ทำไมในมหาวิทยาลัยหาเพื่อนที่จริงใจยาก ??

คือเรายุมหาลัยแห่งหนึ่ง มีเพื่อน 12 คน คลายกับหญิง ตอนแรกๆก็สนิทกัน ไปไหนไปกันไม่ค่อยแบ่งพักแบ่งพวกอะไร คอยใส่ใจถามไถ่กันตลอดด ในระยะเวลาเทอม 1 ในชั้นปี 1 แต่พอหลังจากปิดเทอม แล้วเปิดมาเรียนเทอม 2  ต้นๆเทอม มีงานกลุ่มที่ต้องออกพื้นที่ แล้วเพื่อนก็ถกเถียงกันว่าจะไปทำงานกันที่ไหน วันไหน ซึ่งเราก็นั่งรับฟังโดยไม่ได้พูดเสนอหรือขัดอะไร เพราะเรายังไงก็ได้ ก็ได้แต่นั่งเงียบๆ แล้วตอนนั้นเรารู้สึกไม่สบายเลยขอกลับหอพักแปปนึง เพื่อนๆก็เราอยู่ที่ห้องสมุดแล้วก็ตกลงกันหาที่จะทำงาน ซึ่งเราก็ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์กับเพื่อนๆเลย จากที่เราฟังจากเพื่อนเล่าๆมาว่า ตอนที่เสนอส่าจะทำที่ไหน ได้ทะเลาะกันมีปากเสียงกัน พอเราไปถึงเราก็นั่งรอข้างนอก จนมีเพื่อนอีกหนึ่งคนเดินออกมา พอเราเข้าไปถามว่าเป็นอะไรก็บอกเราว่าไม่มีอะไร และหลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านๆไป ความสัมพันธ์ของเพื่อนในกลุ่มแต่ละคนเหมือนห่างๆจากเราไป เราเองก็สนิทกับเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเขาก็เป็นผู้ชาย จนเพื่อนใยกลุ่มพากันแซวต่างๆนานา เราก็ไม่ว่าอะไร กลุ่มเรามีกลุ่มแชทกันในเฟสบุ๊คจากที่ทะเลาะกันมาในแชมกลุ่มก็เงียบไป หรือมีเพื่อนบอกว่าเขาได้สร้างกลุ่มแชทใหม่อีกกลุ่ม ซึ่งเราก็ไม่ได้อยู่ในนั้นด้วย เราก็นอยด์ๆแต่ก็ไม่ได้แสดงออกอะไร ก็เฉยๆใครคุยกับเรา เราก็คุยด้วย ใครถามการบ้าน ถามข้อสอบ เราก็บอกทุกอย่าง แต่เรารู้สึกว่าเราสำคัญก็ตอนมีงาน มีการบ้าน พอถามได้แล้วก็เมินใส่เรา เราไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรให้ เราไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ตอนทะเลาะกัน ถึงขั้นพากันเมินใส่กันเลยหรอ หลังๆมาเราเครียดมากกับเรื่องนี้ เราโทรหาพ่อแม่ ระบายให้พ่อแม่ฟังตลอด ท่านก็ได้แต่บอกว่าอดทนนะลูก เราก็อดทนจนถึงทุกวันนี้ เราอึดอัดมากก แต่เราก็เข้าใจว่าเรียนในระดับมหาลัยต่างคนต่างมาต่างถิ่น นิสัยใจคอก็ไม่เหมือนกัน  ตอนนี้เราก็สนิทกับเพื่อนชายคนหนึ่งที่สามารถเล่าอะไรให้ฟังได้ คนนี้เราไว้ใจสุดๆ  เราเห็นคนอื่นเขามีเพื่อนที่สนิทกันมากๆไปไหนก็ไปด้วยกัน มีเรื่องอะไรก็อยู่ข้างๆ เฮฮากันตลอด แบบจริงใจต่อกัน เรายอมรับว่าเราอิจฉามากๆๆ แต่เราก็ทำได้แค่ ทุกวันให้ดีที่สุด พยายามไม่คิดมากก บางทีก็คิดจะย้ายมหาลัยนะ แต่เราว่าเหมือนหนีปัญหามากกว่า เราเลยจะต้องสู้ให้ผ่านไปให้ได้ เพื่ออนาคตของเรา ...