งานหนักมากเกินไป ท้อแท้ อยากตายครับ (ขอแชร์ประสบการณ์ในการทำงาน)

พรุ่งนี้เป็นวันเริ่มงานใหม่ของอาทิตย์นี้ ผมไม่อยากทำเลยครับ รู้สึกแย่มาก

***ขอเกริ่น ก่อนว่าผมไม่เคยมีปัญหากับเจ้านาย มากก่อน ทั้งหน้าตา พฤติกรรม ความรู้จัก ผมเป็นคนเฉยๆแต่ไม่ได้เย็นชาหรือหน้าตาแสดงออก (ไม่แสดงออกทางอารมณ์แบบโดนด่าแล้วแสดงสีหน้า) ผมเลยสรุปว่า ไม่ได้มาจากที่เค้าไม่ชอบหน้าผม พยายามหาเหตุผลครับ***

เข้าเรื่อง

ทำงานมาสองเดือนครึ่งเข้าเดือนที่สาม สภาพจิตใจย่ำแย่ ไม่เคยบ่นเลยสักครั้ง แต่รอบนี้ไม่ไหว

ตั้งแต่ทำงานสัปดาห์แรกก็โดนให้เลิกงานดึก แต่บริษัทก็บอกแล้วว่าไม่มีโอทีนะ ยอมรับได้เพราะคิดว่าการทำงานเลิกกี่โมงไม่สำคัญเป็นประสบการณ์การทำงาน หลังเลิกงานเจ้านายโทรมาด่าตอน สี่ทุ่ม ห้าทุ่ม ถ้าทำงานไม่เสร็จ
อาทิตย์ต่อมาเลยยอมเลิกสามทุ่ม สี่ทุ่มทุกวัน พอรับได้เข้าสัปดาห์ที่สองเลิก เที่ยงคืน ตี1 รู้สึกเพลียมาก ไม่พอโดนสั่งให้เข้าออฟฟิตวัน เสาร์ อาทิตย์ทั้งที่ตกลงกันแล้ว ว่าทำจันทร์ถึงศุกร์ ก็ไปทำให้ถือว่าทำงานด้วยใจ
กลับดึกต้องจ่ายค่าแท็กซี่กลับเองเป็นร้อย เริ่มคิดทำงานคุ้มเหนื่อยมั้ย? หรืออ่อนแอ เลยกลับมาสู้ใหม่ การทำงานสัปดาห์ก่อนปีใหม่ งานเยอะและเร่ง คนที่ออฟฟิตมีน้อยและไร้ประสบการณ์ทำงานของเรา ทำให้มีผิดพลาดกลับโดนด่าทับถม หนักเข้ามีคำว่า เ-ี้ย และอื่นๆ แต่คิดว่าเป็นเรื่องปกติของสายงานนี้
หลังปีใหม่เริ่มแย่กว่าเดิม ***นี่หรือคือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน*** ไม่ใช่เจ้านายกับลูกน้องแต่เป็น นายกับลูกทาส
ไม่มีกินเลี้ยงปีใหม่บริษัททั้งที่พนักงานมี3คน ทำงานเลิกดึกถามสักคำว่าหิวมั่ยหรือแสดงความเป็นปฏิสัมพันธ์ไม่มี ทุกคนก็ช่วยงานจนดึก บางวันทำงานเลิกช้าก็ไม่ได้พักเที่ยง เจ้านายไปญี่ปุ่นขนมๆถูกๆมาฝากคนที่อยู่ช่วยงานหลายปียังไม่มี
ห้องน้ำปวดหนักห้ามเข้าไปเข้าตึกอื่น และหนักสุดคือเลื่อนงานผม
เราทั้งที่สมัครงานประจำแต่งานที่ทำเหมือนงานแบบฟรีแลนด์ เงินได้ตามจ้าง เจ้านายไปญุ่ปุ่นกลับมาช้าเลื่อนเราไปทำงานช้าด้วย เงินค่าจ้างก็โดนหัก
ล่าสุดเรื่องงาน อยู่ๆโยนงานมาให้ ทั้งๆที่ไม่เคยให้ไปคุยคอนเซป หรือดูไซต์มาก่อน ทำให้ตายไงก็ไม่ถูก
หนักๆเข้าก็วันที่ไม่ให้ลาไปหาหมอ ทั้งที่มีนัดเจาะเลือด ไปถึงก็สาย หมอกลับบ้านไม่ได้เจาะ ตรวจกับหมอท่านนี้มา 6 เดือนจนจะหายแล้ว วันนี้ไม่ได้ตรวจ
และบอกให้เปลี่ยนหมอ!!! หมออีกท่านมาจับเคสวันนี้ก็งง เรื่องนัดตรวจ เจาะเลือดและเหตุผลอื่นๆ

จบสามเดือนแรก เข้าสู้เดือนที่ 5-6 ผมเลยกลับมาสู้ใหม่อีกครั้ง แต่ครั้งนี้หนักกว่าเดิมครับเพราะ เพราะอะไรหรอครับ

ผมโดนรถชนด้วยอุบัติเหตุ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ผมคิดในใจซวยแน่ๆเลย ออฟฟิตจะให้ลาหยุดรึไม่ ได้หยุดแค่ 3วันครับ แผลไม่หายดีปวดตัวมาก แต่ก็ต้องมาทำงานเพราะไม่มีคนทำแทน

และผมต้องกลับมาทำงานชดเชย เสาร์ อาทิตย์ หลังจากที่โดนรถชน เป็นความผิดผมหรอครับ? ที่รถมาชน
**ตอนพิมพ์ข้อความยังน้ำตาไหลอยู่เลยชีวิตช่างเกิดมาลำบาก**

และว่าเกิดเรื่องโดนด่า ผมโดนด่าแรงขึ้นถึง สถาบันการศึกษาว่าไม่ได้สอนผมหรอ? และก็ด่าว่า เพราะงี้ไง -ึงถึงไม่ได้เป็นพนักงานประจำ ทั้งที่การทำงานผมหนักกว่าเพื่อน และได้งานส่งรีบตลอด ก็ทำให้ต้องอยู่ต่อจนดึกหรือนำกลับมาทำที่บ้าน

ล่าสุดสงกรานต์ ทุกคนได้กลับบ้านสงกรานต์ ผมต้องหอบงาน มาทำที่บ้านช่วงสงกรานต์ ทำงาน วันสงกรานต์


และล่าสุดหนักขึ้น เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา

ให้ส่งงานให้เสร็จก่อนค่อยกินข้าว กินข้าวตอนบ่ายสามโมง มือนี้สั่นเลย เค้าให้เหตุผลว่า ดูพี่เป็นตัวอย่างตั้งแต่เช้ากินแค่น้ำเปล่า แต่พี่แกมาทำงานเที่ยง

พอวันนั้นส่งงานตอนตี2 ขอลาออกเลย พี่เค้าก็มาถามอีกว่า "พี่โหดไปหรอ" ผมนี่พูดไม่ออกเลย ได้แต่ยิ้มๆและส่ายหน้า

ผมเลยขอลาออกสิ้นเดือนนี้ เนื่องด้วยไม่ได้เป็พนักงานประจำ ปรากฎไม่ให้ลาออก พี่ท่านบอก ต้องลาออก 30วันหลังจากแจ้งคือ มิถุนายน


สุดท้ายขอฝากแนะนำ จิตแพทย์ด้วยครับ ผมรู้สึกแย่มากๆ รู้สึกว่าตัวเองไม่มีคุณค่า ระบายออกไม่ได้ ทุกอย่างกลับเข้ามาหาตัวเองหมด อยากทำร้ายตัวเอง แต่ผมคิดถึงคนข้างหลังพยายามอดทน

ปล. ฟังคำด่าก็แย่แล้วต้องมารับพฤติกรรมของเจ้านายทุกวัน!! คนที่โดนด่าทุกวันจนรู้สึกไม่มีค่า ผมไม่มีทางออกเลยครับ สงกรานต์ก็เหมือนไม่ได้พัก เลิกงานดึกเข้างานตรงเวลา ร่างกายเริ่มไม่ไหว  ธุรกิจเสริมรายได้ผมไม่ได้ทำต่อจนเจ๊ง เพราะทุ่มเทให้กับงานหลัก เคยได้งานจากรายได้เสริมตอนนี้ไม่มีแล้วครับไม่มีเวลาทำ วันเสาร์ที่ผ่านมาเมื่อวานก็ทำงาน วันนี้ได้พักวันหนึ่ง พรุ่งนี้ไม่อยากไปทำงานเลยครับ

และขออภัยหากพาดพิงไม่ดีถึงบริษัท แต่ผมขอคำปรึกษาด้วยครับ