ทำไมเดี๋ยวนี้มีคนวอนนาบีอยากอยู่ในยุค 90 เยอะจัง

เราไม่เห็นจะอยากกลับไปตรงไหนเลย  (เราอายุ 23 เกิด 2536)

เราคิดว่ามันลำบากโดยใช่เรื่องอ่ะ  


* ตอนสมัยเราประถมกว่าจะโทรศัพท์หาป้า หาแม่ได้นี่ลำบากมาก  ต้องโทรกับโทรศัพท์บ้าน

* จะต่อเน็ตก็ลำบาก  ต้องรอสัญญาณบ้าบ้อ  เล่นก็ติดๆดับๆ  ค่าบริการก็แพง  
* เข้าไปเล่นเน็ตก็มีแต่กราฟฟิกแย่ๆ  Stroke หนาๆ  Gradient จัดๆ
มองกลับไปแล้วแบบ  เราทนใช้ UI แบบนั้นมาได้ไง

* มือถือก็ราคาแพง  หน้าจอก็ขาวดำ  เกมส์ก็มีแต่เกมส์งู ไร้สาระ  ไม่สร้างสรรค์เลย  มีแต่อะไรเดิมๆ

* ตั๋วไปต่างประเทศก็แพง  กว่าจะไปได้แต่ละประเทศนี่พาใครไปด้วยไม่ได้เลย  
จะไปก็ต้องเดินตามต้อยๆพ่อแม่แค่นั้นแหละ  เพราะไม่มีอินเตอร์เน็ตจะติดต่อใคร ดูเส้นทางก็ไม่ได้ กลัวหลง

* ถ่ายรูปอะไรก็แย่  พอมาล้างฟิล์มทีหลังก็ต้องเสียดายเพราะรู้งี้น่าจะทำหน้าดีๆหน่อย

* ตอนสมัยเด็กเราก็ฟังเพลงอะไรตามยุคสมัยนะ  แผ่นอะไรก็เก็บไว้อย่างดี
แต่เอามาดูก็ไม่ได้รู้สึกอินอะไรอ่ะ  เพลงสมัยนี้ดีกว่าอีก  อยากฟังที่ไหนก็ฟังได้  

* สมัยก่อนต้องขอ DJ กว่าจะได้ฟัง  ใช่เรื่องมั้ยต้องมารอ ?  
หลายครั้งโมโหปิดวิทยุไปเลย ไม่ฟังแล้ว
หรือซื้อมาก็เปิดแผ่น เปิดเทป  แล้วพอเทปเสียก็ต้องซื้อใหม่  (เพื่อนเรามันแช่ตู้เย็นอะไรด้วยไม่รู้ ลำบากหนักไปอีก)



แถมจะทำแต่ละอย่างก็ลำบากไปหมด
สารพัด

นี่หรอโรแมนติก ? นี่หรออยากกลับไป ?

มโนกันขึ้นมาเองทั้งนั้นแหละ !  
เหมือนพวกมโนว่าชีวิตตามต่างจังหวัดมันจะ slowlife  ที่ไหนได้ ..พอไปถึงนี่แก่งแย่งกันยิ่งกว่าใน กทม.อีก

เราว่าพัฒนาต่อไปแบบนี้น่ะดีแล้ว  จะได้มีอะไรใหม่ๆมาเรื่อยๆ


/////////

ปล. แล้วยิ่งเรื่องความรักนี่หนักเลย  โทษจิตใจตัวเองก่อนมั้ยที่ไวเอง รักเร็ว เบื่อเร็วเอง  นิสัยแบบนี้มันมีมาทุกยุคทุกสมัยแหละ

แล้วจะบอกให้ด้วยว่าสมัยนี้มีเทคโนโลยีนั่นแหละยิ่งดี        มันเหมือยย่อโลกให้ไกล้กัน  

ไม่ต้องมานั่งจิตตกคิดถึงแฟน  คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่  คิดถึงญาติๆ   VDO Call แปปเดียวก็ถึงแล้ว    
เป็นการเติมเต็มความห่วงใย ความรักให้กันยิ่งกว่าสมัยก่อนอีก

ทุกอย่างมันง่ายไปหมดก็ดีแล้ว  ที่เหลือมันแล้วแต่ตัวคุณเองแล้วป่ะ  ว่าจะใช้เป็นรึเปล่าเหอะ ?

ไม่ใช่ว่าใช้ไม่เป็นเองแล้วจะมานั่งโทษโน่นโทษนี่  มาอยากกลับไปลำบากแบบเดิมมันไม่ใช่อ่ะ


/////////

เกิดในช่วงปี 70 เป็นวัยรุ่นก็ราวๆ ปี 1988 ก็คงใกล้เคียงกับที่เจ้าของกระทู้ต้องการ สมัยนั้น การสื่อสารเป็นรองสมัยนี้หลายขุม แต่มันดีที่ต้องรอคอย สมัยนั้นการติดต่อที่ประหยัดที่สุด ก็คือจดหมาย กว่าจะเขียน(ด้วยมือ ไม่ใช่พิมพ์ดีด หรือคอมฯ) ถ้าส่งภายในกรุงเทพ ก็ต้องอย่างน้อย 2-3 วัน กว่าจะถึง ถ้าเป็น ตจว. ในเมืองก็อยู่ราวๆ 7-10 วัน ถ้าอำเภอเล็กๆ ก็จะนานกว่านั้น เดือนนึง ได้รับแล้วตอบกลับเลย ก็น่าจะไม่เกิน 2 ฉบับ ทำได้ก็แค่คิดถึง รอบุรุษไปรษณีย์มาส่งจดหมาย อ่านทุกตัวอักษร อ่านซ้ำไปซ้ำมา นั่นคือความสุขความทรงจำของคนวัยนั้น มาตอนนี้ ทุกอย่างมันเร็วไปหมด แค่คิดถึงก็ส่งสติกเกอร์ว่าคิดถึง ไม่เกิน 2 วินาที ก็ถึงแล้ว คำว่าคิดถึง ความขลังมันเลยน้อยลง จขกท.ลองดูก็ได้น่ะ ลองใช้จดหมายเขียนถึงคนที่คุณรัก และรอคนรักคุณตอบกลับมา โดยในระหว่างรอ อย่าติดต่อกันทางอื่นน่ะ คุณจะรู้ว่า การรอคอยมันแสนจะทรมาน แต่วันที่รอคอยมาถึง มันช่างคุ้มค่ากับการรอคอยจริงๆ

มีความเข้าใจ 2 แบบระหว่าง
วัยรุ่นยุค 90 = คนอายุ 15 - 25+ ในช่วง 199x + -
เด็กยุค 90 = คนที่เกิด ปี 199x

ต่างกันตรงที่
วัยรุ่นยุค 90 จะไม่เจอการเปลี่ยนแปลงที่ก้าวกระโดด ซึ่งคลาสสิค วัยเด็กกับวัยรุ่นไม่ต่างกันมากนัก
เด็กยุค 90 จะเจอการเปลี่ยนแปลงที่ก้าวกระโดดหลัง Y2K ในช่วง 2000-2005 ทำให้รู้สึกว่าโลกเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากจากวัยเด็ก
"วัยเด็กเป็นช่วงท้ายๆของระบบอนาล็อค และพอเข้าวัยรุ่นโลกก้าวเข้าสู่ยุคดิจิตอล"
คงประมาณนี้ครับ

รำคาญมาก ราวกับยุค 90 เป็นยูโทเปีย ไม่มีอินเตอร์เน็ต ทุกคนจับมือคุยกันบนรถเมล์ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ พวก....ที่แอนตี้เทคโนโลยีกันน่ะ เคยใช้เน็ต 2kb/s เดือนละ 300 ไหม ต่อเน็ตทีก็ใช้โทรศัพท์ไม่ได้ จะค้นอะไรในห้องสมุดต้องไปเปิดสารานุกรม A-Z แล้วสุดท้ายมีเนื้อหาสั้นๆโง่ๆแค่2ประโยค มีข่าวอะไรมาเช็คก็ ref ไม่ได้ ได้แต่ฟังโฆษณาชวนเชื่อจากทีวี วิทยุ ใครโดนอุ้ม ใครโดนคนรวยขับรถชนก็ตายกันฟรีๆ หายไปง่ายๆ เงียบๆ ไม่มีใครมาช่วยแชร์ หนังห่วยๆ แฟชั่นห่วยๆ เพลงห่วยๆตอนนั้นก็มีเต็มไปหมด แล้วก็ชอบเอาจัสตินบีเบอร์ไปเปรียบกับเดอะบีทเทิลไรงี้เป็นกระแสโง่ๆ (เหมือนมีแว้บๆ คห ข้างบน) ทั้งที่ตอนนี้ก็มี mgmt/ the killers / of monster and men เยอะแยะ

(ไปต่อได้เรื่อยๆ)