ที่จริงมันก็เป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ นะคะ แต่เราก็อดคิดไม่ได้ว่าเราขี้เหนียวกับลูกเรามากเกินไปหรือเปล่า
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวานนี้ครอบครัวเราพาลูกไปเที่ยวช่วงปิดเทอม ซึ่งเราจะพาลูกไปเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวใกล้ๆในช่วงปิดเทอมทุกครั้ง
ปิดเทอมนี้มีครอบครัวของน้องสาวสามีไปด้วย ซึ่งลูกสาวของเรากับลูกชายของน้องสามีอายุเท่ากันคือ 6 ขวบ
ซึ่งเมื่อวานเราพาเด็กๆ ไปเที่ยวฟาร์มจรเข้ ไปรถคันเดียวกันทั้งสองครอบครัว
ตอนเที่ยวก็ไม่มีปัญหาอะไรแต่ตอนขากลับเราแวะ 7-11 กัน ซึ่งปกติเวลาเราจะพาลูกไปไหนเราจะตกลงกับลูกทุกครั้งว่าซื้ออะไรได้บ้าง ไม่เกินเท่าไหร่
ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ก่อนลงรถเราก็ตกลงกับลูกไว้ว่าให้ซื้อขนมได้ 2 อย่าง เครื่องดื่ม 1 อย่าง ไม่ซื้อของเล่นเพราะวันนี้ได้เที่ยวแล้ว แม่เสียตังเยอะแล้ว ลูกสาวก็ตกลง
ลูกสาวก็ได้ขนมเจลลี่ และปลาเส้น มาอย่างละ 1 ซอง และนมรสช็อกโกแล็ต 1 กล่อง จ่ายไปสามสิบบาท ปกติลูกเราเวลาไปซื้อขนมก็จะซื้อประมาณนี้
แต่พอครอบครัวน้องสาวสามีกลับมาขึ้นรถ มาพร้อมกับขนมถุงโตเป็นสิบอย่าง แถมด้วยถุงของเล่นอีก 2-3 อย่าง
มาถึงลูกชายเขาก็แกะขนมกิน กินได้คำนึงก็ให้พ่อ บอกไม่อร่อยเป็นแบบนี้อยู่สี่อย่างมากินเอาอย่างที่ห้า
พ่อเขาก็บ่น บอกซื้อมาตั้งสามร้อยกว่าบาททั้งขนมทั้งของเล่น กินอยู่อย่างเดียว แม่เด็กก็บอก บอกแล้วว่าอย่าซื้อๆ ก็ไม่ยอม ร้องโวยวายอายเค้าก็เลยต้องยอมให้ใส่ตะกร้า
ตอนนี้ลูกเราไม่พูดไม่จาได้แต่มองตาปริบๆ ไม่รู้ว่าคิดอะไร แต่พอกลับไปถึงบ้านหลังจากไปส่งครอบครัวน้องสาวสามีแล้ว
ลูกสาวก็ถามเราว่า ทำไม น. (ชื่อลูกน้องสามี) ได้ซื้อขนมเยอะ ได้ซื้อของเล่นด้วย
เราก็เลยตอบลูกว่า แม่ไม่มีเงินเยอะซื้อมากไม่ได้ แม่ต้องเก็บเงินไว้ให้ลูกกับน้องเรียนหนังสือ
ลูกสาวก็ถามเราว่าแล้วทำไมแม่ น. ซื้อเยอะได้ แม่ น. ขยันทำงานมากกว่าแม่เหรอถึงมีเงินเยอะกว่าแม่ (น้องสาวสามีไม่ได้ทำงานนอกบ้านค่ะ อยู่บ้านเลี้ยงลูกแต่เราทำงานประจำ)
เราไม่รู้จะตอบยังไงดี เราก็เลยตอบว่า ลูกเป็นเด็กดีเชื่อฟังแม่ไง ลูกเก่งมากนะที่ช่วยแม่ประหยัดซื้อขนมเฉพาะที่ลูกอยากกินและกินจนหมด ไม่กินทิ้งกินขว้าง แม่รักลูกมากนะ
เราคิดเอาเองนะว่าเราสอนลูกได้ดีประมาณหนึ่ง แต่พอเห็นสายตาของลูกที่ดูลูกคนอื่นได้ซื้อขนม ซื้อของเล่นเยอะแยะ
แล้วยิ่งลูกถามว่าทำไมลูกซื้อเยอะเหมือนคนอื่นไม่ได้ ยิ่งทำให้เรารู้สึกว่า นี่ฉันขี้เหนียวกับลูกมากเกินไปหรือเปล่า
ลูกจะเก็บกดหรือเปล่า จะน้อยใจหรือเปล่า จะรู้สึกว่าขาดอะไรหรือเปล่า โตขึ้นลูกจะฟุ่มเฟือยเพื่อชดเชยตอนเด็กที่อยากได้อะไรก็ไม่ได้ดั่งใจหรือเปล่า
แล้วต่อไปเราควรจะผ่อนปรนให้ลูกได้ซื้ออะไรตามใจได้บ้างหรือเข้มงวดแบบนี้ตลอดไปถึงจะดี
การที่อยากจะเลี้ยงลูกให้เป็นคนดีมันช่างยากจริงๆ อยากให้ลูกเป็นคนดีแต่ก็สงสาร ห่วงความรู้สึกลูก กลัวลูกเปรียบเทียบเรากับแม่คนอื่น
มีคุณพ่อคุณแม่ท่านไหนรู้สึกแบบเราบ้าง มีประสบการณ์ดีๆ เกี่ยวกับการเลี้ยงดู อบรม สั่งสอนลูก มาเล่าสู่กับฟังบ้างค่ะ
นี่ฉันเป็นแม่ที่ขี้เหนียวกับลูกมากเลยใช่ไหม
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวานนี้ครอบครัวเราพาลูกไปเที่ยวช่วงปิดเทอม ซึ่งเราจะพาลูกไปเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวใกล้ๆในช่วงปิดเทอมทุกครั้ง
ปิดเทอมนี้มีครอบครัวของน้องสาวสามีไปด้วย ซึ่งลูกสาวของเรากับลูกชายของน้องสามีอายุเท่ากันคือ 6 ขวบ
ซึ่งเมื่อวานเราพาเด็กๆ ไปเที่ยวฟาร์มจรเข้ ไปรถคันเดียวกันทั้งสองครอบครัว
ตอนเที่ยวก็ไม่มีปัญหาอะไรแต่ตอนขากลับเราแวะ 7-11 กัน ซึ่งปกติเวลาเราจะพาลูกไปไหนเราจะตกลงกับลูกทุกครั้งว่าซื้ออะไรได้บ้าง ไม่เกินเท่าไหร่
ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ก่อนลงรถเราก็ตกลงกับลูกไว้ว่าให้ซื้อขนมได้ 2 อย่าง เครื่องดื่ม 1 อย่าง ไม่ซื้อของเล่นเพราะวันนี้ได้เที่ยวแล้ว แม่เสียตังเยอะแล้ว ลูกสาวก็ตกลง
ลูกสาวก็ได้ขนมเจลลี่ และปลาเส้น มาอย่างละ 1 ซอง และนมรสช็อกโกแล็ต 1 กล่อง จ่ายไปสามสิบบาท ปกติลูกเราเวลาไปซื้อขนมก็จะซื้อประมาณนี้
แต่พอครอบครัวน้องสาวสามีกลับมาขึ้นรถ มาพร้อมกับขนมถุงโตเป็นสิบอย่าง แถมด้วยถุงของเล่นอีก 2-3 อย่าง
มาถึงลูกชายเขาก็แกะขนมกิน กินได้คำนึงก็ให้พ่อ บอกไม่อร่อยเป็นแบบนี้อยู่สี่อย่างมากินเอาอย่างที่ห้า
พ่อเขาก็บ่น บอกซื้อมาตั้งสามร้อยกว่าบาททั้งขนมทั้งของเล่น กินอยู่อย่างเดียว แม่เด็กก็บอก บอกแล้วว่าอย่าซื้อๆ ก็ไม่ยอม ร้องโวยวายอายเค้าก็เลยต้องยอมให้ใส่ตะกร้า
ตอนนี้ลูกเราไม่พูดไม่จาได้แต่มองตาปริบๆ ไม่รู้ว่าคิดอะไร แต่พอกลับไปถึงบ้านหลังจากไปส่งครอบครัวน้องสาวสามีแล้ว
ลูกสาวก็ถามเราว่า ทำไม น. (ชื่อลูกน้องสามี) ได้ซื้อขนมเยอะ ได้ซื้อของเล่นด้วย
เราก็เลยตอบลูกว่า แม่ไม่มีเงินเยอะซื้อมากไม่ได้ แม่ต้องเก็บเงินไว้ให้ลูกกับน้องเรียนหนังสือ
ลูกสาวก็ถามเราว่าแล้วทำไมแม่ น. ซื้อเยอะได้ แม่ น. ขยันทำงานมากกว่าแม่เหรอถึงมีเงินเยอะกว่าแม่ (น้องสาวสามีไม่ได้ทำงานนอกบ้านค่ะ อยู่บ้านเลี้ยงลูกแต่เราทำงานประจำ)
เราไม่รู้จะตอบยังไงดี เราก็เลยตอบว่า ลูกเป็นเด็กดีเชื่อฟังแม่ไง ลูกเก่งมากนะที่ช่วยแม่ประหยัดซื้อขนมเฉพาะที่ลูกอยากกินและกินจนหมด ไม่กินทิ้งกินขว้าง แม่รักลูกมากนะ
เราคิดเอาเองนะว่าเราสอนลูกได้ดีประมาณหนึ่ง แต่พอเห็นสายตาของลูกที่ดูลูกคนอื่นได้ซื้อขนม ซื้อของเล่นเยอะแยะ
แล้วยิ่งลูกถามว่าทำไมลูกซื้อเยอะเหมือนคนอื่นไม่ได้ ยิ่งทำให้เรารู้สึกว่า นี่ฉันขี้เหนียวกับลูกมากเกินไปหรือเปล่า
ลูกจะเก็บกดหรือเปล่า จะน้อยใจหรือเปล่า จะรู้สึกว่าขาดอะไรหรือเปล่า โตขึ้นลูกจะฟุ่มเฟือยเพื่อชดเชยตอนเด็กที่อยากได้อะไรก็ไม่ได้ดั่งใจหรือเปล่า
แล้วต่อไปเราควรจะผ่อนปรนให้ลูกได้ซื้ออะไรตามใจได้บ้างหรือเข้มงวดแบบนี้ตลอดไปถึงจะดี
การที่อยากจะเลี้ยงลูกให้เป็นคนดีมันช่างยากจริงๆ อยากให้ลูกเป็นคนดีแต่ก็สงสาร ห่วงความรู้สึกลูก กลัวลูกเปรียบเทียบเรากับแม่คนอื่น
มีคุณพ่อคุณแม่ท่านไหนรู้สึกแบบเราบ้าง มีประสบการณ์ดีๆ เกี่ยวกับการเลี้ยงดู อบรม สั่งสอนลูก มาเล่าสู่กับฟังบ้างค่ะ