เขาชื่อกรวย
โดย...ล. วิลิศมาหรา
ละมือจากเขียนนิยาย ลิลุกขึ้นบิดขี้เกียจห้ารอบ จำเป็นต้องลงไปเปิดสถานพยาบาลเล็ก ๆ ของตัวเองหน้าบ้านในเวลาห้าโมงเย็นแล้วค่ะ ความจริงลิยังติดพัน นิยายท่อนนี้กำลังเข้าสู่ตอนฟินจิกหมอน พระเอกสอนนางเอกจูบ...ลิคิดฉากไว้แล้วว่าจะให้พระเอกหล่อล่ำสอนเธอแบบไหน น้องนางเอกของลิเธอทำตาหรี่ ๆ ปากห้อย ๆ ของเธอเผยอ ๆ รอรสจูบแสนหวาน
...มั๊วะ...รักเธอนะจ๊ะแม่สาวน้อยนางเอกปากห้อย ฝากเอาไว้ก่อน เดี๋ยวมาต่อ
คือมันต้องลงไปเดี๋ยวนี้แล้วค่ะ ก่อนที่พ่อคุณแม่คุณทั้งหลายจะขึ้นมาลากตัวลิลงไปจากบ้าน พร้อมคำขู่ทิ่มแทงใจดำ...
รวยแล้วเลิกเหรอ ไสว่าจะบ่ถิ่มก๊านนนน...ลิคนใจอ่อน ที่จริงสะกิดนิดเดียวก็ลงไปแล้ว ไม่เห็นต้องออกแรงลากถูให้ลำบาก
ลูกค้ารายแรก ของวันนี้ชื่อกรวยค่ะ ชื่อเต็ม ๆ ว่าหัวกรวย เอ้า...ขำอารายยยย เพื่อตัดความยุ่งยากในการออกเสียงเรียกชื่อ ลิเลยเรียกเขาว่า
"ณ เดช"
สาระรูปของ...ณ เดช หรือชื่อจริงคือ นายหัวกรวยนั้นติดจะผอมแห้ง เพราะนิยมบริโภคน้ำมากกว่าข้าว จริงนะคะ เขาชอบกินน้ำที่ผสมแอลกอฮอล์ทุกชนิด ไม่จำกัดดีกรีด้วย วันนี้เป็นไรมาล่ะ ปวดท้องสิท่า แค่เห็นทำหน้าก็รู้แล้ว
ไม่ต๊อง...ไม่ต้องแก้ตัว เอ้ย...อธิบายให้เสียเวลา แน่ะ ทำยักคิ้วหลิ่วตา เอาตังค์ค่ายามาเลย อะไรนะ ขอติดไว้ก่อน....ไม่ได้หรอก ใช่สิหมอใจร้าย ทีไปร้านเหล้าตองป้าคำเอ้ยยังควักจ่ายเขาได้เลยนี่หว่า
อ้อ เป็นหมอภาษาอะไรไม่ตรวจคนไข้จ้องจ่ายยาโรคกระเพาะอย่างเดียว แหมจิกซะเจ็บเชียวนะ คุณ ณ เดช หืม...โดนมีดบาดมาเหรอ เพราะไปช่วยแม่ครัวงานวัด แล้วก็ไม่บอก....
ทำแผลให้เสร็จ ณ เดช ก็เตร็ดเตร่ไปดูภาพวาดสีน้ำที่ลิแขวนโชว์เต็มผนังสถานพยาบาล จนดูเหมือยแกลลอรี่ภาพวาดเข้าไปทุกที นี่ หมอ ภาพนี้มันสิ๊น...ศิลป์ เนอะ สอนมั่งสิ อยากวาดเป็นจังเลย
อือ...ภาพสีน้ำชื่อว่าต้นไม้แห่งความรักภาพนี้แขวนมานมนาน ไม่มีใครมายืนซาบซึ้งเหมือนคุณ ณ เดช นี่เลย ให้ตายสิ
ได้...ได้ ในฐานะที่เห็นคุณค่าของศิลปะ ตกลงจะสอนให้จ้ะ เริ่มกันพรุ่งนี้เลยดีไหม
ไม่ได้....ณ เดช แกว่งหัวหวือ ๆ จะไปรับจ้างหิ้วปูน เอาเงินเขามาแล้วด้วยสองร้อยบาท ไปก่อนนะหมอ...เออ ไปดี ๆ เน้อบ่าหล้า เอ้า ตกลงมันไม่จ่ายตังค์ค่ายาจริงด้วย
เกือบสองทุ่มแล้ว ผ่านพ้นวันนี้ไปพร้อมกับความเหนื่อยล้า อุ้ย...ต้องรีบปิดร้าน แม่นางเอกทำปากห้อยรอรสจูบนานจนเบื่อไปแล้ว จะรีบขึ้นไปเขียนต่อเดี่ยวนี้
อ้าว...นั่นใคร มือลิที่กำลังจะดึงประตูม้วนลงชะงัก เมื่อเห็นเงาตะคุ่มเดินมา อ้อ คุณ ณ เดชเจ้าเก่า คราวนี้เดินโซเซมาทีเดียว สงสัยคงได้ที่ โอ้ย ๆ ๆ หมอผมเจ็บหน้าอก หา...เจ็บหน้าอกเหรอ เจ็บยังไงเจ็บจี๊ด ๆ หรือตื้อ ๆ เจ็บเหมือนโดนของหนัก ๆ ทับหรือเปล่า มันร้าวไปที่ไหนไหม...ถามรัวเป็นชุดนึกไปถึงอาการเจ็บอกของโรคหัวใจโน่น ป๊าว...เห็นหน้าหมอก็หายแล้ว
ตายจริง ดูพูดเข้า คุณ ณ เดชทำหมอเขินนะเนี่ย
ฮ่า ๆ ๆ ๆ หัวกรวยหรือ ณ เดชหัวเราะแล้วเดินหายลับไปในความมืด
เฮ้อ...จะปิดร้านได้เสียที...เดี๊ยว ม๊อ ลูกตัวร้อน ช่วยรักษาให้ก่อน
อ้าว มาอีกราย อุ้มลูกสองขวบมาด้วย จำต้องเปิดร้านต่ออีกหน่อย หลังจากตรวจอาการเด็ก อ้อ ไข้หวัดธรรมดาจ้ะ เช็ดตัวให้ลูกด้วยล่ะ อย่าลืม แล้วกินยาตามเวลา ไข้หวัดเป็นสองสามวันก็หาย
ขอบคุณหมอมาก เออนี่...หมอ ไอ้หัวกรวยมันตายแล้วนะ มันแขวนคอตาย เขาพึ่งเอาศพลงมาจากต้นไม้หลังบ้านมันเมื่อกี้นี่เอง มันไปช่วยงานวัดแล้วมีคนด่ามันว่า เกิดมาทำไม...ทั้งโง่ทั้งจน ทำไมไม่แขวนคอตายซะ มันน้อยใจเลยกลับบ้านไปแขวนคอตายจริง ๆ คนงี้เต็มบ้าน เดี๋ยวฉันเอาลูกกินยาเสร็จก็ว่าจะกลับไปช่วยงานมัน น่าสงสารมันเนอะ
หา...แล้วหัวกรวยคนเมื่อตะกี้ล่ะ!!!!
จบแล้วค่ะ
เรื่องเล่าสยองขวัญของลิ
โดย...ล. วิลิศมาหรา
ละมือจากเขียนนิยาย ลิลุกขึ้นบิดขี้เกียจห้ารอบ จำเป็นต้องลงไปเปิดสถานพยาบาลเล็ก ๆ ของตัวเองหน้าบ้านในเวลาห้าโมงเย็นแล้วค่ะ ความจริงลิยังติดพัน นิยายท่อนนี้กำลังเข้าสู่ตอนฟินจิกหมอน พระเอกสอนนางเอกจูบ...ลิคิดฉากไว้แล้วว่าจะให้พระเอกหล่อล่ำสอนเธอแบบไหน น้องนางเอกของลิเธอทำตาหรี่ ๆ ปากห้อย ๆ ของเธอเผยอ ๆ รอรสจูบแสนหวาน
...มั๊วะ...รักเธอนะจ๊ะแม่สาวน้อยนางเอกปากห้อย ฝากเอาไว้ก่อน เดี๋ยวมาต่อ
คือมันต้องลงไปเดี๋ยวนี้แล้วค่ะ ก่อนที่พ่อคุณแม่คุณทั้งหลายจะขึ้นมาลากตัวลิลงไปจากบ้าน พร้อมคำขู่ทิ่มแทงใจดำ...รวยแล้วเลิกเหรอ ไสว่าจะบ่ถิ่มก๊านนนน...ลิคนใจอ่อน ที่จริงสะกิดนิดเดียวก็ลงไปแล้ว ไม่เห็นต้องออกแรงลากถูให้ลำบาก
ลูกค้ารายแรก ของวันนี้ชื่อกรวยค่ะ ชื่อเต็ม ๆ ว่าหัวกรวย เอ้า...ขำอารายยยย เพื่อตัดความยุ่งยากในการออกเสียงเรียกชื่อ ลิเลยเรียกเขาว่า
"ณ เดช"
สาระรูปของ...ณ เดช หรือชื่อจริงคือ นายหัวกรวยนั้นติดจะผอมแห้ง เพราะนิยมบริโภคน้ำมากกว่าข้าว จริงนะคะ เขาชอบกินน้ำที่ผสมแอลกอฮอล์ทุกชนิด ไม่จำกัดดีกรีด้วย วันนี้เป็นไรมาล่ะ ปวดท้องสิท่า แค่เห็นทำหน้าก็รู้แล้ว
ไม่ต๊อง...ไม่ต้องแก้ตัว เอ้ย...อธิบายให้เสียเวลา แน่ะ ทำยักคิ้วหลิ่วตา เอาตังค์ค่ายามาเลย อะไรนะ ขอติดไว้ก่อน....ไม่ได้หรอก ใช่สิหมอใจร้าย ทีไปร้านเหล้าตองป้าคำเอ้ยยังควักจ่ายเขาได้เลยนี่หว่า
อ้อ เป็นหมอภาษาอะไรไม่ตรวจคนไข้จ้องจ่ายยาโรคกระเพาะอย่างเดียว แหมจิกซะเจ็บเชียวนะ คุณ ณ เดช หืม...โดนมีดบาดมาเหรอ เพราะไปช่วยแม่ครัวงานวัด แล้วก็ไม่บอก....
ทำแผลให้เสร็จ ณ เดช ก็เตร็ดเตร่ไปดูภาพวาดสีน้ำที่ลิแขวนโชว์เต็มผนังสถานพยาบาล จนดูเหมือยแกลลอรี่ภาพวาดเข้าไปทุกที นี่ หมอ ภาพนี้มันสิ๊น...ศิลป์ เนอะ สอนมั่งสิ อยากวาดเป็นจังเลย
อือ...ภาพสีน้ำชื่อว่าต้นไม้แห่งความรักภาพนี้แขวนมานมนาน ไม่มีใครมายืนซาบซึ้งเหมือนคุณ ณ เดช นี่เลย ให้ตายสิ
ได้...ได้ ในฐานะที่เห็นคุณค่าของศิลปะ ตกลงจะสอนให้จ้ะ เริ่มกันพรุ่งนี้เลยดีไหม
ไม่ได้....ณ เดช แกว่งหัวหวือ ๆ จะไปรับจ้างหิ้วปูน เอาเงินเขามาแล้วด้วยสองร้อยบาท ไปก่อนนะหมอ...เออ ไปดี ๆ เน้อบ่าหล้า เอ้า ตกลงมันไม่จ่ายตังค์ค่ายาจริงด้วย
เกือบสองทุ่มแล้ว ผ่านพ้นวันนี้ไปพร้อมกับความเหนื่อยล้า อุ้ย...ต้องรีบปิดร้าน แม่นางเอกทำปากห้อยรอรสจูบนานจนเบื่อไปแล้ว จะรีบขึ้นไปเขียนต่อเดี่ยวนี้
อ้าว...นั่นใคร มือลิที่กำลังจะดึงประตูม้วนลงชะงัก เมื่อเห็นเงาตะคุ่มเดินมา อ้อ คุณ ณ เดชเจ้าเก่า คราวนี้เดินโซเซมาทีเดียว สงสัยคงได้ที่ โอ้ย ๆ ๆ หมอผมเจ็บหน้าอก หา...เจ็บหน้าอกเหรอ เจ็บยังไงเจ็บจี๊ด ๆ หรือตื้อ ๆ เจ็บเหมือนโดนของหนัก ๆ ทับหรือเปล่า มันร้าวไปที่ไหนไหม...ถามรัวเป็นชุดนึกไปถึงอาการเจ็บอกของโรคหัวใจโน่น ป๊าว...เห็นหน้าหมอก็หายแล้ว
ตายจริง ดูพูดเข้า คุณ ณ เดชทำหมอเขินนะเนี่ย
ฮ่า ๆ ๆ ๆ หัวกรวยหรือ ณ เดชหัวเราะแล้วเดินหายลับไปในความมืด
เฮ้อ...จะปิดร้านได้เสียที...เดี๊ยว ม๊อ ลูกตัวร้อน ช่วยรักษาให้ก่อน
อ้าว มาอีกราย อุ้มลูกสองขวบมาด้วย จำต้องเปิดร้านต่ออีกหน่อย หลังจากตรวจอาการเด็ก อ้อ ไข้หวัดธรรมดาจ้ะ เช็ดตัวให้ลูกด้วยล่ะ อย่าลืม แล้วกินยาตามเวลา ไข้หวัดเป็นสองสามวันก็หาย
ขอบคุณหมอมาก เออนี่...หมอ ไอ้หัวกรวยมันตายแล้วนะ มันแขวนคอตาย เขาพึ่งเอาศพลงมาจากต้นไม้หลังบ้านมันเมื่อกี้นี่เอง มันไปช่วยงานวัดแล้วมีคนด่ามันว่า เกิดมาทำไม...ทั้งโง่ทั้งจน ทำไมไม่แขวนคอตายซะ มันน้อยใจเลยกลับบ้านไปแขวนคอตายจริง ๆ คนงี้เต็มบ้าน เดี๋ยวฉันเอาลูกกินยาเสร็จก็ว่าจะกลับไปช่วยงานมัน น่าสงสารมันเนอะ