ขอเล่าเรื่องประสบการณ์จริง แบบส่วนตัว ให้เพื่อนๆก่อนฟังนะค่ะ
จขกท. เป็นคนที่มีแฟนมาแล้วหลายคนมากค่ะ (ซึ่งโดนทิ้งตลอด)
แต่ถ้าจะพุดไปจริงๆ อาจเป็นความผิดของเราเอง เพราะตัวเราเองไม่ดีด้วยค่ะ
เพราะดันไปเลือกแต่แฟนที่ไม่ค่อยดี ไม่ดีแบบไหนน่ะเหรอ?
จำได้มั้ยค่ะ...ประโยคที่คนชอบพูดกันว่า ผู้หญิงชอบคนเลว...เราว่ามันจริงนะ!
เรานี่เป็นตลอด คือ คนดีๆที่เค้ามาชอบก็จะไม่ชอบเค้า
แต่จะไปชอบคนที่มีเขี้ยวเล็บ เพราะรู้สึกว่าเค้ามีอะไรซ่อนอยู่ลึกๆ
และหากเราสามารถถอดเขี้ยวเล็บเค้าได้ นั่นล่ะ! ฟิน!
แต่ภายใต้สิ่งต่างๆเหล่านี้ ที่เหมือนจะดี มันไม่ใช่แบบนั้นน่ะสิค่ะ
อย่างที่เดานั่นและค่ะ....บางครั้งเหมือนเค้าจะทำเป็นไม่เจ้าชู้แล้ว เหมือนจะสยบให้เรา แต่จริงๆก็ไม่ใช่
และเรามีแฟนมากี่คนๆ ก็วงจรชีวิตแบบเดิมตลอด
หนักๆเข้า มีช่วงนึง รู้สึกแย่กับความรักมากกกกกกกนะ
ถึงขั้นบอกกับตัวเองว่า "ฉันจะไม่มีแฟนอีกต่อไปแล้ว ฉันจะอยู่คนเดียว"
แต่ถ้ามีใครเข้ามาคุย ฉันจะคุยให้หมด ไม่ว่าเค้าจะเป็นใคร มีแฟนหรือไม่มี เจ้าชู้หรือไม่ ฉันจะคุย
และจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายใจฉันได้อีก ฉันจะกลายเป็นคนไม่มีหัวใจ ไม่รักใครอีก
ซึ่งเราก็ทำมันได้มาพักนึงเลยนะ ไม่รักใคร ไม่ชอบใคร กลายเป็นคนนิ่งงงมาก
จนกลายเป็นคนอื่นมองว่าเราเป็นคนไม่มีหัวใจแล้ว มีใครมาจีบเราก้อเฉยๆ
ถึงจะหล่อมากขนาดไหน เราก็เฉยๆ คือไม่ได้จะบอกว่าตัวเองสวยนะ
แต่ใจลึกๆเราบอกตัวเราเองว่า ....เดี๋ยว แม่ ก็ ทิ้ง เรา ไป อีก .... ความหล่อกินไม่ได้
เรารักใครไม่เป็น เราสามารถเชือดคอใครได้อย่างเลือดเย็น เพราะบางคนมาจีบเราอ่ะ
เป็นคนดีมากกกกกกกกนะ แบบพ่อพระเลยก็ว่าได้ แต่เรารู้แต่แรกแล้วนะว่าไม่ชอบเค้า
แต่เราก็อยากจะคุยไปอย่างงั้นๆแหละ ก็ในเมื่อเค้ายินดีเข้ามาหาเรา
แต่เราก็แฟนร์นะ บอกตรงๆว่า เราไม่อยากมีแฟน
แต่เค้ายังยืนยันว่า อยู่แบบนี้แล้วมีความสุข เราก็เลยปล่อยเค้า
แต่ก็นั่นและ....ไม่มีใครหว่านพืชไม่หวังผล วันนึงเมื่อเค้าลงทุนไปกับเราเยอะๆ
เค้าก้อคิดว่าความรักคงงอกงามเต็มที่แล้ว เค้าขอเราเป็นแฟน แต่เราไม่ตกลง!
ทีนี้ก็กลายเป็นเรื่องราว......กลายเป็นเรา นิสัยแย่ ไปทำเค้าเสียใจอีก นี่แหละ ความรักมันเป็นแบบนี้!
อนิจจังไหมละ !!! หึหึหึ!!!!
*เหตุการณ์ต่างๆ ทำให้นึกถึงตอนที่เราไปรักคนอื่นเลยนะ เราก็รู้สึกแบบนี้ล่ะ มันเจ็บมากกก แต่ยินดีจะเจ็บ บ้าบอไหมล่ะ???
แล้วเราก็ใช้ชีวิตแบบนี้มาเรื่อยๆๆๆๆ จนไม่คิดว่าจะมาเจอกับใครอีก และไม่คิดจะลงเอยกับใคร
จนกระทั่งวันนึง มันก็มีคนทุบทำลายกำแพง อาการกลัวความรักของเราไปได้
เค้ามาจีบเรา เราชอบเค้า เราคุยกัน เราพัฒนามาเรื่อยๆ (อย่างระมัดระวัง เพราะ จขกท กลัวกับความรักไม่ดีๆ ในอดีต) แล้วเราก็คบกัน
คบกันมาได้พักใหญ่ๆ แล้วนะ เรารักกันมาก เราสนิทกับครอบครัวเค้า เค้าสนิทกับครอบครัวเรา เข้าออกบ้านกันได้ชิลๆ
ทุกคนเห็นดี เห็นงาม บอกว่า สมควรแต่งงานกันได้แล้ว
โดยเฉพาะเพื่อนและพ่อแม่ของเรา เค้าได้ทำความรู้จักฝ่ายชายมาพักใหญ่ และทุกคนเห็นว่า
(คนนี้เรียบร้อย เป็นคนดี มีน้ำใจ ขยัน ทำงานเก่ง รู้จักเข้าหาผู้ใหญ่ มารยาทดี เอาง่ายๆไม่มีลายเจ้าชู้)
จนความคิดอยากจะแต่งงานของแฟนเรามันก้อเริ่มชัดเจนขึ้น
เค้าขอเราแต่งงาน!!! เราดีใจมากกกกกกกกกกกกกกก!!! อยู่ๆน้ำตามันก้อไหล !!!!!!!!
เป็นความรู้ึกของความดีใจ ปะปนไปกับความกลัวววววววว!!!
กลัวว่าถ้าเราตอบตกลงไป อะไรมันจะเกิดขึ้นต่อจากนี้
ถ้าวันนี้เขาดีกับเรา แต่งงานไปแล้วเค้าจะยังดีเหมือนเดิมอยู่ไหม
จะรักเราคนเดียวไหม จะไปมีคนอื่นไหม และอีกสารพัด
(จริงๆ ไม่อยากคิดแบบนี้เลยค่ะ แต่ ปสก ที่เคยเจอมาในอดีตมันทำให้เรากลัว
สิ่งที่เคยเป็นเกราะป้องกันตัวเรา ไม่ให้ไว้ใจใครมันกลับมาอีกแล้ว ตอนนี้มันอยากทำให้เราอยากเลิกกับเค้า
ไม่ใช่เพราะไม่รักนะ แต่เพราะกลัว........กลัวการจากลา เพราะเรากำลังจะเอาตัวเองไปผูกกับเค้าอีกแล้ว
กลัวไปหมดดดดดดดดดดดดดดดดดด อยากเป็นแฟนแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่อยากแต่งงานกันเลย)
เราควรทำอย่างไรดีค่ะ ????
เป็นผู้ป่วยโรค Philophobia (กลัวความรัก) และกำลังจะบอกเลิกแฟนค่ะ
จขกท. เป็นคนที่มีแฟนมาแล้วหลายคนมากค่ะ (ซึ่งโดนทิ้งตลอด)
แต่ถ้าจะพุดไปจริงๆ อาจเป็นความผิดของเราเอง เพราะตัวเราเองไม่ดีด้วยค่ะ
เพราะดันไปเลือกแต่แฟนที่ไม่ค่อยดี ไม่ดีแบบไหนน่ะเหรอ?
จำได้มั้ยค่ะ...ประโยคที่คนชอบพูดกันว่า ผู้หญิงชอบคนเลว...เราว่ามันจริงนะ!
เรานี่เป็นตลอด คือ คนดีๆที่เค้ามาชอบก็จะไม่ชอบเค้า
แต่จะไปชอบคนที่มีเขี้ยวเล็บ เพราะรู้สึกว่าเค้ามีอะไรซ่อนอยู่ลึกๆ
และหากเราสามารถถอดเขี้ยวเล็บเค้าได้ นั่นล่ะ! ฟิน!
แต่ภายใต้สิ่งต่างๆเหล่านี้ ที่เหมือนจะดี มันไม่ใช่แบบนั้นน่ะสิค่ะ
อย่างที่เดานั่นและค่ะ....บางครั้งเหมือนเค้าจะทำเป็นไม่เจ้าชู้แล้ว เหมือนจะสยบให้เรา แต่จริงๆก็ไม่ใช่
และเรามีแฟนมากี่คนๆ ก็วงจรชีวิตแบบเดิมตลอด
หนักๆเข้า มีช่วงนึง รู้สึกแย่กับความรักมากกกกกกกนะ
ถึงขั้นบอกกับตัวเองว่า "ฉันจะไม่มีแฟนอีกต่อไปแล้ว ฉันจะอยู่คนเดียว"
แต่ถ้ามีใครเข้ามาคุย ฉันจะคุยให้หมด ไม่ว่าเค้าจะเป็นใคร มีแฟนหรือไม่มี เจ้าชู้หรือไม่ ฉันจะคุย
และจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายใจฉันได้อีก ฉันจะกลายเป็นคนไม่มีหัวใจ ไม่รักใครอีก
ซึ่งเราก็ทำมันได้มาพักนึงเลยนะ ไม่รักใคร ไม่ชอบใคร กลายเป็นคนนิ่งงงมาก
จนกลายเป็นคนอื่นมองว่าเราเป็นคนไม่มีหัวใจแล้ว มีใครมาจีบเราก้อเฉยๆ
ถึงจะหล่อมากขนาดไหน เราก็เฉยๆ คือไม่ได้จะบอกว่าตัวเองสวยนะ
แต่ใจลึกๆเราบอกตัวเราเองว่า ....เดี๋ยว แม่ ก็ ทิ้ง เรา ไป อีก .... ความหล่อกินไม่ได้
เรารักใครไม่เป็น เราสามารถเชือดคอใครได้อย่างเลือดเย็น เพราะบางคนมาจีบเราอ่ะ
เป็นคนดีมากกกกกกกกนะ แบบพ่อพระเลยก็ว่าได้ แต่เรารู้แต่แรกแล้วนะว่าไม่ชอบเค้า
แต่เราก็อยากจะคุยไปอย่างงั้นๆแหละ ก็ในเมื่อเค้ายินดีเข้ามาหาเรา
แต่เราก็แฟนร์นะ บอกตรงๆว่า เราไม่อยากมีแฟน
แต่เค้ายังยืนยันว่า อยู่แบบนี้แล้วมีความสุข เราก็เลยปล่อยเค้า
แต่ก็นั่นและ....ไม่มีใครหว่านพืชไม่หวังผล วันนึงเมื่อเค้าลงทุนไปกับเราเยอะๆ
เค้าก้อคิดว่าความรักคงงอกงามเต็มที่แล้ว เค้าขอเราเป็นแฟน แต่เราไม่ตกลง!
ทีนี้ก็กลายเป็นเรื่องราว......กลายเป็นเรา นิสัยแย่ ไปทำเค้าเสียใจอีก นี่แหละ ความรักมันเป็นแบบนี้!
อนิจจังไหมละ !!! หึหึหึ!!!!
*เหตุการณ์ต่างๆ ทำให้นึกถึงตอนที่เราไปรักคนอื่นเลยนะ เราก็รู้สึกแบบนี้ล่ะ มันเจ็บมากกก แต่ยินดีจะเจ็บ บ้าบอไหมล่ะ???
แล้วเราก็ใช้ชีวิตแบบนี้มาเรื่อยๆๆๆๆ จนไม่คิดว่าจะมาเจอกับใครอีก และไม่คิดจะลงเอยกับใคร
จนกระทั่งวันนึง มันก็มีคนทุบทำลายกำแพง อาการกลัวความรักของเราไปได้
เค้ามาจีบเรา เราชอบเค้า เราคุยกัน เราพัฒนามาเรื่อยๆ (อย่างระมัดระวัง เพราะ จขกท กลัวกับความรักไม่ดีๆ ในอดีต) แล้วเราก็คบกัน
คบกันมาได้พักใหญ่ๆ แล้วนะ เรารักกันมาก เราสนิทกับครอบครัวเค้า เค้าสนิทกับครอบครัวเรา เข้าออกบ้านกันได้ชิลๆ
ทุกคนเห็นดี เห็นงาม บอกว่า สมควรแต่งงานกันได้แล้ว
โดยเฉพาะเพื่อนและพ่อแม่ของเรา เค้าได้ทำความรู้จักฝ่ายชายมาพักใหญ่ และทุกคนเห็นว่า
(คนนี้เรียบร้อย เป็นคนดี มีน้ำใจ ขยัน ทำงานเก่ง รู้จักเข้าหาผู้ใหญ่ มารยาทดี เอาง่ายๆไม่มีลายเจ้าชู้)
จนความคิดอยากจะแต่งงานของแฟนเรามันก้อเริ่มชัดเจนขึ้น
เค้าขอเราแต่งงาน!!! เราดีใจมากกกกกกกกกกกกกกก!!! อยู่ๆน้ำตามันก้อไหล !!!!!!!!
เป็นความรู้ึกของความดีใจ ปะปนไปกับความกลัวววววววว!!!
กลัวว่าถ้าเราตอบตกลงไป อะไรมันจะเกิดขึ้นต่อจากนี้
ถ้าวันนี้เขาดีกับเรา แต่งงานไปแล้วเค้าจะยังดีเหมือนเดิมอยู่ไหม
จะรักเราคนเดียวไหม จะไปมีคนอื่นไหม และอีกสารพัด
(จริงๆ ไม่อยากคิดแบบนี้เลยค่ะ แต่ ปสก ที่เคยเจอมาในอดีตมันทำให้เรากลัว
สิ่งที่เคยเป็นเกราะป้องกันตัวเรา ไม่ให้ไว้ใจใครมันกลับมาอีกแล้ว ตอนนี้มันอยากทำให้เราอยากเลิกกับเค้า
ไม่ใช่เพราะไม่รักนะ แต่เพราะกลัว........กลัวการจากลา เพราะเรากำลังจะเอาตัวเองไปผูกกับเค้าอีกแล้ว
กลัวไปหมดดดดดดดดดดดดดดดดดด อยากเป็นแฟนแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่อยากแต่งงานกันเลย)
เราควรทำอย่างไรดีค่ะ ????