เหตุเกิดมาจากผมอยากลองสอบนักบินครับ
ผมเพิ่งได้รู้ข่าวการสอบนักบินเพียงสองอาทิตย์ก่อนการปิดรับสมัคร
ตอนที่ผมรู้นั้น ผมไม่มีแม้กระทั่งคะแนนโทอิค ไม่เคยคิดจะสอบด้วยซ้ำ
ผมใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์ในการอ่าน แฟนผมรู้ว่าผมจะสอบนักบิน ก็เชียร์ผมอยากให้เป็น
ตอนนั้นผมก็ใจสู้ อยากเป็น
ผมเพิ่งเข้างานที่ใหม่ได้ไม่ถึงปี วันลาไม่มี
ก่อนผมจะสอบโทอิค ใจนึงผมก็คิดไม่อยากจะให้สอบได้เกินคะแนนที่สามารถสมัครได้
เพราะผมรู้ตัวทันทีว่า ถ้าสอบติด ทำได้ เข้ารอบลึกๆ วันลาผมไม่มีแน่นอน
ผมไม่อยากเสี่ยง เพราะผมไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย แค่เวลาเพียงสองอาทิตย์เมื่อเทียบกันกับคนที่เค้าเตรียมตัวมาเป็นปี
วันลาอย่างน้อยต้องมีเกินสิบวันแน่ๆ
ถ้าผมลาเกินกำหนด ผมจะต้องโดนสอบสวน การงานจะเริ่มไม่โอเค โบนัสจะต้องโดนตัดตามเกรด อะไรอีกหลายๆอย่าง
ผมไม่อยากเสี่ยงเพราะที่ทำงานตอนนี้เงินโอเคมาก ภาระผมมีเยอะมากเช่นกัน
ในใจผมคิดแบบนี้มาโดยตลอด แต่ผมก็ยังคงขยันอ่านโทอิค เพราะมันต่อได้หลายทาง
โทอิคมีความจำเป็นหลายอย่าง ผมจึงทำ
ในที่สุด ผมก็สอบโทอิคได้ ได้คือได้คะแนนเพียงพอต่อการสมัครนักบิน
นั่นคือสิ่งที่ผมกลัว เพราะวันลาไม่เหลือแล้ว
และผมลองกลับมาดูข้อสอบรอบแรกของนักบิน มันยาก ยากสำหรับคนที่ไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย ยากสำหรับที่จะทำมันภายในหนึ่งอาทิตย์
มันทำให้ผมยิ่งคิดว่าผมไม่พร้อมในปีนี้แน่นอน
ผมจึงคิดแผนของผมขึ้นมา
คือปีนี้ก็ไปสอบ อ่านไม่ทันก็ไม่ต้องอ่าน ไปลองดูข้อสอบ
ผมจะใช้เวลาเตรียมตัวหนึ่งปี ปีหน้าผมจะมีวันลาเพียงพอต่อการไปสมัครแน่นอน
ผมใช้แผนนี้คุยกับแฟน ผมก็อธิบายให้ฟัง ถ้าอ่านไปแล้วเข้ารอบลึกๆ วันลาจะไม่เหลือ ผมอ้วนด้วย เข้าไปได้ไม่ลึกแน่นอน แล้วถ้าเข้ารอบลึกจะมาต้องพะว่าพะวงวันลา ผมไม่มีสมาธิ ผมไม่อยากโกหกที่ทำงานว่าป่วย โกหกไปเค้าก็ไม่เชื่อ เราจะเสียประวัติ โบนัสโดนตัด หนี้บานเบอะ ไม่มีอะไรพร้อมสักอย่าง
ปีหน้าพร้อมกว่านะ มีเวลาเตรียมตัวด้วย
แฟนผมไม่โอเค เค้าเป็นคนเหมือนอยากได้อะไรต้องได้ อยากให้แฟนเป็นนักบินแฟนต้องทำให้เค้าให้ได้
ไม่ฟังแผนไม่คิดไม่อะไรทั้งนั้น
เหมือนเค้าเห็นผมทำโทอิคได้ภายในเวลาแค่นั้น ก็เลยคิดว่าคงทำข้อสอบได้เหมือนกัน
แต่นักบินไม่ได้สอบง่ายเหมือนโทอิคนะ ผมก็อธิบายเธอ
เธอไม่ฟัง เธอโกรธผม เธอโมโห เธอยิ่งโมโหผมเมื่อเห็นผมไม่อ่านอะไรเลย
ผมอ่านแล้วแต่มันไม่ได้ มันเยอะเกินไป มันไม่ทัน ผมท้อ
จนตอนนี้ผมไม่อยากเป็นนักบินอะไรนั่นอีกแล้ว
ผมไม่ไหวแล้ว ผมเครียดกับหลายๆอย่างที่เข้ามา ทั้งหนี้สิน ทั้งคนรัก ทั้งอนาคต
สมองผมมั่วไปหมดแล้ว
ช่วยผมด้วย
อยากระบาย
ผมเพิ่งได้รู้ข่าวการสอบนักบินเพียงสองอาทิตย์ก่อนการปิดรับสมัคร
ตอนที่ผมรู้นั้น ผมไม่มีแม้กระทั่งคะแนนโทอิค ไม่เคยคิดจะสอบด้วยซ้ำ
ผมใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์ในการอ่าน แฟนผมรู้ว่าผมจะสอบนักบิน ก็เชียร์ผมอยากให้เป็น
ตอนนั้นผมก็ใจสู้ อยากเป็น
ผมเพิ่งเข้างานที่ใหม่ได้ไม่ถึงปี วันลาไม่มี
ก่อนผมจะสอบโทอิค ใจนึงผมก็คิดไม่อยากจะให้สอบได้เกินคะแนนที่สามารถสมัครได้
เพราะผมรู้ตัวทันทีว่า ถ้าสอบติด ทำได้ เข้ารอบลึกๆ วันลาผมไม่มีแน่นอน
ผมไม่อยากเสี่ยง เพราะผมไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย แค่เวลาเพียงสองอาทิตย์เมื่อเทียบกันกับคนที่เค้าเตรียมตัวมาเป็นปี
วันลาอย่างน้อยต้องมีเกินสิบวันแน่ๆ
ถ้าผมลาเกินกำหนด ผมจะต้องโดนสอบสวน การงานจะเริ่มไม่โอเค โบนัสจะต้องโดนตัดตามเกรด อะไรอีกหลายๆอย่าง
ผมไม่อยากเสี่ยงเพราะที่ทำงานตอนนี้เงินโอเคมาก ภาระผมมีเยอะมากเช่นกัน
ในใจผมคิดแบบนี้มาโดยตลอด แต่ผมก็ยังคงขยันอ่านโทอิค เพราะมันต่อได้หลายทาง
โทอิคมีความจำเป็นหลายอย่าง ผมจึงทำ
ในที่สุด ผมก็สอบโทอิคได้ ได้คือได้คะแนนเพียงพอต่อการสมัครนักบิน
นั่นคือสิ่งที่ผมกลัว เพราะวันลาไม่เหลือแล้ว
และผมลองกลับมาดูข้อสอบรอบแรกของนักบิน มันยาก ยากสำหรับคนที่ไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย ยากสำหรับที่จะทำมันภายในหนึ่งอาทิตย์
มันทำให้ผมยิ่งคิดว่าผมไม่พร้อมในปีนี้แน่นอน
ผมจึงคิดแผนของผมขึ้นมา
คือปีนี้ก็ไปสอบ อ่านไม่ทันก็ไม่ต้องอ่าน ไปลองดูข้อสอบ
ผมจะใช้เวลาเตรียมตัวหนึ่งปี ปีหน้าผมจะมีวันลาเพียงพอต่อการไปสมัครแน่นอน
ผมใช้แผนนี้คุยกับแฟน ผมก็อธิบายให้ฟัง ถ้าอ่านไปแล้วเข้ารอบลึกๆ วันลาจะไม่เหลือ ผมอ้วนด้วย เข้าไปได้ไม่ลึกแน่นอน แล้วถ้าเข้ารอบลึกจะมาต้องพะว่าพะวงวันลา ผมไม่มีสมาธิ ผมไม่อยากโกหกที่ทำงานว่าป่วย โกหกไปเค้าก็ไม่เชื่อ เราจะเสียประวัติ โบนัสโดนตัด หนี้บานเบอะ ไม่มีอะไรพร้อมสักอย่าง
ปีหน้าพร้อมกว่านะ มีเวลาเตรียมตัวด้วย
แฟนผมไม่โอเค เค้าเป็นคนเหมือนอยากได้อะไรต้องได้ อยากให้แฟนเป็นนักบินแฟนต้องทำให้เค้าให้ได้
ไม่ฟังแผนไม่คิดไม่อะไรทั้งนั้น
เหมือนเค้าเห็นผมทำโทอิคได้ภายในเวลาแค่นั้น ก็เลยคิดว่าคงทำข้อสอบได้เหมือนกัน
แต่นักบินไม่ได้สอบง่ายเหมือนโทอิคนะ ผมก็อธิบายเธอ
เธอไม่ฟัง เธอโกรธผม เธอโมโห เธอยิ่งโมโหผมเมื่อเห็นผมไม่อ่านอะไรเลย
ผมอ่านแล้วแต่มันไม่ได้ มันเยอะเกินไป มันไม่ทัน ผมท้อ
จนตอนนี้ผมไม่อยากเป็นนักบินอะไรนั่นอีกแล้ว
ผมไม่ไหวแล้ว ผมเครียดกับหลายๆอย่างที่เข้ามา ทั้งหนี้สิน ทั้งคนรัก ทั้งอนาคต
สมองผมมั่วไปหมดแล้ว
ช่วยผมด้วย