** ขอเริ่มต้นจากว่าเป็นกระทู้ที่ไม่ 18+ เน้นแชร์ประสบการณ์ตั้งต้นขายของออนไลน์ครับ**
ก่อนอื่นต้องบอกเลยนะครับว่ามันเหนื่อยมาก ทั้งโดนวีน โดนโวย แต่เอาวะจะเริ่มขายเสื้อผ้าออนไลน์นิ แต่ทำไม่เป็นคิดออกอย่างเดียวก็ต้องมีคนมาใส่เสื้อถ่ายเพื่อให้เป็นรูปแบบที่เขาทำกัน แต่เอจะทำขึ้นมาเหมือนง่ายครับแต่เอาเข้าจริงมันยาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “จับน้องสาวมาถ่ายแบบ”
ตอนแรกๆ ไม่ได้คิดครับว่าจะเอาน้องมาถ่ายแบบแต่แบบว่าพอเริ่มหาคนถ่ายและ กลุ่มแรกที่คิดถึงเลยคือพริตตี้ ผมจึงเริ่มสอดส่วยครับ พริตตี้อยู่ไหน ถามเพื่อนๆ ถามไปถามมาได้รู้จักพริตตี้สองคนครับ คนแรกสวยงามตามท้องเรื่องพริตตี้ อีกคนก็แบบตูมมากครับ เลยพยายามติดต่อไปทั้งคู่ (บอกก่อนครับงบมีจำกัดครับตามสภาพของคนเริ่มต้น) พอโทรไปสิ่งที่จตามมาคือบอกว่ายุ่งครับ คิดราคาตามชุดที่จะถ่าย และราคาและอิงกับว่าถ่ายข้างในหรือถ่ายข้างนอกพื้นที่ครับ กลุ่มนี้มืออาชีพครับแต่เรื่องเยอะนิดครับ พอถามราคาก็ปลงครับ SME รากหญ้าแพรกแบบผมต้องสลดไป เลยอดครับพริตตี้จบไป ต่อม็มีคนแนะนำ Net idols ครับ อันนี้ทำใจไว้และครับว่าต้องแพงมาก แต่เป็นอย่างงั้นจริงๆ ราคาพวกเขาเนี่ยะ เดาว่าคงเป็นกำไรทั้งหมดของปีนี้ของผมอ่ะครับ หรือถ้าธุรกิจจะไม่เกิดก็เพราะลงทุนเกินตัวนี่แหละครับ
ไงต่อดี ก็ไปถามน้องครับ (เริ่มเข้าตัวน้องเขาและครับ) แกก็บอกว่าเดี๋ยวไปถามเพื่อนน่ารักแกดูครับ (เพื่อนน้องน่ารัก....หุหุหุ) น้องกลับมาและตอบว่าพี่หลายคนเขาไม่เอาอ่ะ ส่วนคนที่เอาก็คิดราคาเป็นชุดชุดละเท่านี้เท่านั้นนะ (นี่มันฮั้วกะพริตตี้ข้างบนป่ะเนี่ยะ) ผมเริ่มทำใจครับ และก็เลยเริ่มต่อบอกน้องใหม่ว่าไหว้วานเพื่อนให้หน่อยนะ เพื่อพี่ แต่ธรรมดาน้องคนเล็กครับ มันก็วีนใหญ่ ประมาณว่า “อย่ามายุ่งกะฉานนและเพื่อนฉานนนมากได้ไม้” แต่เขาก็ว่าจะถามให้ครับ เริ่มใจชื้นแวบแต่ก็นะ ไม่แน่ใจ 5555
น้องกลับมาอีกรอบหลังจากเรียนจบ (ลืมบอกน้องเรียน ป โทอยู่ครับ) บอกว่าถ้างบพี่เท่านี้นะ อย่าให้ใครถ่ายเลย สงสารเค้าและมาด้วยคำอธิบายที่เข้าใจได้ว่า....พี่การถ่ายอ่ะมันไม่ง่ายนะ ยิ่งถ่ายเอ้าดอร์อ่ะมันเปลี่ยนชุดลำบาก มันร้อนด้วย และก็ไม่ใช่ทุกชุดจะถ่ายมาสวยหรือถ่ายมาครั้งเดียวผ่าน ถ้าพี่ถ่ายเองด้วยและนะ....สลด...
ผมเลยมองไปมองมา น้องมันก็มีลักษณะที่ดีสำหรับการถ่ายแบบนิ เลยถามต่อ และถ้าเป็น “แก” ล่ะ ....หนักเลยทีนี้ เอาตังค์มายั่วก็ยังโดน เอาขนมมาล่อก็ยังเละ ผมหน้าด้านต่อนิดครับ น่าๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ชายในโลกของแกมีกี่คน ถ้ามีคนเดียวช่วยหน่อยนะๆๆๆๆๆๆๆ
สำเร็จครับแกยอม แต่ต้แงแลกด้วยค่าถ่ายแบบและข้างและขนมและ.......(อย่าให้พูดต่อ รวมๆ และนึกว่าน้องเป็นเน็ตไอดอล แต่เอาเหอะ) วันที่ถ่ายครับ ร้อนจริง แต่แปลกมากแกอึดมากไม่บ่นไม่เหวี่ยง ทำตัวดีงาม (นึกว่าเป็นน้องคนอื่นๆ) และผมก็ไม่ได้ถ่ายเองครับ ไปให้ช่างกล้องมืออาชีพถ่ายให้ น้องปราบปรื้มระดับนึง
จบครับได้รู้สวยๆ มาแบบนี้ .... สนใจเสื้อผ้าแบบนี้ก็สบัยสนุนกันหน่อยนะครับ (ต้นทุนที่โดนวีน และเหวี่ยงสูงมาก ^^)
เมื่อจับน้องสาวมาถ่ายแบบ
ก่อนอื่นต้องบอกเลยนะครับว่ามันเหนื่อยมาก ทั้งโดนวีน โดนโวย แต่เอาวะจะเริ่มขายเสื้อผ้าออนไลน์นิ แต่ทำไม่เป็นคิดออกอย่างเดียวก็ต้องมีคนมาใส่เสื้อถ่ายเพื่อให้เป็นรูปแบบที่เขาทำกัน แต่เอจะทำขึ้นมาเหมือนง่ายครับแต่เอาเข้าจริงมันยาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “จับน้องสาวมาถ่ายแบบ”
ตอนแรกๆ ไม่ได้คิดครับว่าจะเอาน้องมาถ่ายแบบแต่แบบว่าพอเริ่มหาคนถ่ายและ กลุ่มแรกที่คิดถึงเลยคือพริตตี้ ผมจึงเริ่มสอดส่วยครับ พริตตี้อยู่ไหน ถามเพื่อนๆ ถามไปถามมาได้รู้จักพริตตี้สองคนครับ คนแรกสวยงามตามท้องเรื่องพริตตี้ อีกคนก็แบบตูมมากครับ เลยพยายามติดต่อไปทั้งคู่ (บอกก่อนครับงบมีจำกัดครับตามสภาพของคนเริ่มต้น) พอโทรไปสิ่งที่จตามมาคือบอกว่ายุ่งครับ คิดราคาตามชุดที่จะถ่าย และราคาและอิงกับว่าถ่ายข้างในหรือถ่ายข้างนอกพื้นที่ครับ กลุ่มนี้มืออาชีพครับแต่เรื่องเยอะนิดครับ พอถามราคาก็ปลงครับ SME รากหญ้าแพรกแบบผมต้องสลดไป เลยอดครับพริตตี้จบไป ต่อม็มีคนแนะนำ Net idols ครับ อันนี้ทำใจไว้และครับว่าต้องแพงมาก แต่เป็นอย่างงั้นจริงๆ ราคาพวกเขาเนี่ยะ เดาว่าคงเป็นกำไรทั้งหมดของปีนี้ของผมอ่ะครับ หรือถ้าธุรกิจจะไม่เกิดก็เพราะลงทุนเกินตัวนี่แหละครับ
ไงต่อดี ก็ไปถามน้องครับ (เริ่มเข้าตัวน้องเขาและครับ) แกก็บอกว่าเดี๋ยวไปถามเพื่อนน่ารักแกดูครับ (เพื่อนน้องน่ารัก....หุหุหุ) น้องกลับมาและตอบว่าพี่หลายคนเขาไม่เอาอ่ะ ส่วนคนที่เอาก็คิดราคาเป็นชุดชุดละเท่านี้เท่านั้นนะ (นี่มันฮั้วกะพริตตี้ข้างบนป่ะเนี่ยะ) ผมเริ่มทำใจครับ และก็เลยเริ่มต่อบอกน้องใหม่ว่าไหว้วานเพื่อนให้หน่อยนะ เพื่อพี่ แต่ธรรมดาน้องคนเล็กครับ มันก็วีนใหญ่ ประมาณว่า “อย่ามายุ่งกะฉานนและเพื่อนฉานนนมากได้ไม้” แต่เขาก็ว่าจะถามให้ครับ เริ่มใจชื้นแวบแต่ก็นะ ไม่แน่ใจ 5555
น้องกลับมาอีกรอบหลังจากเรียนจบ (ลืมบอกน้องเรียน ป โทอยู่ครับ) บอกว่าถ้างบพี่เท่านี้นะ อย่าให้ใครถ่ายเลย สงสารเค้าและมาด้วยคำอธิบายที่เข้าใจได้ว่า....พี่การถ่ายอ่ะมันไม่ง่ายนะ ยิ่งถ่ายเอ้าดอร์อ่ะมันเปลี่ยนชุดลำบาก มันร้อนด้วย และก็ไม่ใช่ทุกชุดจะถ่ายมาสวยหรือถ่ายมาครั้งเดียวผ่าน ถ้าพี่ถ่ายเองด้วยและนะ....สลด...
ผมเลยมองไปมองมา น้องมันก็มีลักษณะที่ดีสำหรับการถ่ายแบบนิ เลยถามต่อ และถ้าเป็น “แก” ล่ะ ....หนักเลยทีนี้ เอาตังค์มายั่วก็ยังโดน เอาขนมมาล่อก็ยังเละ ผมหน้าด้านต่อนิดครับ น่าๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ชายในโลกของแกมีกี่คน ถ้ามีคนเดียวช่วยหน่อยนะๆๆๆๆๆๆๆ
สำเร็จครับแกยอม แต่ต้แงแลกด้วยค่าถ่ายแบบและข้างและขนมและ.......(อย่าให้พูดต่อ รวมๆ และนึกว่าน้องเป็นเน็ตไอดอล แต่เอาเหอะ) วันที่ถ่ายครับ ร้อนจริง แต่แปลกมากแกอึดมากไม่บ่นไม่เหวี่ยง ทำตัวดีงาม (นึกว่าเป็นน้องคนอื่นๆ) และผมก็ไม่ได้ถ่ายเองครับ ไปให้ช่างกล้องมืออาชีพถ่ายให้ น้องปราบปรื้มระดับนึง
จบครับได้รู้สวยๆ มาแบบนี้ .... สนใจเสื้อผ้าแบบนี้ก็สบัยสนุนกันหน่อยนะครับ (ต้นทุนที่โดนวีน และเหวี่ยงสูงมาก ^^)