หลังจากที่เลิกกับแฟนไป ภายหลังก็ได้ทราบว่าเค้าไปคบกับเพื่อนตัวเอง ซึ่งเราก็รู้จักและเคยฝากฝังให้เพื่อนคนนี้คอยดูแลช่วยเหลือแฟนเราในหลายๆเรื่องมาตลอดเพราะความไว้ใจ รายละเอียดไม่ขอพูดถึง หลักๆคือโดนหักหลัง และตัวเราก็พึ่งรู้เรื่องนี้หลังจากเค้าคบกันได้ 6 เดือนแล้ว
แต่ปัญหาคือ เรื่องนี้มันผ่านมานานมากๆ 5 ปีกว่าแล้ว เราเชื่อว่าไม่แปลกหรอกที่เราหรือใครๆจะลืมอดีตไม่ได้ แต่ที่เรายังจัดการกับตัวเองไม่ได้คือความรู้สึกต่างๆ ทั้งความโกรธ ความเจ็บ ความแค้น ความทุกอย่างที่มันไม่ดี เราใช้มาเป็นแรงผลักดันและย้อนมองดูตัวเองเสมอว่า ที่เรากำลังทำและกำลังเป็นอยู่ มันดีพอหรือยัง เราใช้ความรู้สึกนั้นกดดันตัวเองว่าต้องทำให้ดีกว่า ดีขึ้น ดีที่สุด ทั้งเรื่องเรียน เรื่องการใช้ชีวิต เรื่องหน้าที่การงาน และเราก็ทำสำเร็จ จนเราได้มายืนอยู่ในจุดที่เราเคยตั้งเป้าหมายเอาไว้
แต่ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ ไม่เคยตัดใจได้เลย ยังรับรู้ความเคลื่อนไหวของเค้าทั้งคู่ เค้าก็ยังรักกันดี มีชีวิตดี ความรู้สึกทั้งเจ็บ ทั้งโกรธ ทั้งเคียดแค้น มันก็เก็บเอาไว้ไม่ได้ จัดการไม่ได้ วนอยู่กับสิ่งนี้ทุกๆวัน คบกับใครก็ไปไม่รอด สุดท้ายก็วนกลับมาอยู่จุดเดิมทุกครั้ง แล้วก็เจ็บใจอยู่คนเดียว ย้ำกับตัวเองซ้ำๆว่ายังดีไม่พอ
ที่เราถีบตัวเองมาขนาดนี้ เราแค่ต้องการมีชีวิตที่ดี เราแค่ต้องการเอาชนะ เราไม่ได้ต้องการให้เค้ากลับมา แล้วเราก็พบว่า การที่เราทำชีวิตตัวเองให้ดีขึ้นมันไม่ได้ทำให้เรารู้สึกชนะ “แต่เค้าทั้งสองคนต้องเลิกกันเท่านั้น” เราถึงจะรู้สึกชนะ
ทำยังไงดี ให้ความคิดชั่วร้ายพวกนี้ออกไปจากหัว เราอยากเดินไปข้างหน้าไกลๆ โดยไม่ต้องวนกลับมายืนจุดเดิมอีกครั้ง ขอคำปรึกษาผู้มีประสบการณ์ด้วยค่ะ วนอยู่กับเรื่องนี้มา 5 ปีกว่าแล้ว คิดว่ามันนานเกินไปแล้ว จนกลายเป็นว่าคบกับใครไม่ได้เลยเพราะยังยึดติดอยู่กับความรู้สึกนี้ “ถ้าไม่ใช่เธอ ยังไงฉันก็ไม่รัก”
“ด่าได้แต่อย่าแรง” ใช้ไม่ได้กับกระทู้นี้นะคะ มาขอคำปรึกษา ไม่เอาคำด่าค่ะ ได้โปรด
มีความเคียดแค้น/ความโกรธ/ความเจ็บใจ กับอดีต เพื่อนๆมีวิธีจัดการกับมันอย่างไร
แต่ปัญหาคือ เรื่องนี้มันผ่านมานานมากๆ 5 ปีกว่าแล้ว เราเชื่อว่าไม่แปลกหรอกที่เราหรือใครๆจะลืมอดีตไม่ได้ แต่ที่เรายังจัดการกับตัวเองไม่ได้คือความรู้สึกต่างๆ ทั้งความโกรธ ความเจ็บ ความแค้น ความทุกอย่างที่มันไม่ดี เราใช้มาเป็นแรงผลักดันและย้อนมองดูตัวเองเสมอว่า ที่เรากำลังทำและกำลังเป็นอยู่ มันดีพอหรือยัง เราใช้ความรู้สึกนั้นกดดันตัวเองว่าต้องทำให้ดีกว่า ดีขึ้น ดีที่สุด ทั้งเรื่องเรียน เรื่องการใช้ชีวิต เรื่องหน้าที่การงาน และเราก็ทำสำเร็จ จนเราได้มายืนอยู่ในจุดที่เราเคยตั้งเป้าหมายเอาไว้
แต่ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ ไม่เคยตัดใจได้เลย ยังรับรู้ความเคลื่อนไหวของเค้าทั้งคู่ เค้าก็ยังรักกันดี มีชีวิตดี ความรู้สึกทั้งเจ็บ ทั้งโกรธ ทั้งเคียดแค้น มันก็เก็บเอาไว้ไม่ได้ จัดการไม่ได้ วนอยู่กับสิ่งนี้ทุกๆวัน คบกับใครก็ไปไม่รอด สุดท้ายก็วนกลับมาอยู่จุดเดิมทุกครั้ง แล้วก็เจ็บใจอยู่คนเดียว ย้ำกับตัวเองซ้ำๆว่ายังดีไม่พอ
ที่เราถีบตัวเองมาขนาดนี้ เราแค่ต้องการมีชีวิตที่ดี เราแค่ต้องการเอาชนะ เราไม่ได้ต้องการให้เค้ากลับมา แล้วเราก็พบว่า การที่เราทำชีวิตตัวเองให้ดีขึ้นมันไม่ได้ทำให้เรารู้สึกชนะ “แต่เค้าทั้งสองคนต้องเลิกกันเท่านั้น” เราถึงจะรู้สึกชนะ
ทำยังไงดี ให้ความคิดชั่วร้ายพวกนี้ออกไปจากหัว เราอยากเดินไปข้างหน้าไกลๆ โดยไม่ต้องวนกลับมายืนจุดเดิมอีกครั้ง ขอคำปรึกษาผู้มีประสบการณ์ด้วยค่ะ วนอยู่กับเรื่องนี้มา 5 ปีกว่าแล้ว คิดว่ามันนานเกินไปแล้ว จนกลายเป็นว่าคบกับใครไม่ได้เลยเพราะยังยึดติดอยู่กับความรู้สึกนี้ “ถ้าไม่ใช่เธอ ยังไงฉันก็ไม่รัก”
“ด่าได้แต่อย่าแรง” ใช้ไม่ได้กับกระทู้นี้นะคะ มาขอคำปรึกษา ไม่เอาคำด่าค่ะ ได้โปรด