คือครอบครัวผมถือว่าอยู่ในระดับปานกลาง ก็ค่อนข้างรักสะอาดครับ แต่ก็ทำตัวติดดินนะครับไม่หรูหราอะไร อยู่ในหมู่บ้านชนบทแห่งหนึ่ง ไม่ค่อยสนิทกับใครมาก มีเพื่อนสนิทในหมู่บ้านเพียงสองสามคนแค่นั้น
ผมคบเพื่อนได้ทุกแนวครับ แต่เหตุการณ์ที่จะเล่าคือ
**เวลาผมพบเพื่อนเวลาพูดคุยเรื่องเงินกันในกลุ่มเพื่อนๆ หรือ เพื่อนสนิท ทั้งครูอาจารย์ต่างๆ ส่วนใหญ่พวกเขาจะมองแค่ภายนอกตัวเราว่าครอบครัวเรารวยเพราะมีบ้านมีรถหลังใหญ่หลายหลัง**
คือผมไม่เคยป่าวประกาศหรืออวดตัวเองว่าเป็นคนมีฐานะดีเลยสักครั้งในชีวิต เวลามีคนต่างๆพูดมาแบบนั้น ผมพยายามแก้ตัวหรือพูดๆๆความจริงว่าไม่รวยอย่างงั้นอย่างงี้เท่าไร ยิ่งทำให้พวกเขาคิดว่าเราแค่พูดถ่อมตัวในฐานะตัวเอง ทั้งที่เราพูดความจริงไปก็ตาม ยิ่งผมไปบ้านเพื่อนนะแม่เพื่อนนั่นแหละมักจะอวยเราว่าบ้านมีตังค์ พวกเขามักจะมองแต่สิ่งภายนอกแล้วคิดต่างๆนาๆไปเองทุกคน จากเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นแทบทุกครั้ง ผมก็เลยเกิดอาการเบื่อ ขี้เกียจอธิบายอะไรมากมาย เวลามีคนมาพูดว่าเรารวยงั้นรวยงี้ เราก็จะทำเป็นเฉยไม่แก้ตัวอะไรทั้งนั้น ได้แต่ยิ้มๆให้ ก็ไม่รู้นะว่าพวกเขาจะเอาไปคิดต่ออย่างไร ผมคิดว่าพวกเขาคงจะคิดกับเราแบบที่เขาคิดว่าเรารวยนั่นแหละครับ พูดไปเท่าไร ใครก็ไม่เชื่อ พูดไปเท่าไร ใครๆก็คิดว่าเราถ่อมตัว เอิ่ม!!! ช่างพวกเขาเถอะเนอะ จะให้เราไปอธิบายเรื่องเดิมๆกับทุกคนคงเป็นไปไม่ได้ ผมได้แต่บอกคนในครอบครัวครับว่า "คนนอกจะคิดยังไง คนในก็ไม่ต้องสนอะไรละกัน เขาคงคิดได้แค่นั้น ถึงแม้เราจะพูดความจริงก็ตาม"
**ใครมีประสบการณ์แนวนี้บ้าง มาแชร์กันครับ**
ใครมีเพื่อนๆเพื่อนสนิท ที่ชอบอวยตัวเราเพียงแค่เห็นรูปลักษณ์ภายนอกและสภาวะแวดล้อมของเราบ้าง
ผมคบเพื่อนได้ทุกแนวครับ แต่เหตุการณ์ที่จะเล่าคือ
**เวลาผมพบเพื่อนเวลาพูดคุยเรื่องเงินกันในกลุ่มเพื่อนๆ หรือ เพื่อนสนิท ทั้งครูอาจารย์ต่างๆ ส่วนใหญ่พวกเขาจะมองแค่ภายนอกตัวเราว่าครอบครัวเรารวยเพราะมีบ้านมีรถหลังใหญ่หลายหลัง**
คือผมไม่เคยป่าวประกาศหรืออวดตัวเองว่าเป็นคนมีฐานะดีเลยสักครั้งในชีวิต เวลามีคนต่างๆพูดมาแบบนั้น ผมพยายามแก้ตัวหรือพูดๆๆความจริงว่าไม่รวยอย่างงั้นอย่างงี้เท่าไร ยิ่งทำให้พวกเขาคิดว่าเราแค่พูดถ่อมตัวในฐานะตัวเอง ทั้งที่เราพูดความจริงไปก็ตาม ยิ่งผมไปบ้านเพื่อนนะแม่เพื่อนนั่นแหละมักจะอวยเราว่าบ้านมีตังค์ พวกเขามักจะมองแต่สิ่งภายนอกแล้วคิดต่างๆนาๆไปเองทุกคน จากเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นแทบทุกครั้ง ผมก็เลยเกิดอาการเบื่อ ขี้เกียจอธิบายอะไรมากมาย เวลามีคนมาพูดว่าเรารวยงั้นรวยงี้ เราก็จะทำเป็นเฉยไม่แก้ตัวอะไรทั้งนั้น ได้แต่ยิ้มๆให้ ก็ไม่รู้นะว่าพวกเขาจะเอาไปคิดต่ออย่างไร ผมคิดว่าพวกเขาคงจะคิดกับเราแบบที่เขาคิดว่าเรารวยนั่นแหละครับ พูดไปเท่าไร ใครก็ไม่เชื่อ พูดไปเท่าไร ใครๆก็คิดว่าเราถ่อมตัว เอิ่ม!!! ช่างพวกเขาเถอะเนอะ จะให้เราไปอธิบายเรื่องเดิมๆกับทุกคนคงเป็นไปไม่ได้ ผมได้แต่บอกคนในครอบครัวครับว่า "คนนอกจะคิดยังไง คนในก็ไม่ต้องสนอะไรละกัน เขาคงคิดได้แค่นั้น ถึงแม้เราจะพูดความจริงก็ตาม"
**ใครมีประสบการณ์แนวนี้บ้าง มาแชร์กันครับ**