เดือนละครั้งสองครั้ง เข้าเซนทรัลขอนแก่นไปหาไรกินตามปกติ แต่พิเศษอย่างนึงคือ แค่วันนี้ใส่เสื้อกีฬา กับกางเกงยีน รองเท้าผ้าใบ
วันนี้เลือก Sizzler เป็นมื้อหลัก
ภายในร้านลูกค้าก็เยอะ แต่ไม่ถึงกับเต็มทุกโต๊ะ ยังว่างอยู่อีกมาก
พอเข้าไปนั่งที่โต๊ะ (โต๊ะโล่งๆ) สักพักใหญ่พนักงานผู้หญิงเดินมาวางกระดาษรองจาน ทิชชู่ มีด ส้อม
แต่!! วิธีการวางของนางคือ
ร่อนกระดาษ สะบัดทิชชู่ ปล่อย มีดกับส้อม ลงโต๊ะเสียงดังประหนึ่ง โยนลงใส่
สีหน้าท่าทางหาได้สนใจไม่ วาง(โยน)เสร็จนางก็สะบัดตูดเดินไป ไม่มีแม้แต่เมนูมาให้เลือกอาหาร
จังหวะนั้นแหละ
มองหน้าแม่แล้วบอกว่า "ไม่อยากกินแล้ว ไม่ชอบ"
จึงเดินออกนอกร้านเลยจ้ะ ไม่กงไม่กิน

ล่ะ เสียความรู้สึก รอนานก็ไม่ว่าหรอก ช้าหน่อยก็เข้าใจ มากินก็บ่อยไม่เคยเลยที่จะเป็นแบบนี้
จากใจคนทำงานบริการ เหมือนกันนะ
ลูกค้าไม่ใช่พระเจ้า รู้ค่ะ ฉันก็คิดแบบนั้น แต่ฉันคิดเสมอ ลูกค้าเปรียบเหมือนคนในครอบครัว ถ้าเห็นเขาเป็นคนในครอบครัว คุณจะทำดีกับเขา เหมือนเขาเป็นญาติ พี่ น้อง. ใจเขาใจเราน่ะ. รู้จักมั้ย ไม่มีใครชอบให้คนมาทำกิริยาแบบนี้หรอก
การบริการของพนักงานร้าน
วันนี้เลือก Sizzler เป็นมื้อหลัก
ภายในร้านลูกค้าก็เยอะ แต่ไม่ถึงกับเต็มทุกโต๊ะ ยังว่างอยู่อีกมาก
พอเข้าไปนั่งที่โต๊ะ (โต๊ะโล่งๆ) สักพักใหญ่พนักงานผู้หญิงเดินมาวางกระดาษรองจาน ทิชชู่ มีด ส้อม
แต่!! วิธีการวางของนางคือ
ร่อนกระดาษ สะบัดทิชชู่ ปล่อย มีดกับส้อม ลงโต๊ะเสียงดังประหนึ่ง โยนลงใส่
สีหน้าท่าทางหาได้สนใจไม่ วาง(โยน)เสร็จนางก็สะบัดตูดเดินไป ไม่มีแม้แต่เมนูมาให้เลือกอาหาร
จังหวะนั้นแหละ
มองหน้าแม่แล้วบอกว่า "ไม่อยากกินแล้ว ไม่ชอบ"
จึงเดินออกนอกร้านเลยจ้ะ ไม่กงไม่กิน
จากใจคนทำงานบริการ เหมือนกันนะ
ลูกค้าไม่ใช่พระเจ้า รู้ค่ะ ฉันก็คิดแบบนั้น แต่ฉันคิดเสมอ ลูกค้าเปรียบเหมือนคนในครอบครัว ถ้าเห็นเขาเป็นคนในครอบครัว คุณจะทำดีกับเขา เหมือนเขาเป็นญาติ พี่ น้อง. ใจเขาใจเราน่ะ. รู้จักมั้ย ไม่มีใครชอบให้คนมาทำกิริยาแบบนี้หรอก