"ยังนึกถึง คนบางคน ตลอดเวลา"
ตั้งแต่รู้จักความรักมา เพิ่งจะเคยจริงจังกับคนนี้เป็นคนแรก เทอเป็นคนผ่านเข้ามาในชีวิต เขาเข้ามาหาเราก่อน ทั้งๆที่ตอนนั้นเรามีใครอีกมากมาย จนวันนึง รู้สึกว่า คนนี้แร่ะ ใช่ อยากอยู่ด้วย จึงตัดสินใจหยุดทุกอย่าง ตัดใครหลายๆคนออก เพื่อให้เขาสำคัญแค่คนเดียว ก่อนจะคบเราถามเขาว่าเขาชอบหรือไม่ชอบอะไร ซึ่งเราเต็มใจที่จะปรับตัวเองเพื่อให้เข้ากับเขา เพราะเขาเป็นคนที่เป็นตัวของตัวเองเกินไป เราจึงยอมลด เพื่อที่จะให้มันดีที่สุด เวลามีปัญหา เราจะยอม เพื่อให้ทุกอย่างมันดีขึ้น ยอมเย็น ในขณะที่เขากำลังร้อน แต่สิ่งที่เราเปลี่ยนตัวเอง เราไม่ได้ฝืน แต่เราทำเพื้อที่อยากจะให้มันดีขึ้น เขาเป็นคนแรกที่เรายอมในหลายๆเรื่อง ตอนอยู่ด้วยกัน เราก็ทำทุกอย่างปกติ อยู่ด้วยกันปกติ จนวันนึง ที่เขาไปเจอใครอีกคน คนที่เพิ่งคุยกันได้ไม่ถึงอาทิตย์ ทำให้เขามาบอกเลิกเราในวันที่ควรจะมีความสุข คือวันวาเลนไทน์ เขาบอกเลิกเรา ทั้งๆที่ไม่ได้ทะเลาะกัน เราก็ยอมเลิก เพราะเขาบอกว่า เขาอยากเลิก เรอยากให้เขามีความสุข เลยไม่อยากรั้ง แต่เพียงเวลาไม่กี่วันเขาก็ขอกลับมา ณ ตอนนั้น ยังรัก เลยยอมกลับไป คบกันต่อซักพัก เขาได้ไปนัดเจอกับอีกคนที่เขาคุย คืนนั้น หลังจากที่เขาได้ไปเจออีกคน เขาก็บอกเลิกเรา โดยให้เหตุผลวา เขาอยากให้เราไปเจอคนที่แคร์เรามากกว่าเขา เราพูดอะไรไม่ได้ นอกจากต้องยอม ยอมเป็นฝ่ายถอย ตอนแรกไม่รู้ว่าเขาไปเจอคนนั้นมา เราก็เลยยอม แต่พอผ่านไปไม่กี่วัน เขายอมรับกับเราว่า ที่เขาเลิกกับเรา เพราะเขาไปเจอคนนั้นมา คนที่ใช่สำหรับเขา คนที่รักเธอได้ไม่เท่าเรา ดีไม่เท่าเรา แต่เขาใช่สำหรับเธอ ตอนนั้นจุกมาก เราได้ยินคำพูดหลายๆอย่าง เช่น พี่ต้องเข้าใจนะ ว่าคนใหม่ยังไงก็ดีกว่า หนูชอบเขา เขาใช่สำหรับหนู หลังจากที่ได้ไปอยู่กับเขาแล้วหนูว่ามันโอเค บลาๆ จนมาประโยคที่ทำให้เสียใจที่สุดคือ เขาถามเราว่า"พี่รู้ไม๊ เขาอายุเท่าไหร่ เขาอายุ 26 เขาโต เขาทำงานแล้ว เขามีเงินเดือน เขาเรียน ป.โท แล้วพี่ล่ะ อายุแค่เท่าไหร่ งานก็ยังไม่ทำ" คำนี้ยังติดอยู่ในสมองตลอดเวลา ไม่คิดว่า คนที่เราจริงจัง จะทำกับเราได้ขนาดนี้ ทุกวันนี้ ยังติดตามเขาอยู่ เขารักคนนั้นมาก ยอมลงรูปคู่ โพสหวานๆ รูปโปรรูปคู่ ทั้งๆที่ที่เขามองว่าไร้สาระ จนรู้สึกว่า คนนั้นโชคดีเนอะ ที่ได้ในสิ่งที่เราไม่เคยได้รับ แต่ก็อยากจะให้คนใหม่ดูแลเธอให้ดี ไม่อยากให้ทำให้เธอเสียใจ เพื่อนๆหลายคนบอกว่า ให้บล๊อกไปเลย แต่เราทำไม่ได้ เราอยากคุยกับเขาได้เหมือนพี่น้อง คนนึง อยากให้เขาคุยกะเราได้เหมือนแฟนเก่าเขาคนที่ผ่านๆมา แต่ปล่าวเลย เขาทำเหมือนเราไม่มีตัวตนเราทักไป เขาแค่อ่าน ไม่เคยจะตอบอะไรกลับมาเลย จนเรากห้สงสัยนะ ว่าเราทำอะไรผิดไป เขาถึงไม่อยากคุยกับเรา แต่ก็เอาเถอะ ถ้าเขาไม่อยากคุย เราก็บังคับไม่ได้อยู่ดี ทุกวันนี้ แค่รอให้ทุกอย่างมันผ่านไป รอให้ทุกอย่างมันดีขึ้นเอง #ขอโทษที่ต้องมาระบายนะคะ บางที สิ่งที่เรารู้สึกเราก็ไม่สามารถพูดกะใครได้ทั้งหมด
ใครเป็นเหมือนเราบ้าง "ยังนึกถึงคนคนนึงอยู่เสมอ ถึงแม้ว่าจะจบกันไปนานแล้ว"
ตั้งแต่รู้จักความรักมา เพิ่งจะเคยจริงจังกับคนนี้เป็นคนแรก เทอเป็นคนผ่านเข้ามาในชีวิต เขาเข้ามาหาเราก่อน ทั้งๆที่ตอนนั้นเรามีใครอีกมากมาย จนวันนึง รู้สึกว่า คนนี้แร่ะ ใช่ อยากอยู่ด้วย จึงตัดสินใจหยุดทุกอย่าง ตัดใครหลายๆคนออก เพื่อให้เขาสำคัญแค่คนเดียว ก่อนจะคบเราถามเขาว่าเขาชอบหรือไม่ชอบอะไร ซึ่งเราเต็มใจที่จะปรับตัวเองเพื่อให้เข้ากับเขา เพราะเขาเป็นคนที่เป็นตัวของตัวเองเกินไป เราจึงยอมลด เพื่อที่จะให้มันดีที่สุด เวลามีปัญหา เราจะยอม เพื่อให้ทุกอย่างมันดีขึ้น ยอมเย็น ในขณะที่เขากำลังร้อน แต่สิ่งที่เราเปลี่ยนตัวเอง เราไม่ได้ฝืน แต่เราทำเพื้อที่อยากจะให้มันดีขึ้น เขาเป็นคนแรกที่เรายอมในหลายๆเรื่อง ตอนอยู่ด้วยกัน เราก็ทำทุกอย่างปกติ อยู่ด้วยกันปกติ จนวันนึง ที่เขาไปเจอใครอีกคน คนที่เพิ่งคุยกันได้ไม่ถึงอาทิตย์ ทำให้เขามาบอกเลิกเราในวันที่ควรจะมีความสุข คือวันวาเลนไทน์ เขาบอกเลิกเรา ทั้งๆที่ไม่ได้ทะเลาะกัน เราก็ยอมเลิก เพราะเขาบอกว่า เขาอยากเลิก เรอยากให้เขามีความสุข เลยไม่อยากรั้ง แต่เพียงเวลาไม่กี่วันเขาก็ขอกลับมา ณ ตอนนั้น ยังรัก เลยยอมกลับไป คบกันต่อซักพัก เขาได้ไปนัดเจอกับอีกคนที่เขาคุย คืนนั้น หลังจากที่เขาได้ไปเจออีกคน เขาก็บอกเลิกเรา โดยให้เหตุผลวา เขาอยากให้เราไปเจอคนที่แคร์เรามากกว่าเขา เราพูดอะไรไม่ได้ นอกจากต้องยอม ยอมเป็นฝ่ายถอย ตอนแรกไม่รู้ว่าเขาไปเจอคนนั้นมา เราก็เลยยอม แต่พอผ่านไปไม่กี่วัน เขายอมรับกับเราว่า ที่เขาเลิกกับเรา เพราะเขาไปเจอคนนั้นมา คนที่ใช่สำหรับเขา คนที่รักเธอได้ไม่เท่าเรา ดีไม่เท่าเรา แต่เขาใช่สำหรับเธอ ตอนนั้นจุกมาก เราได้ยินคำพูดหลายๆอย่าง เช่น พี่ต้องเข้าใจนะ ว่าคนใหม่ยังไงก็ดีกว่า หนูชอบเขา เขาใช่สำหรับหนู หลังจากที่ได้ไปอยู่กับเขาแล้วหนูว่ามันโอเค บลาๆ จนมาประโยคที่ทำให้เสียใจที่สุดคือ เขาถามเราว่า"พี่รู้ไม๊ เขาอายุเท่าไหร่ เขาอายุ 26 เขาโต เขาทำงานแล้ว เขามีเงินเดือน เขาเรียน ป.โท แล้วพี่ล่ะ อายุแค่เท่าไหร่ งานก็ยังไม่ทำ" คำนี้ยังติดอยู่ในสมองตลอดเวลา ไม่คิดว่า คนที่เราจริงจัง จะทำกับเราได้ขนาดนี้ ทุกวันนี้ ยังติดตามเขาอยู่ เขารักคนนั้นมาก ยอมลงรูปคู่ โพสหวานๆ รูปโปรรูปคู่ ทั้งๆที่ที่เขามองว่าไร้สาระ จนรู้สึกว่า คนนั้นโชคดีเนอะ ที่ได้ในสิ่งที่เราไม่เคยได้รับ แต่ก็อยากจะให้คนใหม่ดูแลเธอให้ดี ไม่อยากให้ทำให้เธอเสียใจ เพื่อนๆหลายคนบอกว่า ให้บล๊อกไปเลย แต่เราทำไม่ได้ เราอยากคุยกับเขาได้เหมือนพี่น้อง คนนึง อยากให้เขาคุยกะเราได้เหมือนแฟนเก่าเขาคนที่ผ่านๆมา แต่ปล่าวเลย เขาทำเหมือนเราไม่มีตัวตนเราทักไป เขาแค่อ่าน ไม่เคยจะตอบอะไรกลับมาเลย จนเรากห้สงสัยนะ ว่าเราทำอะไรผิดไป เขาถึงไม่อยากคุยกับเรา แต่ก็เอาเถอะ ถ้าเขาไม่อยากคุย เราก็บังคับไม่ได้อยู่ดี ทุกวันนี้ แค่รอให้ทุกอย่างมันผ่านไป รอให้ทุกอย่างมันดีขึ้นเอง #ขอโทษที่ต้องมาระบายนะคะ บางที สิ่งที่เรารู้สึกเราก็ไม่สามารถพูดกะใครได้ทั้งหมด