สวัสดีครับ ผมเป็นนักศึกษาคนนึงที่ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ปี3ในมหาลัยรัฐที่นึงครับ ตอนนี้ก็กำลังเข้าสู่โค้งสุดท้ายของปี3แล้ว
พร้อมที่จะขึ้นปี 4 ฝึกงานอีก 4 เดือน เรื่องที่ผมจะมาเล่านั่นเป็นเรื่องราวในชีวิตมหาลัยของผมเอง ผมอยากให้ทุกคนอ่านมันเหมือนไดอารี่ชีวิตมหาลัยสักเล่มที่มีคนทำหล่นไว้และมันอาจจะเป็นแนวทางให้น้องๆที่กำลังจะเข้ามาใช้ชีวิตมหาลัยได้ปรับตัวเข้ากับสังคมที่เปลี่ยนแปลงไปได้ครับ
สิ่งแรกที่ผมอยากจะพูดคงจะเป็นเรื่องของสังคมในมหาลัย อยากจะบอกว่ามันแตกต่างกับการใช้ชีวิตตอนอยู่ม.ปลายค่อนข้างมาก เพราะถ้าคุณเป็นคนที่ไม่ได้อยู่หอ เรียนเสร็จแล้วกลับบ้านเลย การที่จะรู้จักเพื่อนสักคนอย่างลึกๆคงเป็นไปได้ยาก ในช่วงม.ปลาย เราจะใช้เวลาอยู่กับเพื่อนในห้องค่อนข้างมากทำให้เรารู้จักคนในห้องได้เป็นอย่างดี แต่เมื่อเข้ามาอยู่ในมหาลัยแล้วเวลาที่เราใช้อยู่กับเพื่อนในห้องนั้นน้อยมาก อย่างมากสุดอาจจะเพียงแค่ 4-5 ชั่วโมงเท่านั้นเอง ร่ายมายาวแล้วมาเข้าเรื่องของผมกันดีกว่า ตอนปี1 ผมได้รู้จักเพื่อนคนนึงสมมุติว่าชื่อ บอล ผมรู้จักเพื่อนคนนี้ในกิจกรรมรับน้อง พวกเราอยู่คณะและสาขาเดียวกันหลังจากจบกิจกรรมรับน้องเราเลยตัวติดกันมาก ไม่ว่าจะไปทำไรก็จะรอกันเสมอ เพราะเราไม่คุ้นกับใครในคณะเลยสักคน เราก็เลยอยู่กันสองกัน จนคนในห้องล้อเราว่าเป็นคู่เกย์กันเลยทีเดียว บอล เป็นคนนิ่งๆไม่ค่อยพูดดูเรียบร้อย และหล่อ สาวๆพากันเข้าหา แต่มันมีแฟนแล้ว เลยไม่สนใจกับผู้หญิงที่เข้ามาเท่าไหร่ ในตอนนั้นผมสนิทกับบอลมากแต่ผมก็อยากจะมีเพื่อนมากขึ้นกว่าเดิม ผมเลยลองไปตีสนิทกับเพื่อนคนอื่นดูบ้าง เลยได้เพื่อนเข้ามาในกลุ่มอีกคน ชื่อว่า บีม บีมเป็นคนค่อนข้างไม่พูด ดูเอ๋อๆ ความคิดความอ่านค่อนข้างช้าเวลาจะทำอะไร บีมจะคิดค่อนข้างนาน และจะรับฟังก่อนเสมอ เนื่องจากบีม เพิ่งเข้ามาอยู่ในกลุ่มเราใหม่ ผมเลยชวนบีมคุยค่อนข้างมาก เพื่อให้บีมได้สนิทกับพวกเราได้ไวๆ แต่อยู่มาวันนึงเป็นวันที่มีเรียน 08.00-11.00 และก็เรียนต่อคาบบ่ายตอน 14.00-17.00 พวกเราเรียนคาบเช้าจบ เลยไปกินข้าวด้วยกัน ตอนกินข้าวผมก็คุยกันปกติ แต่บอลค่อนข้างดูเงียบๆไป ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากที่พวกเรากินข้าวเสร็จแล้ว ในช่วงที่กำลังจะเดินกลับเข้ามาในมหาลัย อยู่ดีๆบอลก็เดินออกไป โดยไม่บอกกล่าวอะไรผมกับบีมเลย ปกติเวลาบอลจะไปไหนบอลจะบอกเสมอ อย่างไปห้องน้ำก็จะพูดบอกกันก่อน แล้วพวกผมก็จะเดินตามไปรอให้บอลทำธุระเสร็จ แต่วันนั้นบอลเดินชิ่งออกไป เหมือนแบบไม่พอใจ ผมก็ถามบีมว่าบอลมันเป็นอะไรวะ ทำไมมันเดินออกไป แบบนั้น บีมมันก็บอกไปเข้าห้องน้ำมั้ง ผมก็เข้าใจว่ามันไปเข้าห้องน้ำ ผมกับบีมเลยเดินไปรอเรียนคาบต่อไปที่ห้องปกติ จองที่นั่งให้บอลเรียบร้อย พอถึงเวลาบอลก็เข้ามา แล้วเดินมาแต่ไม่นั่งตรงที่ๆผมจองไว้ อีกทั้งทำหน้าแบบบอกบุญไม่รับ เหมือนไม่อยากพูดคุยกับผมและบีม ผมเลยเงียบกับบอลในคาบนั้น พอเรียนจบคาบเรียนบอลก็เดินออกไปแบบไม่เคยรู้จักพวกผมมาก่อน มันก็ทำให้ผมเริ่มแปลกใจว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า...?
เพราะคำว่าเพื่อนไม่มีอยู่ในมหาลัย
พร้อมที่จะขึ้นปี 4 ฝึกงานอีก 4 เดือน เรื่องที่ผมจะมาเล่านั่นเป็นเรื่องราวในชีวิตมหาลัยของผมเอง ผมอยากให้ทุกคนอ่านมันเหมือนไดอารี่ชีวิตมหาลัยสักเล่มที่มีคนทำหล่นไว้และมันอาจจะเป็นแนวทางให้น้องๆที่กำลังจะเข้ามาใช้ชีวิตมหาลัยได้ปรับตัวเข้ากับสังคมที่เปลี่ยนแปลงไปได้ครับ
สิ่งแรกที่ผมอยากจะพูดคงจะเป็นเรื่องของสังคมในมหาลัย อยากจะบอกว่ามันแตกต่างกับการใช้ชีวิตตอนอยู่ม.ปลายค่อนข้างมาก เพราะถ้าคุณเป็นคนที่ไม่ได้อยู่หอ เรียนเสร็จแล้วกลับบ้านเลย การที่จะรู้จักเพื่อนสักคนอย่างลึกๆคงเป็นไปได้ยาก ในช่วงม.ปลาย เราจะใช้เวลาอยู่กับเพื่อนในห้องค่อนข้างมากทำให้เรารู้จักคนในห้องได้เป็นอย่างดี แต่เมื่อเข้ามาอยู่ในมหาลัยแล้วเวลาที่เราใช้อยู่กับเพื่อนในห้องนั้นน้อยมาก อย่างมากสุดอาจจะเพียงแค่ 4-5 ชั่วโมงเท่านั้นเอง ร่ายมายาวแล้วมาเข้าเรื่องของผมกันดีกว่า ตอนปี1 ผมได้รู้จักเพื่อนคนนึงสมมุติว่าชื่อ บอล ผมรู้จักเพื่อนคนนี้ในกิจกรรมรับน้อง พวกเราอยู่คณะและสาขาเดียวกันหลังจากจบกิจกรรมรับน้องเราเลยตัวติดกันมาก ไม่ว่าจะไปทำไรก็จะรอกันเสมอ เพราะเราไม่คุ้นกับใครในคณะเลยสักคน เราก็เลยอยู่กันสองกัน จนคนในห้องล้อเราว่าเป็นคู่เกย์กันเลยทีเดียว บอล เป็นคนนิ่งๆไม่ค่อยพูดดูเรียบร้อย และหล่อ สาวๆพากันเข้าหา แต่มันมีแฟนแล้ว เลยไม่สนใจกับผู้หญิงที่เข้ามาเท่าไหร่ ในตอนนั้นผมสนิทกับบอลมากแต่ผมก็อยากจะมีเพื่อนมากขึ้นกว่าเดิม ผมเลยลองไปตีสนิทกับเพื่อนคนอื่นดูบ้าง เลยได้เพื่อนเข้ามาในกลุ่มอีกคน ชื่อว่า บีม บีมเป็นคนค่อนข้างไม่พูด ดูเอ๋อๆ ความคิดความอ่านค่อนข้างช้าเวลาจะทำอะไร บีมจะคิดค่อนข้างนาน และจะรับฟังก่อนเสมอ เนื่องจากบีม เพิ่งเข้ามาอยู่ในกลุ่มเราใหม่ ผมเลยชวนบีมคุยค่อนข้างมาก เพื่อให้บีมได้สนิทกับพวกเราได้ไวๆ แต่อยู่มาวันนึงเป็นวันที่มีเรียน 08.00-11.00 และก็เรียนต่อคาบบ่ายตอน 14.00-17.00 พวกเราเรียนคาบเช้าจบ เลยไปกินข้าวด้วยกัน ตอนกินข้าวผมก็คุยกันปกติ แต่บอลค่อนข้างดูเงียบๆไป ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากที่พวกเรากินข้าวเสร็จแล้ว ในช่วงที่กำลังจะเดินกลับเข้ามาในมหาลัย อยู่ดีๆบอลก็เดินออกไป โดยไม่บอกกล่าวอะไรผมกับบีมเลย ปกติเวลาบอลจะไปไหนบอลจะบอกเสมอ อย่างไปห้องน้ำก็จะพูดบอกกันก่อน แล้วพวกผมก็จะเดินตามไปรอให้บอลทำธุระเสร็จ แต่วันนั้นบอลเดินชิ่งออกไป เหมือนแบบไม่พอใจ ผมก็ถามบีมว่าบอลมันเป็นอะไรวะ ทำไมมันเดินออกไป แบบนั้น บีมมันก็บอกไปเข้าห้องน้ำมั้ง ผมก็เข้าใจว่ามันไปเข้าห้องน้ำ ผมกับบีมเลยเดินไปรอเรียนคาบต่อไปที่ห้องปกติ จองที่นั่งให้บอลเรียบร้อย พอถึงเวลาบอลก็เข้ามา แล้วเดินมาแต่ไม่นั่งตรงที่ๆผมจองไว้ อีกทั้งทำหน้าแบบบอกบุญไม่รับ เหมือนไม่อยากพูดคุยกับผมและบีม ผมเลยเงียบกับบอลในคาบนั้น พอเรียนจบคาบเรียนบอลก็เดินออกไปแบบไม่เคยรู้จักพวกผมมาก่อน มันก็ทำให้ผมเริ่มแปลกใจว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า...?