ห้องเพลง**คนรากหญ้า** พักยกการเมือง มุมเสียงเพลง มุมนี้ไม่มีสี ไม่มีกลุ่ม............มีแต่เสียง 23/4/2016

  ***สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ห้องราชดำเนินทุกคน***
กระทู้นี้ เป็นมุมพักผ่อน มุมนี้ไม่มีสี  ไม่มีกลุ่ม.........แต่มีเสียง...................


ห้องเพลงคนรากหญ้าเปิดขึ้นมามีวัตถุประสงค์ เพื่อ

1. มีพื้นที่ให้เพื่อนๆ ได้มาพบปะ พูดคุยระหว่างกัน ในภาวะที่ต้องระมัดระวังการโพสการเมืองอย่างเคร่งครัด
2. เป็นพื้นที่ พักผ่อน ลดความเครียดทางการเมือง ให้เพื่อนๆ มีกิจกรรมสนุกๆ ร่วมกัน
3. สร้างมิตรภาพและความปรองดอง ซึ่งเราหวังให้สังคมไทยเป็นเช่นนี้ แม้นคิดต่างกัน แต่เมื่อคุยกันแล้วก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม

กระทู้ห้องเพลงเป็นกระทู้เปิด มิได้ปิดกั้นผู้หนึ่งผู้ใด "ขอให้มาดี เราคือเพื่อนกัน" ซึ่งก็เหมือนกับกระทู้ทั่วไป ที่เราไม่จำเป็นต้องทราบว่า User ท่านไหนเป็นใครมาจากไหน  ...ดังนั้น หากมีบุคคลใดที่มีการโพสสิ่งผิดกฎหมายและศีลธรรมอันดีของสังคมนั้น หรือสิ่งรบกวนใดๆ ในบอร์ด เป็นเรื่องส่วนบุคคล ทางห้องเพลงจึงขอแสดงความบริสุทธิ์ใจว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งสิ้น



ก่อนอื่นต้องขอบคุณนู๋สร้างชาติมากๆ ค่ะ ที่ช่วยเป็น MC ยาวเลย ไม่ได้มาหลายวันคิดถึงเพื่อนๆ มากๆ

วันที่ 23 เมษายน ค.ศ.1616 หรือเมื่อ 400 ปีที่แล้ว เราได้สูญเสียกวีเอกของโลก "วิลเลียม เชกสเปียร์" ไป

วิลเลียม เชกสเปียร์ เป็นชาวอังกฤษ ไม่ทราบวันเกิดแน่ชัด แต่เขาเข้าพิธีตั้งชื่อเมื่อวันที่ 26 เมษายน 1564 หลายคน
สันนิษฐานว่าเขาเกิดวันที่ 23 เมษายน บ้างก็ว่าที่เชื่อว่าเขาเกิดวันนั้นก็เพื่อให้พ้องกับวันตายของเขาคือ 23 เมษายน ค.ศ.1616

วิลเลียม เชกสเปียร์เป็นกวีและนักเขียนบทละครผู้ยิ่งใหญ่ของอังกฤษและของโลก มีฉายาว่ากวีแห่งชาติของอังกฤษ
และ "Bard of Avon" (กวีแห่งเอวอน) งานเขียนของเขาที่ยังหลงเหลืออยู่ถึงปัจจุบัน ประกอบด้วยบทละคร 38 เรื่อง
กวีนิพนธ์แบบซอนเน็ต 154 เรื่อง กวีนิพนธ์อย่างยาว 2 เรื่อง และบทกวีแบบอื่นๆ อีกหลายชุด บทละครของเขาได้รับการแปล
ออกไปเป็นภาษาต่างๆ มากมาย และเป็นที่นิยมนำมาแสดงมากที่สุดในบรรดาบทละครทั้งหมด

  

ในบรรดาวรรณกรรมของเชกสเปียร์ มีเรื่องหนึ่งที่คนไทยคุ้นเคยกันมาก คือ โรเมโอกับจูเลียต (Romeo & Juliet)
เรื่องนี้เป็นโศกนาฏกรรมความรัก หรือแห้วในน้ำเชื่อมนั่นเองค่ะ เป็นต้นกำเนิดให้วรรณกรรมหลายเรื่องในยุคหลัง
ที่เน้นความรักอันยิ่งใหญ่ หวานชื่น แต่ต้องมีจุดจบอันน่าเศร้า ทำให้ตรึงใจและอยู่ในหัวใจผู้อ่าน


    


เรื่องนี้มีอยู่ว่า ณ เมืองเวโรนา ได้มี 2 ตระกูลใหญ่ คือ ตระกูลคาปุเล็ต (ตระกูลของจูเลียต) และมอนตาคิว (ตระกูลของโรเมโอ)
ซึ่งไม่ถูกกันมาช้านาน วันหนึ่งโรเมโอได้แอบแฝงกายเข้าไปในงานเลี้ยงของตระกูลคาปุเล็ตและได้พบกับจูเลียต

เพียงทั้งคู่สบตากันทั้งคู่ก็ตกหลุมรักกัน ช่วงนี้แหละที่อ้อยงอกงาม วรรณกรรมบรรยายความรักของทั้งคู่ได้หวานซึ้งมากๆ  
แต่แล้วกลับมีอุปสรรคเพราะความบาดหมางกันของทั้ง 2 ตระกูล โรเมโอกับจูเลียตจึงได้จัดการแต่งงานกันอย่างลับๆ



วันหนึ่งญาติของจูเลียตมีเรื่องกับเพื่อนรักโรเมโอและก็ได้ฆ่าเขาตาย โรเมโอโกรธมากจึงได้พลั้งมือฆ่าญาติของจูเลียตตาย
โรเมโอจึงได้รับคำตัดสินให้ถูกเนรเทศออกนอกเมืองตลอดกาล

ส่วนจูเลียตถูกบังคับให้แต่งงานโดยที่เธอไม่ต้องการ จูเลียตจึงพยายามหลีกหนีงานแต่งงาน จนได้รับความช่วยเหลือจากบาทหลวง
ว่าให้จูเลียตกินยาวิเศษที่ทำให้เหมือนตายแล้วแต่จริงๆ ยังไม่ตาย แล้วจากนั้นบาทหลวงก็ส่งม้าเร็วส่งสารถึงแผนการดังกล่าว
แก่โรมิโอให้มารับตัวจูเลียตในงานศพ แต่โรเมโอสวนกับคนส่งสาร จึงคิดว่าจูเลียตตายจริงๆ เขาเสียใจมากจึงดื่มยาพิษฆ่าตัวตายตาม

  


โรเมโอสิ้นใจเพียงครู่เดียวจูเลียตก็ฟื้นขั้นมา พอจูเลียตเห็นดังนี้นจึงร่ำไห้ด้วยความเสียใจ  จากนั้นจึงใช้กริชของโรเมโอฆ่าตัวตายตาม
โรเมโอไป เหตุการณ์นี้ทำให้บิดามารดาทั้งสองฝ่ายโศกเศร้ามาก  จึงเลิกวิวาทบาดหมางกันนับแต่นั้นเป็นต้นมา



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เรียบเรียงจาก
http://pantip.com/topic/32788073
http://mcot-web.mcot.net/9ent/view.php?id=55389499be04704dc78b4741


...........................................................

เรื่องนี้ชอบประโยคนี้มากๆ ค่ะ

"What's in a name? That which we call a rose
By any other name would smell as sweet." - William Shakespeare

"ชื่อนั้นสำคัญไฉน กุหลาบถึงเรียกขานด้วยชื่อใด ก็คงความหอมเช่นเดิม"

นั่นคือ ชื่อนั้นไม่สำคัญเท่าคุณค่าและความหมายในตัวเอง คนก็เช่นกัน เปลือกนอกไม่สำคัญเท่าอุดมการณ์


น่าเสียดาย ความรัก ความหวังที่งดงามของหนุ่มสาว ต้องจบลงอย่างน่าเศร้า เพียงเพราะความบาดหมางของคนรุ่นเก่า


ROMEO AND JULIET  (1968) - OFICIAL TRAILER

https://www.youtube.com/watch?v=gvCpDknV6Ps