เคยมีความรู้สึก "อยากหลับแล้วไม่อยากตื่นขึ้นมาอีกเลย" กันไหมครับ ผมในตอนนี้รู้สึกแบบนั้นเลย

....ช่วงนี้ผมอารมณ์ขุ่นมัว  มันรู้สึกว้าวุ่นใจ ข้องใจแปลกๆจากเรื่องคนรัก  ที่ผมเริ่มรู้สึกว่า เธอแปลกไป
คือไม่ค่อยจะไปไหนมาไหนกับผมเหมือนแต่ก่อน  งานของเราไม่ค่อยจะมีเวลาว่างตรงกัน  ถ้าว่างก็จะพากันไปตรงนั้นตรงนี้
แต่ช่วงนี้  พอว่างตรงกัน  แฟนผมก็จะหาเหตุไปยอมไปไหนมาไหนกับผม  อ้างงานยุ่ง  บางทีงานก็ไม่มีอะไรหรอก  แต่เธอจะทำเป็นยุ่ง
....เมื่อก่อนพอเจอกันเรื่องจูบมันก็มีตลอด  แต่ตอนนี้เธอจะบ่ายเบี่ยงทุกครั้ง  อ้าง กลัวลิปหลุด กลัวปากเลอะ
แล้วเราก็ไม่ได้มีอะไรกันเลยในเดือนหลังๆที่นิสัยเธอแปลกๆไป   ผมเองก็เริ่มจะรับรู้ได้แล้วแหละว่าเวลานั้นคงใกล้เข้ามาอีกครั้งแล้วเหมือนคนก่อนๆ
ตอนนี้ผมกลายเป็นคนซึมๆ ทำงานไปเหมืนอไม่อยากจะทำ  แม้เธอจะยังไม่บอกเลิก แต่มันรับรู้ได้ว่าเธอไม่ใส่ใจกันอีกแล้ว
ผมเข้าใจแล้วล่ะ คนเราเหนื่อยกายจากการทำงานมาแล้วต้องมาเจอเรื่องแบบนี้  เป็นอีกครั้งที่มันเหนื่อยคูณ2  ทั้งกายและใจ
จนรู้สึก  อยากหลับไปไม่อยากตื่นขึ้นมาอีก...........อยากตายนะ แต่ก็มีห่วงทางบ้าน  กลัวแม่จะร้องไห้
ไม่รู้สิตอนนี้ผมไม่ได้ระบายอะไรกับใคร นอกจากกระทู้ในพันทิปกระทู้นี้  ที่ผมจะเพ้อลงไป

....แม่ผมเหนื่อย
เพื่อน...ผมท้อ
....คนไทย ผมเจ็บเหลือเกินครับ
ผมสร้างรอยยิ้มให้คนรอบตัวมาตลอด   แต่ตัวเองตอนนี้ยิ้มไม่ออก  ไม่รู้ชาติที่แล้วผมเคยก่อกรรมอะไรกับใครไว้  ถึงต้องอยู่ในสภาพนี้วนไปเวียนมา.....