เหตุการณ์เดินช่วงสงกราต์ค่ะ เป็นญาติๆ พากันเดินทางไปบ้านยายที่ต่างจังหวัด
ลักษณะบ้านยายคือ มีบ้านคนงานถัดออกไปอีกหลัง ด้านหลังเป็นปาและบ่อน้ำมีที่กั้น (ที่ใช้สูบน้ำค่ะ)
พอญาติๆมากันเต็มบ้าน คุยกัน เล่นกันสนุกสนาน โดยจะมีหลานคนหนึ่ง อายุ 2-3 ขวบเดินได้แล้ว
ญาติๆ ก็พากันมาเล่นกับน้อง โดยน้องก็เดินไปหาคนนั้นที คนนี้ที แต่สักพักมีญาติคนหนึ่งเริ่มมองหาหลานค่ะ
หารอบๆ ตัวบ้านหาไม่เจอ .. ญาติๆ เริ่มวิ่งวุ่นหารอบๆบ้าน ตะโกนเรียกชื่อน้อง
สุดท้ายไปเจอน้อง อยู่ด้านหลังบ้านคนงาน น้องได้ยินเสียงพ่อแม่เลยตะโกนกลับมา
ทุกคนใจหายมา เพราะเดินไปอีกนิดเดียวก็บ่อน้ำ แม้จะมีที่กั้นสูงกว่าน้อง แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าน้องตกลงไป
หรือหายไปในป่าจะทำยังไง สิ่งที่เกิดขึ้นกับระยะเวลาเพียง 3-4 นาที มันเร็วมาก
ทุกคนยอมรับว่าตัวเองผิดที่ไม่มีใครดูน้องจริงๆจังๆ
แต่พอลองวิเคราะห์ว่าทำไม น้องถึงกล้าไปตรงนั้น (น้องอาศัยอยู่บ้านยาย)
คือน้องเคยตามคนงานที่บ้าน ไปให้อาหารแมวที่หลงมาอยู่แถวๆบ้านยายเราค่ะ
(ตามลูกแมวมาแน่นอนค่ะ เพราะต้องที่เจอน้องเจอลูกแมวพอดี 3 ตัว)
ประกอบกับน้องคงได้ยินเสียงน้ำจากการสูบน้ำ เลยเดินตามไปดู ...
เด็กเวลาเคยเดินไปตรงไหน จะกล้าเดินไปทันทีค่ะ
หลังจากเหตุการณ์นี้ทุกคนเห็นตรงกันว่าควรให้น้องใส่กำไลขาที่มีกระดิ่ง (อันเก่าเอาออกเพราะฟังค่ะ นางซนจริงๆ)
แม่ว่าอีกเดือนเดียวน้องจะเข้าโรงเรียน แต่พอเรานึกถึงเวลาที่น้องหายไปคือไม่ถึง 5 นาที
ปล.ลูกๆแมวเหล่านั้นรอบๆบ้านยาย มีคนมาขอไปเลี้ยงพอดิบพอดี ยกให้ไปเลยค่ะ
แม้จะไม่ใช่ความผิดของแมว แต่ก็กันไว้ดีที่สุดใช่ไมค่ะ
ปล.2 หลานเราก็แสบและซนมา แม่นางจะเป็นผู้หญิงแต่พิษสงหาได้แพ้ผู้ชายไม
ไม่ควรพลาดจากนางเพียงวินาทีเดียวจริงๆ ลิปสติกเรา นางเขียนเต็มพื้นบ้านมาแล้ว เทแป้งหมดกระป๋อง
เปิดครีมมาทาเอง และอีกสารพัดวีรกรรม _ _"
อุทาหรณ์ ... ไม่ควรคลาดสายตาจากเด็ก (เล็ก) เพียงวินาทีดียว ...
ลักษณะบ้านยายคือ มีบ้านคนงานถัดออกไปอีกหลัง ด้านหลังเป็นปาและบ่อน้ำมีที่กั้น (ที่ใช้สูบน้ำค่ะ)
พอญาติๆมากันเต็มบ้าน คุยกัน เล่นกันสนุกสนาน โดยจะมีหลานคนหนึ่ง อายุ 2-3 ขวบเดินได้แล้ว
ญาติๆ ก็พากันมาเล่นกับน้อง โดยน้องก็เดินไปหาคนนั้นที คนนี้ที แต่สักพักมีญาติคนหนึ่งเริ่มมองหาหลานค่ะ
หารอบๆ ตัวบ้านหาไม่เจอ .. ญาติๆ เริ่มวิ่งวุ่นหารอบๆบ้าน ตะโกนเรียกชื่อน้อง
สุดท้ายไปเจอน้อง อยู่ด้านหลังบ้านคนงาน น้องได้ยินเสียงพ่อแม่เลยตะโกนกลับมา
ทุกคนใจหายมา เพราะเดินไปอีกนิดเดียวก็บ่อน้ำ แม้จะมีที่กั้นสูงกว่าน้อง แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าน้องตกลงไป
หรือหายไปในป่าจะทำยังไง สิ่งที่เกิดขึ้นกับระยะเวลาเพียง 3-4 นาที มันเร็วมาก
ทุกคนยอมรับว่าตัวเองผิดที่ไม่มีใครดูน้องจริงๆจังๆ
แต่พอลองวิเคราะห์ว่าทำไม น้องถึงกล้าไปตรงนั้น (น้องอาศัยอยู่บ้านยาย)
คือน้องเคยตามคนงานที่บ้าน ไปให้อาหารแมวที่หลงมาอยู่แถวๆบ้านยายเราค่ะ
(ตามลูกแมวมาแน่นอนค่ะ เพราะต้องที่เจอน้องเจอลูกแมวพอดี 3 ตัว)
ประกอบกับน้องคงได้ยินเสียงน้ำจากการสูบน้ำ เลยเดินตามไปดู ...
เด็กเวลาเคยเดินไปตรงไหน จะกล้าเดินไปทันทีค่ะ
หลังจากเหตุการณ์นี้ทุกคนเห็นตรงกันว่าควรให้น้องใส่กำไลขาที่มีกระดิ่ง (อันเก่าเอาออกเพราะฟังค่ะ นางซนจริงๆ)
แม่ว่าอีกเดือนเดียวน้องจะเข้าโรงเรียน แต่พอเรานึกถึงเวลาที่น้องหายไปคือไม่ถึง 5 นาที
ปล.ลูกๆแมวเหล่านั้นรอบๆบ้านยาย มีคนมาขอไปเลี้ยงพอดิบพอดี ยกให้ไปเลยค่ะ
แม้จะไม่ใช่ความผิดของแมว แต่ก็กันไว้ดีที่สุดใช่ไมค่ะ
ปล.2 หลานเราก็แสบและซนมา แม่นางจะเป็นผู้หญิงแต่พิษสงหาได้แพ้ผู้ชายไม
ไม่ควรพลาดจากนางเพียงวินาทีเดียวจริงๆ ลิปสติกเรา นางเขียนเต็มพื้นบ้านมาแล้ว เทแป้งหมดกระป๋อง
เปิดครีมมาทาเอง และอีกสารพัดวีรกรรม _ _"