เพื่อนๆเริ่มห่าง

ตอนนี้เรามีกลุ่มเพื่อนประมาน8คน เราจะเป็นคนโดนแกล้งซะส่วนใหญ่ เพราะเราไม่ค่อยโกรธใครมั้งคะ - - แต่ตอนที่เพื่อนในกลุ่มคุยกันในกลุ่มแชทเราอยากจะตอบนะคะ แต่บางทีที่เราตอบมักได้คำตอบมาว่า 'ใครถาม' ประโยคเล็กๆนี้ก็ทำเราจุกใช่ย่อย เราเลยเลี่ยงที่จะตอบจนถึงขั้นไม่เปิดแชทดูเลย อยู่ที่โรงเรียนมันก็ดีค่ะที่แบบยังได้คุยสนุกเฮฮากัน แต่...มันอึดอัด เหมือนเราไม่เป็นตัวของตัวเอง อะไรๆก็ตามคนอื่น เพราะเราไม่อยากดูแปลก ไม่อยากให้ใครเกลียด เราเป็นแบบนี้หลายครั้งนะคะ จนรู้สึกอยากอยู่คนเดียวแต่เราเป็นคนติดเพื่อน ถ้าจะถึงขั้นย้ายกลุ่มคงไม่หรอกค่ะ เพราะไม่ใช่ว่าเราจะไม่มีความสุข เราดีใจตลอดที่เพื่อนยังเห็นหัวเราอยู่.... <นิสัยของเราตอนประถมจะเป็นแบบ โดนคนแกล้งแบบนี้แหล่ะค่ะ แต่เราอิสระที่แบบจะไปเล่นกะเพื่อนคนไหนก็ได้ที่ไม่โดนคนในกลุ่มแบน ยิ้มจนแก้มจะฉีก หัวเราะแบบคนรั่วๆเลย พูดมาก กวนทีน 55555 แต่...มามัธยม เรากลายเป็นแบบอื่นเลย แบบตอนในห้องเรียนถ้าไม่มีใครทักเราเราก็ไม่ค่อยคุยหรอก หรืออาจจะเราไปทักบ้าง ไม่พูดมากเพราะกลัวคนอื่นรำคาน ไม่อยากทำไรเว่อวังมาก เหมือนเราเป็นคนที่แบบพูดมากกับเพื่อนที่เราสนิทที่สุด >
ตอนเพื่อนเรานัดไปเซอไพวันเกิดใครคนใดคนหนึ่งในกลุ่ม ถ้าวันนั้นเป็นวันที่ไม่ได้ไปรร เราจะไปไหนไม่ได้เลย ทั้งที่จิงๆเราอยากไปมาก เห็นพวกเขาถ่ายรูป กินข้าว มันทำให้เราอิจฉา
ถึงจะมีบางคนเข้าใจเราแต่มันก็อยู่ด้วยกันไปตลอดไม่ได้หรอกค่ะ
บางทีเพื่อนในกลุ่มชวนคุย เราจะแบบกะอึกกะอักไม่รู้จะตอบไปว่าอะไรดี (ทั้งที่ตอนประถมเราเป็นคนที่พูดมากและแสบใช่ย่อย จนเรียกได้ว่าถ้าครูคนไหนถามว่าใครพูดมากสุดในห้อง ทั้งห้องแบบชี้มาที่เรา - - 55555)
ความรู้สึกมันเหมือนแบบคนในกลุ่มดูเป็นก้อนเดียวกัน ตอนจะเม้นโพสไหนก็แบบมาทั้งกลุ่ม แล้วเหมือนเราเป็นติ่งอะไรก็ไม่รู้ที่แบบติดอยู่กับเนื้อก้อนนั้น - -
เราไม่อยากเป็นคนอย่างงี้เลยอ่ะค่ะ มันเหมือนอยู่ร่วมกับคนอื่นได้ยาก เราอยากเป็นคนอัธยาศัยดี ีเพื่อนเยอะ เป็นที่รักของคนอื่น เราเคยไปแบบกวนทีนหน่อยๆใส่เพื่อนของเพื่อน แต่เค้าก็แบบ พูดไรอ่ะ5555