกลียดเรา แต่เรายังคงส่งข้อความอวยพรวันเกิดเค้าทุกปีโทรไปบ้างเผื่อเค้าจะใจอ่อนรับ เราแค่อยากให้ความเป็นเพื่อนคงอยู่
เราขอโทษอีกครั้งหากกระทู้นี้ดูเพ้อๆ แต่เราทำทุกทางแล้ว สักครั้งนึงให้เราได้คุยกันอีกสักครั้ง ใครยังคงจดจำคนที่คุณคุยด้วยใน msn ไม่เคยลืมได้บ้างคะ