ยอมลำบากในวันนี้ ชีวิตในวันข้างหน้า มีแต่หนทาง สดใส
สมัยเกียนเด็กๆ ชีวิตแบบวัยรุ่น ไม่มีเลยละ เพราะที่บ้านต้อง
ล้มละลายตอยอายุเกียนได้12ย่าง13 เมื่อมีจดหมายส่งมา
จากประเทศอิตาลี .. แม่เกียนอ่านหนังสือไม่ออก เพราะต้อง
ดูแลลูกๆตั้งแต่อายุยังน้อย เลยไม่ได้รับการศึกษา
แม่ให้ญาติๆอ่านให้ฟังในขณะที่กำลังอารมดีเล่นไพ่ไปฟัง
เพลงไป แต่หลังจากได้ฟังญาติอ่านจดหมายให้ฟัง แม่ถึง
กับน้ำตาไหล เพราะคงะรับรู้ว่า ถึงคราวสิ้นเนื้อประดาตัว..
จากคุณนายที่ไม่ต้องทำงาน คอยเลี้ยงดูลูกๆ มีแม่บ้านคอย
ดูแลทุกอย่างภายในบ้าน กลับต้องมากลายเป็นคุณแม่ที่ต้อง
ออกมาผจญโลกแห่งธุรกิจ ที่ต้องช่วยกันกับพ่อและเกียนที่
ตอนนั้นเรียนหนังสืออยู่ ม.1 สมัยนั้น เกียนอายเพื่อนมากกก
เพราะในชีวิต ไม่เคยต้องมาจับงานแบบจับกัง .
ตื่นแต่เช้ามาทำงาน ช่วยพ่อแม่ จนถึงกับทนไม่ไหว ต้องหนี
ออกจากบ้านไปถึง2ครั้ง เพราะทดความกดดัน ทนความจน
และทนความอับอายต่อเพื่อนฝูงไม่ไหว เพื่อนชวนไปไหนก็
ไปไม่ได้ เพราะไม่มีเงิน พอจะไปกับเพื่อนกลับมาบ้านก็ต้อง
ถูกทำโทษเพราะไม่ได้ช่วยงานที่บ้าน ...
ชีวิตเป็นแบบนี้ตลอด12ปีวันๆทำงานตั้งแต่8โมงเช้า ถึง4ทุ่ม
เสร็จงานก็ไปเช่าร้านเกมเล่นชั่วโมงละ30เล้นได้2ชั่วโมงก็
ต้องกลับมานอน ชีวิตวนเวียนแบบนี้ตลอด ได้แต่อิจฉาเพื่อน
ที่เขาไปเที่ยวโน้น เที่ยวนี้กัน แต่ตัวเกียนเองต้องมาทำงาน..
จนวันนึง วันที่ชีวิตเปลี่ยนไปอีกครั้ง1 วันที่ทำให้เรามีทุกวันนี้
เพราะโชคชตาคงเล่นตลกมามากพอ ถึงคราวชีวิตสดใส..
นั้นคือ ผู้ผลิต เล่นตลกกับเรา ทำของไม่ดีมาส่ง พอเราไป
พูดกับเขาเรื่องสินค้า เขากลับว่าเราว่า เจ้าอื่นเขาไม่มีปันหา
ทำไมมีแต่เราที่มีปันหา (เจ้าอื่นซื้อนิดเดียว เราซื้อเขาปีนึง2ล้านถึง3ล้านในสมัยนั้น)
วันนั้นเอง ทำให้ความคิดของพ่อเกียนบรรเจิด คือทำเองเลย
เราทำให้เขารวยมา12ปีแล้ว ทำไมเราจะทำเองไม่ได้ เรามี
ลูกค้าในมืออยู่แล้ว..
อีกอาทิตย์ต่อมา เราบอกยกเลิกสินค้ากับผู้ผลิตไปตลอดการ..
แต่เราก็ไม่มีเงินลงทุนในการซื้อเครื่องจักร จึงต้องหาทาง
กู้เงิน แต่เราก็กู้แบงค์ไม่ได้ ไม่มีทรัพย์สินค้ำประกัน ไม่มี
เงินโชว์ในบัญชีที่สวยงาม มีแค่เงินเก็บทั้งครอบครัวไม่ถึง
4หมื่น..
สุดท้ายอากู๋ที่สนิดกัน ตีเช็คมา2แสนให้ยืม จนเราซื้อเครื่อง
จักรได้ แต่วันแรกที่เราผลิต ลูกค้าที่มาซื้อสินค้าไป ไม่ถึง
3ชั่วโมง เอากลับมาเปลี่ยนแถมต่อว่ายกใหญ่ว่าเอาอะไรมา
ขาย จนแม่ต้องขอโทษและบอกให้เขาไปซื้อกับผู้ผลิตเดิม.
แต่โชคชตาบ้านเรา ถึงคราวจะรวย อะไรๆมันก็มาเสริมกัน..
มีเพื่อนบ้านแนะนำหัวหน้าคนงานที่เก่งมากกกมาให้เรา
เราให้เขาคุมแทนทุกอย่างเลยนะ ให้ค่าแรงแกในสมัยนั้น
30000อัพ ตรุษจีนอีก50000พร้อมทองอีก5บาท ทำงานไม่
กี่ชั่วโมงเองในตอนนั้น..
หลังจากนั้น5ปีเขาก็ลาออกไปเปิดกิจการเอง(แค่ได้ข่าวว่าไม่รุ่ง)
หลังจากเขาออกไป ช่วงนั้น ทางเราก็เตรียมพร้อมแล้วโดย
การส่งพี่น้องไปฝึกงาน และทำจนเป็น และพี่ชายเกียนกับ
ลูกน้องอีกคนก็รับช่วงต่อ จนถึงปัจจุบัน ก็มีแต่ญาติพี่น้อง
ของเกียนที่คอยคุมเครื่องจักร..
จากวันนั้น12ปีต่อมา ถึงปัจจุบัน ทรัพย์สินทั้งหมด เข้าไกล้
ระดับที่เรียกว่า 100m แล้วละ อีกไม่นาน ถ้าเกียนดำเนิน
ธุรกิจแล้วประสบความสำเร็จ ความฝันของพ่อแม่ คงไม่ไกล..
และความฝันของเกียนก็คงไม่ไกลเช่นกัน ความฝันที่อยาก
จะมีร้านกาแฟบนภูเขาสักลูกนึง^__^ จริงๆก็เกือบจะได้แล้ว
แต่พ่อแม่ไม่สนใจที่จะซื้อ เพราะลูกหนี้เราแกมีรีสอร์ทอยู่
ต่างจังหวัด อยู่บนเขา เกียนเคยไปครั้งนึง ยังชอบเลยนะ
แกจะขาย30ล้าน แต่พ่อไมเอา เพราะถ้าซือไป คงไม่มีเงิน
สดที่จะหมุนในการทำกิจการครับ^_^
นี้ละ ชีวิต เกียนพันทิป^_^
ลำบากในวันนี้ สบายในวันหน้า
สมัยเกียนเด็กๆ ชีวิตแบบวัยรุ่น ไม่มีเลยละ เพราะที่บ้านต้อง
ล้มละลายตอยอายุเกียนได้12ย่าง13 เมื่อมีจดหมายส่งมา
จากประเทศอิตาลี .. แม่เกียนอ่านหนังสือไม่ออก เพราะต้อง
ดูแลลูกๆตั้งแต่อายุยังน้อย เลยไม่ได้รับการศึกษา
แม่ให้ญาติๆอ่านให้ฟังในขณะที่กำลังอารมดีเล่นไพ่ไปฟัง
เพลงไป แต่หลังจากได้ฟังญาติอ่านจดหมายให้ฟัง แม่ถึง
กับน้ำตาไหล เพราะคงะรับรู้ว่า ถึงคราวสิ้นเนื้อประดาตัว..
จากคุณนายที่ไม่ต้องทำงาน คอยเลี้ยงดูลูกๆ มีแม่บ้านคอย
ดูแลทุกอย่างภายในบ้าน กลับต้องมากลายเป็นคุณแม่ที่ต้อง
ออกมาผจญโลกแห่งธุรกิจ ที่ต้องช่วยกันกับพ่อและเกียนที่
ตอนนั้นเรียนหนังสืออยู่ ม.1 สมัยนั้น เกียนอายเพื่อนมากกก
เพราะในชีวิต ไม่เคยต้องมาจับงานแบบจับกัง .
ตื่นแต่เช้ามาทำงาน ช่วยพ่อแม่ จนถึงกับทนไม่ไหว ต้องหนี
ออกจากบ้านไปถึง2ครั้ง เพราะทดความกดดัน ทนความจน
และทนความอับอายต่อเพื่อนฝูงไม่ไหว เพื่อนชวนไปไหนก็
ไปไม่ได้ เพราะไม่มีเงิน พอจะไปกับเพื่อนกลับมาบ้านก็ต้อง
ถูกทำโทษเพราะไม่ได้ช่วยงานที่บ้าน ...
ชีวิตเป็นแบบนี้ตลอด12ปีวันๆทำงานตั้งแต่8โมงเช้า ถึง4ทุ่ม
เสร็จงานก็ไปเช่าร้านเกมเล่นชั่วโมงละ30เล้นได้2ชั่วโมงก็
ต้องกลับมานอน ชีวิตวนเวียนแบบนี้ตลอด ได้แต่อิจฉาเพื่อน
ที่เขาไปเที่ยวโน้น เที่ยวนี้กัน แต่ตัวเกียนเองต้องมาทำงาน..
จนวันนึง วันที่ชีวิตเปลี่ยนไปอีกครั้ง1 วันที่ทำให้เรามีทุกวันนี้
เพราะโชคชตาคงเล่นตลกมามากพอ ถึงคราวชีวิตสดใส..
นั้นคือ ผู้ผลิต เล่นตลกกับเรา ทำของไม่ดีมาส่ง พอเราไป
พูดกับเขาเรื่องสินค้า เขากลับว่าเราว่า เจ้าอื่นเขาไม่มีปันหา
ทำไมมีแต่เราที่มีปันหา (เจ้าอื่นซื้อนิดเดียว เราซื้อเขาปีนึง2ล้านถึง3ล้านในสมัยนั้น)
วันนั้นเอง ทำให้ความคิดของพ่อเกียนบรรเจิด คือทำเองเลย
เราทำให้เขารวยมา12ปีแล้ว ทำไมเราจะทำเองไม่ได้ เรามี
ลูกค้าในมืออยู่แล้ว..
อีกอาทิตย์ต่อมา เราบอกยกเลิกสินค้ากับผู้ผลิตไปตลอดการ..
แต่เราก็ไม่มีเงินลงทุนในการซื้อเครื่องจักร จึงต้องหาทาง
กู้เงิน แต่เราก็กู้แบงค์ไม่ได้ ไม่มีทรัพย์สินค้ำประกัน ไม่มี
เงินโชว์ในบัญชีที่สวยงาม มีแค่เงินเก็บทั้งครอบครัวไม่ถึง
4หมื่น..
สุดท้ายอากู๋ที่สนิดกัน ตีเช็คมา2แสนให้ยืม จนเราซื้อเครื่อง
จักรได้ แต่วันแรกที่เราผลิต ลูกค้าที่มาซื้อสินค้าไป ไม่ถึง
3ชั่วโมง เอากลับมาเปลี่ยนแถมต่อว่ายกใหญ่ว่าเอาอะไรมา
ขาย จนแม่ต้องขอโทษและบอกให้เขาไปซื้อกับผู้ผลิตเดิม.
แต่โชคชตาบ้านเรา ถึงคราวจะรวย อะไรๆมันก็มาเสริมกัน..
มีเพื่อนบ้านแนะนำหัวหน้าคนงานที่เก่งมากกกมาให้เรา
เราให้เขาคุมแทนทุกอย่างเลยนะ ให้ค่าแรงแกในสมัยนั้น
30000อัพ ตรุษจีนอีก50000พร้อมทองอีก5บาท ทำงานไม่
กี่ชั่วโมงเองในตอนนั้น..
หลังจากนั้น5ปีเขาก็ลาออกไปเปิดกิจการเอง(แค่ได้ข่าวว่าไม่รุ่ง)
หลังจากเขาออกไป ช่วงนั้น ทางเราก็เตรียมพร้อมแล้วโดย
การส่งพี่น้องไปฝึกงาน และทำจนเป็น และพี่ชายเกียนกับ
ลูกน้องอีกคนก็รับช่วงต่อ จนถึงปัจจุบัน ก็มีแต่ญาติพี่น้อง
ของเกียนที่คอยคุมเครื่องจักร..
จากวันนั้น12ปีต่อมา ถึงปัจจุบัน ทรัพย์สินทั้งหมด เข้าไกล้
ระดับที่เรียกว่า 100m แล้วละ อีกไม่นาน ถ้าเกียนดำเนิน
ธุรกิจแล้วประสบความสำเร็จ ความฝันของพ่อแม่ คงไม่ไกล..
และความฝันของเกียนก็คงไม่ไกลเช่นกัน ความฝันที่อยาก
จะมีร้านกาแฟบนภูเขาสักลูกนึง^__^ จริงๆก็เกือบจะได้แล้ว
แต่พ่อแม่ไม่สนใจที่จะซื้อ เพราะลูกหนี้เราแกมีรีสอร์ทอยู่
ต่างจังหวัด อยู่บนเขา เกียนเคยไปครั้งนึง ยังชอบเลยนะ
แกจะขาย30ล้าน แต่พ่อไมเอา เพราะถ้าซือไป คงไม่มีเงิน
สดที่จะหมุนในการทำกิจการครับ^_^
นี้ละ ชีวิต เกียนพันทิป^_^