แต่งงานแล้วมีลูกชาย1คนค่ะ ตอนนี้ ขวบ3เดือน ไปไหนมาไหน ก็จะมีคนบอกว่าให้ปล่อยมีลูกอีกสักคน พร้อมกับเหตุผลต่างๆนาๆที่จะมาโน้มน้าวจิตใจเรา เราก็ยืนกรานคำตอบเดียวว่า ไม่มีอีกแล้ว ยังไงก็ไม่มีแน่นอน
ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่า ก่อนแต่งงานเราเป็นฝ่ายบอกสามีว่ายังไงเราก็จะไม่มีลูกนะ เพราะเรากลัวอารมณ์ตัวเองที่เป็นคนโมโหร้านหงุดหงิดง่าย จากการผ่านการเลี้ยงหลานมา 2คน ทำให้รู้ว่ามีลูกมันมีต้นทุนเยอะ ยิ่งในยุคนร้ที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าเงินซื้อทุกอย่างเป็นทุกอย่างในชีวิต แต่แฟนก็ไม่ยอมยืนยันว่าต้องมีลูกก่อนถึงจะไปขอ ก่อนแต่งงานแอบกินยาคุมมาตลอด(อยู่ก่อนแต่ง) พอสามีจับได้ก็ทะเลาะกันหนักมากทุกครั้งที่แอบกิน กินๆหยุดๆแล้วก็กระหน่ำปั๊มลูกจนท้อง(ท้องก่อนแต่ง) พอคลอดลูกได้ประมาณ 6เดือน เราก็บอกกับสามีว่า เราไม่มีลูกให้แล้วนะ เราขอมีคนเดียว แล้วก็ถามตัวเค้าว่าอยากจะมีอีกไหม อยากมีผู้หญิงหรือป่าว เค้าก็ตอบว่าไม่มีแล้วพอแล้ว เลี้ยงเดียวให้เต็มที่ไปเลย โตขึ้นจะดีรึจะเลวก็แล้วแต่กรรมแล้ว ก็โอเครจบ ตกลงกันที่มีลูกคนเดียว
คราวนี้พอไปไหนมาไหน มีคนทีกให้มีลูกพร้อมเหตุผลที่ฟังดูแล้วสามีก็คงติดเช่นนั้นเหมือนกัน เพราะดูจากหน้าตาและท่าทางที่เหมือนต้นไผ่โอนเอนไปตามลม เราก็กลัวใจสามีจะคิดเห็นชอบไปด้วยอีกคน แต่ทุกครั้งที่มีคนบอกมา เราจะเป็นฝ่ายเถียงตลอดว่าไม่มีแน่นอน บ้างครั้งเถียงไปแบบแรงๆขั้นหน้าหงายไปเลยก็มีนะ ด้วยความไม่อยากมี เช่น ป้าเอาตังมาสักล้านสิจะมีให้ เรื่องของฮีหนูอย่ายุ่งเลย มีลูกนะไม่ใช่เล่นขายของ มีแล้วต้องเลี้ยงให้มีคุณภาพ มีมาทำไมเยอะแยะเลี้ยงไม่ไหวหรอ ใช้เงินทั้งนั้น หลายๆประโยคสารพัดที่เราจะยกขึ้นมาโต้แย้งให้คนทักอยู่ชัดแม่น้ำทั้ง 5 จนต้องหยุดบนสนทนาเรื่องลูกด้วยการหันไปบอกกับสามีว่า ถ้าอยากมีลูกอีกคนคงต้องไปมีกะเมียน้อย รึไม่ก็มีเมียใหม่นะ ทุกครั้งไป
เลยอยากจะถามว่า มีลูกคนเดียวไม่ดีตรงไหน แล้วทำไมต้องมีลูกหลายๆคน ขอเคล็ดลับการเลี้ยงลูกคนเดียวด้วยค่ะ
มีลูกคนเดียวไม่ดียังไง
ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่า ก่อนแต่งงานเราเป็นฝ่ายบอกสามีว่ายังไงเราก็จะไม่มีลูกนะ เพราะเรากลัวอารมณ์ตัวเองที่เป็นคนโมโหร้านหงุดหงิดง่าย จากการผ่านการเลี้ยงหลานมา 2คน ทำให้รู้ว่ามีลูกมันมีต้นทุนเยอะ ยิ่งในยุคนร้ที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าเงินซื้อทุกอย่างเป็นทุกอย่างในชีวิต แต่แฟนก็ไม่ยอมยืนยันว่าต้องมีลูกก่อนถึงจะไปขอ ก่อนแต่งงานแอบกินยาคุมมาตลอด(อยู่ก่อนแต่ง) พอสามีจับได้ก็ทะเลาะกันหนักมากทุกครั้งที่แอบกิน กินๆหยุดๆแล้วก็กระหน่ำปั๊มลูกจนท้อง(ท้องก่อนแต่ง) พอคลอดลูกได้ประมาณ 6เดือน เราก็บอกกับสามีว่า เราไม่มีลูกให้แล้วนะ เราขอมีคนเดียว แล้วก็ถามตัวเค้าว่าอยากจะมีอีกไหม อยากมีผู้หญิงหรือป่าว เค้าก็ตอบว่าไม่มีแล้วพอแล้ว เลี้ยงเดียวให้เต็มที่ไปเลย โตขึ้นจะดีรึจะเลวก็แล้วแต่กรรมแล้ว ก็โอเครจบ ตกลงกันที่มีลูกคนเดียว
คราวนี้พอไปไหนมาไหน มีคนทีกให้มีลูกพร้อมเหตุผลที่ฟังดูแล้วสามีก็คงติดเช่นนั้นเหมือนกัน เพราะดูจากหน้าตาและท่าทางที่เหมือนต้นไผ่โอนเอนไปตามลม เราก็กลัวใจสามีจะคิดเห็นชอบไปด้วยอีกคน แต่ทุกครั้งที่มีคนบอกมา เราจะเป็นฝ่ายเถียงตลอดว่าไม่มีแน่นอน บ้างครั้งเถียงไปแบบแรงๆขั้นหน้าหงายไปเลยก็มีนะ ด้วยความไม่อยากมี เช่น ป้าเอาตังมาสักล้านสิจะมีให้ เรื่องของฮีหนูอย่ายุ่งเลย มีลูกนะไม่ใช่เล่นขายของ มีแล้วต้องเลี้ยงให้มีคุณภาพ มีมาทำไมเยอะแยะเลี้ยงไม่ไหวหรอ ใช้เงินทั้งนั้น หลายๆประโยคสารพัดที่เราจะยกขึ้นมาโต้แย้งให้คนทักอยู่ชัดแม่น้ำทั้ง 5 จนต้องหยุดบนสนทนาเรื่องลูกด้วยการหันไปบอกกับสามีว่า ถ้าอยากมีลูกอีกคนคงต้องไปมีกะเมียน้อย รึไม่ก็มีเมียใหม่นะ ทุกครั้งไป
เลยอยากจะถามว่า มีลูกคนเดียวไม่ดีตรงไหน แล้วทำไมต้องมีลูกหลายๆคน ขอเคล็ดลับการเลี้ยงลูกคนเดียวด้วยค่ะ