ไม่อ้อมนะเข้าเรืรองเลยละกัน. เรื่องมีอยู่ว่า กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เราเป็นเด็กผู้หญิง ตัวอ้วนๆดำๆ สูง ผมฟู ตัดผมทรงนักเรียน(สมัยนั้นคือตอนเรียนมัธยมต้น)
ให้เพื่อนๆจินตนาการหน้าตาเราสมัยนั้น คือเรารู้ว่าเราขี้เหล่มาก แต่เราก็เป็นผู้หญิงที่มีความรูกสึกชอบผู้ชายเหมือนกัน แม้ภายนอกจะดูเป็นคนเงียบๆไม่สุงสิงกับใคร ไม่พูดกับผู้ชายเลยเพราะอาย แต่ก็แอบชอบผู้ชายอยู่ แต่ไม่กล้าบอก เพราะเราขี้เหล่มาก ผู้ชายคนนั้นหน้าตาดีนะ สูง หุ่นดี จมูกโด่ง ผิวเข้ม หน้าคม เราแค่แอบปลื้มพี่เขาอยู่ไกลๆ ซึ่งพี่เขาเป็นคนบ้านเดียวกัน และเป็นเพื่อนพี่ชายเรา พี่เขาจะมาเล่นกับพี่เราบ่อยๆ ซึ่งพี่เขาก็เห็นเรามาตั้งแต่เด็กๆ แต่เราไม่เคยคุยกันเพราะเราไม่ชอบพูดกับผู้ชาย ไม่สวยไม่หยิ่ง แต่เราอาย แล้วพี่เขาก็จากบ้านไปทำงานอยู่ กทม เราไม่เจอกันเลย ประมาณ 7 ปี ได้ พี่เขาก็อายุ25 .ส่วนเราก็เป็นสาวแล้ว. ตอนนีเรียน ป.ตรี ไกล้จะจบแล้ว. แล้ววันหนึ่งอยู่ๆพี่เขาก็ทักเฟสมา.ว่าใช่ เราไหม เราก็ตอบว่าใช่.พี่เขาก็บอกว่าทำไมเปลี่ยนไปเยอะจัง เมื่อก่อนเหมือนหนูหิ่นผมฟูๆดำๆ.อ้วนๆ. แล้วพี่เขาก็ทักเรามาทุกวัน. เรารู้สึกดีใจนะที่คนที่เราแอบชอบตั้งแต่เด็ก.แล้วจู่ๆพี่เขาทักมาทำท่าทีเหมือนจีบนั้นละ.เป็นห่วงเป็นใย ไม่มีเงินพี่เขาก็จะส่งมาให้.เราก็ปลื้มพี่เขายุแล้ว.แล้วมาเจอแบบนี้เรารู้สึกรักเขาทีละนิด.แล้วพี่เขาจีบเราจริงจัง บอกรักเราทุกวันจากที่เราโสด ไม่ค่อยชอบการมีแฟน เราก็เริ่มรักพี่เขา.พี่เขาก็ให้ความหวังเรา.คือแรกๆ ดีมากคะ.อยากได้อะไรให้ทุกอย่าง.เราไม่ชอบอะไรเขาก็ไม่ทำเขาบอกแครเรานะ. แล้วเราก็เริ่มรักพี่เขาจริงๆเข้าแล้วสิ. พี่เขาเป็นคนรักครอบครัวมาก. ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวสบายถึงแม้พี่เขาลำบากก็ตาม เราก็ตกลงเป็นแฟนกัน ก็คุยกันมาเรื่อยๆ เราคุยกันได้ 5 เดือน แต่เราไม่เคยทำอะไรเกินเลยกันนะ เพราะเขาเกรงใจเรา เกรงใจแม่เรา เพราะเป็นคนบ้านเดียวกัน ถ้าเขาทำไห้เราเสียใจ เขาคงจะมองหน้าพ่อกับแม่กับพี่ชายเราไม่ติด แล้วเวลานานไปพี่เขากลับไม่เหมือนเดิม หรือเราคิดมากไปก็ไม่รู้ ปกติเขาจะโทรมาหาเราทุกวัน คุยกันก่อนนอนทุกวัน คือตอนนี้ ก็ทักเฟสมาทุกวันแต่ไม่โทร ชอบโพสเฟสทำนองเรื่องผู้หญิงเขาไม่หา ไม่มีก็ได้ ขออยู่คนเดียวสัก 5-6 ปี เราอ่านละก็รู้สึกว่า อ่าว แล้วกรุละ กรุยุในฐานะอะไร เขาชอบโพสว่าตัวเขานะโสด เราก็ไม่ได้ว่าอะไร พอเราถามเขาก็จะบอกว่าสร้างกระแสเฉยๆ แต่ทุกคนที่บ้านพี่เขารู้นะว่าเราคุยๆกับพี่เขาอยู่ แต่ทางบ้านเราไม่มีใครรู้ พี่เขาเปลี่ยรไปคือเมื่อเราแสดงอาการไม่พอใจถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาจะแครเรามาก และจะลบโพสที่เราไม่ชอบนั้นแต่ตอนนี้ไม่ใช่ เราไม่ชอบพี่เขากะบอกว่า สร้างกระแสเฉยๆ อย่าคิดมาก เราก็อืมไม่พูดต่อ เราไม่ชอบทะเลาะ แต่เราก็เสียใจอยู่ลึกๆ พี่เขาบอกเราว่า ให้เราเชื่อเขาก็พอแล้ว เขาจะไม่มีคนไหม่ขอให้เรารอเขา เขาขอเวลาพิสูตรตัวเอง5ปี ให้เรารอเขา เขาจะหาเงินมาซื้อ รถ และหาเงินมาแต่งเรา เราก็โอเคร เรารอนะ แต่ตอนนี้พี่เขาไม่เหมือนเดิมอะ ตอนนี้เราขอเขาแค่ว่า ถ้าเขากลับมาเราอยากได้แหวนทอง ไม่ต้องแพงแค่ครึ่งสลึงเราก็ดีใจแล้ว เพราะเราอยากได้สิ่งที่เค้าห้เราไว้เป็นตัวแทนว่าให้เรารอเขานะ พี่เขาก็บอกเราว่า พี่ขอทำเพื่อครอบครัวก่อน.เข้าใจพี่นะ ทั้งที่พี่เขาเคยบอกเราก่อนหน้านี้ว่าถ้ากลับมาจะซื้อให้ พี่เขาบอกเราเองละเราถึงอยากได้ คือถ้าคุณมห้คำมั่นกับครไว้คุณควรทำตามที่พูดสิเพราะคนฟังเขาก็รอเขาก็หวังใช่ป่าว เรารู้สึกว่าไม่โอแล้วอะ คือเขาเอาแต่ครอบครัว ไม่สนใจเราเลย ไม่แครไม่ดูแลเหมือนเดิม เราเคยบอกเขาว่าเราจะรอ แต่ตอนนี้เริ่มหวั่นๆ ก็เขาไม่มาทำหน้าที่แฟนนี่นา ทำให้เรารู้สึกว่า เขารักเราจริงหรือแค่เหงา เพราะก่อนหน้าจะจีบเรา พี่เขาอกหักมาก่อนมาจีบเรา คือตอนนี้พี่เขาน่าสงสารมาก.เรายอมรับว่าแรกๆเราคบกับเขาพราะส่งสาร พี่เขาเราคอยปลอบใจเขาตลอดเราอยู่กับเขาตลอด.เขาก็ดีกับเราเหมือนกัน. เราไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้.คือรักรึเปล่า ถ้าเป็นรักเราควรรอเขาไหม
แบบนี้เราควรรอเขาไหมคะ
ให้เพื่อนๆจินตนาการหน้าตาเราสมัยนั้น คือเรารู้ว่าเราขี้เหล่มาก แต่เราก็เป็นผู้หญิงที่มีความรูกสึกชอบผู้ชายเหมือนกัน แม้ภายนอกจะดูเป็นคนเงียบๆไม่สุงสิงกับใคร ไม่พูดกับผู้ชายเลยเพราะอาย แต่ก็แอบชอบผู้ชายอยู่ แต่ไม่กล้าบอก เพราะเราขี้เหล่มาก ผู้ชายคนนั้นหน้าตาดีนะ สูง หุ่นดี จมูกโด่ง ผิวเข้ม หน้าคม เราแค่แอบปลื้มพี่เขาอยู่ไกลๆ ซึ่งพี่เขาเป็นคนบ้านเดียวกัน และเป็นเพื่อนพี่ชายเรา พี่เขาจะมาเล่นกับพี่เราบ่อยๆ ซึ่งพี่เขาก็เห็นเรามาตั้งแต่เด็กๆ แต่เราไม่เคยคุยกันเพราะเราไม่ชอบพูดกับผู้ชาย ไม่สวยไม่หยิ่ง แต่เราอาย แล้วพี่เขาก็จากบ้านไปทำงานอยู่ กทม เราไม่เจอกันเลย ประมาณ 7 ปี ได้ พี่เขาก็อายุ25 .ส่วนเราก็เป็นสาวแล้ว. ตอนนีเรียน ป.ตรี ไกล้จะจบแล้ว. แล้ววันหนึ่งอยู่ๆพี่เขาก็ทักเฟสมา.ว่าใช่ เราไหม เราก็ตอบว่าใช่.พี่เขาก็บอกว่าทำไมเปลี่ยนไปเยอะจัง เมื่อก่อนเหมือนหนูหิ่นผมฟูๆดำๆ.อ้วนๆ. แล้วพี่เขาก็ทักเรามาทุกวัน. เรารู้สึกดีใจนะที่คนที่เราแอบชอบตั้งแต่เด็ก.แล้วจู่ๆพี่เขาทักมาทำท่าทีเหมือนจีบนั้นละ.เป็นห่วงเป็นใย ไม่มีเงินพี่เขาก็จะส่งมาให้.เราก็ปลื้มพี่เขายุแล้ว.แล้วมาเจอแบบนี้เรารู้สึกรักเขาทีละนิด.แล้วพี่เขาจีบเราจริงจัง บอกรักเราทุกวันจากที่เราโสด ไม่ค่อยชอบการมีแฟน เราก็เริ่มรักพี่เขา.พี่เขาก็ให้ความหวังเรา.คือแรกๆ ดีมากคะ.อยากได้อะไรให้ทุกอย่าง.เราไม่ชอบอะไรเขาก็ไม่ทำเขาบอกแครเรานะ. แล้วเราก็เริ่มรักพี่เขาจริงๆเข้าแล้วสิ. พี่เขาเป็นคนรักครอบครัวมาก. ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวสบายถึงแม้พี่เขาลำบากก็ตาม เราก็ตกลงเป็นแฟนกัน ก็คุยกันมาเรื่อยๆ เราคุยกันได้ 5 เดือน แต่เราไม่เคยทำอะไรเกินเลยกันนะ เพราะเขาเกรงใจเรา เกรงใจแม่เรา เพราะเป็นคนบ้านเดียวกัน ถ้าเขาทำไห้เราเสียใจ เขาคงจะมองหน้าพ่อกับแม่กับพี่ชายเราไม่ติด แล้วเวลานานไปพี่เขากลับไม่เหมือนเดิม หรือเราคิดมากไปก็ไม่รู้ ปกติเขาจะโทรมาหาเราทุกวัน คุยกันก่อนนอนทุกวัน คือตอนนี้ ก็ทักเฟสมาทุกวันแต่ไม่โทร ชอบโพสเฟสทำนองเรื่องผู้หญิงเขาไม่หา ไม่มีก็ได้ ขออยู่คนเดียวสัก 5-6 ปี เราอ่านละก็รู้สึกว่า อ่าว แล้วกรุละ กรุยุในฐานะอะไร เขาชอบโพสว่าตัวเขานะโสด เราก็ไม่ได้ว่าอะไร พอเราถามเขาก็จะบอกว่าสร้างกระแสเฉยๆ แต่ทุกคนที่บ้านพี่เขารู้นะว่าเราคุยๆกับพี่เขาอยู่ แต่ทางบ้านเราไม่มีใครรู้ พี่เขาเปลี่ยรไปคือเมื่อเราแสดงอาการไม่พอใจถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาจะแครเรามาก และจะลบโพสที่เราไม่ชอบนั้นแต่ตอนนี้ไม่ใช่ เราไม่ชอบพี่เขากะบอกว่า สร้างกระแสเฉยๆ อย่าคิดมาก เราก็อืมไม่พูดต่อ เราไม่ชอบทะเลาะ แต่เราก็เสียใจอยู่ลึกๆ พี่เขาบอกเราว่า ให้เราเชื่อเขาก็พอแล้ว เขาจะไม่มีคนไหม่ขอให้เรารอเขา เขาขอเวลาพิสูตรตัวเอง5ปี ให้เรารอเขา เขาจะหาเงินมาซื้อ รถ และหาเงินมาแต่งเรา เราก็โอเคร เรารอนะ แต่ตอนนี้พี่เขาไม่เหมือนเดิมอะ ตอนนี้เราขอเขาแค่ว่า ถ้าเขากลับมาเราอยากได้แหวนทอง ไม่ต้องแพงแค่ครึ่งสลึงเราก็ดีใจแล้ว เพราะเราอยากได้สิ่งที่เค้าห้เราไว้เป็นตัวแทนว่าให้เรารอเขานะ พี่เขาก็บอกเราว่า พี่ขอทำเพื่อครอบครัวก่อน.เข้าใจพี่นะ ทั้งที่พี่เขาเคยบอกเราก่อนหน้านี้ว่าถ้ากลับมาจะซื้อให้ พี่เขาบอกเราเองละเราถึงอยากได้ คือถ้าคุณมห้คำมั่นกับครไว้คุณควรทำตามที่พูดสิเพราะคนฟังเขาก็รอเขาก็หวังใช่ป่าว เรารู้สึกว่าไม่โอแล้วอะ คือเขาเอาแต่ครอบครัว ไม่สนใจเราเลย ไม่แครไม่ดูแลเหมือนเดิม เราเคยบอกเขาว่าเราจะรอ แต่ตอนนี้เริ่มหวั่นๆ ก็เขาไม่มาทำหน้าที่แฟนนี่นา ทำให้เรารู้สึกว่า เขารักเราจริงหรือแค่เหงา เพราะก่อนหน้าจะจีบเรา พี่เขาอกหักมาก่อนมาจีบเรา คือตอนนี้พี่เขาน่าสงสารมาก.เรายอมรับว่าแรกๆเราคบกับเขาพราะส่งสาร พี่เขาเราคอยปลอบใจเขาตลอดเราอยู่กับเขาตลอด.เขาก็ดีกับเราเหมือนกัน. เราไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้.คือรักรึเปล่า ถ้าเป็นรักเราควรรอเขาไหม